«بازی‌های مخاطره‌آمیز» به فعالیت‌هایی گفته می‌شود که همراه با هیجان و عدم قطعیت هستند و ممکن است به آسیب‌های جسمی کوچک یا گم‌شدن منجر بشوند.

▪️ مطالعاتی که طی دو دهه گذشته انجام شده، نشان می‌دهند که بازی‌های مخاطره‌آمیز، به‌ویژه در فضاهای باز، نه تنها استرس و اضطراب کودکان را کاهش می‌دهند، بلکه مهارت‌های مدیریت هیجانات را نیز تقویت می‌کنند. دکتر هلن داد از دانشگاه اکستر انگلستان معتقد است که چنین فعالیت‌هایی کودکان را با واکنش‌های جسمی مانند ترشح آدرنالین آشنا می‌کند و کودکان یاد می‌گیرند که چگونه با احساساتی چون ضربان قلب بالا و هیجان شدید کنار بیایند و آن را مدیریت کنند.

▪️سابقۀ پژوهش دربارۀ بازی‌های پرریسک به ۱۹۹۶ بازمی‌گردد، زمانی که نروژ قانونی را در زمینۀ ایمنی زمین‌های بازی تصویب کرد. این قانون الزام می‌کرد که تجهیزاتی مانند دستگیره‌ها و وسایلی که خطر آسیب‌دیدگی را به حداقل می‌رسانند، به زمین‌های بازی اضافه شوند. چند سال بعد، الن سندستر روانشناس، متوجه شد که تجهیزات زمین‌های بازی دارند حذف می‌شوند و امکان بازی‌های مخاطره‌آمیز کمتر و کمتر می‌شود. این موضوع از نظر او نگران‌کننده بود. چرا که مطالعاتش نشان می‌داد کودکانی که فرصت ماجراجویی‌ دارند، در آینده کمتر به رفتارهای پرخطر روی می‌آورند.

▪️فواید بازی‌های مخاطره‌آمیز حتی برای سازمان‌های ایمنی نیز قابل چشم‌پوشی نیست. پملا فوسلی، رئیس یک سازمان پیشگیری از آسیب در کانادا، دربارۀ این نوع بازی‌ها می‌گوید: مزایای اجتماعی، جسمی و روانی این بازی‌ها به‌قدری گسترده است که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. با این حال، نگرش‌ها نسبت به ریسک در کشورهای مختلف متفاوت است. در اسکاندیناوی، فرهنگ عمومی و نظام سلامت همگانی، به والدین اجازه می‌دهد به کودکان فرصت تجربه‌های بیشتری بدهند. اما در کشورهایی مانند انگلستان یا کانادا، نگرانی‌های حقوقی و بیمه‌ای مانعی جدی برای این موضوع است.

▪️در حالی که بسیاری از متخصصان بر اهمیت بازی‌های مخاطره‌آمیز تأکید می‌کنند، دنیای مدرن اغلب ایمنی را به حداکثر می‌رساند و فرصت‌های ریسک‌کردن را از کودکان می‌گیرد. قوانین سختگیرانه، طراحی‌های بیش‌ازحد ایمن در زمین‌های بازی و نگرانی‌های والدین، امکان ماجراجویی‌های طبیعی را محدود کرده است. محققان، از جمله ماریانا بروسونی از دانشگاه بریتیش کلمبیا، معتقدند که تغییرات شهری، طراحی زمین‌های بازی و آموزش والدین می‌توانند نقش کلیدی در بازگشت به بازی‌های آزاد و ماجراجویانه داشته باشند.

▪️طرفداران ماجراجویی وبازی‌های مخاطره‌آمیز شعارشان این است: «کودکان باید به اندازۀ لازم ایمن باشند، نه به اندازۀ ممکن». این به معنای فراهم کردن محیط‌هایی است که کودکان بتوانند مرزهای توانایی‌های خود را کشف کنند. دکتر سندستر، که فرزندش پس از سه سال تمرین، سرانجام به بالای یک درخت بلند رسید، می‌گوید: این حس شادی‌آور و شجاعانه، نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز ضروری است.

