هوش مصنوعی آبگوشتی: نقد فیلم سینمایی همدم

فیلم سینمایی «همدم» اگرچه در قصه و پرداخت خود به هوش مصنوعی و ربات‌های انسان‌نما توجه داشته است، اما دقیقا شکل مبتذل و دم دستی هوش مصنوعی را مورد توجه قرار داده است. کافیست به جای اینکه در قصه آیریس را ربات هوشمند نامگذاری کنیم، او را یک انسان ساده‌لوح قلمداد کنیم، می‌بینیم که اتفاقی در داستان نمی‌افتد و تغییری در نتیجه رخ نمی‌دهد. در اصل فیلم سینمایی «همدم» از همان نسخه فیلم‌هایی است که هوش مصنوعی را وارد داستان‌های آبکی و آبگوشتی می‌کند و همان قصه‌های کلیشه‌ای و گیشه‌ای را به مخاطب عرضه می‌کند. البته مساله در اینجا صرفا خود فیلم سینمایی «همدم» نیست، بلکه بسیاری از رویکردها و مواجهاتی که با هوش مصنوعی می‌شود، مانند نگرش فیلم سینمایی «همدم» است. همان حرف‌های مبتذل درباره تکنولوژی و فضای سایبر را که قبل‌تر درباره تلویزیون و رادیو می‌گفتند، حالا و هم‌اکنون به هوش مصنوعی نسبت می‌دهند.

🖋داوود طالقانی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/g6tq

✅@cyber_pajooh

اوقات فراغت دیجتالی‌شده و مسئله هویت

در روزگاری که نیاز به همنشینی، گپ و گفت، بگو و بخند داریم، حتی وقتی در کنار هم هستیم، همنشینی با دوستان مجازی خود را انتخاب می‌کنیم. آری این چنین است دنیایی که صحبت با هوش مصنوعی را نعمت، پست گذاشتن را لذت و استوری کردن را غنیمت می‌داند. دیگر فوتبال در آسفالت سر کوچه با دوستان کیف نمی‌دهد ولی کالاف دیوتی موبایل بی‌انتها حس قدرت، لذت، شور و هیجان می‌دهد. بوی کاغذ نو، میان کتاب تازه به چاپ رسیده در زیر بینیمان نیست اما نسخه الکتریکی کتاب‌ها زیر لمس تبلت‌ها و گوشی‌هایمان هست. جهان دیجیتال ارمغان‌هایی داشته که شاید اجدادمان در رویاهایشان به آن می‌اندیشیدند اما ماجرا سوی دیگری هم دارد و آنهم زندان کردن ما انسان‌ها در نمایشگرهای کوچک و حفره‌های کوچک لنزهای دوربین.

🖊محمدحسین افشاری

متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/gw5i

✅@cyber_pajooh

در تصرف عدوانی اسباب‌بازی‌های دیجیتال

امروز جنگ، جنگی نابرابر است. قلمروی سرگرمی کودک امروز در تصرف عدوانی اسباب‌بازی هایی قرار گرفته که نه حقیقت‌اند و نه مجاز؛ توپ‌هایی‌اند که برق می‌زنند و باز می‌شوند و صدا دارند. شمشیر‌هایی‌اند که لیزر داغ دارند. تفنگ‌هایی‌اند که از دهان آن‌ها آتش بیرون می‌زند. حیواناتی‌اند که ماما و قدقد می‌کنند و می‌رقصند. اسباب‌بازی‌های دیجیتال ربات‌اند. دقیقا همان‌گونه نه واقعی و نه مجازی؛ و طبیعی است که برای کودک جذابیت و محبوبیت دارند. برق می‌زنند. صدا دارند. نماد پیشرفت و تکنولوژی و رو به جلو بودن هستند. باکلاس‌اند و از همه مهم‌تر، در یک جامعه مصرف‌گرایِ سرمایه‌دار، گرانند!

