✅ درست است که خدا آنقدر مهربان است که هرگونه می توان با او سخن گفت؛ اما کمی دقت در کتاب خدا نشان می دهد که خود خداوند روش صحبت کردن نیکو و تکلم با خودش را نیز به ما تعلیم داده است.
🔹همگان می دانند👈 قرآن سخن خداست که از طریق وحی بر پیامبرش نازل شده است؛ اما سرآغاز کتاب را که می گشاییم، با حمد و سپاسگزاری از خالقمان مواجهیم که می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ». یعنی خود خدا به ما تعلیم می دهد که با چه زبانی از او سپاسگزاری کنیم و مسلمانان روزانه حداقل ده بار به این تعلیم خدا عمل می کنند.
🔹این نگاه تعلیم گونه را می توان در کلام معصومین (ع) نیز که حجت های خداوند در زمین هستند، یافت. آشنایان با صحیفه سجادیه می دانند که این کتاب مملو از تعالیم بلندی برای دعا و سخن گفتن در پیشگاه خداوند است.
🔹هنگامی که در این دعاها از زبان امام سجاد علیه السلام می خوانیم که 💠«اِلهى، اِقْرارى عِنْدَكَ بِسُوءِ مَااكْتَسَبْتُ وَ هَلْ يُنْجينى مِنْكَ اعْتِرافى لَكَ بِقَبيحِ مَاارْتَكَبْتُ» (خدايا اكنون كه در برابرت به زشتى اعمالم اعتراف می كنم، برايم سودى خواهد داشت؟ و آيا اقرار به زشتى آنچه انجام داده ام، مرا از عذاب تو نجات خواهد داد؟) ابدا به ذهنمان خطور نمی کند که زینت عبادت کنندگان که دارای مقام عصمت است، عمل خطایی انجام داده باشد که اینگونه با خدا تکلم می‌کند. بلکه می فهمیم که امام در مقام تعلیم به بندگان است؛ زیرا او حجت همان خدایی است که در قرآنش به بندگانش چگونگی سخن گفتن را تعلیم داده است.
🔹لذا با اندکی تامل و جستجو در متون دینی با واقعیت تعلیم از سوی خدا و حجت های خدا به بندگان مواجه هستیم. شاید گونه ی دیگری از این تعالیم را بتوان در زیارتنامه های صادره از معصومین (ع) یافت. برای نمونه آن جا که امام باقر علیه السلام در زیارت عاشورا می فرمایند:
💠«بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي» (پدر و مادرم به فدايت) و یا در جای دیگری «يَا أَبَاعَبْدِالله إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى الله وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ» (اى اباعبدالله من به خدا، رسولش، امير مؤمنان، فاطمه، حسن و تو تقرّب می‌جويم).
🔹بنابراین تمام این ها از یک منظر تعالیمی است برای ما شیعیان از زبان امام سجاد و امام باقر و سایر معصومین علیهم السلام و البته که حکمت های دیگری نیز در آن نهفته است.
🔹و چه ساده انگارانه است که بدون توجه به این دقت و محبت بزرگ از سوی خدا و حجت های خدا برای تعلیم امور به بندگان حتی به ظاهر در ساده ترین مساله ای چون سخن گفتن، قرآن را از جانب خدا ندانسته و رویاهای رسول بپنداریم و یا زیارت عاشورا را کلام امام باقر (ع) ندانیم بلکه زمزمه های یک محب اهل بیت فرض کنیم!
🔹خدایا! سپاس که به ما آموختی، چگونه با خودت سخن بگوییم و ثناگوی اهل بیتی هستیم که تعلیم دادند چگونه آنان را زیارت کنیم و با آن بزرگواران حرف بزنیم.
🌺 @DiNneVeSht
🔹همگان می دانند👈 قرآن سخن خداست که از طریق وحی بر پیامبرش نازل شده است؛ اما سرآغاز کتاب را که می گشاییم، با حمد و سپاسگزاری از خالقمان مواجهیم که می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ». یعنی خود خدا به ما تعلیم می دهد که با چه زبانی از او سپاسگزاری کنیم و مسلمانان روزانه حداقل ده بار به این تعلیم خدا عمل می کنند.
🔹این نگاه تعلیم گونه را می توان در کلام معصومین (ع) نیز که حجت های خداوند در زمین هستند، یافت. آشنایان با صحیفه سجادیه می دانند که این کتاب مملو از تعالیم بلندی برای دعا و سخن گفتن در پیشگاه خداوند است.
🔹هنگامی که در این دعاها از زبان امام سجاد علیه السلام می خوانیم که 💠«اِلهى، اِقْرارى عِنْدَكَ بِسُوءِ مَااكْتَسَبْتُ وَ هَلْ يُنْجينى مِنْكَ اعْتِرافى لَكَ بِقَبيحِ مَاارْتَكَبْتُ» (خدايا اكنون كه در برابرت به زشتى اعمالم اعتراف می كنم، برايم سودى خواهد داشت؟ و آيا اقرار به زشتى آنچه انجام داده ام، مرا از عذاب تو نجات خواهد داد؟) ابدا به ذهنمان خطور نمی کند که زینت عبادت کنندگان که دارای مقام عصمت است، عمل خطایی انجام داده باشد که اینگونه با خدا تکلم می‌کند. بلکه می فهمیم که امام در مقام تعلیم به بندگان است؛ زیرا او حجت همان خدایی است که در قرآنش به بندگانش چگونگی سخن گفتن را تعلیم داده است.
🔹لذا با اندکی تامل و جستجو در متون دینی با واقعیت تعلیم از سوی خدا و حجت های خدا به بندگان مواجه هستیم. شاید گونه ی دیگری از این تعالیم را بتوان در زیارتنامه های صادره از معصومین (ع) یافت. برای نمونه آن جا که امام باقر علیه السلام در زیارت عاشورا می فرمایند:
💠«بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي» (پدر و مادرم به فدايت) و یا در جای دیگری «يَا أَبَاعَبْدِالله إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى الله وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ» (اى اباعبدالله من به خدا، رسولش، امير مؤمنان، فاطمه، حسن و تو تقرّب می‌جويم).
🔹بنابراین تمام این ها از یک منظر تعالیمی است برای ما شیعیان از زبان امام سجاد و امام باقر و سایر معصومین علیهم السلام و البته که حکمت های دیگری نیز در آن نهفته است.
🔹و چه ساده انگارانه است که بدون توجه به این دقت و محبت بزرگ از سوی خدا و حجت های خدا برای تعلیم امور به بندگان حتی به ظاهر در ساده ترین مساله ای چون سخن گفتن، قرآن را از جانب خدا ندانسته و رویاهای رسول بپنداریم و یا زیارت عاشورا را کلام امام باقر (ع) ندانیم بلکه زمزمه های یک محب اهل بیت فرض کنیم!
