مولاعلی‌ع فرمود «نادان را نمی‌بینی! مگر در افراط و تفریط.»

عبرت‌گرفتن کارِ سختی نیست؛ کافیه به سِیر تغییرات مهدی نصیری نگاه کنید.
اخوندِ سابق! روزگاری کتاب می‌نوشت بنام «اسلام و تجدد» و مدرنیتهٔ غربی رو با شدتِ تمام می‌کوبید و اون رو با اسلام ناسازگار می‌دونست. بعد به «عصر حیرت» رسید و حیرت‌زده شد؛ در قضایای اغتشاشات اخیر بر سر خاکِ مهساامینی می‌رفت و با عبارتِ «حضرت مهسا» ازش استمداد می‌کرد.
در مصاحبه با علی علیزاده گفت «من در ماجرایی ۳۰۰ هزارتومان جریمه شدم! اقای خامنه‌ای گفت من جریمه‌ت رو می‌دم اما من توقع داشتم به کلِ قوه‌قضاییه دستور می‌داد و برخورد می‌کرد(!) اونجا بود که از او جدا شدم.»

حالا بدو بدو به ته‌دیگِ غذا رسیده و در گفتگو با بی‌بی‌سی‌ برای موفقیت اپوزیسیونِ از هم‌پاشیده‌ای که در جمع‌آوری فقط هزارامضای وکالت برایِ ربع‌پهلوی هم درمونده و فراری‌هایی که یکی‌یکی مصاحبه‌هایِ پشیمانی‌شون درمیاد؛ از ارتباط بینِ پهلوی و تاجزاد‌ه [و اصلاح‌طلبان] می‌گه. بلاتکلیف‌هایِ بی‌ثُبات و سطحیِ خنده‌دار!

پ.ن: خواستم این بلاتکلیفی رو با ثباتِ‌شخصیتِ زبان‌زدِ آقای خامنه‌ای قیاس کنم، اما دیدم واقعاً شوخی‌ش هم زشته!

یه نکته‌ای برام نامفهومـه؛ چرا وقتی که می‌‌گفتید «هرکسی که باهاتون نبود، بزنید بُکُشید» و «هر تیرچراغ برق؛ یک حامیِ جمهوری‌اسلامی» یکی‌تون حرف از رأفت و صلح و دوستی نمی‌زد؟

چرا وقتی همین دوستمون -توماج- توییت می‌زد که «قرارمون فردا، برای سرویس کردنِ دهن اینا» گوشش رو نپیچوندید که بچه‌جون بشین سرِ جات و فازِ چریک برندار؟ امروز هشتگ می‌زنید جایِ هنرمند زندان نیست؛ چرا وقتی توییت می‌زد که «مدارک حمله به شاهچراغ ساختگیه! کارِ خودتونه!» «امروز یه کاری می‌کنیم که نفهمید از کجا خوردید» «ما وسط جنگیم؛ جنگ برای دنیای بدون اخوند!» بهش نگفتید اقای هنرمند! اینه هنرت؟! چرا وقتی وحوشِ داعش‌مسلکِ زن‌زندگی‌آزادی با دستوراتِ همین قهرمانان‌تون با ماشین از رویِ بقیه رد می‌شدن و به دستورِ کومله و کوتوله‌هایِ رجوی؛ با چاقو و کاتِر و تفنگ و هرچی دستشون بود به بقیه حمله می‌کردن؛ احدی شما پیدا نشد که بگه «نکن! نزن! به حرفِ اون خارج‌نشین‌هایی که ۴۰ ساله دلار به خونِ جنگ و تحریم علیه‌ت می‌زنن؛ خر نشو. آرامشِ مملکت رو به فنا نده، رأفتت کجا رفته؟!»
وقتی تو خیابون اتیش مینداختن عربده می‌زد «امسال سالِ خونه» هنرمند نبود و چریکِ مبارزِ قانون‌شکنِ جذاب بود؟! حالا که سالی که قرارِ سرنگونی بود؛ نیومده رفت و سیدعلی از همیشه در جهانِ ضدصهیونیسم محبوب‌تر شد و معادله‌هاتون به‌هم ریخت؛ قانون‌مدار شدید و از دستگاهِ قضایی تقاضایِ «رأفت برایِ یک هنرمند» دارید؟