📌 برگرفته از مطلب «Why kids need to take more risks: science reveals the benefits of wild, free play» که در تاریخ ۸ ژانویۀ ۲۰۲۵ در وب‌سایت نیچر منتشر شده است.
منبع: ترجمان

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

اگر این فایل های جذاب با #لهجه_شاهرودی را نشنیده اید، حتما با بچه ها گوش کنید! 😊💚

❎ از شما دعوت می کنیم تا متل، شعر یا داستان هایی را با #لهجه_شاهرودی برای ما بفرستید.
چه بهتر که مربوط به شهر و منطقه ی ما (شاهرود، بسطام و ...) و با صدای مادربزرگ ها یا پدربزرگ ها باشد! 💚💙

گزارش #بازارچه_نوروزی پارسال مون رو ببینید!😍

هر سال بچه ها دست سازه های خودشون رو به بازارچه میارن و از این راه با خرید و فروش آشنا میشن و مهمتر از اون هنرها و توانایی هاشون رو ارائه میدن.
امسال #بازارچه_نوروزی و #جشن_نوروز رو روز ۲۳ اسفندماه برگزار می کنیم.
پس اگه دوست دارین بچه ها توی بازارچه شرکت کنند از الان باید دست بکار بشن!

@chakavenatureschool

مردی شبیه طبیعت
▫️فصلنامه طبیعت و محیط زیست صنوبر شماره 28 و 29 خود را با پرونده ای درباره عبدالحسین وهاب‌زاده {حیران حیات} منتشر کرد. بخش‌هایی از مطالب این شماره صنوبر در فرسته بعدی بازنشر می‌شود.👇

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

▫️حیران حیات: پرونده‌ای درباره عبدالحسین وهاب‌زاده

▪️محمد خواجه‌حسینی
« با گذراندن درس زیست‌شناسی عمومی به‌ویژه بخشی را که آقای وهاب‌زاده تدریس کرده بود حال‌وهوایم به‌طور کلی عوض شده بود… او گاهی لباس و کفش ساده‌ای می‌پوشید و کوله‌پشتی برزنتی‌ای داشت که روی شانه‌اش می‌انداخت و مشخص بود که دارد از طبیعت و بازدید می‌آید. وقتی در محوطۀ دانشکدۀ علوم به سمت ساختمان گروه زیست‌شناسی می‌رفت، من از پشت سر نگاهش می‌کردم، دنیایی از بی‌نیازی و بریدگی از آن‌چه دیگران بدان مشغول بودند می‌دیدم…»

▪️پویا نیکجو
«شیفتگی دکتر عبدالحسین وهاب‌زاده به مادر زمین تمام ابعاد زیست او را دربر گرفته و متأثر ساخته است. حالتی که برای یک‌یک معاشران، دوستان، شاگردان و همراهان ایشان تحفه‌ای از عشق به‌جا گذاشته و سهمی از این شیفتگی را به آن‌ها نیز منتقل کرده است. ...»

▪️هادی صمدی
«وهاب‌زاده شخصیتی الهام‌بخش است. علاوه بر آن‌که زیست‌شناس و مترجمی نام‌آشناست، فیلسوف و مصلح اجتماعی است. ازجمله مهم‌ترین جنبه‌های فعالیت وهاب‌زاده، تلاش او برای آشتی دادن کودکان با طبیعت است. او می‌داند که نسل آینده باید با طبیعت پیوند برقرار کند تا بتواند از خودش و طبیعت محافظت کند. به همین دلیل، بخش بزرگی از زمان و انرژی خود را صرف طراحی برنامه‌های آموزشی و فعالیت‌های عملی می‌کند تا کودکان را به بازی و جست‌وجو در فضای باز ترغیب کند. ...»

▪️ علیرضا کوچکی
« در واپسین ایام دهۀ ۴۰ مرا با او در قامت یاران دانشگاهی ملازمتی افتاد. روزها به شب و شب‏ها را به امید روز خاک را به آب و آب را به سبزه‏ها و سبزه را به آن‌چه در دشت شوره‏زار گوشه‏ای از خوزستان در کنارۀ کارون مهربان بود پیوست می‏دادیم. جوانانی گوناگون از جنبه‏های ساختار فکری، اندیشه‏های فرهنگی و زمینه‏های تربیتی چنان تنیده بودیم که گویی همه در یک انبانیم رنگارنگ… حسین که ما «وهاب» هم می‏نامیدیمش در میانۀ این انبان بود، از دیار سربه‌داران چونان ستبر و باصلابت و بهره‏مند از هوشی سرشار و ذکاوتی وصف‌ناشدنی...»

