-
اینو تحلیلگرِ مشهور صهیونیستی می‌گه. اذعان به توحش و جنایت علیه مردم غزه؛ و ناکامی در رسیدن به اهداف! میلیاردها دلار هزینه، کمکِ مالی، تسلیحاتی و وِتو؛ گرچه خون‌هایِ بسیاری از پاکانِ روزگار مارو ریخت اما نتونست برایِ وحشی‌ترین قومِ تاریخ «پیروزی» به ارمغان بیاره. یکشنبه تاریخِ اجرایِ رسمیِ آتش‌بسه، از شرّ، جز شرّ برنمیاد پس این تروریست‌ها تمامِ تلاششون رو می‌کنن تا اون‌روز مُهر تاییدِ بیشتری به خوی توحّشی که روی این «شکست» سایه انداخته، بزنن.

بلینکن- وزیر خارجهٔ امریکا که به وزیرِ نسل‌کشی معروف شده- دیروز گفت: نمی‌شه حماس رو با عملیات‌هایِ نظامی شکست داد! حماس به اندازهٔ نیروهایی که از دست داده، در این مدت نیرو جذب کرده!
جورج‌ گالووی- سیاستمدارِ انگلیسی- گفته: مقاومتِ مردم فلسطین و استقامت آنها که تقریبا فوقِ‌بشری‌ست، بار دیگر پیروز شد.

و مردم غزه شعار می‌دادن «ما اینجا می‌مانیم!»
این استقامت واقعاً با یک فرمولِ معمولی قابل‌محاسبه نیست؛ و اون‌هایی که زیرِ سایهٔ یک امنیت زندگی می‌کنن هم نمی‌تونن دربارهٔ همهٔ زوایایِ مقاومتی نظر بدن که هزاران نفر رو در سراسرِ جهان، نسبت به یک «باورِ الهی» کنجکاو و علاقمند کرده که چنین استقامتی رو به ارمغان آورده. سراسرِ تاریخ یک درس عبرت‌آموزه، و یقیناً این برهه هم به صفحاتِ شگفت‌انگیزِ تاریخ اضافه می‌شه. گزارهٔ «پیروزیِ خون بر شمشیر» گزارهٔ عجیب و باشکوهیه که درک و لمسِ اون از عهدهٔ هر ذهنی برنمیاد. «خون»ِ پاکانِ روزگار ما، امضای پایِ شجره‌‌نامهٔ مقاومته.

وقتی شهید‌رئیسی رفت روسیه، اکانت‌هایِ اصلاح‌طلب از هیچ‌ تخریبی علیه‌ش دریغ نکردن تا این سفر رو به حاشیه ببرن. از طول و عرضِ میز دیدار تا نمازِ شهید.
درحالی‌که هم اون میز، روتینِ دیدارهایِ روسیه در دورانِ کرونا بود؛ و هم پوتین- بعنوانِ میزبان- به زمانِ نمازِ شهید رئیســی احترام گذاشت! اما این خرده‌رسانه‌هایِ داخلی؟ نه!

این رسانه‌چی‌ها که امروز تماماً یا روزهٔ سکوت‌اند و یا به منتقدینِ دلسوز هم برچسب می‌زنن؛ حالا‌حالاها باید پیشِ همین منتقدینِ باانصاف که برعکسِ اون‌ها هدف‌شون موفقیتِ دولت رسمیِ جمهوری‌اسلامی ایران در راستایِ منافع‌ملــی و اصـولِ انقلابه، درسِ انصاف و اخــلاق یاد بگیرن.

ببینید.
رحمتِ خدا به شهید‌رئیسیِ عزیز، خادمِ مظلوم.

-
بنظـر با این اظهاراتِ رئیس‌جمهـور، باید شاهد حملهٔ جماعتِ غرب‌گرا -که در بدنهٔ دولت هم دیده می‌شن- باشیم! بابتِ تاکید روی مقابله با یکجانبه‌گرایی، دخالت و تسلطِ امریکا!

-
عیارتان چیست در این ابتلاء؟ شما کجایِ این پازل‌اید؟! که نشسته‌اید تا به وقتِ آماده‌خوری؟

-
بخونید؛ انتظارِ فرج، دو گونه‌ست…
۱) سازنده، تعهّدآور، نیروآفرین، تحرّک‌بخش!
۲) ویرانگــر، اسارت‌بخش، اباحــه‌گر و گناه!
……
در دیدگاهِ دوم انتظار، با بی‌طرفـی و گوشه‌نشینی، به‌ظاهر خودت رو “منتظرِ ظهور” می‌دونی اما در باطن، نه تنها با اون گناه و ظلم؛ بلکه با گناهکار و ظالم هم موافقت می‌کنی.
چون پُر شدنِ جهان از ظلـم و گناه رو زمینه‌سازِ ظهـور می‌دونی،و مقابله با ظلم و گناه رو مانعِ تحققِ ظهور!


