جهان قدیمی‌تر از آن است که به نظر می‌آید و ژئوپلتیک از کهن‌ترین چالش‌های دولت‌هاست. فناوری‌های نوین و هوش مصنوعی نه‌تنها این چالش را از میان نبرده‌اند، بلکه آن را عمیق‌تر کرده‌اند. همان‌طور که تلگراف، تلفن و اینترنت رقابت‌های ژئوپلتیکی را تشدید کردند، امروز نیز هوش مصنوعی در حال تعمیق این منازعات است.
✅@cyber_pajooh

معرفی 📚: "ابر قدرت‌های هوش مصنوعی"
🪄اثری از: کای فو لی

پرفروش ترین کتاب نیویورک تایمز، usa today ، و wall street journal
دکتر کای فو لی - یکی از معتبرترین متخصصان در زمینه هوش مصنوعی و چین - فاش می کند که چگونه چین ناگهان با سرعتی شگفت آور و سریع و غیرمنتظره توانست به درجه ی رقابت با ایالات متحده برسد.
🏆نامزد جایزه کتاب آرتور راس سال 2019

دیگه میتونی Gemini تخصصی خودت رو بسازی 😍

معرفی کتاب📚:چگونه میلیاردرهای فناوری راست‌گرا،
پرصداترین صداهای چپ‌گرا را خریدند؟؟

نقد فیلم مأموریت غیرممکن؛ روزشمار نهایی

در "روز شمار نهایی" دشمن دیگر گوشت و خون ندارد؛ شبحی دیجیتال که در شبکه‌ها و سرورها نفوذ کرده و جهان را تهدید می‌کند. قهرمانان انسانی، با همه‌ی توان فیزیکی و شجاعتشان، در برابر نیرویی نامرئی و همه‌جا حاضر ایستاده‌اند؛ تقابل گذشته و آینده، قلب و پالس، انسان و ماشین، در هر قاب ملموس است. فیلم با تکیه بر اکشن‌های دیوانه‌وار، بدلکاری‌ها و جلوه‌های بصری، در واقع پرسش‌های فلسفی و اخلاقی عصر دیجیتال را پیش می‌کشد: آیا باید فناوری‌ای را که خود ساخته‌ایم نابود کنیم یا مهارش کنیم؟ و آیا توهم کنترل، تنها فریبی برای تسلط بر خودمان نیست؟ پایان‌بندی فیلم، با تهدید نابودی اینترنت و مرگ صفر و یک‌ها، یادآوری می‌کند که بشر در دنیای دیجیتال، هم خالق است و هم قربانی؛ و شاید بزرگ‌ترین مأموریت، نه منفجر کردن پل‌ها، بلکه مواجهه با واقعیت‌های خودمان باشد.


🪄محمد حسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/oyr1

✅@cyber_pajooh

نوشته‌ای در باب قدرت «میم‌ها»

میم‌ها فقط شوخی‌های گذرا نیستند؛ آن‌ها زبان جمعی نسل امروزند. تصویری ساده می‌تواند بحران اقتصادی یا اعتراض سیاسی را روایت کند. در جهانی که سرمایه‌اش «توجه» است، میم‌ها سریع زاده می‌شوند و حافظه نانوشته ما را می‌سازند. آن‌ها می‌توانند صدای سرکوب‌شده باشند یا ابزار نفرت و تحقیر؛ مرز میان آزادی و ابتذال در این فضا باریک است. با این حال، قدرتشان در همین آشوب نهفته است. ارزش میم‌ها در سرعت و واکنش است، نه در ظرافت و دوام. هر میم می‌تواند هم اسلحه باشد و هم قلم‌مو، هم تراژدی را ثبت کند و هم کمدی را. فرهنگ میم‌ها برزخی است میان جدیت و طنز، حافظه و فراموشی؛ آینه‌ای که جامعه در آن خود را می‌بیند، در قاب‌های کوچک و خنده‌آور.