🔹خدایا! سپاس که به ما آموختی، چگونه با خودت سخن بگوییم و ثناگوی اهل بیتی هستیم که تعلیم دادند چگونه آنان را زیارت کنیم و با آن بزرگواران حرف بزنیم.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله وظیفه یافتند تا دعوت آسمانی خود را همگانی کنند، بر بالای کوه صفا ایستادند و به مردم فرمودند: اگر به شما خبر دهم که امشب یا فردا صبح دشمنی به شما حمله می کند، مرا تصدیق می کنید؟ گفتند: بلی. حضرت فرمودند: من ترساننده ی شما از عذابی نزدیک هستم... به خدا قسم که شما بعد از مرگ برانگیخته و محاسبه می شوید... .
◀️ وظیفه ی پیامبر (ص) انذار قوم خود از حیات پس از مرگ و اطاعت و تسلیم در برابر اوامر خداوند بود. اما نکته ی حائز اهمیت آنکه مردم سخن پیامبر را پذیرفتند و یا به تفکر افتادند؛ زیرا او را امین و راستگو می دانستند و به تعبیر امروزی ایشان را شهروندی اخلاق مدار برمی شمردند.
◀️ شاید این نکته ی بسیار مهمی در روند دعوت به دین توسط پیامبر (ص) باشد، 🔸اخلاق🔸. توجه به اخلاق، آنقدر مهم است و آنچنان امروزه به آن نیازمند هستیم که باید تاریخ را بار دیگر بخوانیم و ببینیم که پیامبر (ص) در طول حیات خود قبل و بعد از بعثت آنچنان اخلاقی زیستند که خداوند درباره ی ایشان فرمودند:
💠وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ💠 (القلم/۴)
◀️ اخلاق پسندیده آن اکسیری است که امروز سخت به آن نیازمندیم. اخلاق آن سلاح قوی که پیامبر (ص) به آن مسلح بود و دعوت خود را بر این قدرت آغاز کرد و امروزه این قدرت دین را کمرنگ و فراموش کردیم.
◀️ و چه خیرخواهانه بد عمل کردیم. به جای آنکه نتیجه ی تبلور اطاعت از خدا و دین داری را در ظهور وجوهی از جمله اخلاق مداری بدانیم، اخلاق را مقدم بر دین دانستیم؛ چراکه از مسلمانان بی اخلاق ناراضی بودیم و خواستیم مثلاً اصلاحی انجام دهیم❗️
◀️ شاید هدفمان مقدس بود و خواستیم معضل بی اخلاقی امروز جامعه را حل کنیم؛ اما حواسمان نبود آن پیامبرانی که اصل دین را آوردند، پیامشان عبادت خدا و ترک عبادت طاغوت ها بود.
💠وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ...💠 (النحل/۳۶)
◀️ دقت نکردیم که نبی مکرم و اهل بیت علیهم السلام دیندارترین مردم بودند در عین اینکه اخلاق مدارترین افراد نیز بودند و ای کاش بتوانیم آن بزرگواران را الگوی خود قرار دهیم و واقعاً تسلیم اوامر الهی باشیم که یکی از ثمرات ایمان واقعی، اخلاق است و این تسلیم بودن چه ثمرات بیشمار دیگری با خود خواهد داشت.
🌱رشته ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد هرجا که خاطرخواه اوست
🌺 @DiNneVeSht
◀️ وظیفه ی پیامبر (ص) انذار قوم خود از حیات پس از مرگ و اطاعت و تسلیم در برابر اوامر خداوند بود. اما نکته ی حائز اهمیت آنکه مردم سخن پیامبر را پذیرفتند و یا به تفکر افتادند؛ زیرا او را امین و راستگو می دانستند و به تعبیر امروزی ایشان را شهروندی اخلاق مدار برمی شمردند.
◀️ شاید این نکته ی بسیار مهمی در روند دعوت به دین توسط پیامبر (ص) باشد، 🔸اخلاق🔸. توجه به اخلاق، آنقدر مهم است و آنچنان امروزه به آن نیازمند هستیم که باید تاریخ را بار دیگر بخوانیم و ببینیم که پیامبر (ص) در طول حیات خود قبل و بعد از بعثت آنچنان اخلاقی زیستند که خداوند درباره ی ایشان فرمودند:
💠وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ💠 (القلم/۴)
◀️ اخلاق پسندیده آن اکسیری است که امروز سخت به آن نیازمندیم. اخلاق آن سلاح قوی که پیامبر (ص) به آن مسلح بود و دعوت خود را بر این قدرت آغاز کرد و امروزه این قدرت دین را کمرنگ و فراموش کردیم.
◀️ و چه خیرخواهانه بد عمل کردیم. به جای آنکه نتیجه ی تبلور اطاعت از خدا و دین داری را در ظهور وجوهی از جمله اخلاق مداری بدانیم، اخلاق را مقدم بر دین دانستیم؛ چراکه از مسلمانان بی اخلاق ناراضی بودیم و خواستیم مثلاً اصلاحی انجام دهیم❗️
◀️ شاید هدفمان مقدس بود و خواستیم معضل بی اخلاقی امروز جامعه را حل کنیم؛ اما حواسمان نبود آن پیامبرانی که اصل دین را آوردند، پیامشان عبادت خدا و ترک عبادت طاغوت ها بود.
💠وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ...💠 (النحل/۳۶)
◀️ دقت نکردیم که نبی مکرم و اهل بیت علیهم السلام دیندارترین مردم بودند در عین اینکه اخلاق مدارترین افراد نیز بودند و ای کاش بتوانیم آن بزرگواران را الگوی خود قرار دهیم و واقعاً تسلیم اوامر الهی باشیم که یکی از ثمرات ایمان واقعی، اخلاق است و این تسلیم بودن چه ثمرات بیشمار دیگری با خود خواهد داشت.
🌱رشته ای بر گردنم افکنده دوست
می کشد هرجا که خاطرخواه اوست
🌺 @DiNneVeSht
✅ درست است که هر روز بارها به زبان های مختلف خدا را به بزرگی یاد می کنیم، اما گویا این واقعیت را به جان و دل قبول نداریم. شاید هنگامی که در یک روز برفی🌨 سوار بر هواپیما چشمانمان از بالاتر نگاه می کند و به گستردگی دشت های سفید می نگریم، کمی به عظمت گستردگی خدا بیندیشیم، اما چه فایده که این دشت سپید بزرگ نیز کوچک است؛ مانند اندیشه ی کوچک ما در برابر بزرگی خدا.
◀️ حتی وقتی عکس های سایر سیاره ها، کهکشان ها و منظومه ها را می بینیم و کوچکی زمین را حس می کنیم، بازهم من، آن عظیم نامحدود را در اندیشه ی محدود خودم ترسیم می کنم.
◀️ و این خدای عظیم خلقت های عظیمی نیز دارد. آنقدر عظیم که اگر خود او آن ها را برای ما تعریف نکند، شناخت وجود آنان بسیار سخت و نشدنی است. اصلا اوست که باید آن ها را برای ما تعریف کند، همانطور که خودش را نیز باید برای ما بشناساند. (اللهم عرفنی نفسک).
◀️ یکی از این عظمت های خدای عظیم وجود مقدس فاطمه علیها السلام دختر پیامبر صلی الله علیه و آله است. آن وجودی که امام صادق علیه السلام درباره ی "إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْر" فرمودند: لیله یعنی فاطمه و همانطور که بزرگی و عظمت شب قدر بر کسی معلوم نیست، فاطمه نیز عظمتی است پوشیده که قدر و منزلتش برای کسی روشن نیست، مگر آن که خدا او را معرفی کند.
