می خواستم یه روزی که از همه ی دنیا و آدماش خسته‌ام، بیام برات بنویسم که دوست دارم آدمای اون بیرون رو رها کنم و به تو‌ پناه بیارم. چون تو خونمی. چون من صبح تا شبی که دارم با آدما و افکارشون کلنجار میرم دوست دارم شبش خودمو بسپارم به امنیت تو. خودمو از خیابونا و کوچه ها بردارم و بیارم تو دستای تو. می خواستم بنویسم من صبح تا شب دووم میارم تا تهش برسم به تو.

شب نشینی با دوستان.
#روسیه

من وقتی که از ته دل بفهمم میتونم بهت اعتماد کنم ،بهترین نسخه از منو میبینی .

وانمود میکنم از همه‌چی رد شدم ،ولی ردش روی روح و روانم مونده .

آدم بودن به تنهایی یک شغل تمام وقته که هیچ آورده‌ای نداره. هرروز باید تلاش کنی همزمان که کمی خودخواهی و عزت نفس رو چاشنی رفتارهات می‌کنی فروتن باشی، همزمان که حرص و طمع دنیا رو نداری توقعت و خواسته‌هات از زندگی بالا باشه، همزمان که رفتار دوستانه‌ و خاکی‌یی داری سطحی و سخیف به‌نظر نرسی. باید تمام انرژی‌ت رو بذاری که توی مسیر تعادل حرکت کنی و بعد از پاره‌پوره شدن‌های مکرر می‌فهمی که نه. بازم ریدی و هیچی از زندگی نمیدونی.

خیلی ساله این اهنگو گوش میدم و بازم قشنگه برام‌.
#رپ

- همین جزئیات کوچیک.

می‌گفت یکی از دلیل‌هایی که دوستش داشتم این بود که می‌دونست قبل از این که ازش بخوام چه کاری رو باید انجام بده، مثلا قبل از شکستن بغض بغلت می‌کرد و این بیشتر از چیزی که به نظر میاد زیباست چون نشونه‌هایی از توجه، هوش و عشق رو با هم داره.

خیلی وقته گوش میدمش.

#خارجی

از عکسایی که باید بگیریم.

همیشه واسم سواله؛ یعنی جایِ خالی من چجوریه ؟!

کِیف میکنم حمایت آدم‌ها از همدیگه رو می‌بینم. کِیف!

دلم واسه طلا تنگ شده🥹

من زنده‌م. مثل همه ی روزهایی که باید می‌مردم ولی نمردم. هنوز نفس می‌کشم و مثل همیشه ادامه می‌دم. شانس آورم که زنده م؛ نه به این خاطر که علاقه ی زیادی به این دنیا دارم. نه! فقط چون احتمالا بتونم در ادامه، به شکل متفاوت و زیباتری بمیرم.

عکسایی که از طلا دارم تو گالری🥰