گرچه مرکز رسانهٔ قوه‌قضاییه از احتمالِ تخفیف در مجازاتش در مرحلهٔ فرجام‌خواهی خبر داده؛ اون‌هم نه بخاطرِ «نه به اعدام‌»هایِ شمایی که تا پارسال معتقد بودید «بزن بُکُش رحم نکن!» بلکه بخاطرِ «همکاریِ موثر و اظهار ندامت و پشیمانیِ وی»!
اما کاش یه ذره؛ اندازهٔ کف پایِ مورچه! شرافت داشتید، کاش داستان رو از نیمه تعریف نمی‌کردید؛ کاش وجدانِ گردن‌گیر داشتید؛ از اون مقامِ اروپایی که چشم رویِ قتل ۳۰ هزار زن و بچه بسته؛ تا فلان رسانهٔ نشخوارکنندهٔ آزادی که اندازهٔ یه تیتر هم از نقضِ «آزادی» کف دانشگاه‌هایِ امریکایی و اروپایی حرف نزده؛ تا تویی که کفِ پیجِ پنجاه نفری‌ت یه «هشتگ» شده سلِاح مبارزه‌ت.

شمایی که عاملِ اصلیِ این آشوب‌هایِ ابتر بودید.

-قربان اوضاع خیطه! نه می‌تونیم از دستگیری و کتک‌کاری پلیس با دانشجوهایِ امریکا تیتر بریم؛ نه از عملیات وعدهٔ صادقِ ایران بنویسیم، نه برای جنایاتِ اسرائیل و گورهای دسته‌جمعی تو غزه و قتل ۳۰ هزار زن و بچه بیشتر از این ماله بکشیم! تازه پرچم ایران و حزب‌الله هم تو دستِ دانشجوهای امریکایی و اروپایی دیده شده.
+ پس حواس‌هارو پرت کن؛ برو بگو اسنادی به دستِ ما رسیده که به نیکا شاکرمی تجاوز شده.
- بعدِ یکی دو سال؟! ولی اخه اون نامه‌هه نه شماره داره، نه فونتِ رسمی داره، نه تاریخ داره. بالاش هم نوشته «محرمانه» اما حتی مُهرِ محرمانه هم نداره. ضایع‌ست می‌فهمن!
+ خفه شو همینی که گفتم بنویس.
- ولی قربان! تو نامه نوشتیم دمِ غروب نیکا رو کُشتن ولی مامانش به رادیو فردا گفت ۱۱:۳۰ همون ‌شب باهاش تلفنی حرف زده بوده. چجوری اول مُرده بعد تلفنی حرف زده اخه! تازه خودش به مامانش پیام داده که «تقصیر هیچکس نبود!»
+خفه شو.
- چشم قربان!
+ نه ببین! برو بگو BBC فارسی توییت بزنه بگه اسناد رو خودمون بازسازی کردیم که مثلا امنیتِ افشاکنندگان به خطر نیفته؛ بعدم ادیت بزن بگو بی‌بی‌سی‌ نمی‌تواند اصالتِ خبر را تایید کند :))
- اَی بر پدرت اسرائیل!

معصوم می‌فرمایند خداراشُکر که دشمنانِ ما را از احمق‌ها آفرید؛ دارم به این فکر می‌کنم که «احمق» بودن همیشه به معنیِ ضعیف و خِنگ بودن در دشمنی نیست؛ گاهی هم به این معنیه که به قدری وَلَعِ خباثت و توحّش در دشمنی‌کردن دارن؛ که صحنهٔ واضحِ تقابل حق و باطل رو با دست‌هایِ خودشون رقم می‌زنن؛ هرکی با مُرور این تکه‌هایِ پازل همچنان بر طبلِ نفهمیدن بکوبه؛ باید برایِ عاقبتش دعا کرد!