◀️ و خدا فاطمه را اینگونه از زبان رسولش معرفی کرده است که رضایت رسول و به تبع آن رضایت خدا در گرو رضایت فاطمه است. شیعه و سنی این را نقل کردند، اما دقت نکردند که این سخن، عظمت عظیمی را نشان می دهد که نشناختیم؛ همانطور که خدا را نشناختیم.
◀️ نه ما، که هم عصران او نیز او را نشناختند که اگر می شناختند به گواهی تاریخ دست بر روی دست نمی گذاشتند تا او مورد بی احترامی عده ای قرار گیرد.
◀️ هر چند مسببین این جنایت عظیم با ظاهر عذرخواهی و عده ای بعدها با بازخوانی منحرفانه ی تاریخ، خواستند این انحراف عظیم را از ذهن ها پاک کنند، اما نمی دانستند وقتی فاطمه اظهار نارضایتی از مسببین این عمل بکند، چگونه می توان این عدم رضایت که عدم رضایت خداست را پاک کرد.
◀️ چگونه می توان برای این افرادی که فاطمه از آن ها راضی نیست، آبرویی دست و پا کرد⁉️
◀️ خدا را نشناختیم؛ همانطور که خلقت عظیم او فاطمه را نشناختیم و نشناختیم که فاطمیه، احیای شان و جایگاه لیله القدری است که هنوز هم در سیاهی برخی اندیشه های کوتاه برای مسلمانان پوشیده است.
◀️ و شاید در فاطمیه، باید سپیدی برفی و نم اشکی بر این دل های سیاه بنشیند تا کمی از آن عظمت را بفهمیم و بفهمند.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ حتی وقتی عکس های سایر سیاره ها، کهکشان ها و منظومه ها را می بینیم و کوچکی زمین را حس می کنیم، بازهم من، آن عظیم نامحدود را در اندیشه ی محدود خودم ترسیم می کنم.
◀️ و این خدای عظیم خلقت های عظیمی نیز دارد. آنقدر عظیم که اگر خود او آن ها را برای ما تعریف نکند، شناخت وجود آنان بسیار سخت و نشدنی است. اصلا اوست که باید آن ها را برای ما تعریف کند، همانطور که خودش را نیز باید برای ما بشناساند. (اللهم عرفنی نفسک).
◀️ یکی از این عظمت های خدای عظیم وجود مقدس فاطمه علیها السلام دختر پیامبر صلی الله علیه و آله است. آن وجودی که امام صادق علیه السلام درباره ی "إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْر" فرمودند: لیله یعنی فاطمه و همانطور که بزرگی و عظمت شب قدر بر کسی معلوم نیست، فاطمه نیز عظمتی است پوشیده که قدر و منزلتش برای کسی روشن نیست، مگر آن که خدا او را معرفی کند.
◀️ و خدا فاطمه را اینگونه از زبان رسولش معرفی کرده است که رضایت رسول و به تبع آن رضایت خدا در گرو رضایت فاطمه است. شیعه و سنی این را نقل کردند، اما دقت نکردند که این سخن، عظمت عظیمی را نشان می دهد که نشناختیم؛ همانطور که خدا را نشناختیم.
◀️ نه ما، که هم عصران او نیز او را نشناختند که اگر می شناختند به گواهی تاریخ دست بر روی دست نمی گذاشتند تا او مورد بی احترامی عده ای قرار گیرد.
◀️ هر چند مسببین این جنایت عظیم با ظاهر عذرخواهی و عده ای بعدها با بازخوانی منحرفانه ی تاریخ، خواستند این انحراف عظیم را از ذهن ها پاک کنند، اما نمی دانستند وقتی فاطمه اظهار نارضایتی از مسببین این عمل بکند، چگونه می توان این عدم رضایت که عدم رضایت خداست را پاک کرد.
◀️ چگونه می توان برای این افرادی که فاطمه از آن ها راضی نیست، آبرویی دست و پا کرد⁉️
◀️ خدا را نشناختیم؛ همانطور که خلقت عظیم او فاطمه را نشناختیم و نشناختیم که فاطمیه، احیای شان و جایگاه لیله القدری است که هنوز هم در سیاهی برخی اندیشه های کوتاه برای مسلمانان پوشیده است.
◀️ و شاید در فاطمیه، باید سپیدی برفی و نم اشکی بر این دل های سیاه بنشیند تا کمی از آن عظمت را بفهمیم و بفهمند.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ خداوند سنت هدایت آدمیان را از ابتدا با ارسال پیامبران و رسولان قرار داده است. به عبارتی رحمت خداوند چنین بود که هدایت مردم را خود بر عهده گیرد؛ از این رو، بهترین بندگان را به نبوت برگزید.
◀️ نگاه به تاریخ انبیاء الهی نشان می دهد که در این انتخاب و انتصاب الهی برخی از انبیاء الهی برای بعد از خود جانشینانی به مردم معرفی کردند. البته برخی نیز توسط انبیاء قبلی به طور صریح معرفی نمی شدند، بلکه به آن ها بشارت داده می شد؛ چون پیامبر اسلام که از سال ها قبل به اسم به مردمان بشارت داده شده بودند.
◀️ برخی پدر و پسر بودند مانند داود و سلیمان، برخی برادر بودند مانند هارون و موسی و برخی نیز نسبت فامیلی نداشتند مانند جناب آصف بن برخیا و سلیمان نبی و یا شمعون وصی جناب عیسی علیهم السلام.
◀️ انبیاء الهی چه پدر و پسر باشند و چه نباشند، فرقی نمی کنند. مهم آن است که آن بزرگواران توسط خداوند معرفی شده اند. صرفنظر از آن که این بزرگواران چگونه به مردم معرفی شدند، پذیرش آنان توسط مردم داستان دیگری است.
◀️ علم، رفتار، معجزه و هر آنچه که در تاریخ انبیا آمده، بیانگر همین پذیرش است. البته همواره طاغوت های هر زمان در برابر خداوند و حق استکبار می ورزند که آن هم داستان دیگری است.
◀️ این سنت الهی معرفی پیامبران، توسط خداوند و پذیرش در بین مردم در امامان شیعه نیز جاری است. معرفی دوازده امام پس از پیامبر (ص) از زبان ایشان در مواقف مختلف از جمله خطابه ی غدیر، نشان و تاکید بر همین تصریح الهی است.
◀️ البته در همان زمان نیز عده ای نسبت به اینکه این امامت در یک خانواده از پدر به پسر برسد، تکبر ورزیدند و نمی دانستند که این حکمت هایی دارد و قبلاً نیز سنت الهی بوده و البته که شایستگی این بزرگواران نیز در علم پیشین الهی به اثبات رسیده بوده است.
◀️ البته امامان نیز مانند انبیاء الهی، چون حجت های خدا هستند، حقانیت خود را به مردمان در هر سنی به اثبات رساندند. همانطور که حضرت عیسی (ع) در گهواره سخن گفت و جناب یحیی (ع) در خردسالی مکلف به تبلیغ شدند.
