💬هیچ جنگی تمام نمیشود!

جنگها فقط شروع میشوند. تا وقتی فقط یک نفر با صدای به هم خوردنِ در، قلبش به تپش بیفتد، یعنی هنوز جنگ ادامه دارد... تمام نشده. فقط چشمهایمان از دیدنش خسته شده و سرمان را سوی دیگری چرخانده‌ایم. "پایان" دروغی است که آدمها به خودشان میگویند تا راحتتر بخوابند. قصه‌ی ما به سر نرسیده. کلاغه به خانه‌اش نرسیده. ترجیح میدهیم فکر کنیم تمام شده چون ظرفیتِ اینهمه ناتمامی را نداریم.

حمید باقرلو🍏
@RadioLoo
@chehel_salegi

💬خودت چی پس؟ (۷۲)

لجاجت یا انعطاف پذیری ؟
باور کنی یا نه دنیا انقدر برای عده‌ای ساده و فهمیدنیه که ازت می‌پرسن چرا برای خودت کاری نمی‌کنی.
@chehel_salegi
یعنی اونقدر زندگی براشون شفاف و اونقدر خواستن توانستنه که احتمال میدن تو می‌تونی کلی خودت‌ رو خوشبخت کنی و فعلا دست نگه داشتی، خوش‌به‌حال هر کی که بلد بود تقدیرش‌ رو سفارش بده،

سبیدو 🍏

💬رها ؛ رها ؛ رها من ! (۱۸۶)

هر جوری که هستی خودتو دوست داشته باش🌸

کانالهایی برای درک حس آرامش👇🏻
@chehel_salegi
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌@safar_chehelsalegi

⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ ⁨ این ویدیو را که در استاتوس یکی از دوستانم دیدم،باعث شد فشاری که در وجودم این روزها آوار شده بود،بیرون بریزد و بدون وقفه ساعتها گریه کنم. گریه‌ای از اعماق وجودم.در کوچه‌ای خلوت مردی که امیر نام دارد با غم زیاد ولی در عین حال آرام ویولون مینوازد.
زنی در این تاریکی شب با گریه از او و کوچه‌ی خلوت فیلم میگیرد و این بین زنی دیگر از طبقه‌ی بالا از پشت پنجره با بغض این دو نفر را نگاه میکند و این تصاویر بی‌نظیر را از کوچه و سازی که از غم ناله میکند و بمبها و پدافندهایی که در آسمان معلوم نیست قرار است کجا فرود بیایند را ثبت میکند.
این ویدیو به نظرم یک فیلم کوتاه تمام عیار است که اگر در هر جشنواره‌ی خارجی برود میتواند جوایز بین المللی را از آن خودش کند:تصویری از بغض، غم و استرس .
@chehel_salegi
در عین حال یک چیزی دارد که انگار امید به زندگی و درست شدن همه چیز را به رخ همه‌ ما می کشد!این مرد هنرمند یادم انداخت که ما ایرانی‌ها انگار در وجودمان چیزی داریم، ذوق عجیبی که هر چقدر هم اسید پایش ریخته بشود خشک نمیشود!!چیزی که اگر دنیا هم جلوی چشمانمان تاریک بشود،دلمان میخواهد باهمین ذوق بزند.🍏

💬آدم‌ها یک‌باره بیمار نمی‌شوند، یک‌باره از پا نمی‌افتند و یک‌باره طاقت‌شان طاق نمی‌شود!

آدم‌ها آرام‌آرام و در سکوت، سختی‌های زیادی را تاب می‌آورند اما نهایتاً با یک اتفاقِ به مراتب کوچک‌تر از پا می‌افتند. خیلی‌ وقت‌ها اما توجه ما معطوف به همان اتفاق آخر می‌شود و می‌پرسیم: چراچنین اتفاق کوچکی چنین واکنش بزرگی داشته؟ می گوییم چه آدم کم‌طاقتی، چقدر شکننده!
@chehel_salegi
اما آدم‌ها یک‌باره بیمار نمی‌شوند، یک‌باره از پا نمی‌افتند و یک‌باره طاقت‌شان طاق نمی‌شود. آن ضربه یا اتفاق آخر، خیلی وقت‌ها علت بیماری یا از پا افتادن نیست. آن اتفاق، فقط آخرین است و نه مهم‌ترین. وقتی کسی از پا می‌افتد، قصّه تدریجی از پا افتادن است که اهمیت دارد...
#محمود_مقدسی 🍏

اگه خاطره ای در همین زمینه دارین با این بات ناشناس برام بفرستین 👇
https://www.tg-me.com/HarfBeManBOT?start=NTAzNDEzNjE

💬بغل ؛ مغل ؛ بوغاله ! (۱۸۷)

برای بیمارم که یه خانم مسن بود داشتم روال عمل سنگینی که قرار بود براش انجام بدم توضیح می‌دادم که یه دفعه اشکاش سرازیر شد، پا شدم بغلش کردم و سرش رو بوسیدم و بهش اطمینان دادم که اوضاع خوب پیش خواهد رفت و آرومش کردم.

بعد از عمل که برای ویزیت اومده بود مطب بهش گفتم: دیدی، اونقدرها هم ترسناک نبود.
جواب داد: دکتر، بوخودا اگه بوسم نمی‌کردی نمی‌اومدم برای عمل. 😐🙂

@chehel_salegi