پلانتکتونی که عاشق کامپیوترش بود: نقد انیمیشن سینمایی پلانکتون

در جدیدترین قسمت مجموعه باب اسفنجی، فیلمی اختصاصی درباره شخصیت پلانکتون ساخته شده است. مخاطبان در سال‌های قبل پلانکتون را مسخره می‌کردند که عاشق یک کامپیوتر شده است و با یک کامپیوتر صحبت می‌کند و احساساتش را به یک کامپیوتر می‌گوید. البته اگر امروز نگاهی شتابزده به وضع و حال جهان بیاندازیم، می‌بینیم که بسیاری از انسان‌ها با موبایل و کامپیوتر و هوش‌های مصنوعی صحبت می‌کنند و تنها همدل و یار و یاورشان همین تکنولوژی‌های کمک‌رسان است. با این حال انیمیشن پلانکتون و شخصیت آن از تحولات روز دنیا عقب مانده است. در این انیمیشن تقریبا هیچ اشاره مستقیمی به تجهیز همسر کامپیوتری پلانکتون به هوش مصنوعی نمی‌شود و شکل رباتی و کامپیوتری آن یادآوری فناوری‌های دهه هشتاد میلادی است.

🪄داوود طالقانی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/6hzu

✅️@cyber_pajooh

از خلوت اندیشه تا صحنه نمایش؛درباره سلبریتی شدن اندیشمندان

تفکر عمیق، کند است، پر از ابهام، زمان‌بر، و نیازمند سکوت و تأمل. در حالی‌که منطق نمایش بر سرعت، وضوح، جلب توجه، و پاسخ‌های فوری استوار است. این دو منطق نه‌تنها ناسازگارند، بلکه در بسیاری مواقع متضادند. وقتی اندیشمندان و شاعران ناچار شوند از ابزارهای سلبریتی‌شدن برای باقی ماندن در میدان استفاده کنند، به‌تدریج صدای خود را از دست می‌دهند؛ چراکه مجبورند با زبان نمایش سخن بگویند، زبانی که در آن حقیقت، جای خود را به تأثیرگذاری سریع و مصرف‌پذیری می‌دهد.

🪄حسین عبداللهی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/95xd
✅@cyber_pajooh

NotebookLm😍

صفحه جدید سایبرپژوه در اینستاگرام را دنبال کنید❤️‍🩹🌱

https://www.instagram.com/reel/DKChuWZIcV7/?igsh=bHp4anQxazk2bzBo

جهنمِ سینگلی یا بهشتِ سرمایه‌داری؟نقدی بر برنامه عشق ابدی

شاید باور نکنید ولی خط‌مشیِ «برنامه عشق ابدی» روشن است. آن‌ها نه به دنبال گند کشیدن به فرهنگ جامعه هستند و نه ترویج فسق و فجور. آن‌ها فقط دنبال یک چیز هستند. پرکردنِ جیبِ تهیه‌کننده و شهرتِ شرکت کنندگان. حاشیه بساز، مشهور شو و پول دربیار. حالا دیگر زمینه مهم نیست. هر زمینه‌ای که برای تولید حاشیه میدانِ پهن‌تری داشته باشد، همان هدفِ کار است. زمینه‌ای که عموماً محلِ ضعف جوامع است. خواه روابط باشد، خواه سینگلی باشد و خواه زیبایی؛ هر موضوعی که بتواند به آن‌ها ویوی بیشتر و حتی هیتِ بیشتری دهد راسِ کار قرار می‌گیرد. پس هدف پیدا کردنِ عشق ابدی نیست. و این را از همان دقیقه‌های اولِ قسمت اولِ مسابقه می‌شد حدس زد. آدم‌هایی که رفتارهایشان، نصفِ رفتارِ یک انسانِ بالغ، لباس‌هایشان نصفِ لباس، حرف‌هایشان نصفِ حرف و روابط‌شان به نصف روز هم قد نمی‌دهد. و اصلاً سوال مهم‌تر در همان قسمت‌های اول این بود، که از نظر روانشناسی این شیوه پیدا کردن پارتنر درست و کارآمد است؟
🪄حانیه اخلاقی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/nn1p

✅@cyber_pajooh

بحران دات‌کام: صعود، سقوط و درسی برای همیشه

بحران دات‌کام، حاصل ترکیب بی‌احتیاطی، خوش‌بینی افراطی و عطش سیری‌ناپذیر برای نوآوری بود. هرچند آسیب‌زننده بود، اما به اقتصاد و فناوری درس‌هایی اساسی داد: نوآوری لازم است، اما منطق اقتصادی هیچ‌وقت نباید فراموش شود.