💠وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ (آل عمران/۴۶)
💠یا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا (مریم/۱۲)
◀️ امام جواد علیه السلام نیز در کودکی به مقام امامت رسید و در مجالس مختلف جوابگوی سوالات بسیاری از علمای مختلف بودند. پاسخ های حضرت و خضوع عالمان در برابر ایشان نشان داد که علم ایشان خدادادی است نه اکتسابی که مثلاً بزرگان دین، ایشان را تعلیم داده باشند یا بعد از رشد فکری به کسب معارف و احکام نایل آمده باشند.
◀️ بنابراین می بینیم که در کار خدا و اموری این چنینی قیود معمولی چون سن و سال وجود ندارند و این بزرگواران چون حضرت یحیی (ع) در همان سن طفولیت، حکم می کنند.
◀️ البته برای آن که معلوم شود حقانیت با کیست، در سیره ی انبیاء الهی و امامان از خردسال تا بزرگسال همواره بستر بحث و گفتگو با سایر علما باز بوده است. با آن که راه ایشان تنها راه مستقیم است، اما راه را برای اظهار نظر کردن کسانی که خود را مفسر و عالم می دانستند، نمی بستند تا حقانیت آن انتصاب الهی به همگان در طول تاریخ اثبات شود.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ نگاه به تاریخ انبیاء الهی نشان می دهد که در این انتخاب و انتصاب الهی برخی از انبیاء الهی برای بعد از خود جانشینانی به مردم معرفی کردند. البته برخی نیز توسط انبیاء قبلی به طور صریح معرفی نمی شدند، بلکه به آن ها بشارت داده می شد؛ چون پیامبر اسلام که از سال ها قبل به اسم به مردمان بشارت داده شده بودند.
◀️ برخی پدر و پسر بودند مانند داود و سلیمان، برخی برادر بودند مانند هارون و موسی و برخی نیز نسبت فامیلی نداشتند مانند جناب آصف بن برخیا و سلیمان نبی و یا شمعون وصی جناب عیسی علیهم السلام.
◀️ انبیاء الهی چه پدر و پسر باشند و چه نباشند، فرقی نمی کنند. مهم آن است که آن بزرگواران توسط خداوند معرفی شده اند. صرفنظر از آن که این بزرگواران چگونه به مردم معرفی شدند، پذیرش آنان توسط مردم داستان دیگری است.
◀️ علم، رفتار، معجزه و هر آنچه که در تاریخ انبیا آمده، بیانگر همین پذیرش است. البته همواره طاغوت های هر زمان در برابر خداوند و حق استکبار می ورزند که آن هم داستان دیگری است.
◀️ این سنت الهی معرفی پیامبران، توسط خداوند و پذیرش در بین مردم در امامان شیعه نیز جاری است. معرفی دوازده امام پس از پیامبر (ص) از زبان ایشان در مواقف مختلف از جمله خطابه ی غدیر، نشان و تاکید بر همین تصریح الهی است.
◀️ البته در همان زمان نیز عده ای نسبت به اینکه این امامت در یک خانواده از پدر به پسر برسد، تکبر ورزیدند و نمی دانستند که این حکمت هایی دارد و قبلاً نیز سنت الهی بوده و البته که شایستگی این بزرگواران نیز در علم پیشین الهی به اثبات رسیده بوده است.
◀️ البته امامان نیز مانند انبیاء الهی، چون حجت های خدا هستند، حقانیت خود را به مردمان در هر سنی به اثبات رساندند. همانطور که حضرت عیسی (ع) در گهواره سخن گفت و جناب یحیی (ع) در خردسالی مکلف به تبلیغ شدند.
💠وَيُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلًا وَمِنَ الصَّالِحِينَ (آل عمران/۴۶)
💠یا يَحْيَى خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا (مریم/۱۲)
◀️ امام جواد علیه السلام نیز در کودکی به مقام امامت رسید و در مجالس مختلف جوابگوی سوالات بسیاری از علمای مختلف بودند. پاسخ های حضرت و خضوع عالمان در برابر ایشان نشان داد که علم ایشان خدادادی است نه اکتسابی که مثلاً بزرگان دین، ایشان را تعلیم داده باشند یا بعد از رشد فکری به کسب معارف و احکام نایل آمده باشند.
◀️ بنابراین می بینیم که در کار خدا و اموری این چنینی قیود معمولی چون سن و سال وجود ندارند و این بزرگواران چون حضرت یحیی (ع) در همان سن طفولیت، حکم می کنند.
◀️ البته برای آن که معلوم شود حقانیت با کیست، در سیره ی انبیاء الهی و امامان از خردسال تا بزرگسال همواره بستر بحث و گفتگو با سایر علما باز بوده است. با آن که راه ایشان تنها راه مستقیم است، اما راه را برای اظهار نظر کردن کسانی که خود را مفسر و عالم می دانستند، نمی بستند تا حقانیت آن انتصاب الهی به همگان در طول تاریخ اثبات شود.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ از آنجا که پیوست ناگسستنی بین دین و تاریخ وجود دارد، وقتی که از دین می نویسیم، ناگزیر هستیم تا از تاریخ نیز بنویسیم؛ زیرا دین پیام ها، باورها، اوامر و نهی هایی است که توسط فرستادگان خدا در طول تاریخ به مردمان رسیده است.
◀️ درست است که به خاطر ارتباط هر لحظه ی انسان با خدا و حجت های خداوند، می توان در طول زندگی دیندار بود، اما بستر اصلی آن پیام ها، باورها، اوامر و نواهی در زمان هایی از تاریخ توسط انسان هایی که با نام پیامبر یا امام می شناسیم، شکل گرفته است.
◀️ مطالعه ی سیره و روش زندگانی آن بزرگواران در طول تاریخ، ما را به سمت زندگانی دیندارانه هدایت می‌کند؛ زیرا که آنان اسوه ها و الگوهای دینداری در نزد خداوند بوده و هستند. پس ما با نگاه در تاریخ زندگانی آنان به سمت خداوند حرکت کرده و هر لحظه نیز خواستار هدایت و روشنگری از خداوند و حجت های او هستیم.
◀️ با این نگاه، تاریخ جزیی از دین است. لذا برخی اتفاقات تاریخی، تاریخ مصرف ندارند؛ خصوصا آن اتفاقاتی که پیرامون رسولان الهی و اهل بیت علیهم السلام رخ داده است. بنابراین پرداختن به مساله ای مانند فاطمیه و اتفاقاتی که پیرامون خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها در سال یازدهم هجری افتاده است، نه نبش قبر تاریخ بلکه فهمیدن رفتارهای بزرگانی چون امیرالمومنین و فاطمه زهرا علیهما السلام در یک بزنگاه تاریخی است که اثرات اعتقادی شگرفی تا کنون داشته است.