🖋حانیه اخلاقی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/2h0a

✅@cyber_pajooh

روایت گمشده توسعه اینترنت؛ معرفی کتاب «دره نظارتی»

اغلب ما تصور خاصی از توسعه و گسترش اینترنت داریم. خوش‌بین‌تر ها تصور می‌کنند که اینترنت صرفا نتیجه تلاش‌های نخبه‌ها و مغزهای فناوری است و بد‌بین‌تر‌ها نیز مستقیما پای ارتش آمریکا و سازمان های جاسوسی را به میان می آورند. اما اگر روایت اصلی توسعه اینترنت هیچ کدام از این دو روایت نباشد چه؟ یاشا لوین در کتاب «دره نظارتی؛ تاریخچه نظامی محرمانه اینترنتی» نشان می دهد که هر دو روایت، نکته بسیاری مهمی را در مورد فناوری‌های را فراموش کرده‌اند او اینترنت را اساساً زاییده یک افق و منظر نظارتی به جامعه می‌داند. «دره نظارتی» از آن دست کتاب هاست که پس از خواندن، همیشه در یاد خواهید داشت.

🖋سید محمد یحیی هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/pmbw

✅@cyber_pajooh

📌معرفی کتاب "دره نظارتی"
🔴تاریخچه نظامی محرمانه اینترنتی🔴
🖋اثری از: یاشا لوین
ترجمه:مریم قهرمانی

رویاهای یک معمار برای شهرهای سایبری؛ مروری بر کتاب شهر بیت‌ها نوشته ویلیام میچل

معرفی یک کتاب نسبتا قدیمی در حوزه سایبر، آن هم کتابی که مربوط به دهه‌ها پیش (یعنی قرن گذشته!) باشد، احتمالاً عجیب به نظر می‌رسد. اما «شهر بیت‌ها» (City of Bits) از آن دسته کتاب‌هایی است که حتی با گذشت این همه سال نیز مرور آن خالی از لطف نخواهد بود...
شهر بیت‌ها بر پایه یک ایده ساده بنا شده است: آمیختگی فضاهای اجتماعی و مجازی. معنی سرراست آمیختگی این است که میان فضای اجتماعی و مجازی نمی‌توانیم مرز روشنی ترسیم کنیم. این‌ها در واقع دو چیز متفاوت نیستند و هر چقدر هم که تلاش کنیم پای تعابیر متفاوتی (مثل فضای سایبری، فضای دیجیتال و...) را میان بکشیم، باز هم نهایتاً با «یک فضا» روبرو خواهیم بود.

🖋محمد یحیی هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/sci1

✅️@cyber_pajooh

دیجیتالیسم و سادگی جهان جدید؛ تحلیلی از آهنگ‌های وایرال‌شده ساسی مانکن

جهان ما در دو دهه‌ی اخیر دستخوش تغییرات بنیادی شده است. زیست دیجیتال، مصرف فرهنگی ما را دگرگون کرده و آن را به سمت سرعت، سطحی گرایی و به اصطلاح «کپسولی شدن» سوق داده است. امروزه، بیش از هر زمان دیگری محتوا باید کوتاه و جذاب باشد و در کمترین زمان مخلص کلام را منتقل کند تا حوصله مخاطب سر نرود. این دقیقاً همان فضایی است که موسیقی ساسی در آن رشد می‌کند. الگو ثابت است؛ ریتم تکرارشونده، ملودی ساده، و محتوایی که قابلیت وایرال شدن داشته باشد.

🖋حسین عبداللهی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/bcvv

✅@cyber_pajooh

🖋کتاب "شهر بیت ها"
🖋اثری از:ویلیام میچل

تا کی شود قرین حقیقت مجاز من؟داستان تکراری عقل‌های در چشم

قدیمی‌ها برای کسی که ظاهر خیلی برایش مهم بود یک ضرب المثل داشتند «عقل‌اش در چشم‌اش است». آن‌ها روزگار ما و صدرنشینی اینستاگرام را ندیده بودند اما به نظر می‌رسد داستان عرضه و تقاضا در رسانه همین است. همینقدر ساده. رسانه سال‌هاست که حقیقت‌های ما را دست‌خوش مجاز کرده است. از ظاهر و ناخن و رنگ موها و اندام‌مان گرفته، تا باورها و اعتقادات و سبک زندگی و طرز حرف زدن و غذا خوردن‌مان و ما باور کردیم که این‌گونه قشنگ تریم. به ‌روز تریم. ما باورمان شده که این "ترند" است و ما غلامِ "ترندیم".