توضیحِ ‌ویدیو:
حامیانِ اسرائیل به طرزِ وحشیانه‌ای [که البته جز جدانشدنیِ ذاتِ اون‌هاست] به دانشجوهای حامیِ فلسطین در امریکا حمله کردن؛ نکتهٔ جالب فحاشی‌هایِ فارسیِ حامیانِ اسرائیله. در دنیایی که دانشجویِ آمریکایی و اروپایی، مسیحی، یهودی و حتی بی‌دین هم در سمتِ آزادگی ایستاده و بابتش هزینه می‌ده! اپوزیسیونِ فارسی‌زبان که سال‌ها تلاش می‌کرد بویِ تعفّن‌ش رو با ادکلن‌هایِ فیکِ روشنفکرنمایی پنهان کنه؛ حالا ذاتِ وحشی‌ش رو برایِ وفاداری به اربابانِ خون‌ریزش؛ همــه‌‌جا به نمایش می‌ذاره.
عذرخواهم بابتِ کلماتِ زشت.

به قولِ رهبر انقلاب؛ این رفتارِ آمریکایی‌ها حقّانیّتِ موضعِ جمهوری اسلامی را نشان داد. این چینشِ واضحِ حق و باطل.

«قُــربانِ آن دل»
و قربانِ این دلِ عاشـــق..

شهید مطهری در بخش عمده‌ای از سخنرانی‌ها که بصورتِ مکتوب هم دراومده؛ دوران امامتِ ائمه‌اطهار رو بصورت کامل و با تبیین تمامِ زوایا توضیح می‌ده.
یه‌جایی در رابطه با چراییِ قیام امام‌حسین و عدمِ قیام با شمشیرِ امام‌صادق می‌گه:


-«ائمه اطهار در هرزمانی مصلحتِ اسلام و مسلمين را در نظر می‌گرفتند و چون دوره‌ها و زمان‌ها و مقتضيات زمان و مکان تغيير می‌کرد، خواه و ناخواه همان‌طور رفتار می‌کردند که مصالح اسلامی اقتضا می‌کرد و در هر زمان جبهه‌ای مخصوص و شکلی نو از جهاد به‌وجود می‌آمد و آن‌ها با بصيرتِ کامل آن جبهه‌ها را تشخيص می‌دادند. اين تعارض‌ها، نه تنها تعارضِ واقعی نيست، بلکه بهترين درس آموزنده است برایِ کساني که روح و عقل و فکر مستقيمی داشته باشند، جبهه‌شناس باشند و بتوانند مقتضيات هر عصر و زماني را درک کنند که چگونه مصالح اسلامی اقتضا می‌کند که يک وقت مثلِ زمان سيدالشهدا(ع) نهضتِ آن‌ها شکل قيام‌بسيف به خود بگيرد و يک زمان مثل زمان امام صادق(ع) شکلِ تعليم و ارشاد و توسعه تعليمات عمومی و تقويت مغزها و فکرها پيدا کند و يک وقت شکل ديگر.»

- چرا امام‌صادق(ع) قیام با شمشیر نکرد؟ در زمانِ امام‌صادق(ع) علاوه بر حوادثِ سیاسی؛ یه سلسله حوادث اجتماعی و فکری و ابهاماتِ ذهنی گسترده‌ای اتفاق افتاد که «لازم بود» امام‌ جهادِ خودشون رو از این جبهه آغاز کنن؛ شبهاتِ جدیدی در علم و کلام و … بینِ مردم پیش اومده؛ علوم دینی در مرحلهٔ ترجمه‌های متعدده و اندیشمندانِ زیادی از سراسرِ جهان دربارهٔ اسلام کنجکاو می‌شن؛ در زمانِ امام‌حسین(ع) جبههٔ اولیٰ، مبارزه با دستگاهِ فاسدِ خلافت بود و سایر جبهه‌ها بینِ مردم به‌‌‌‌‌وجود نیومده بود؛ ولی در زمان امام‌صادق(ع) -علاوه بر سایرِ علل- مسلمین متوجهِ دروازه‌های علم و فرهنگ شدن؛ پس لازم بود شخصی مثلِ حضرت صادق(ع) این جبهه رو رهبری کنن؛ تحقیقاً می‌شه گفت حركت‌هایِ علمی دنیایِ اسلام اعمّ از شیعه و سنی مربوط به امام‌صادق(ع) می‌شه. حوزه‌هایِ شیعه که کاملا واضحه اما شهید مطهری می‌گه حوزه‌های علمیِ سُنی هم مولودِ امام‌صادق هست، به جهت اینكه رأس و رئیس حوزه‌های سنی «جامع ازهر» هست كه از هزارسال پیش تشكیل شده و جامع‌ازهر رو هم شیعیانِ فاطمی تشكیل دادند، و تمام حوزه‌های دیگر اهلِ تسنن منشعب از جامع ازهره، و همهٔ اینها مولودِ همین استفادهٔ امام‌صادق(ع) از وضعِ زمان خودشونه.