◀️ لذا اگر در فاطمیه شهر را سیاه پوش می کنیم و لباس سیاه بر تن می کنیم، نه تنها گریان و مصیبت زده ی غمی بزرگ و مظلومیتی عظیم هستیم که نگاهی بر یک نقطه ی تاریخی داریم که در دینداری امروز ما بسیار تاثیرگذار است. تاریخی که یک دو راهی را مشخص می‌کند. دو راهی که به یک مقصد نمی رسند. یکی صراط مستقیمی است که فرمودند (صِراطُ علیّ مستقیم) و دیگری راهی که پایان آن را می توان با مطالعه ی بیشتر تاریخ پیدا کرد. بنابراین باید بیشتر از دین بدانیم. باید بیشتر از تاریخ بدانیم و باید بیشتر از فاطمیه بدانیم و بنویسیم.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ درست است که به خاطر ارتباط هر لحظه ی انسان با خدا و حجت های خداوند، می توان در طول زندگی دیندار بود، اما بستر اصلی آن پیام ها، باورها، اوامر و نواهی در زمان هایی از تاریخ توسط انسان هایی که با نام پیامبر یا امام می شناسیم، شکل گرفته است.
◀️ مطالعه ی سیره و روش زندگانی آن بزرگواران در طول تاریخ، ما را به سمت زندگانی دیندارانه هدایت می‌کند؛ زیرا که آنان اسوه ها و الگوهای دینداری در نزد خداوند بوده و هستند. پس ما با نگاه در تاریخ زندگانی آنان به سمت خداوند حرکت کرده و هر لحظه نیز خواستار هدایت و روشنگری از خداوند و حجت های او هستیم.
◀️ با این نگاه، تاریخ جزیی از دین است. لذا برخی اتفاقات تاریخی، تاریخ مصرف ندارند؛ خصوصا آن اتفاقاتی که پیرامون رسولان الهی و اهل بیت علیهم السلام رخ داده است. بنابراین پرداختن به مساله ای مانند فاطمیه و اتفاقاتی که پیرامون خانه ی حضرت زهرا سلام الله علیها در سال یازدهم هجری افتاده است، نه نبش قبر تاریخ بلکه فهمیدن رفتارهای بزرگانی چون امیرالمومنین و فاطمه زهرا علیهما السلام در یک بزنگاه تاریخی است که اثرات اعتقادی شگرفی تا کنون داشته است.
◀️ لذا اگر در فاطمیه شهر را سیاه پوش می کنیم و لباس سیاه بر تن می کنیم، نه تنها گریان و مصیبت زده ی غمی بزرگ و مظلومیتی عظیم هستیم که نگاهی بر یک نقطه ی تاریخی داریم که در دینداری امروز ما بسیار تاثیرگذار است. تاریخی که یک دو راهی را مشخص می‌کند. دو راهی که به یک مقصد نمی رسند. یکی صراط مستقیمی است که فرمودند (صِراطُ علیّ مستقیم) و دیگری راهی که پایان آن را می توان با مطالعه ی بیشتر تاریخ پیدا کرد. بنابراین باید بیشتر از دین بدانیم. باید بیشتر از تاریخ بدانیم و باید بیشتر از فاطمیه بدانیم و بنویسیم.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ از اول خلقت آدم و فرود او بر زمین، هیچگاه خداوند انسان ها را رها نکرده و همواره مهربانانه رسولانی را برای هدایت آدمیان قرار داده است. این بزرگواران از سوی خدا پیام هایی را برای ما آورده اند که شامل باورها، اعتقادات، اوامر، نواهی و توصیه های بسیار اخلاقی هستند. هرچند پیام های به ظاهر مختلفی از جانب خداوند آمده، اما نکته ی مشترک تمام آن ها وجود رسولانی برای ابلاغ بوده است.
◀️ اما چرا خداوند مهربان مسیر هدایت را بر اساس ارسال رسولان و پیامبران قرار داده است؟ آیا خدا نمی توانست طریق دیگری را انتخاب کند؟ قطعاً دست خدا بسته نبوده و نیست و همانطور که به جز ما آدمیان خلقت های دیگری دارد، می توانست طریق هدایت را به انواع مختلفی قرار دهد. اما او به صلاح و حکمتی این طریق را برای ما انسان ها انتخاب کرده است.
◀️ مطالعه ی تاریخ از حضرت آدم تا نوح علیهما السلام و تا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همگی نشان از ارسال رسولانی برای هدایت انسان ها دارد که از جنس آدمیان هستند.
💠لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ ( توبه/۱۲۸)
به یقین، رسولی از خود شما بسویتان آمد.
◀️ آنان حجت های خدا هستند. حجت هایی که در بین انسان ها زندگی می کردند؛ مانند آنان می خوردند و می نوشیدند.
💠مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (مومنون/۳۳) این نیست، مگر بشری مانند شما؛ می خورد از آنچه شما می خورید و می نوشد از آنچه شما می نوشید.
و گویا ما فراموش کردیم که اصل دین بر تبعیت و الگو قرار دادن این حجت های خدا قرار داده شده است؛ چه در باورها، چه در دستورات و چه در اخلاق.
◀️ ما اگر بخواهیم خدایی و دینمدار باشیم، باید مانند این حجت های الهی زندگی کنیم و آنان را الگوی رفتاری، اعتقادی و اخلاقی خود قرار دهیم.
💠لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللّهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ (احزاب/۲۱)
که اگر اینطور نبود، خداوند می توانست فرشتگانی ارسال کند تا باورها، اعتقادات، اوامر، نواهی و توصیه های اخلاقی را به ما برسانند و سپس ما نیز به آن ها عمل کنیم. اما خدا حجت هایی فرستاد از جنس خودمان و امروزه چقدر بیشتر نیازمند این هستیم تا از زندگانی این حجت های الهی بدانیم.
◀️ پس باز هم باید بیشتر بخوانیم و بنویسیم از حجت های خدا از زمان آدم تا خاتم، از علی علیه السلام تا حجت بن الحسن علیه السلام آخرین حجت خدا بر روی زمین. بخوانیم و بنویسیم که این بزرگواران چگونه در اجتماع خود زندگی کردند؟ چگونه با دیگران برخورد داشتند؟ چگونه در خانواده ی خود بودند؟ چگونه عبادت کردند؟ چگونه با دوست و دشمن بودند و هزاران هزار چگونه هایی که نمی دانیم.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ اما چرا خداوند مهربان مسیر هدایت را بر اساس ارسال رسولان و پیامبران قرار داده است؟ آیا خدا نمی توانست طریق دیگری را انتخاب کند؟ قطعاً دست خدا بسته نبوده و نیست و همانطور که به جز ما آدمیان خلقت های دیگری دارد، می توانست طریق هدایت را به انواع مختلفی قرار دهد. اما او به صلاح و حکمتی این طریق را برای ما انسان ها انتخاب کرده است.
◀️ مطالعه ی تاریخ از حضرت آدم تا نوح علیهما السلام و تا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله همگی نشان از ارسال رسولانی برای هدایت انسان ها دارد که از جنس آدمیان هستند.
💠لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ ( توبه/۱۲۸)
به یقین، رسولی از خود شما بسویتان آمد.
◀️ آنان حجت های خدا هستند. حجت هایی که در بین انسان ها زندگی می کردند؛ مانند آنان می خوردند و می نوشیدند.
