نکته‌ای که نباید از یاد ببرید این است که پدر و مادر نمی‌توانند افراد کاملی باشند، همان‌طور که فرزندتان هم موجود کاملی نیست. بعضی از والدین در مورد فوق‌العاده بودن فرزند خود زیاد صحبت می‌کنند، برای مثال می‌گویند بچه ما زودتر از حد معمول راه افتاده یا شروع به صحبت کرده است اما به این حرف‌ها اهمیت ندهید.

زیرا اگر از نزدیک به زندگی آنان نگاه کنید تازه متوجه مسائل و دردسرهای آنها خواهید شد. بهترین خانواده‌ها هم مسائل و دردسرهایی مربوط به خود را دارند و در حقیقت وجود مشکل در خانواده چندان حائز اهمیت نیست بلکه مسئله مهم و کلیدی چگونگی رفتار اعضای خانواده در برخورد با این مشکلات است.

جی فراست، از کتاب مادر کافی، ترجمه مهبد ابراهیمی

👶 @childrentherapy

‌•رفتار صحیح با کودک:
برای خونسرد باقی ماندن در مقابل رفتارهای غیرقابل قبول فرزندان تان، پیش از هر چیز باید بتوانید سوال صحیح را بپرسید.
وقتی او رفتار غیرمعقولی از خود نشان می دهد به طوری که شما را به مرز انفجار می رساند، به جای فکرکردن درباره اینکه چرا او چنین حرکتی را انجام می دهد، روی فرزندتان تمرکز کنید.
رفتار او قطعا دلیل خاصی دارد. آیا او عصبانی است؟ حوصله اش سر رفته یا خسته است؟ شاید هم واقعا به توجه شما نیاز دارد.
به جای اینکه عصبانی شوید، سعی کنید نیاز آن لحظه کودک تان را پیدا کنید و برای رفع آن دست به کار شوید.

👶 @childrentherapy

انواع خطاهای تشویقی:
تشویق های کنایه آمیز
مثال : چی شده غذاتو اینقدر تمیز خوردی؟
چی میشه همیشه اینجوری تمیز غذا می خوردی ؟
( این تشویق  باعث خاموشی رفتار می شود )
چه عجب اتاقت مرتبه!!
تشویق غیر واقعی:
مثال:اگه درست غذاتو بخوری می برمت پارک و سپس وعده پارک به فراموشی سپرده می شود
( این نوع تشویق هم باعث خاموشی رفتار درست می شود)
تشویق اغراق آمیز:
مثال : تو بهترین نقاش دنیایی
( در اینجا راه درست این است که تلاش کودک ستایش شود نه آنکه به نادرست تشویق مبالغه آمیز شود.)

👶 @childrentherapy

والدینی که رابطه زناشویی صمیمانه و باملاحظه دارند، فرزندان خود را بیشتر تحسین و تحریک می‌کنند. در مقابل، والدینی که روابط زناشویی آنها خصمانه است کمتر به نیازهای فرزندان خود پاسخ می‌دهند و به احتمال بیشتری عیب‌جویی می‌کنند، عصبانی می‌شوند و تنبیه می‌کنند. کودکانی که به‌طور مزمن در معرض تعارض خصمانه و حل‌نشده والدین قرار دارند دچار مشکلات هیجانی جدی هستند. این‌ها درونی کردن مشکلات (مخصوصا در بین دخترها)، مانند احساس نگرانی و ترس و سعی در اصلاح کردن رابطه والدین، و برونی کردن مشکلات (مخصوصا در بین پسرها)، مانند خشونت کلامی و جسمانی را شامل می‌شوند. این مشکلات کودک می‌توانند رابطه زناشویی والدین را بیشتر خراب کنند.