-نتیجه این‌که اگر امروز می‌بینیم که شیعه در مقدمِ سایر فرقه‌ها در علوم اسلامی پیش‌قدم و حتی موسس شده؛ و در همهٔ رشته‌ها اعم از ادب و تفسیر و فقه و ریاضی و عرفان و نجوم و … صاحب‌اندیشه و گفتاره و رجالِ علمی بزرگی تحویل داده؛ از اثراتِ قیام علمی حضرت‌صادقه. وظیفهٔ امام هدایته؛ و به عللِ مختلف تکهٔ تبیین مبانی علمی و فقهیِ اسلامی در این پازل خالیه؛ پس این تکه باید تکمیل شه؛ چون شیعه مبنایِ تعقّلی داره. پس اگر منِ نوعیِ دغدغه‌مند امروز می‌تونم در زمینهٔ علمی- تبیینی پیشرفت داشته باشم و بعنوانِ یک مسلمانِ شیعه پیش‌قدم یا صاحب‌اندیشه باشم ولی به بهانه‌هایِ مختلف «تنبلی و کوتاهی کنم» حتماً مسئولم.

یکی از دوستانِ ما عشقِ پهلویه؛ می‌گفت دههٔ ۲۰ تا ۴۰ از همه‌نظر دوران طلایی ایران بود. گفتم از همه‌نظر؟! گفت ببین احتمالا یه جنگی اون وسط مَسط‌ها اتفاق افتاده بوده که اونقدر مهم نبود!

مهم نبود؟! در جنگ‌جهانی دوم علیرغمِ بی‌طرفی ایران؛ به ایران حمله شد و ارتشِ مثلا قدرتمندِ پهلوی حتی ۲۴ ساعت توانِ مقابله نداشت و شاه اخراج شد! ایران در اثرِ این اِشغال؛ دچار قحطی‌ای شد که مرگ‌ و میر در اثرِ گرسنگی، غارتِ خونه‌ها، دزدیِ آذوقه و شورش‌ها کمترین اثرش بود. کمترین اثرِ وابستگی و نبودِ یک قوایِ نظامیِ مستقلِ قوی!
ابرو بالا انداخت و گفت «به‌هرحال!»

اگر دربارهٔ بیداریِ همه‌جانبهٔ دانشجوهای امریکا و اروپا برای حمایت از فلسطین و لختیِ پادشاهِ آزادی بیانِ غرب ازش بپرسم؛ احتمالاً با جملهٔ «نه ببین دانشجوها چی‌کار کردن که پلیس مجبور شده بگیره و بزنه و اخراج کنه و در لیستِ سیاه بذاره؛ وگرنه اکثرِ دانشجوها مخالف فلسطینَن.» مواجه می‌شم. قاعدتاً اگر بگم دانشجویِ فارسی‌زبانِ هوادار اسرائیلِ اینترنشنال که خودشو «ما امریکایی‌ها» معرفی می‌کنه؛ همون کارشناسِ پایِ ثابت شبکه‌ست؛ بازم ابوعطا می‌خونه.
اما به‌هرحال!
بعضی‌ها اینجوری‌ان.