💠مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (مومنون/۳۳) این نیست، مگر بشری مانند شما؛ می خورد از آنچه شما می خورید و می نوشد از آنچه شما می نوشید.
و گویا ما فراموش کردیم که اصل دین بر تبعیت و الگو قرار دادن این حجت های خدا قرار داده شده است؛ چه در باورها، چه در دستورات و چه در اخلاق.
◀️ ما اگر بخواهیم خدایی و دینمدار باشیم، باید مانند این حجت های الهی زندگی کنیم و آنان را الگوی رفتاری، اعتقادی و اخلاقی خود قرار دهیم.
💠لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللّهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ (احزاب/۲۱)
که اگر اینطور نبود، خداوند می توانست فرشتگانی ارسال کند تا باورها، اعتقادات، اوامر، نواهی و توصیه های اخلاقی را به ما برسانند و سپس ما نیز به آن ها عمل کنیم. اما خدا حجت هایی فرستاد از جنس خودمان و امروزه چقدر بیشتر نیازمند این هستیم تا از زندگانی این حجت های الهی بدانیم.
◀️ پس باز هم باید بیشتر بخوانیم و بنویسیم از حجت های خدا از زمان آدم تا خاتم، از علی علیه السلام تا حجت بن الحسن علیه السلام آخرین حجت خدا بر روی زمین. بخوانیم و بنویسیم که این بزرگواران چگونه در اجتماع خود زندگی کردند؟ چگونه با دیگران برخورد داشتند؟ چگونه در خانواده ی خود بودند؟ چگونه عبادت کردند؟ چگونه با دوست و دشمن بودند و هزاران هزار چگونه هایی که نمی دانیم.
🌺 @DiNneVeSht
◀️ خداوند مسیر هدایت و دینداری را بر الگو قراردادن رسولان و جانشینان آنان قرار داده است. شاید شرط اسلام و ایمان در قدم اول اقرار به وحدانیت خدا و پذیرش رسول الهی باشد، اما این ایمان مراتبی دارد که طی آن ها شخص را به قله های بالاتر ایمان می رساند؛ آنجا که می فرماید:
💠يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ (ای کسانی که ایمان آورده اید! به خدا و رسولش ایمان بیاورید. نساء/۱۳۶) نشان از این قول دارد که ایمان برخی ایمان نیست.
◀️ اما رسول خدا شرط ایمان را اینگونه بیان می کنند: «ایمان نیاورده است کسی که مرا و ذریه و اهل بیت مرا از خودش و فرزندش و اهل بیتش بیشتر دوست نداشته باشد.»👈 یعنی رتبه ی بالای ایمان آن است که شخص در می یابد که رسول الهی از او مهم تر است.
💠ألنَّبِیُّ أَوْلَی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ (پیامبر نسبت به مومنین از خودشان سزاوارتر است. احزاب/۶) و در ادامه، فرزندان او را از فرزندان خویش مهم تر بداند.
◀️ از سوی دیگر بالاترین درجه ی احسان نیز در بخشیدن آن چیزی است که انسان به آن تعلق خاطر دارد؛ آنجا که خداوند می فرماید:
💠 لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ. (به احسان و نیکی نمی رسید، مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید. آل عمران/۹۲)
◀️ جمع این دو کلام، اینگونه امکان دارد که محبوبترین چیزی که نزد هرکس وجود دارد، فرزندان و خانواده ی شخص است و شخص به قله های ایمان و احسان نمی رسد، مگر اینکه فرزندان و خانواده ی پیامبر را بر فرزندان و خانواده ی خود برتری دهد.
◀️ تاریخ از ابتدا تا به امروز شاهد وجود چنین زنان و مردانی است که درس احسان و ایمان را به ما داده اند. یکی از این بزرگان جناب ام البنین مادر حضرت عباس علیهما السلام می باشد که وقتی قافله ی عاشورا بدون مردان به مدینه رسیدند و خبر شهادت تک تک فرزندانش را می دهند، او فقط و فقط سراغ حسین فرزند پیامبر را می گیرد و می فرماید همه ی آنان فدای حسین علیه السلام.
🏴🏴🏴
🌺 @DiNneVeSht
💠يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللهِ وَ رَسُولِهِ (ای کسانی که ایمان آورده اید! به خدا و رسولش ایمان بیاورید. نساء/۱۳۶) نشان از این قول دارد که ایمان برخی ایمان نیست.
◀️ اما رسول خدا شرط ایمان را اینگونه بیان می کنند: «ایمان نیاورده است کسی که مرا و ذریه و اهل بیت مرا از خودش و فرزندش و اهل بیتش بیشتر دوست نداشته باشد.»👈 یعنی رتبه ی بالای ایمان آن است که شخص در می یابد که رسول الهی از او مهم تر است.
💠ألنَّبِیُّ أَوْلَی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ (پیامبر نسبت به مومنین از خودشان سزاوارتر است. احزاب/۶) و در ادامه، فرزندان او را از فرزندان خویش مهم تر بداند.
◀️ از سوی دیگر بالاترین درجه ی احسان نیز در بخشیدن آن چیزی است که انسان به آن تعلق خاطر دارد؛ آنجا که خداوند می فرماید:
💠 لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتّى تُنْفِقُوا مِمّا تُحِبُّونَ. (به احسان و نیکی نمی رسید، مگر اینکه از آنچه دوست دارید انفاق کنید. آل عمران/۹۲)
◀️ جمع این دو کلام، اینگونه امکان دارد که محبوبترین چیزی که نزد هرکس وجود دارد، فرزندان و خانواده ی شخص است و شخص به قله های ایمان و احسان نمی رسد، مگر اینکه فرزندان و خانواده ی پیامبر را بر فرزندان و خانواده ی خود برتری دهد.
◀️ تاریخ از ابتدا تا به امروز شاهد وجود چنین زنان و مردانی است که درس احسان و ایمان را به ما داده اند. یکی از این بزرگان جناب ام البنین مادر حضرت عباس علیهما السلام می باشد که وقتی قافله ی عاشورا بدون مردان به مدینه رسیدند و خبر شهادت تک تک فرزندانش را می دهند، او فقط و فقط سراغ حسین فرزند پیامبر را می گیرد و می فرماید همه ی آنان فدای حسین علیه السلام.
🏴🏴🏴
🌺 @DiNneVeSht
🔹شاید وقتی امروزه صحبت از حضرت زهرا سلام الله علیها می شود، خیلی از افراد یاد حجاب و مادر می افتند و برخی یاد این شعر که بر در و دیوار شهر نقش بسته که:
ای زن به تو از فاطمه اینگونه خطاب است
ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است
🔹فراتر از اینکه آیا این شعر مبتنی بر روایات اسلامی هست یا خیر؟ و یا اینکه آیا حجاب فقط مخصوص مسلمانان است؟ یا مسیحیان و یهودیان دیروز و امروز هم حجاب داشته و دارند؟ و اصلاً می دانستید که دختران شعیب نبی هم حجاب داشتند!؟👈بیشتر این تفکر را در ذهن جاری می سازد که ما خواسته یا ناخواسته، دلسوزانه یا دشمنانه، حضرت زهرا علیها السلام را در یک بستر حجاب و پوشش محدود کرده ایم و اکنون آن فرمایش گهربار امام صادق علیه السلام درباره ی “إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْر" معلوم می شود؛ آنجا که فرمودند: لیله یعنی فاطمه و همانطور که بزرگی و عظمت شب قدر بر کسی معلوم نیست، فاطمه نیز عظمتی است پوشیده که قدر و منزلتش برای کسی روشن نیست، مگر آن که خدا او را معرفی کند.