 🪄محمد حسین افشاری

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/xbqk

پیکسل‌های که سنگر شدند؛ روایت ناوگان صمود

ناوگان جهانی صمود تنها قایق‌هایی در دریا نیست؛ روایتی است از پایداری ملتی که از غزه برخاسته و در سراسر جهان طنین‌انداز شده. در عصر دیجیتال، این کاروان دیگر محدود به امواج مدیترانه نیست؛ اکنون در امواج داده‌ها شناور است. هر تصویر، هر ویدئو، هر هشتگ، پارویی است که قایق‌های کوچک را پیش می‌راند.
اینجا، مقاومت تنها در خاک محاصره‌شده معنا ندارد؛ در صفحه‌نمایش‌ها، در کلیک‌های ما، در حافظه‌ی جمعی دیجیتال نیز ادامه دارد. جهانی‌شدن صمود یعنی دانشجو در برزیل، هنرمند در نروژ و نویسنده در ایران، همگی به یک قایق کوچک دست یاری می‌دهند.این ناوگان یادآور است: حتی در عصر فراموشی سریع، می‌توان با روایت‌های زنده حافظه ساخت. موج‌های کوچک، اگر به هم برسند، روزی طوفان می‌شوند.

🪄محمد حسین افشاری 
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/435m

اعتیاد به پیش‌بینی: آرامش موقت در برابر اضطراب ندانستن

انسان همیشه به دانستن فردا وسواس داشته است؛ اما امروز این عطش، به صنعتی چند میلیارد دلاری بدل شده است. پیش‌بینی‌ها دیگر فقط ابزار تحلیل نیستند، بلکه مانند فال قهوه‌ای مدرن، آرامش موقتی می‌فروشند. رسانه‌ها، برندها و مشاوران آینده‌پژوه، آینده را در نمودارها و سناریوهای رنگی عرضه می‌کنند، و ما با دل‌نگرانی، آنها را می‌خریم و می‌خوانیم. اما آیا واقعا آینده را می‌دانیم؟ یا صرفاً در دام اضطراب و وسواس افتاده‌ایم؟ پیش‌بینی، اگر ابزار باشد، می‌تواند به تصمیم‌گیری آگاهانه کمک کند؛ اما اگر افیون شود، ما را از حال غافل می‌کند.

🪄محمد حسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/ejoc

✅@cyber_pajooh

معرفی کتاب مولفه‌های استعمار سایبری و پی‌آمدهای آن

کتاب استعمار سایبری از آن دسته کتاب هایی نیست که موضوع تکراری، مسئله تکراری و حداکثر نوع نگارش یا نتیجه گیری متفاوتی دارند. پرداختن به مسئله مهمی که گاهی اوقات خواسته یا ناخواسته در فضای علمی سانسور می شود (استعمار) آن هم در نسبت با پدیده سایبر، موضوع جذابی است که در این کتاب طرح شده است. نویسندگان تلاش کرده اند تا نشان دهند برای توضیح پدیده استعمار در سایبر، خوانش های اومانیستی کافی نیست و می بایست طرح دیگری برمبنای خوانش های پسانسان گرایانه درانداخت. خوانش پساانسان گرایانه واجد ویژگی های بصیرت بخشی است که می تواند زمینه ساز مطالعات بعدی در این حوزه باشد.

🪄سیدمحمد یحیی هاشمی
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/nocu
✅️@cyber_pajooh

حملات سایبری نماد شکنندگی مدرنیته

حملات سایبری دیگر صرفاً خبرهای تکنولوژیک نیستند، بلکه آینه‌ای از شکنندگی مدرنیته‌اند. بانکی که از کار می‌افتد، فقط اعداد را مختل نمی‌کند؛ اعتماد اجتماعی را هم فرو می‌ریزد. شبکه برقی که خاموش می‌شود، تنها تاریکی نمی‌آورد؛ سرمای بی‌اعتمادی را در دل جامعه می‌نشاند. حمله به سیستم حمل‌ونقل، توقف قطار یا اختلال در پرواز، تنها خسارت مالی نیست؛ تجربه‌ای است از وحشت روزمره که در هیچ ترازنامه‌ای ثبت نمی‌شود. واقعیت تلخ آن است که نسبت هزینه‌ی حمله به خسارت، مثل قمار است: یک هکر با لپ‌تاپی ارزان می‌تواند اقتصاد یک کشور را فلج کند. برای کشورهای در حال توسعه، چنین شوکی می‌تواند سال‌ها پیشرفت را نابود کند.