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/z1o5
✅@cyber_pajooh

آیا متاورس شکست خورده است؟

متاورس نه به‌طور کامل شکست خورده و نه هنوز به موفقیتی چشمگیر دست یافته است. می‌توان آن را پروژه‌ای بلندمدت دانست که اولین تلاش‌هایش با اغراق و شتاب‌زدگی همراه بود. اما با بازنگری در اهداف، ابزارها و مشارکت کاربران، این فضا هنوز می‌تواند نقش مهمی در آینده‌ی دیجیتال بشر ایفا کند. آنچه مسلم است، متاورس دیگر رؤیای تمام‌عیار سال 2021 نیست، بلکه واقعیتی است در حال شکل‌گیری که برای بقا نیازمند تطابق با واقعیت‌هاست

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/7pbk

✅@@cyber_pajooh

هوش مصنوعی و تغییر چهره جنگ؛ اروپا بازنده فعلی

اتحادیه اروپا خود را در رقابت تسلیحات مبتنی بر هوش مصنوعی از سه بازیگر دیگر یعنی آمریکا، چین و روسیه عقب می‌داند. آن‌ها خود را بازنده فعلی می‌دانند؛ در مقابل آمریکایی که 130 میلیارد یورو سالانه در این حوزه هزینه می‌کند تنها 14 میلیارد هزینه می‌کنند، چین که هزینه‌هایی برابر با آمریکا دارد و روسیه‌ای که تا سال آینده 30 درصد از تسلیحات خود را بر اساس هوش مصنوعی به روز رسانی خواهد کرد. اروپایی‌ها از اینکه شرکت‌های خصوصی پیشران این حوزه هستند و رقابت بی‌انتهایی شکل گرفته است احساس نگرانی می‌کنند چون کاربرد نظامی نیز خواهند یافت برخلاف سه دهه پیش که ابتدا تکنولوژی نظامی ساخته شد بعدا کاربری عمومی. اروپا شرکت‌های خصوصی پیشرانی مانند مایکروسافت و گوگل ندارد. متن بر اساس گزارش پارلمان اروپا در آوریل 2025.

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/les4

✅@@cyber_pajooh

از بحران دات کام چی میدونی؟؟؟

جلوه‌گانی یا زندگانی؛تصویر یا واقعیت

امروزه رسانه‌ها دیگر فقط بازتاب‌دهنده واقعیت نیستند؛ آن‌ها معمار واقعیتی جدیدند — واقعی‌تر از واقعیت! در دنیای دیجیتال امروز، تصاویر و روایت‌ها چنان قدرتی یافته‌اند که گاه حقیقت اصلی را محو می‌کنند و ما را در جهان جلوه‌ها و بازنمایی‌ها گرفتار می‌کنند. وقتی زندگی به نمایش و تصویر فروکاسته می‌شود، مرز میان واقعیت و خیال تار می‌شود. این ترجیح تصویر بر واقعیت، بر نسل‌های بعدی نیز سایه می‌اندازد. کودکانی که در فضای مجازی می‌آموزند چگونه دیده شوند، نه چگونه باشند.