ممنون می‌شم برایِ پدرم حمدِ شفاء بخونید..🌱

خیر ببینید الهی. ممنونم که دعا کردید.
انگار آدم تا وقتی که نترسه؛ قدر نمی‌دونه. قبلِ این‌که بترسید، قدرِ عزیزان‌تون رو بدونید. بیشتر بدونید. خیلی بیشتر بدونید. خدا گوشِ‌تون رو می‌پیچــونه و می‌گه «نِق و غُرت برا چیه؟ چرا نمی‌بینی؟ فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ آخه بچه؟»

-الحمدلله.♥️

چند‌سال پیش تو دورهٔ شبهــه‌ها و کشف و شهود‌ها گیر کرده بودم و پایِ رفتن به جلو در من فلج شده بود. از طرفِ یه دوستی یه پیام روز دختر دریافت کردم که هنوز یادمه و اگه بگم چرخ‌کمکیِ عبور من از اون دوره بود؛ گزافه نگفتم. نوشته بود:
- ریحانهٔ خلقت بودن رو خدا به هرکسی نداده، و هرکسی نمی‌تونه امانت‌دارِ این امانتِ لطیفِ خدا بمونه. یادت باشه تو خلق شدی تا روحِ خدا رو اَمین بمونی؛ تو فراتر از عرضهٔ عمومی زیبایی‌هایِ طبیعی‌تی. تو فراتر از تأییدِ نگاه‌هایِ دیگرانی. تو فراتر از دوست‌داشته شدن بخاطرِ کالبدِ زمینی‌تی. تو فراتر از نُقلِ مجلس‌هایِ عبث شدنی؛ تو فراتر از مخاطبِ «مُخ‌شو زدم»هایی. تو فراتر از عرضهٔ جذابیت‌ها به مگس‌هایی! تو فراتر از فرودِ نگاه‌هایِ بدونِ خط‌قرمزی. تو خودِ خط قرمزی. تو مخلوقِ خدایِ لاشَریکی و چه زیبا خدایی. تاثیــر بذار! نه از اون تاثیر‌هایِ کاذبِ اینفلوئنسری که صفر تا صدِ موتور هیجانش به اون عددِ بالا بَنده؛ پیامبرِ حریمِ خانواده‌ت باش. اصیل بمون و مأمن باش. روزت مبارک.

گفت یه چیزی نشون‌ت بدم حال‌ت خوب شه؟! این عکـس رو فرستاد برام. و چقدر حالم خوب شد که «شما مطلوبِ محبوبِ منی.»

شما تویِ این عکس و این قابِ محـدود، از منطقِ معرفت در نظر غزالیِ استاد دینانی و شرح رسائل فارسیِ سهروردی و فلسفهٔ حقوق بشرِ ایت‌الله جوادی آملی؛ تا تحلیلِ ذهنِ برتراند راسل و جهانِ باز اثر کارل پوپر و علم نوینِ ادوین آرتور برت و روح‌القوانینِ منتسکیو و ترس و لرزِ کی‌یر کگارد رو می‌تونی ببینی. درحالی‌که بدخواه‌هایِ این مَرد نمی‌تونن عنوانِ همین کتب رو از رویِ متن بخونن. چون به‌جز استوری کردنِ تحلیل‌هایِ سه‌خطیِ پیج‌هایِ «آیا می‌دانستید» از کنارِ هیچ مکتوباتِ دیگه‌ای گذر نکردن.

از جمله اتفاقاتِ نامبارکِ بسترهایِ مخاطب‌دارِ مجــازی [مثل پیج یا کانال] اینه که شما با وجودِ این‌که می‌بینی فردِ موردنظرِ غیرمُغرض‌ت راهِ ارتباطی داره [اعم از شناس یا ناشناس] بجایِ این‌که تذکر، پیشنهاد و انتقادت رو به همون فرد بگی، ترجیح می‌دی طیِ یک متنِ مزیّن به کلماتِ قُلمبهٔ تیز؛ مقصــودِ کنایه‌آمیزت رو بصورتِ عمومی منتشر کنی. و این وسط بزنی یه بُرجکی رو پیاده کنی. اجازه بده این رو بذارم به حسابِ وَلَعِ دیده شدن، تشویق و لایک گرفتن از مخاطب، فوروارد شدن و از این قبیل راه‌هایِ ارضای روانی. نه دغدغه‌مندی، دل‌سوزی و نگرانی.