🖋حانیه اخلاقی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/0wru

✅@cyber_pajooh

تأملی بر از خودبیگانگی و نمایشی شدن در جهان دیجیتال

در دنیای دیجیتال امروز، جایی که تصاویر و هویت‌ها در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته می‌شوند، آیا هنوز می‌توانیم خود واقعی‌مان را نشان دهیم؟ وقتی همه شبیه هم می‌شویم و سلیقه‌ها از بیرون دیکته می‌شوند، فردیت و اصالت ما کجا می‌روند؟ به نظر می‌رسد ما با جامعه‌ای مواجه‌ایم که در آن «بی‌چهرگی» به یک وضعیت عمومی بدل شده است. چهره‌ها از آن‌رو بی‌چهره‌اند که شبیه هم شده‌اند. تفاوت‌ها نه به‌مثابه فردیت، که به‌مثابه انحراف از قاعده تلقی می‌شوند.

🖋حسین عبداللهی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/ba9j

✅@cyber_pajooh

معرفی رمان نیورومنسر: خالق واژه «فضای سایبر»

سال 1984، ویلیام گیبسون، نویسنده آمریکا-کانادایی حتی در خوش‌ترین خیالات خودش هم تصور نمی‌کرد رمان جدیدش بتواند تا این اندازه مشهور شود. برای بسیاری از ما که پس از 1984 به دنیا آمدیم، پذیرفتن اینکه نیورومنسر تا این اندازه پرنفوذ و بااهمیت بوده کمی دشوار به نظر می‌رسد. اما حقیقت این است که نیورومنسر توانست تأثیر گسترده و البته بسیار عمیقی بر نسل جوان آن روز خودش بگذارد؛ نسلی که برخی از پیشگامان سیلیکون ولی را نیز در خود پرورش داده بود این اثر تا بدین حد است که گیبسون را خالق واژه «فضای سایبر» می‌دانند.

🖋سید محمد یحیی هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/lx5c

✅@cyber_pajooh

حس لطیف عاطفی درصدد سقوط به دست هوش‌مصنوعی؛ نقد سینمایی «Her»

در جهانی که مرز بین احساسات و عواطف انسانی و دنیای دیجیتال در حال به مو رسیدن است، آیا می‌توان به صدایی بی‌تن، که از کدها و الگوریتم‌ها زاده شده، دل بست؟ فیلم «او» سفری است به قلب تنهایی انسان در دنیای مدرن، جایی که عشق از راهی غیرمنتظره وارد می‌شود. تئودور، مردی که درحال کنار آمدن با فراق همسرش است، به دنبال معنای واقعی احساسات می‌گردد. آیا رابطه‌ای که میان او و یک سیستم‌عامل هوشمند شکل می‌گیرد، عشق است یا فقط تلاشی برای پر کردن خلاء در دنیای بی‌روح فناوری؟ در این دنیای بی‌لمس و بی‌جسم، سوالی بزرگ در پیش است: آیا حسی به نام عشق وابسته به جسم و بدنی دارای روح است یا تنها صدا کافیست تا آدمی عاشق شود؟

🖋محمد حسین افشاری

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/eot1

✅@cyber_pajooh

برهوت ارزش ها؛داستان فرهنگِ اینستاگرامیزه شده

محتوای زرد دیگر فقط محتوای زرد نیست. ما امروزه با یک فرهنگ اینستاگرامیزه شده‌ی زرد طرفیم، که به افول ارزش‌های اخلاقی و نزول محتوا انجامیده است. افول ارزش های اخلاقی همان ریختنِ قبحِ زشتی است. همان عادی‌سازیِ زیرپوستی و عمیقی‌‌است که برای هر ضدارزشی پردازش می‌شود. شاید ما هم در پر و بال دادن به محتوای زرد و اضمحلال فرهنگ دخیل هستیم. اگر به خود نیاییم فراموش خواهیم کرد که بزرگ‌ترین بخش عمر خود را در استخرِ بادیِ اینستاگرام هدر می‌دهیم.