این تفکرِ «عافیت‌طلبانه» و «انحـرافی» که به تفکر حجتیه‌ای هم معروفه؛ نتیجه‌ای جز ناامیدی و یأس نداره. و ناامیدی بزرگترین گناهه.

دو قاضـی‌ای که امـروز ترور شدن و به شهادت رسیدن -شهیدان رازینی و مقیسه- از قضاتِ قاطع و برجستهٔ پرونده‌هایِ سنگینی مثل منافـقین در دههٔ ۶۰ هم بودن.
نامِ قاضی مقیسه در فهرستِ تحریمی امریکا هم بود!

علتِ شادی منافقینِ سطوحِ مختلف رو باید در همین موضوع جستجو کرد.
بنظر یک معـادلهٔ درسته! ترور و شهادتِ قضاتِ قاطع و برجستهٔ پرونده‌های منافقین؛ و بعد شادیِ «جماعتِ منافق» از این ترور.
«اگر نیکی به شما برسد، آنها را ناراحت می‌کند؛ و اگـر حـادثهٔ ناگــواری برای‌ شما رخ دهـد، به سببِ آن خوشحال می‌شوند..»
آل‌عمران- ۱۲۰.

رحمتِ خدا به این بزرگواران؛
و هرکسی که به هرنحو شهادتش عاملِ خوشحالیِ این موجودات نحسه. چه معیارِ روشنی!

هیچکدوم از ما و هرکسی که زیرِ سایهٔ یک امنیت، دست به قلم می‌بره و صحبت از «شکستِ مقاومت» می‌کنه، نمی‌تونیم ذره‌ای از دلیلِ شادی مردم غزه رو درک کنیم. حتی نمی‌تونیم خودمون رو بذاریمِ جای اون‌ها! مردمی که ده‌ها هزار شهید و مجروح تقدیمِ مقاومت کردن؛ خونه‌هاشون ویران شد، اما «لحظه‌ای» به مقا‌ومت پشت نکردن و حالا با رسیدنِ روزِ آتش‌بس از مجاهدینی استقبال می‌کنن که قرار بود اسرائیلِ دارایِ پیشرفته‌ترین سلاح‌ها و بیشترین حمایت‌های مالی و تجهیزاتیِ غربی؛ اون‌ها و تجهیزات‌شون رو نابود کنه، غزه رو بطورِ کامل تصرف و شروع به شهرک‌سازی کنه، تونل‌هایِ حماس رو از بین ببره، و بدونِ پذیرش شروطِ حماس؛ اسیران‌ش رو آزاد کنه!
اما حالا وزیرانِ تروریستِ این دولت تروریستی‌ یکی بعد از دیگری بخاطر خشم از پذیرش شروطِ حماس، استعفا می‌دن؛ مجاهدینِ مقاومت بین مردمِ غزه و روی دوشِ اون‌ها حاضر می‌شن، حماس شرط می‌ذاره و اسرائیل مجبور می‌شه تا بپذیره و همزمان که تظاهراتِ ضدصهیونیستی تو کشورهای دنیا برگزار می‌شه، اسرائیل توی برنامه‌ها و روزنامه‌هاش به «شکستِ اسرائیل» اذعان می‌کنه.

-
دیدنِ تصاویر اسیرانِ آزاد‌شدهٔ فلسطینی که عمدتاً شامل زن‌ها و بچه‌هاست، و مقایسهٔ اون‌ها با اسیرانِ اسرائیلی می‌تونه سال‌ها شرحِ شکوه و درد رو رقم بزنه. شکوهِ علامتِ پیروزی بعد از آزادی از زندان‌هایِ مخوفِ وحوشِ تروریستی که تصاویرِ رسوایی‌ش دنیا رو تکون داد! و دردِ رنجِ آدم‌های آزاده‌ای که مقاومتِ مثال‌زدنی و عجیب‌شون هم، دنیا رو تکون داد.
چندماهِ پیش مقایسهٔ تصاویرِ «اسراء‌ جعابیصِ» فلسطینی، با اسیرانِ اسرائیلی که از مجاهدینِ مقاومت تشکر می‌کردن؛ خیلی‌ها رو غافلگیر کرد. زنِ اسرائیلی توی یه نامه‌ای خطاب به مجاهدینِ مقاومت نوشته بود «دخترم در غزه خودش رو یک ملکه می‌دونست!»


اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ، اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ، اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسِدٍ مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمینَ..

-
از سری «اقداماتِ مثبت و سازندهٔ ترامپ جهتِ ابراز علاقـه برای مذاکرهٔ شرافتمندانـه با دولتِ ایران!»
ببینیم شیفتگانِ مذاکره اینو چطور ترجمه می‌کنن برامون.

تامینِ مالی سازمان‌هایِ تروریستی؟ این موضوع مربوط به لایحهٔ cft که یکی از لوایحِ FATF هست، نمی‌شه؟ این‌که نهادهای مختلف، تو این شرایطِ واضح، فرصت دارن که انقدر مُصرانه زمان به چونه‌زدن بر‌سرِ چنین‌لایحه‌ای با «هدفِ‌مشخص» اختصاص بدن واقعا جالبه.

مذاکراتِ شرافتمندانه!
——————————————
این عکسِ‌یادگاریِ کیث‌کلوگ، نمایندهٔ ویژهٔ ترامپ در امور روسیه و اوکراین با رجوی‌ست که به تازگی در همایشِ سازمان منافقین حضور پیدا کرده و سخنرانی کرده و خواستارِ فشار حداکثری به ایران شده.
بلومبرگ هم نوشته؛ «تیمِ ترامپ در حال ارزیابی گزینه‌ها در موردِ ایران و ونزوئلاست. در بینِ مشاوران ترامپ، اجماع کلی برای فشارِ حداکثری علیه ایران وجود دارد!»

تا این‌جاش که برایِ آشنایان با سیاست‌های غـرب عجیب نیست؛ ترامپ روزی مستقیماً دستورِ ترور سردار ملی ایران رو می‌ده، یه روز هم نماینده‌ش با قاتل ۱۷ هزار ایرانی دیدار می‌کنه و عکسِ یادگاری می‌گیره.
اما:
موضوع جایی عجیب می‌شه که با علمِ به سیاست‌هایِ غـرب و با علـم به تاکیدات چندبارهٔ رهبــری نسبت به چراییِ مذاکره‌نکردن با امریکا؛ عبدالعلی‌زاده -دستیارِ ویژهٔ پزشکیان- می‌گه باید با ترامپ رو در رو گفتگو کنیم! نباید پیغام پسغام بفرستیم! نمی‌شه ما این اتاق بشینیم و اون هم یه اتاق دیگه! عجب. این‌همه نابلدی، ساده‌انگاری و عبرت‌نگرفتن در حوزهٔ سیاست‌خارجه، اون‌هم برای مسئولینِ دولتی چطور ممکنه؟

خب این عکسِ یادگاری هم نمونهٔ واضح و اخیرِ اقدامات ترامپ در راستای علاقه برایِ احترام به منافع ایران! سایرِ اقدامات ترامپ -بعنوان مشتی نمونهٔ خروارِ سیاست‌های غربی- رو که نمی‌بینید! از خروج از برجام، تحریم و جنگ‌های منطقه، تا ترورِ حاج‌قاسم و جوابِ «نه مرسی!» به درخواستِ مذاکرهٔ شما بعد از ترورِ سردارِ ملی ما. کاش یه‌نفر در این سیاسیون پیدا بشه تا این تصویر رو در راستای اقدامات مثبتِ امریکا برامون تحلیل کنه! و برامون بگه چرا اصرار به مذاکره و تصویبِ لوایحِ FATF دارید درحالی‌که از نظرِ گردانندگانِ اون، متحدینِ شما تروریست محسوب می‌شن؛ اما مریم‌رجوی خیر؟ چرا این‌ها حتی در ظاهر هم حاضر به احترام به اصول و منافعِ شما نیستن؟ چطور می‌خواید «شرافت‌مندانه» و «برای دفاع از منافعِ ملی» با دولتی گفتگو کنید که اساساً قائل به گفتگو با شما نیست؟ عکس یادگاری نمایندهٔ ویژه امریکا با مریم‌رجوی رو که قاتلِ ۱۷ هزار ایرانیـه، چطور در راستایِ «احترام به منافع ملیِ ایران» تحلیل می‌کنید؟ امریکا به کانادا بعنوانِ متحدِ خودش هم رحــم نمی‌کنه؛ چطور توقع دارید با «یک کینهٔ شتری» به منافعِ شما احترام بذاره؟
این عشق یک‌طرفه و اعتیاد به مذاکره در شما، از چه چیزی نشأت می‌گیره که هربار با خسارات و خیانت‌های تحمیلی از طرفِ مقابل مواجه می‌شید و باز اصرار دارید؟ اگر چاره‌ای جز این نیست؛ پس واردات واکسنِ کرونا، شانگهـای، بریکـس، افزایش فروشِ نفت و… در دولت سیزدهم چطور انجام ‌گرفت؟