مجمعِ عمومی سازمان ملل، پیش‌نویسِ قطعنامه عضویت کامل «کشور فلسطین» در سازمان ملل رو تصویب کرد؛ قابلِ پیش‌بینی بود که امریکا و خودِ رژیم صهیونیستی رایِ منفی می‌دن. اما اگر هنوز در تصوراتِ مَلوسِ حقوق‌بشریِ ساختهٔ غرب سِیر کنید؛ سه چیز براتون قابلِ پیش‌بینی نبوده.

اولی همراهیِ قابلِ توجه ۱۴۳ رایِ موافق! نه صرفاً در اثرِ عذاب‌‌‌‌وجدان؛ بلکه با همراهیِ اهرم فشار افکارِ عمومی ملت‌هایِ جهان.
دومی تشویقِ حُضار بعد از عبارتِ free Palestine نمایندهٔ فلسطین.
و سومی جنونِ نمایندهٔ رژیم صهیونیستی بخاطرِ بردن نام «کشور فلسطین» و پاره کردنِ منشور سازمان ملل متحد!

اگر قبلاً هم چهرهٔ منحوسِ این فرد رو دیده بودید؛ نباید فراموش کنید که این جماعت با سابقهٔ عیان نسل‌کُشی بیش از سی‌هزار زن، مرد، بچه و خبرنگار، بمبارانِ بیمارستان‌ها و مدارس و تحمیلِ قحطی به انسان‌ها که امروز بابتِ جنایات خودشــون توقع تشویق دارن؛ برایِ من و شما نسخهٔ «آزادی» می‌پیچیدن.

نظریهٔ نامحبوب.

این‌که براندازها و پیجِ مَنوتو تیتر می‌زنن «دعوای نزدیکان رائفی‌پور و قالیباف بر سرِ قدرت» و از این مثلا افشاگری‌ها کَره می‌گیرن، فقط و فقط بخاطرِ اینه که اطرافیان و هوادارانِ این دو بزرگوار حتی یک‌بار هم خودشون رو مخاطب تذکراتِ چندبارهٔ رهبری قرار ندادن که «آنی که وارد فضای انتخابات می‌شود بداخلاقی نکند. در فضای مجازی به هم بد بگویند، فحاشی کنند، اهانت کنند، تهمت بزنند؛ این کارها بی‌برکت می‌کند انتخابات را. باید خیلی مراقبت کنند؛ اگر مراعات نکنند کامِ ملت و فضای سیاسی تلخ می‌شود.»

و تاجایِ ممکن قبل و بعدِ این تذکرات، ذوق‌زده دنبالِ مخاطبِ این حرف‌ها گشتن تا از دلِ همون هم یه بی‌اخلاقی رقم بزنن؛ بی‌اینکه یه سوزن به خودشون بزنن.
فضــایِ سیاسی انتخابات بیشتر شبیهِ یه رینگِ دعوای خیابونی بود تا یه فضای رقابتیِ سالم؛ و هوادارانِ این د‌ونفر حتی بابتِ اول تا چندم شدنِ افراد مورد علاقهٔ خودشون هم به گیس‌کِشی رو آوردن. رقابت کردن و حتی این افشاگری‌هایِ توییتری هم آدابی داره عزیزان!

کاش حداقل، الان این تیترها رو گردنِ همدیگه نندازید.

این قاب‌های «پنجرهٔ متفاوت» که از دیدارهای رهبری منتشر می‌شود را بسیار دوست ‌‌دارم. از آن قابی که صاحب‌غرفه کتابی را نشان می‌دهد و می‌گوید «این گل کتاب‌های من است» و رهبری کتاب را ورق می‌زند و خلاصه‌ای از آن را برایش بازگو می‌کند و صاحب‌غرفه ذوق‌زده الحمدلله می‌گوید و می‌خندد؛ تا این قاب. قبل از انقلاب این کتاب‌ها را خوانده؛ بعد از چنددهه خلاصه‌اش را برایِ حاضرین تعریف می‌کند. او واقعاً در همهٔ عرصه‌ها صاحب‌نظر است!