🪄محمد حسین افشاری

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/fjlk
✅@@cyber_pajooh

بدن‌زدایی از جهانِ انسانی"ربات‌ها در کمین‌اند"

اخبار اخیر هوش مصنوعی حاکی از آن است که دانشمندان و پزشکان و هوش مصنوعی، انگار قرار است دست در دست هم با ذخیره کانکتوم‌های مغز انسانی و حفظ آگاهی او، مغزش را دیجیتالیزه کرده و از منهدم شدنِ مغز انسانی جلوگیری کنند. اما سوال ما این است که اگر مغزی زنده نگه داشته شود، اما دیگر هیچ اتصالی با عناصرِ قلب و روح نداشته باشد، چطور می‌تواند "انسان" باقی بماند؟ برداشت ما این است که روندِ فعلی علم و هدف پروژه‌هایی مانند آپلود ذهن، صرفاً نجات انسان از مرگ نیست، بلکه برعکس، حرکتی است در راستای حذف بدن، طبیعت و جانِ انسانی.
🪄حانیه اخلاقی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/cspo

📚معرفی کتاب: جمهوری تکنولوژیک
🪄اثری از: الکس کارپ

مرده‌ها هم وای‌فای می‌خواهند؛سرگذشت میراث دیجیتال پس از مرگ
در دنیای امروز، مرگ دیگر صرفاً به معنای توقف همه‌چیز نیست؛ بیشتر شبیه توقف موقت اتصال دیجیتال است. میراث ما اکنون شامل اطلاعات دیجیتال، از جستجوهای آنلاین تا عکس‌های خصوصی، می‌شود که میان خصوصی و عمومی معلق می‌مانند. این وضعیت، چالش‌های قانونی و عاطفی جدیدی را به همراه دارد، مانند حفظ حریم خصوصی پس از مرگ و مدیریت داده‌ها، که قوانین کنونی برای آن‌ها کافی نیستند. با پیشرفت هوش مصنوعی، حتی بازسازی صدای درگذشتگان ممکن شده و مفهوم مرگ را پیچیده‌تر کرده است. در نهایت، انسان امروز باید پیش از آنکه الگوریتم‌ها تصمیم بگیرند، میراث دیجیتال خود را مدیریت کند، از جمله تعیین تکلیف رمز عبور و اطلاعات شخصی.

🪄محمد حسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت؛
https://cyberpajooh.com/zu0j

جنگ دوازه روزه نشان‌مان داد؛فضای مجازی مانند یک سیستم عصبی گسترده عمل می‌کند

در گذشته، ‌‌وقتی خبر سقوط یک شهر یا مرگ یک سردار به ولایتی دیگر می‌رسید، ماه‌ها می‌گذشت تا عزاداری ها و حتی بهت‌ها شکل بگیرد. در این تأخیر، هم خشم شکل می‌گرفت، هم فراموشی. فضای مجازی مثل یک سیستم عصبی گسترده است؛ اگر زخمی در شمال کشور زده شود، در جنوبش احساس می‌شود. حالا در دنیایی زندگی می‌کنیم که فاصله‌ی تبریز تا قلب تهران، فقط به اندازه‌ی یک اعلان گوشی است. اکنون مسئله این نیست که این نزدیکی را داریم یا نه؛ طبیعی‌ست که ما در بطنِ این نزدیکی زندگی می‌کنیم.
مسئله این است: با این نزدیکی، چه می‌کنیم؟

🪄حانیه اخلاقی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/eglj

♦️در عصر دیجیتال، با پارادوکس فراوانی روبرو هستیم. تلاقی بمباران خبری با «خستگی عاطفی» انسان‌ها، آنان را نسبت به جزئیات،  بی‌حس می‌کند. اگر در گذشته، جنایات چنگیز به دلیل دیده نشدن، بی‌واکنش ماند، امروز جنایات اسرائیل به واسطه تکرار مفرط در قاب تصویر، انسان‌ها را بی‌احساس کرده است.

@cyber_pajooh

در عصر رسانه‌ها مابه جای زندگی با اشیا یا تصویر داشتن آن‌ها زندگی می‌کنیم مثل کسی که قاب عکسی از کوه داشته باشد و خود را کوهنورد بداند.