🖋حانیه اخلاقی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/sptk

✅@cyber_pajooh

📌معرفی رمان "نیورومنسر"
🖋اثری از:ویلیام گیبسون

اینجا صدا به صدا نمی‌رسد؛ ناکام ماندن رسانه در ایجاد مفاهمه

حرف می‌زنیم... زیاد. می‌نویسیم، می‌فرستیم، تایپ می‌کنیم. اما چندبار واقعاً «فهمیده» شدیم؟ واقعیت بار امانت نتوانست کشید، قرعه فال به نام کلمات بی‌روح زده‌اند. کلمات دیگر کشش اینکه لحن ما، نگاه ما و لمس ما را در دنیای مجازی به دوش بکشنند را ندراند.اینجا صدا به صدا نمی‌رسد؛ تنها واژه‌ها، در سکوتی پرهیاهو، می‌کوشند چیزی را منتقل کنند که شاید فقط با یک نگاه، یک لمس، یک حضور، ممکن بود. این یادداشت، قصه‌ی تنهایی ماست در دنیای پر از پیام. قصه‌ی فاصله‌ی میان نیت و برداشت. در نهایت، آن‌چه باقی می‌ماند، شاید نه پیام‌هایی بی‌شمار، بلکه لحظه‌ای کوتاه از فهمیدن و فهمیده شدن باشد.


🖋محمدحسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/x2jc
✅@cyber_pajooh

میدانم زباله‌ای...اما دوستت دارم!"فن‌پیج‌ها چگونه به یاریِ فقر فرهنگی آمدند؟"

حتما تا به حال برای شما هم پیش آمده که به جای پیج اصلی فرد معروفی که در اینستاگرام جست و جو کرده اید پیج های مشابه آن با فالوورهای زیاد به شما نشان داده شده است. معاشرت، مشابهت می‌آورد. فن‌پیج‌ها کم‌کم و در مرور زمان شبیه چهره هایشان شدند و به مخاطبین اینستاگرام یاد دادند که می‌توان فرهنگ را به جای کتاب ها و میراث‌ها، از چهره‌های اینستاگرام گرفت.

🖋حانیه اخلاقی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/5udi
✅️@cyber_pajooh

🎬5 فیلم جدید و جذاب سایبرپانکی😍

رویای تب‌آلود «جمهوری تکنولوژیک»؛ معرفی و نقد کتاب جدید الکس کارپ

کتاب «جمهوری تکنولوژیک» هم یکی از کتاب‌هایی است که در مورد کسب و کارها نوشته شده‌اند؛ با این تفاوت که نویسنده آن نه از یک کسب‌وکار معمولی مانند بقیه شرکت‌های سیلیکون ولی؛ بلکه بنیان‌گذار یکی از جنجالی‌ترین و شرم‌آورترین شرکت‌های فناوری است. احتمالاً الکس کارپ در نوشتن این کتاب هم‌زمان به دنبال مشروعیت بخشی هر چه بیشتر به فعالیت‌ها و انگیزه‌های خودش است، و هم‌چنین تلاش دارد تا در این مقطع حساس، بسیاری از کسب‌وکارهای حوزه فناوری را به سمت حمایت هر چه بیشتر از کارزار امپریالیستی آمریکا بکشاند.


🪄سیدمحمد یحیی هاشمی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/5828
✅️@cyber_pajooh

با Gemini سریع کتاب بخون😍📚