دولت چندتا سخنگو داره؟ وزارت‌خارجهٔ چطور؟ چرا به مسائل مهم کشور حول‌محورِ منافع‌ملی با مواضعِ زیگزاگی و از چند تریبونِ متفاوت، انقدر ساده‌لوحانه نگاه می‌کنید؟ چرا اجازه نمی‌دید یک صدای واحد از دولت شنیده بشه؟! از این سوراخِ اعتماد به غرب، چندبار باید گَزیده شد؟


نمی‌شه توی یه جلسه متشکل از اعضایِ ستادهای انتخاباتی‌تون بنشینید و شما بگید و حضار هم شادمان و خرسند از این اظهارات، تشویق‌تون کنن؛ کاش یک‌بار پاسخگویِ این سوالات هم بودید!

روزنامهٔ هم‌میهن بابتِ خساراتِ پی‌در‌پی کرسنت و تعطیلیِ ساختمان‌های وزارت نفت از لندن تا روتردام، با تصویر دکتر جلیلی تیتر زده «خسارتِ محض!» صفحهٔ اولِ روزنامه‌ش رو هم با عکس جواد ظریف تکمیل کرده و سفر ظریف به سوئیس رو یک «فرصت» دونسته!

بماند که «خسارتِ‌محض» عنوانی بود که رهبری به نتیجهٔ عبرت‌آموزِ اعتماد به غرب نسبت دادن؛ و بماند که هنوز حامیانِ برجام توضیحی ارائه ندادن که چرا با‌وجودِ این‌که در سال ۹۹ می‌گفتن چیزی بنام مکانیسم ماشه نداریم؛ اما الان از هولِ فعال‌ شدنِ اون، مُدام حرف از مذاکره می‌زنن؟ چطور زیرِ بار مکانیسم‌ماشه رفتن؟ نتیجهٔ برجام -البته بجز کاپِ اخلاق!- چی بود؟ و البته بماند که هنوز جایگاهِ ‌ظریف در دولت از‌نظرِ «قانونی» مشخص نیست!
به‌هرحال! یکبار برای‌همیشه بدونیم کرسنت چیه؟ چه فسادهایی در کرسنت رخ داده؟ چرا متهمینِ قراردادِ پرخسارتِ کرسنت،امروز بجای محاکمه، مدعی‌العموم شدن؟
«این‌جا» و «این‌جا» رو هم ببینید.

پ.ن:
یکی از اقداماتِ حقوقی مؤثرِ دولت سیزدهم، تلاش برایِ تجدیدِ فرآیندِ داوری در پروندهٔ کرسنت ۲ و توقفِ ادعای بی‌پایهٔ ۳۲میلیارد دلاریِ کرسنت علیه شرکت نفت ایران بود.

-
این بخشی از حرف‌های امروزِ پزشکیانه:
«اگر شما فکر‌ می‌کنید کسی از بیرون بیاید و مشکلات را حل ‌کند، سخت در اشتباه هستید! دشمنان منتظرند تا ما باهم دعوا کنیم!»

ولی گویا اقای ظریف، معاونِ غیرقانونی ایشون، در سوئیس برداشت دیگه‌ای داشته. ترجیح داده «دعواهایِ انتخاباتی» رو به «بیرون» ببره، هرکی هم بهش بگه آقا این میدانِ سیاست خارجه اصلاً جای طرحِ حرف‌هایِ سخیفِ دوران انتخاباتِ داخلی نیست! چرا در یک جلسهٔ خارجی با حضورِ افراد خارجی، با نام بردن از رقیبِ انتخاباتی خودتون در داخل، طوری وانمود می‌کنید که گویی او جنگ‌طلبه و شما ناجیِ صلح؟ اول اثبات کنید کدوم جنگ رو از منطقه دور کردید؟! طرحِ این مسائل در یک جلسهٔ خارجی چه ضرورتی داشت؟ همچنان در حال و هوایِ میتنیگ‌هایِ انتخاباتی به‌سر می‌برید؟ بعنوان نمایندهٔ ایران رفتید یا نمایندهٔ یک جناح خاص؟ مگه سال‌ها دیپلماتِ این مملکت نبودید؟ هنوزم انقدر ناپخته با خیلی مسائل برخورد می‌کنید؟ همین‌ها کافیه تا رسانه‌هایِ حامی ایشون، شمشیرِ انگِ تندروی رو از کمد دربیارن.