✅️@cyber_pajooh

پناهگاه دیجیتال:سرابِ نجات و واقعیتِ تنهایی

در عصر دیجیتال، زندگی ما به "پناهگاه دیجیتال" گره خورده است؛ فضایی بی‌مکان از دیتا و تکنولوژی که به جای پناهی امن، سرابی برای خودِ نادیده‌گرفته‌شده ساخت. کسانی که در دنیای واقعی جایی نیافتند، به این فضای آنلاین پناه بردند تا تأیید و توجه کسب کنند و با "نیمه پنهان ماه" خود کنار بیایند. اما این "قفسی طلایی" که ابتدا وعده تغییر و خوشبختی می‌داد، به زودی چهره حقیقی‌اش را نشان داد. لایک‌ها و فالوها تنها مسکن بودند، نه درمان. آدم‌های پشت نمایشگر نیز قضاوت‌گر شدند. در نهایت، آشکار شد که نجات‌دهنده واقعی، نه این پناهگاه مجازی، بلکه "خودِ درونِ بیمار" ماست که نیازمند درمان حقیقی است.

🪄حانیه اخلاقی

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/slzh
✅️@cyber_pajooh

 نشت داده:ترس خاموشِ عصر دیجیتال

امروز، نگرانی اصلی ما نه خاموشی برق، بلکه "نشت داده" است؛ پدیده‌ای که حضورمان را در فضای مجازی با ترس آمیخته. اینترنت از ابزاری ساده، به "کوچه‌ای پر از شنود" تبدیل شده که هر حرکت و زمزمه‌ی ما را ثبت می‌کند امنیت دیجیتال توهمی بیش نیست؛ ما به رمزها دل خوش کرده‌ایم، در حالی که اپ‌های رایگان بی‌وقفه اطلاعات حسی و رفتاری‌مان را استخراج می‌کنند. شرکت‌ها با این داده‌ها، نقشه شخصیت‌مان را می‌سازند تا نه ما را بشناسند، بلکه انتخاب‌هایمان را شکل دهند. این پذیرش ناآگاهانه، حریم خصوصی و هویت ما را تهدید می‌کند. برای امنیت واقعی، باید چشم‌هایمان را روشن کنیم و به سکوت میان خود و داده‌هایمان گوش دهیم.

🪄حانیه اخلاقی
 مطالعه متن کامل یادداشت :
 https://cyberpajooh.com/x868

✅@cyber_pajooh

اسکرول خونین؛چگونه زیست دیجیتال رنج بشر را به ابتذال کشانده است؟

دیدنِ زیاد، باعث می‌شود کمتر حس کنیم. این پارادوکس، قلب بحران اخلاقی عصر ماست: فراوانیِ تصویر به جای بیداری وجدان، به رخوت اخلاقی منتهی می‌شود. مخاطب دچار فرسودگی روایی می‌شود، یعنی دیگر نمی‌تواند میان روایت‌های رنج تفاوت بگذارد. همه چیز در یک حجمِ انبوهِ بی‌وجه از تصاویر دردناک ادغام می‌شود و بار اخلاقی خود را از دست می‌دهد.

🪄حسین عبداللهی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/8wii

✅@cyber_pajooh

همان آش است، فقط با کاسه‌ی سیلیکونی؛ پارادوکسی به‌نام عدالت دیجیتالی

ما گفتیم ماشین قضاوت کند که عدالت برقرار شود. اما انگار فقط «قاضی» عوض شد، نه «حکم». هوش مصنوعی قرار بود بی‌طرف باشد؛ اما اگر داده‌ها ناعادلانه باشند، خروجی هم ناعادلانه است، حتی اگر با دقیق‌ترین محاسبه تولید شده باشد. مسئله این نیست که ماشین خطا می‌کند؛ مسئله این است که خطاها دیگر به‌چشم نمی‌آیند، چون «علمی» و «اتوماتیک» شده‌اند. وقتی سیستم یاد نمی‌گیرد که چرا بعضی‌ها جا مانده‌اند، فقط جا ماندن را دقیق‌تر پیش‌بینی می‌کند.
در دنیایی که کدها تصمیم می‌گیرند، مهم است بپرسیم: این کدها صدای چه کسی‌اند؟ حافظه‌ی چه تاریخی‌اند؟

🪄محمد حسین افشاری

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/hrha

✅@cyber_pajooh