🪄محمد حسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/v0d2

✅️@cyber_pajooh

شبکه‌های اجتماعی کمیت روابط را زیاد کرده؛ ارسال پیام نیز آسان‌تر شده است. اما چون عرصه دیجیتال فاقد بدن‌مندی است بنابراین کیفیت ارتباط آدمیان دچار اختلال شده است و عمیق نخواهد بود؛ این علت رخ دادن پدیده «تنهایی دیجیتال» است.
✅@cyber_pajooh

همه کاربران هوش‌مصنوعی‌ همین‌که گفت و گوی خود را آغاز میکنند خود به خود یک قرارداد غیر منصفانه امضا کرده‌اند،
آن‌ها قرار است در ازای یافتن پرسش خود شخصی ترین اطلاعاتشان را به هوش مصنوعی تقدیم کنند.این اطلاعات کی،کجا و چگونه استفاده خواهد شد؟ کاربر اختیاری در این باره ندارد

✅@cyber_pajooh

تحلیلی بر قوانین حریم خصوصی داده‌ها: از CCPA کالیفرنیا تا وضعیت ایران
در ایران، خلأ قانونی در زمینه حفاظت از داده‌های شخصی مشهود است و سیاست‌های شرکت‌هایی مانند دیجی‌کالا و اسنپ بر پایه خودتنظیمی است که فاقد پشتوانه قانونی جامع و ضمانت اجرایی کافی است این مسئله نشان می‌دهد وضعیت ایران در مقایسه با اتحادیه اروپا که قانون GDPR و ایالات متحده که قوانینی مانند CCPA را مصوب و اجرایی کرده‌اند نامناسب است و داده‌های کاربران در معرض خطر است.

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/s4y2

✅️@cyber_pajooh

همبستگی به وسیله نمایشگرها

جهان امروز، پر از پل‌های ناپیدای دیجیتال است؛ پل‌هایی که وعده می‌دهند ما را به یکدیگر پیوند بزنند، اما گاه همچون باران زودگذر، تنها لحظه‌ای، تازه‌اند. فناوری می‌تواند صداهای خاموش را به گوش جهانیان برساند، فرصت‌های آموزشی ایجاد کند و شکاف‌های تاریخی را کم‌نور کند، اما همزمان خطر نابرابری و بازار همدردی را نیز به همراه دارد؛ جایی که رنج انسان به داده بدل می‌شود و همبستگی لحظه‌ای جای تعهد واقعی را می‌گیرد. اخلاق و مسئولیت، سیم‌کشی روح انسان را شکل می‌دهند و تعیین می‌کنند همبستگی دیجیتال پایدار باشد یا به قطبی‌سازی و تنهایی بدل شود. در نهایت، فناوری آینه‌ای است که بازتاب می‌دهد؛ ما هستیم که تصمیم می‌گیریم چه صورتی در آن بنگاریم: امید یا فراموشی.

🪄محمدحسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/jc8w

قراردادی یک طرفه با هوش مصنوعی

✅@cyber_pajooh

معرفی کتاب "سواد خبری در روزگار ما"

https://cyberpajooh.com/v803

✅@cyber_pajooh

پست پاول دورف مالک تلگرام به مناسب تولد 41 سالگی‌اش:

من دارم ۴۱ ساله می‌شوم، اما دلم نمی‌خواهد جشن بگیرم.

نسل ما در حال از دست دادن زمان برای نجات اینترنت آزاد است که پدرانمان برای ما ساخته‌اند.

آنچه زمانی وعده تبادل آزاد اطلاعات بود، اکنون به ابزاری نهایی برای کنترل تبدیل شده است.

کشورهایی که زمانی آزاد بودند، اقداماتی دیستوپیایی مانند شناسه‌های دیجیتال (بریتانیا)، بررسی سن آنلاین (استرالیا) و اسکن گسترده پیام‌های خصوصی (اتحادیه اروپا) را معرفی می‌کنند.

