عمیقاً و حقیقتاً از این خوشحالم و باعث افتخارمه که توی دورانی به دنیا اومدم و به جوانی رسیدم که خبری از سرطانِ اینترنت و شبکه‌های اجتماعی -به این گستردگی- نبود.

من فقط باید یه‌کم دیگه صبر کنم تا بتونم این یکیو هم پشت سر بذارم و اگه این‌بار واقعاً بتونم فقط تحملش کنم بدون اینکه کاری برای تغییر نتیجه محتومش انجام بدم، احتمالاً بتونم با آسیب کمتری ازش گذر کنم و در نهایت شاید بتونم به خودمم افتخار کنم.

من از زیر این آوارم زنده بیرون میام. می‌دونم.

با گذشت زمان درمورد یه سری چیزا به قطعیت می‌رسی. چیزایی که در گذشته می‌تونستن سوالات دردناکیو درمورد ماهیتت برات به‌وجود بیارن. سوالاتی که خودت از خودت می‌پرسیدی، درحالی‌که خودت از جوابی که به خودت می‌دادی مطمئن نبودی. از یه جایی به بعد، یه سری چیزا از شک و تردید عبور می‌کنن و به حقیقت تبدیل میشن. چیزایی که در گذشته می‌تونستن آزارت بدن، حالا فقط چندتا جوک تکراری و بی‌مزه‌ان. انقدر غیرواقعی که دیگه نیازی برای اثباتشون وجود نداره. این چیزیه که بهش میگن «بلوغ».

چقدر ترانۀ فارسی آهنگ عزیزم فاجعه است.

اینو امروز برای خودم نوشتم
شاید به‌درد تو هم بخوره.

دلم برات تنگ شده پسرم

چیزی که راحت شروع میشه
الزاماً راحت به پایان نمی‌رسه.

هاه چی فکر کردی؟

مراقب باش چیو داری شروع می‌کنی.

#بیاموزیم

امروز.

#فرزندانم

فکر کنم خدا داره چیزایی که نشده بود رو هم جبران می‌کنه.

البته رفته بوده قونیه ولی خب


+ ببینیدش.

اگه از درون خالی باشی
هیچ‌چیزی از اون بیرون نمی‌تونه پُرت کنه.

برای بقیۀ امشب
می‌خوام رنجمو از تو سینه‌ام دربیارم و بدم به خدا.

باید بگردم و شادی رو جای دیگه‌ای پیدا کنم.

بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید


#حافظ