فایتون پسر خدای خورشید (هلیوس) بود. او همیشه بین مردم به خاطر اینکه پدرش یک خداست، به خودش می‌بالید. اما چون اطرافیان حرفش را باور نمی‌کردند، تصمیم گرفت خودش ثابت کند.
او به سراغ پدرش رفت و از او خواست یک آرزو را برآورده کند. هلیوس هم سوگند خورد که هرچه بخواهد برآورده خواهد کرد. فایتون خواسته‌ای خطرناک داشت: رانندگی ارابه‌ی خورشید که هر روز از شرق تا غرب آسمان را طی می‌کرد.
هلیوس هشدار داد که این کار از توان هرکسی خارج است: اسب‌ها وحشی‌اند، مسیر پر از خطر است (صورت‌های فلکی، هیولاها، آتش و دره‌ها)، و حتی خود او (هلیوس) به سختی مهارش می‌کند. اما چون قسم خورده بود، نمی‌توانست پس بگیرد.
فایتون بر ارابه نشست. به محض حرکت، توان کنترل اسب‌ها را نداشت. ارابه یا خیلی پایین می‌آمد و زمین را می‌سوزاند (به گفته‌ی اسطوره، همین باعث شکل‌گیری صحراها و سیاهی پوست مردم آفریقا شد) یا خیلی بالا می‌رفت و آسمان را تهدید به آتش‌زدن می‌کرد.
زمین، نیم‌سوز و در آستانه نابودی بود. زئوس برای جلوگیری از فاجعه، با صاعقه او را زد. فایتون از آسمان سقوط کرد و در رودخانه‌ی اریدانوس (Eridanus) افتاد و مُرد.
خواهرانش بر مرگ او گریستند و طبق روایت، تبدیل به درختان صنوبر شدند و اشک‌هایشان به کهربا بدل شد.

این اسطوره معمولاً به‌عنوان هشداری درباره‌ی غرور، جاه‌طلبی بی‌جا و نافرمانی از محدودیت‌ها تفسیر می‌شود.
فایتون نماد کسی است که می‌خواهد چیزی فراتر از توانش را ثابت کند، اما به خاطر غرور، هم خودش نابود می‌شود و هم دیگران را به خطر می‌اندازد.

عجیب‌بودن نقاشی ناشی از حضور کم‌رنگ اما به وضوح زشت‌منظرِ شش هفت ساختمان آجری در حومه‌ی جنگلی غیرمسکونی است... آنچه بیننده را بیشتر آزار می‌دهد، بغرنجی حسی شبانه است که در آن، نور کامل ماه در آسمانی پوشیده از ابر با نورِ ساتع‌شده از پنجره‌های کوچک کارخانه‌های نساجی همراه است. روشنایی مصنوعیِ کارخانه‌ها، استقرار عقلانی شده‌ی رابطه‌ی انتزاعی میان زمان و کار را بیان می‌کند که از موقعیت‌های چرخه‌ای حرکات ماه و خورشید جدا شده است. تازگی کارخانه‌های آرکرایت، امتیاز مکانیکی آنها نیست. بلکه نوعی مفهوم‌سازی مجدد و بنیادین رابطه‌ی کار و زمان است: ایده‌ی عملیات مولدی که متوقف نمی‌شود و کاری سودآور که می‌تواند به‌صورت ۲۴.۷ فعالیت کند. در موقعیت خاصی که در نقاشی نشان داده شده است، نیروهای کار انسانی که شامل بی‌شمار کودک نیز می‌شوند، روی دستگاه‌ها در شیفت‌های پیوسته‌ی دوازده‌ساعته به کار گماشته شده‌اند.