اما آخرِ ویدیو نظر مرا جلب کرد؛ اوایل انقلاب آمده بودند تا نظرش را دربارهٔ تغییرِ نامِ کتابِ «نان و شراب» را بپرسند. می‌گوید «عوض کنند؟! چرا عوض کنند؟!»
سالِ ۷۰ هم می‌گفت اوایلِ انقلاب عده‌ای از افراد بی‌اطلاع می‌خواستند مقبرهٔ فردوسی را در توس خراب کنند! تا مطلع شدم، چیزی نوشتم و فوراً به مشهد فرستادم. آن را بالای مقبره نصب کردند تا کاری به فردوسی نداشته باشند.

او، هم با جریانِ روشنفکرنَمایِ ضدارزش تقابل می‌کند؛ هم با جریانِ مُتحجّری که تیغِ سانسورش روی نام کتاب‌ها هم سنگینی می‌کند. او معنایِ «خَيرُ الاُمورِ أوْسَطُها» را از بَر است، همزمان که از اصولش کوتاه نمی‌آید. این سیدِ باثُباتِ عزیز ما.

امسال هدفِ خریدن کتاب نداشتم، چندکتابِ نخواندهٔ مهم در قفسـه دارم که باید در اسرعِ وقت بخوانم. با این‌حال نتوانستم از خریدِ چهار ‌جلد کتاب بگذرم. غرفه‌دار گفت اگر «خونِ دلی‌که لعل شد» را خواندی «اقای ایرانشهر» را هم بخوان. اما این بِین چشمم به یک عنوانِ دیگر خــورد، «دیـوانِ امام». کتاب را که ورق زدم بی‌اختیار گفتم:
- آن پیرِ خُمیــن که با انقلابش دنیا را دگرگون کرد و برایِ فهــمِ جهــان‌بینی و بینشِ سیاسیِ خودش و اَمینِ خلَف‌ش ساعت‌ها که نه؛ شاید سال‌ها کلاس درس لازم است؛ چه نگاهِ لطیفی به شعر و عرفان و ادبیات و دل‌برانگی داشته! و چه نگاهِ ابتر و ناقصی داریم ما.

- هیــچ دانی که منِ زار گرفتارِ توام؟
با دل و جان، سببِ گرمیِ بازارِ توام
هر جفا از تو به من رفت؛ به منّت بخرم،
به خــدا یارِ توام، یارِ وفـادار توام…

یه صلوات میفرستید‌ سمتمون‌..

پارسال خیلی اتفاقی با یه نمایندهٔ اسبقِ مجلس روبرو شدم که به لحاظِ جناحی با دولتِ فعلی رقیب بود. نمایندهٔ یه شهرِ کوچیک که البته خونه‌ش تو تهران بود! در جوابِ این سوال که «شما در این ادوارِ مختلفی که در مجلس حضور داشتید؛ دقیقا چی‌کار کردید؟» تقریباً به کوچهٔ چپی‌ها زد و برایِ اثباتِ کارامدی جناحِ خودش و تخریبِ دولت(!) گوشی‌ش رو برداشت و از نقل قولِ پسرخالهٔ فلان مسئول تا خاطراتِ صدرِ اسلام رو برام ردیف کرد. از قضا فردِ پشتِ تلفن کسی بود که بستگان‌ش از افرادِ کارگر در یکی از کارخانه‌هایِ احیاشده توسطِ این دولت بودن. تلفن رو قطع کرد و گفت «فعلا که دولت دستِ شماست!» انگار نه انگار من یه انسانِ معمولیِ پرسش‌گری بودم که حتی حرفی از جناح‌بندی‌ها نمی‌زنه؛ ‌گویی جلسهٔ مناظره‌ست! گفتم: دولتِ من و شما نداره! جناحِ من و شما نداره. آدم که انتخاب می‌شه؛ باید کار کنه. برای خلقِ خدا. نتیجه خیلی مهمه؛ مطالبه خیلی مهمه. اما مردمِ فرقِ فردِ کاری با یه قدرت‌طلبِ منفعل رو می‌فهمن. من که جواب‌م رو نگرفتم؛ اما این حُبِّ قدرته که اجازهٔ اخلاص به شما نمی‌ده! و رفتم.

عکس؛ تزئینی و مربوط به امروز است! :)