آلمان هر کسی را که جرات انتقاد از مسئولان در اینترنت را داشته باشد، تحت تعقیب قرار می‌دهد. بریتانیا هزاران نفر را به خاطر توییت‌هایشان زندانی می‌کند. فرانسه رهبران فناوری که از آزادی و حریم خصوصی دفاع می‌کنند را به طور جنایی تحقیق می‌کند.

یک دنیای تاریک و دیستوپیایی به سرعت در حال نزدیک شدن است — در حالی که ما خوابیم. نسل ما در خطر است که به عنوان آخرین نسلی که آزادی داشت و اجازه داد آن‌ها گرفته شوند، در تاریخ ثبت شود.

به ما دروغ گفته‌اند.

ما را وادار کرده‌اند باور کنیم که بزرگ‌ترین مبارزه نسل ما نابودی همه چیزهایی است که اجدادمان برای ما به جا گذاشته‌اند: سنت، حریم خصوصی، حاکمیت، بازار آزاد و آزادی بیان.

با خیانت به میراث نیاکانمان، خود را در مسیری به سوی خودویرانی — اخلاقی، فکری، اقتصادی و در نهایت زیستی — قرار داده‌ایم.

پس نه، امروز جشن نمی‌گیرم. زمانم دارد تمام می‌شود. زمان ما دارد تمام میشود.

وقتی مغز سردبیر ندارد

اگر در روزگاران قدیم، سردبیر تصمیم می‌گرفت چه چیزی ارزش انتشار دارد، امروز این وظیفه را الگوریتم بر عهده گرفته است؛ موجودی بی‌چهره، اما بی‌وقفه آگاه از رفتار ما. جهان امروز در اسکرولِ بی‌پایان ویدئوها می‌چرخد؛ جایی که رسانه دیگر بیرون از ما نیست، بلکه درونِ بدن ما خانه کرده است. هر تصویر، پاداشی شیمیایی‌ست: دوپامین برای لذت، کورتیزول برای اضطراب، و اندورفین برای تسکینِ موقتِ خستگی. ما خیال می‌کنیم انتخاب می‌کنیم، اما این الگوریتم‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند چه چیزی ضربان قلب‌مان را تندتر کند. در جهانِ مقیاس‌پذیر، حتی اشک هم باید بازدید بگیرد. هیچ احساسی دیگر خصوصی نیست.
با این‌همه، هنوز روزنه‌ای هست: آگاهی. در جهانی که هر فریم می‌خواهد ما را بلعد، نجات شاید همان لحظه‌ی مکث باشد.

🪄محمد حسین افشاری

مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/c0dd
✅@cyber_pajooh

توبه دیجیتالی؛ روان شناسی غیبت در عصر پیوستگی

در جهانی که هر لحظه‌اش زیر نور اعلان‌ها می‌گذرد، سکوت بدل به گناهی پنهان شده است. دیگر نبودن ساده نیست؛ باید توضیحش داد، باید عذر خواست از ناپاسخ‌گویی. انسان دیجیتال، میان ترس از فراموش‌شدن و میل به فرار از دیدن، در رفت‌و‌آمدی بی‌پایان است. اضطراب حضور، همان اضطرابِ دیده‌نشدن در جمعی است که همه فریاد می‌زنند. سکوت در این میان، شاید نه نشانه‌ی ضعف، که شکلی از مقاومت باشد؛ تلاشی برای بازگشت به خود در برابر هجومی از صدا و تصویر. ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که حضور، با عدد سنجیده می‌شود و نبودن، باید الگوریتمی توجیه‌پذیر باشد. اما شاید رهایی در همان خاموشی نهفته باشد؛ جایی که انسان، پس از خاموش‌کردن صفحه، برای نخستین‌بار صدای درونش را می‌شنود و درمی‌یابد: نبودن، گاهی صادقانه‌ترین شکلِ بودن است.

🪄محمد حسین افشاری
مطالعه متن کامل یادداشت:
https://cyberpajooh.com/934b
✅@cyber_pajooh

🔴سخنان مدیرعامل انودیا علیه سیاست‌های ترامپ!!!
✅@cyber_pajooh