🔹آنجا که در شب عروسی، شان عروس بودن را به زبان ما رعایت نکرده و شان کرامت و احسان را نشان می دهد؛ وقتی پیراهن نوی خود را به کنیز می بخشد و با لباس قدیمی به خانه ی شوهر می رود. آنجا که گرسنه بر در خانه ی او می آید و او گردنبند خود را می بخشد. آنجا که وقتی ساعت ها عبادت می کند، فرزندش خواستی برای خودش نمی بیند و هر آنچه می شنود، درباره ی دیگران است و در آخر می فرماید: اول همسایه بعد خانه. آنجا که علی بن ابی طالب (ع) شیرمرد تمام کارزارها وقتی از برخوردهای نامردمان و فراموشکاران به خانه می آید، خسته به دامان او پناه می آورد و از همه بالاتر آنجا که به تیمارداری پیامبر اکرم (ص) می پردازد در حدی که حضرت ایشان را امّ ابیها (مادر پدرش) می نامند.
🔹لذا به درستی روز میلادش را روز مادر نامیدند که ایشان نه تنها مادر فرزندانش بلکه مادر دردمندان و پناهندگان و مادر پدرش و به عبارتی مادر ما و مادر تمام خوبی ها است و واقعاً فاطمه مانند لیله است؛ پوشیده در حیا و عفت و پوشیده در جهل ما که او و صفاتش را نشناختیم.
🌺 @DiNneVeSht
ای زن به تو از فاطمه اینگونه خطاب است
ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است
🔹فراتر از اینکه آیا این شعر مبتنی بر روایات اسلامی هست یا خیر؟ و یا اینکه آیا حجاب فقط مخصوص مسلمانان است؟ یا مسیحیان و یهودیان دیروز و امروز هم حجاب داشته و دارند؟ و اصلاً می دانستید که دختران شعیب نبی هم حجاب داشتند!؟👈بیشتر این تفکر را در ذهن جاری می سازد که ما خواسته یا ناخواسته، دلسوزانه یا دشمنانه، حضرت زهرا علیها السلام را در یک بستر حجاب و پوشش محدود کرده ایم و اکنون آن فرمایش گهربار امام صادق علیه السلام درباره ی “إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَةِ الْقَدْر" معلوم می شود؛ آنجا که فرمودند: لیله یعنی فاطمه و همانطور که بزرگی و عظمت شب قدر بر کسی معلوم نیست، فاطمه نیز عظمتی است پوشیده که قدر و منزلتش برای کسی روشن نیست، مگر آن که خدا او را معرفی کند.
🔹آنجا که در شب عروسی، شان عروس بودن را به زبان ما رعایت نکرده و شان کرامت و احسان را نشان می دهد؛ وقتی پیراهن نوی خود را به کنیز می بخشد و با لباس قدیمی به خانه ی شوهر می رود. آنجا که گرسنه بر در خانه ی او می آید و او گردنبند خود را می بخشد. آنجا که وقتی ساعت ها عبادت می کند، فرزندش خواستی برای خودش نمی بیند و هر آنچه می شنود، درباره ی دیگران است و در آخر می فرماید: اول همسایه بعد خانه. آنجا که علی بن ابی طالب (ع) شیرمرد تمام کارزارها وقتی از برخوردهای نامردمان و فراموشکاران به خانه می آید، خسته به دامان او پناه می آورد و از همه بالاتر آنجا که به تیمارداری پیامبر اکرم (ص) می پردازد در حدی که حضرت ایشان را امّ ابیها (مادر پدرش) می نامند.
🔹لذا به درستی روز میلادش را روز مادر نامیدند که ایشان نه تنها مادر فرزندانش بلکه مادر دردمندان و پناهندگان و مادر پدرش و به عبارتی مادر ما و مادر تمام خوبی ها است و واقعاً فاطمه مانند لیله است؛ پوشیده در حیا و عفت و پوشیده در جهل ما که او و صفاتش را نشناختیم.
🌺 @DiNneVeSht
#خارج_از_جمعه
🔹ماه دوازدهم وقت خانه تکانی و گویا لحظات آخر آماده شدن برای تولدی دوباره است. اما آیا تا به حال فکر کرده ایم که چرا تعداد ماه ها ۱۲ تا است؟
🔹برای این سوال به دو طریق می توان در جستجوی پاسخ بود. راه اول که اکثر محققین آن را طی می کنند، مراجعه به مطالعات تاریخی است که با وجود آگاهی نسبی به آن، مورد بحث این نوشتار نیست؛ اما به مطالعه ی آن توصیه می شود. راه دوم، سوال از خالق هستی است که چرا تقدیر و آفرینش را بر ۱۲ ماه قرار داده است؟ در اینجا قاعدتاً باید به حجت های خدا مراجعه کرد که آیا آنان پاسخی یا گزارشی از این سوال داشته اند؟
🔹مطالعه ی ادیان الهی نشان از حکمتی در عدد ۱۲ دارد. از تعداد اقوام بنی اسرائیل یا عدد نقباء حضرت موسی (ع) و از تعداد حواریون حضرت عیسی (ع) تا امامان دوازده گانه ی شیعیان و بسیاری نشانه های دیگر، همگی نشان از حکمت و سرّی است.
🔹اما در جایی می توان اتصالی بین این ۱۲ ها و ۱۲ ماه پیدا کرد. آنجا که شخصی از امام باقر علیه السلام درباره ی تاویل آیه ۳۶ سوره توبه 💠إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ... (همانا عدد ماه های سال نزد خدا در کتاب (تکوین و تشریع) خدا دوازده ماه است؛ از آن روزی که خدا آسمان و زمین را بیافرید و از آن دوازده ماه چهار ماه، ماه های حرام است. این است دین استوار و محکم...) پرسید. حضرت پاسخ فرمودند که مراد از دوازده ماهی که در قرآن آمده است، امامانند که قائم به دین خدا هستند و شناختنشان دین قیم است.
🔹چه اسراری و حکمت هایی است در این عدد و چه سری است در تعداد ماه ها و امامان، نمی دانیم. اما می دانیم که این عالم دارای اسراری است که برخی از آن ها در محدوده ی زمانی و مکانی ما نمی گنجد.
🔹تاکید بر وجود دوازدهمین حجت خدا آنقدر مدرک و سند دارد که در آن حرفی نیست؛ اما نگاهی دیگر از دریچه ای دیگر نیز بحث دیگری است. شاید یک نوید نه یک دلیل صرفاً عقلی. به عبارتی یک دلیل عقلی قلبی که انسان را در آخر سال و در پایان ماه دوازدهم با امام زمان علیه السلام پیوند می زند و در شروع سال جدید و ماه جدید، پیوند دیگری با -پدر امامان- امیرالمومنین علیه السلام.