لورا برک، از کتاب روانشناسی رشد، ترجمه یحیی سیدمحمدی

👶 @childrentherapy

بچه‌ای که ناگهانی تغییر رویه داده و عصبانی و تندخو شده، علتش می‌تواند یکی از موارد زیر باشد:

- برادر یا خواهر جدیدی پیدا کرده
- بیشتر از معمول مورد ملامت و تحقیر قرار گرفته
- کتک خورده و یا کسی دیگر در جلوی او تنبیه شده
- نیت او غلط تعبیر شده
- به نقص بدن و حقارت خود پی برده
- مورد بی‌اعتنایی قرار گرفته و از نظر افتاده
- خسته شده و یا سرگرمی‌های کافی نداشته
- از لولو و سایر چیزها ترسانیده شده
- در انجان دادن کاری دچار اشکال شده
- غذای کافی نخورده و یا همبازی نداشته
- سر به سر کودک گذاشته شده و یا چیزی از دستش قاپیده شده
- بدون اطلاع قبلی، از ادامه سرگرمی‌هایش باز داشته شده.

👶 @childrentherapy

ما سر کودکان داد میزنیم، آنها را تهدید می کنیم، آنها را نادیده می گیریم یا کتک می زنیم چون می دانیم هرگز ما را ترک نمی کنند، چون توانایی شکایت کردن از ما را ندارند، چون در هر شرایطی دوستمان خواهند داشت، چون زورشان به ما نمی رسد و جز ما پناهی ندارند و این یعنی سوء استفاده از قدرت خود و بی پناهی آنها.

چقدر ظالمانه است به ناتوان ترین و بی پناه ترین موجود زندگی خود که قرار است عزیزترین موجود زندگی ما باشد، آزار برسانیم چون قدرتش را داریم.

👶 @childrentherapy

هنگامی‌که کودک بوده‌‌ایم، به ما گفته شده که نگران نباشیم، گریه نکنیم، غمگین، عصبانی نباشیم، حتی اگر این حس‌ها واکنش‌های بسیار معمولی به شرایط آن لحظه بوده‌اند.

این پیشنهادها با حسن نیت از طرف بزرگترها به کودکان داده می‌شوند و کودکان فکر می‌کنند که یک فرد بالغ باید افکار و احساساتش را تحت کنترل کامل خود داشته باشد.

این طرز فکر تا هنگامی که کودکان در ظاهر آرام و خوشحال به نظر می‌رسند در درون خود دارای مشکل هستند. حتی خوشحال‌ترین و متعادل‌ترین افراد نمی‌توانند افکار و احساسات را کاملا کنترل کنند.

روث بایر، از کتاب تمرین‌های برای شادکامی بر اساس ذهن‌آگاهی، ترجمه لؤلؤ شقاقی

👶 @childrentherapy

🔴کودکان در بحران؛ چگونه از روان آن‌ها در جنگ محافظت کنیم؟

۱. حفظ آرامش و اطمینان‌بخشی به کودک
۲. پرهیز از قرار دادن کودک در معرض اخبار و تصاویر خشونت‌آمیز
۳. ایجاد یک روال روزمره منظم حتی در شرایط بحرانی
۴. فراهم‌کردن محیطی امن، هرچند موقت
۵. گفت‌و‌گوی صادقانه و متناسب با سن کودک درباره وقایع
۶. تشویق کودک به بیان احساسات خود از طریق نقاشی، بازی یا صحبت
۷. حفظ پیوندهای خانوادگی و اجتماعی تا حد امکان
۸. ارائه فرصت‌هایی برای بازی و فعالیت‌های سرگرم‌کننده
۹. حمایت عاطفی مداوم از سوی والدین یا مراقبین
۱۰. استفاده از کمک روان‌شناختی یا مشاوره در صورت نیاز
۱۱. تقویت حس امید و آینده‌نگری در کودک
۱۲. آموزش مهارت‌های مقابله با استرس به زبان کودکانه.

👶 @childrentherapy

راهنمای سلامت روان در شرایط #جنگ

کمیته مداخله در بحران انجمن روانشناسی ایران

👶 @childrentherapy