تصور کنید در ماجراهایِ واکسن‌های کرونا، شانگهای، قطع ارتباط یا کمرنگ‌شدنِ ارتباطات با همسایگانِ منطقه‌ای و … در دههٔ ۹۰، یکی از رقبای این افراد می‌رفت در یک محفلِ بین‌المللی به طرفِ خارجی می‌گفت «سال‌ها بخاطر اشتیاق یک‌طرفهٔ دولتِ وقت به غرب، از فرصتِ ارتباط با شما همسایگان بین‌المللی غافل بودیم!» همین جمله -که دروغ هم نبود- چماقِ همین رسانه‌ها می‌شد بر سرِ گوینده.

گفتم چماق!
«چماق‌ به‌دست» و «خشک‌مغز» خطاب کردن رقبا در ایام انتخابات توسطِ ایشون در محافلِ داخلی، و کشوندنِ دعواهای انتخاباتی به سیاستِ خارجه چه نسبتی با «وفاق» داره؟ هم جلیلی بعنوان کاندیدِ ۱۳ میلیون هموطنِ شما تندروعه هم قالیباف که بعنوان رئیس‌مجلس گفته جایگاهِ ظریف در دولت قانونی نیست؟ همه تندرواَند جز شما؟ پس تندروی یعنی «قانون‌مداری»؟
مثلاً در همین ماجـرایِ خسارات پی‌در‌پیِ قراردادِ کرسنت همه مقصــرن؛ جز عواملِ اصلی این قراردادِ پرخسارت و پرفساد؟ دربارهٔ بی‌نتیجه بودنِ برجام و بدعهدیِ طرف مقابل؛ همه مقصرن جز حامیانِ دوآتیشهٔ «مذاکره به هر قیمت؟» شما نگفته بودید «من بهتون اطمینان می‌دم ترامپ نمی‌تونه این توافق- برجام- رو نقض کنه»؟ نتیجه چی‌شد؟ هرکسی هم نقدی وارد کنه؛ تندروعه؟

———————————
گرچه در این جلسه، ظریف اظهاراتی هم دربارهٔ حمایت از مقاومت و پاسخگویی به سوالاتِ شیطنت‌آمیز مجری دربارهٔ ادعای واهیِ «نابودیِ پدافندهایِ ایران» بیان کرد، اما همچنان برایِ منِ مخاطب، ابهامِ قانونـی حضور ایشون در دولت حل نشده، اگه قانونیه؛ چرا رئیسِ قوهٔ مقننه -به معنایِ قانون‌گذار!- به غیرقانونی بودن‌ش اذعان داره؟ اگه قانونی نیست؛ پس چرا همچنان در دولته؟ دولت مجریِ قانون نیست؟ معیار، قانون نیست؟

-
در رگِ ما که خموشــــانِ سیـــه‌پوشانیم،
کاشکی قطره‌ای از خونِ ‌شما جاری بود..

-
انصافاً اقای پزشکیان دربارهٔ اسرائیل حرف‌هایِ درستی می‌زنه، چطور دولتی که هزاران زن و بچه رو با یک نسل‌کشیِ سازمان‌یافته به خاک و خون کشیده؛ می‌تونه دم از حقوق‌بشر بزنه؟

فقط این‌که با «همه» بجز «اسرائیل» می‌شه ارتباط گرفت رو متوجه نشدم. چون با سیاستِ همسایگی در دولت سیزدهم، ارتباط با همسایگان که بعد از سال‌ها وقفه از سر گرفته شد؛ این «همه» یعنی امریکا؟ بعد ۴۰ میلیارد دلار کمکِ مالی و تجهیز ارتشِ اسرائیل به کشنده‌ترین سلاح‌ها «توسطِ امریکا» رو چطور توجیه کنیم؟ اسرائیل بدونِ حمایتِ امریکا، پول امریکا، سلاحِ امریکا، وِتویِ امریکا، چطور موفق می‌شد این حجم از جنایت رو پیشِ چشــمِ دنیا انجام بده و حقوق‌بشر رو لگدمال کنه؟