🌺 @DiNneVeSht
🔹ماه دوازدهم وقت خانه تکانی و گویا لحظات آخر آماده شدن برای تولدی دوباره است. اما آیا تا به حال فکر کرده ایم که چرا تعداد ماه ها ۱۲ تا است؟
🔹برای این سوال به دو طریق می توان در جستجوی پاسخ بود. راه اول که اکثر محققین آن را طی می کنند، مراجعه به مطالعات تاریخی است که با وجود آگاهی نسبی به آن، مورد بحث این نوشتار نیست؛ اما به مطالعه ی آن توصیه می شود. راه دوم، سوال از خالق هستی است که چرا تقدیر و آفرینش را بر ۱۲ ماه قرار داده است؟ در اینجا قاعدتاً باید به حجت های خدا مراجعه کرد که آیا آنان پاسخی یا گزارشی از این سوال داشته اند؟
🔹مطالعه ی ادیان الهی نشان از حکمتی در عدد ۱۲ دارد. از تعداد اقوام بنی اسرائیل یا عدد نقباء حضرت موسی (ع) و از تعداد حواریون حضرت عیسی (ع) تا امامان دوازده گانه ی شیعیان و بسیاری نشانه های دیگر، همگی نشان از حکمت و سرّی است.
🔹اما در جایی می توان اتصالی بین این ۱۲ ها و ۱۲ ماه پیدا کرد. آنجا که شخصی از امام باقر علیه السلام درباره ی تاویل آیه ۳۶ سوره توبه 💠إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ۚ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ... (همانا عدد ماه های سال نزد خدا در کتاب (تکوین و تشریع) خدا دوازده ماه است؛ از آن روزی که خدا آسمان و زمین را بیافرید و از آن دوازده ماه چهار ماه، ماه های حرام است. این است دین استوار و محکم...) پرسید. حضرت پاسخ فرمودند که مراد از دوازده ماهی که در قرآن آمده است، امامانند که قائم به دین خدا هستند و شناختنشان دین قیم است.
🔹چه اسراری و حکمت هایی است در این عدد و چه سری است در تعداد ماه ها و امامان، نمی دانیم. اما می دانیم که این عالم دارای اسراری است که برخی از آن ها در محدوده ی زمانی و مکانی ما نمی گنجد.
🔹تاکید بر وجود دوازدهمین حجت خدا آنقدر مدرک و سند دارد که در آن حرفی نیست؛ اما نگاهی دیگر از دریچه ای دیگر نیز بحث دیگری است. شاید یک نوید نه یک دلیل صرفاً عقلی. به عبارتی یک دلیل عقلی قلبی که انسان را در آخر سال و در پایان ماه دوازدهم با امام زمان علیه السلام پیوند می زند و در شروع سال جدید و ماه جدید، پیوند دیگری با -پدر امامان- امیرالمومنین علیه السلام.
🌺 @DiNneVeSht
🔹خداوند مسیر هدایت ما را در ارسال حجت های خود محصور کرده و آنان را اسوه های زندگی آدمیان قرار داده است. اما نگاه ما به پیامبران و امامان علیهم السلام چگونه است؟ نگاه به یک رهبر یا یک معلم و یا...؟!
🔹از آنجایی که آن بزرگواران حجت های خدا هستند و آنچه می‌گویند برخاسته از وحی و کلام خداست، 💠وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى (و از سر هوس سخن نمى گوید و اين سخن بجز وحى نيست۳و۴/نجم) می توانیم با مراجعه به کلامشان، چگونگی ارتباط با آنان را بیاموزیم.
🔹این که پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمایند: أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة (من و علی دو پدر این امت هستیم/علل الشرایع ج۱ص۱۲۸) نشان از نگاهی بسیار عمیق تر و فراتر از یک رهبر و یک معلم دارد. پیامبر و امام مانند پدر برای ما هستند. پدری که هم نقش رهبری دارد و هم مسئول است و در عین حال حامی و دلسوز فرزندانش می باشد.
🔹در جایی دیگر امام رضا علیه السلام می فرمایند: الاِمام الاَنیس الرّفیقُ و الوالِدُ الشَّفیقُ... مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِي الدَّاهِيَةِ النَّآدِ (امام، همدم مهربان و پدر دلسوز... و پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است/کافی ج۱ص۲۸۳)
لذا نگاه حجت های خدا به بندگان خدا، نگاه پدرانه‌ی دلسوزانه به فرزندان در عین حمایت از آن ها است. نگاهی که امروزه سخت به آن نیازمندیم و چه زیباست که سالروز ولادت امیرالمومنین علیه السلام، یکی از دو پدر اصلی امت، روز پدر نامیده شده است.
🔹حقیقتاً که ما این پدران خود را نشناختیم و باید از آنان بیشتر بخوانیم و بنویسیم؛ مخصوصاً از امام زنده و حی ما وجود نازنین مهربانترین پدر، حضرت حجت بن الحسن المهدی علیه السلام و همواره پناهنده به دامان این پدر دلسوز و مهربان شویم.
🌺 @DiNneVeSht
🔹از آنجایی که آن بزرگواران حجت های خدا هستند و آنچه می‌گویند برخاسته از وحی و کلام خداست، 💠وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى، إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى (و از سر هوس سخن نمى گوید و اين سخن بجز وحى نيست۳و۴/نجم) می توانیم با مراجعه به کلامشان، چگونگی ارتباط با آنان را بیاموزیم.
🔹این که پیامبر صلی الله علیه و آله می فرمایند: أَنَا وَ عَلِيٌّ أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّة (من و علی دو پدر این امت هستیم/علل الشرایع ج۱ص۱۲۸) نشان از نگاهی بسیار عمیق تر و فراتر از یک رهبر و یک معلم دارد. پیامبر و امام مانند پدر برای ما هستند. پدری که هم نقش رهبری دارد و هم مسئول است و در عین حال حامی و دلسوز فرزندانش می باشد.
🔹در جایی دیگر امام رضا علیه السلام می فرمایند: الاِمام الاَنیس الرّفیقُ و الوالِدُ الشَّفیقُ... مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِي الدَّاهِيَةِ النَّآدِ (امام، همدم مهربان و پدر دلسوز... و پناه بندگان خدا در گرفتارى سخت است/کافی ج۱ص۲۸۳)
لذا نگاه حجت های خدا به بندگان خدا، نگاه پدرانه‌ی دلسوزانه به فرزندان در عین حمایت از آن ها است. نگاهی که امروزه سخت به آن نیازمندیم و چه زیباست که سالروز ولادت امیرالمومنین علیه السلام، یکی از دو پدر اصلی امت، روز پدر نامیده شده است.
🔹حقیقتاً که ما این پدران خود را نشناختیم و باید از آنان بیشتر بخوانیم و بنویسیم؛ مخصوصاً از امام زنده و حی ما وجود نازنین مهربانترین پدر، حضرت حجت بن الحسن المهدی علیه السلام و همواره پناهنده به دامان این پدر دلسوز و مهربان شویم.
🌺 @DiNneVeSht