▪️محسن مشارزاده، هانیه زحمتکش
« وقتی به دیدار عبدالحسین وهاب‌زاده رفتم، گمان می‌کردم دارم به ملاقاتی رسمی با یکی از برجسته‌ترین افراد در حوزۀ محیط‌زیست ایران معاصر و برندۀ جایزه‌های مختلف ملی می‌روم، اما وارد خانه که شدم دیدم خانۀ وهاب‌زاده و خودش بسیار ساده‌تر از آنی بود که فکر می‌کردم. آن زمان گمان نمی‌کردم وهاب‌زاده و خانه‌اش مأمن یک دهۀ آیندۀ زندگی‌ام باشد. در آن روزها فکر و ذکر وهاب‌زاده را ایده‌ای جدید به نام «مدرسۀ طبیعت» دربر گرفته بود…»

▪️حسین یوسفی
«عبدالحسین وهاب‌زاده واحه‌ای است در کویر. واحه‌ای که حتی در بدترین شرایط محیطی و اجتماعی و در زمانه‌ای که نابخردان تمام تلاش‌شان را کردند تا او را محدود کنند، نه‌تنها از باروری نیفتاد بلکه پربازده‌تر شد. این واحه سایه‌ساری است گسترده در سرزمینی بیابانی که از خشکسالی، تنگسالی و بسیاری ناملایمات دیگر رنج می‌کشد. اما این‌همه تنها بخشی از کارهای ارزنده و ماندگار اوست. داشتن او غنیمتی‌ست باورنکردنی و چه خوش‌شانس بودیم و هستیم که این واحه در کنارمان بود تا در سایۀ او گام برداریم…»

@cnstudy| مطالعات‌کودک‌وطبیعت‌

▫️کسب اطلاعات بیشتر:
https://senobarmag.com

"ما به زیستگاه های کهن خود پاسخ می گوییم و تمام آن لذت ها و ترس ها را با خود حمل می کنیم.
5میلیون سال است درخت را که خانه ی ما بود ترک کرده ایم ولی هنوز کودکان ما دوست دارند از درخت بالا بروند و از درخت تاب بخورند."
"عبدالحسین وهاب زاده"

🌳 ۱۵ اسفند #روز_درختکاری گرامی باد.

@avresnatureschool 🌱🍃

مثل هر سال #جشن_نوروز داریم! 😍
#عمو_نوروز میاد و برای بچه ها بهار و نوروز میاره! 🌱

امسال علاوه بر جشن ، #بازارچه _نوروزی هم داریم!

زمان :پنجشنبه ۲۳ اسفند ساعت ۱۰ الی۱۳:۳۰
مکان : باغ کودک چکاوه

برای اطلاعات بیشتر و ثبت نام به آیدی زیر پیام بدید
@F_valian

@chakavenatureschool 🍃

۲۷ اسفند.
زادروز "مهدی آذر یزدی" (۱۳۰۰ ه.ش)، نویسندهٔ کودک و نوجوان، او اولین نویسنده‌ای است که در ایران به فکر نوشتن داستان برای کودکان و نوجوانان افتاد. به همین دلیل است که عنوان "پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران" را به او داده‌اند.
آذریزدی در ۱۸ تیرماه ۱۳۸۸ چشم از جهان فروبست،از همین رو ۱۸ تیر بعنوان "روز ملی ادبیات کودک و نوجوان" نام‌گذاری شده است.

@chakavenatureschool

فردا پنجشنبه از ساعت ۹:۳۰ تا ۱۲:۳۰منتظر بچه ها هستیم!😀

بچه ها زمانی رو در طبیعت به بازیهای آزادانه می گذرونن و علاوه بر یادگیری درباره طبیعت هیجانات شون رو تخلیه می کنند!
برای شرکت در برنامه به ما پیام بدید.

@chakavenatureschool

▫️امان از کودکی:همه‌چیز به خوب یا به بد در آن ریشه دارد
.کودکی را رها از هر کنترل و آموزش تحمیلی بخواهیم

اژدهای بهشتی؛ تکامل هوش در آدمی
▪️نشر نو | @nashrenow
منتشر شد

▫️از متن کتاب:
«انگلستان از نعمت داشتن دانشمندان و محققینی برخوردار بوده که هر یک در چندین رشته‌ی مختلف پرورش یافته بودند. در زمره آنها از برتراند راسل، الفرد نورت وایت هد، هالدین، برنال و ژاکوب برنوفسکی می‌توان نام برد. راسل در رابطه با دست‌یابی به این موهبت اظهار نظر می‌کند که برای داشتن اینگونه افراد نیازمند شرایطی هستیم که در آن شخص توانسته باشد در دوران کودکی تمایلات و علایق خویش را ، هرچند عجیب و غریب، دنبال نموده و جامه‌ی عمل بپوشد، بدون اینکه اجبار و الزامی برای تطابق با وضعیت خاص و از پیش تعیین شده‌ای را داشته باشد. به گمان من ایالات متحده، اتحاد شوروی، ژاپن و جمهوری خلق چین که در آنها، هم دولت و هم گروه‌های همسال، فرد را برای انطباق با شرایط اجتماعی تحت فشار می‌گذارند به نسبت کمتری از اینگونه همه‌چیز‌ دانان را پرورش می‌دهند»