امیدوار بودم یک‌نفر تو اون جمعِ همیشه تشویق‌کننده، بگه: «باشه، با امریکا مدارا می‌کنیم، البته مدارایِ یک‌طرفه! چون ترامپ علاوه بر خروج از برجام و ترورِ سردارِ ملیِ کشور، در روزِ تحلیفش هم نشون داد نه‌تنها با شما، بلکه در واقع با جهان هم اهلِ تعامل نیست؛ با امضایِ فرمانِ خروج از سازمانِ بهداشتِ جهانی و توافقِ پاریس، و دستورِ تغییر نام خلیجِ مکزیک به خلیجِ امریکا! و البته تهدید به تصاحبِ کانال پاناما، گرینلند و کانادا. دربارهٔ ایران هم که گفت: “ما برگشتیم تا ایران رو جوابگو کنیم و استفاده از درآمدهای نفتی برایِ تأمینِ مالی گروه‌های تروریستی رو متوقف کنیم.” ترجمهٔ مجموعه‌ای از این اقدامات نشانهٔ علاقه به تعامل و مدارا و دعوا نداشتنه؟ اسرائیل با سابقهٔ تهدید به ترور، و عمل به ترور، تروریست محسوب نمی‌شه؟
خب از‌اینا می‌گذریم و مدارا می‌کنیم؛ فقط ممکنه بگید چگونه؟ روشِ جدیدِ امتحان‌پس‌نداده‌ای به ذهن‌تون می‌رسه که به بدعهدی‌ها و نتایجِ «تقریباً هیچِ مکررِ» گذشته منجـر نشه و نشون‌دهندهٔ «دعوا نداشتنِ اون‌ها» هم باشه؟ و این‌که چه تضمینی می‌دید که بدعهدی‌هایِ چندبارهٔ امریکا مجدداً با یه کلاهِ گشادتر از قبل بر سرِ منافع ملیِ ما تکرار نشه؟ ممنونم.»

سالگردِ خطاب مستقیمِ خداوند با بهترین بنده‌‌ها؛ برایِ ابلاغِ قشنگ‌ترین مسیر بندگی، عصیان از غیرِ خدا و تسلیم در برابرِ خدا، برایِ نجاتِ عاطفه‌هایی که سال‌ها زیر زُمُختیِ جهل به‌جایِ آغوش گرم مادر؛ زنده به گورِ سردیِ خاک می‌شدن؛ برایِ «إِنَّ أَكرَمَكُم عِندَاللهِ أَتقاكُم»، برایِ لذتِ «از بندِ هرچه غیر از توست؛ آزادم کن» برایِ «الله‌اکبر! خدا بزرگتر است از غم‌ها و ناامیدی‌ها» خیلی مبارکه.

قلب‌مون رو همسو کنیم با شادیِ عرش برایِ این نعمت؛ کام‌ها رو شیرین کنیم که روزِ شکرگزاریه، به یُمن‌ش گرهِ کارِ خلق‌الله رو وا کنیم که فرشته‌ها هم عرش رو چراغونی کردن و دورِ جبرئیل رو گرفتن و به حال‌ش غبطه می‌خورن که چه خوش لحظه‌ای بود؛ لحظهٔ لبخندت به محمد(ص)، که گفتی؛ «ای محمد! تو فرستادهٔ خدایی، و منم جبرئیل..»

برایِ خوشبختیِ ما که مسلمان‌زاده‌ایم، همین بس که شیطان در بعثتِ رسول‌الله نعره کشید! که بهایِ ما شد مسلمانی به دینِ او و پیش‌قدم شدن برایِ نزدیکیِ قدم‌هایِ قائمی از آلِ او، که بهایی از این بالاتر نیست! که؛
من زِ خود هیچ ندارم
که بر آن فَخـــر کنم؛
هرچــه دارم،
همه از آلِ‌محمّد(ص) دارم..
الهی که برای این برترین پیامِ خلقت؛ امانت‌دار و دریافت‌کنندهٔ بهتری باشیم؛ و مؤمن به «و عسی أَن‌‌تَكرَهوا شَيئًا وَهُوَ خَيرٌ لَكُم ۖ وَعَســی أَن تُحِبّوا شَيئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُم ۗ وَاللَّهُ يَعلَمُ وَأَنتُم لاتَعلَمونَ..»