Telegram Web Link
سالروز درگذشت دکتر مهدی بیانی

دکتر بیانی از مؤسسان انجمن خوشنویسان ایران و یکی از مؤسسان کتابخانهٔ ملی و نخستین رئیس آن به مدت ۲۲ سال بود.
او نویسنده، نسخه‌شناس و استاد ادبیات دانشگاه تهران بود. پدربزرگ وی، بیان‌السلطنه و برادرش دکتر خانبابا و فرزندش منیژه و برادرزاده‌اش شیرین و سوسن جملگی از مشاهیر تاریخ و فرهنگ ایران‌اند.
دکتر بیانی در سال ۱۳۱۳ به مدیریت کتابخانهٔ عمومی معارف منصوب و با تأسیس کتابخانهٔ ملی در ۱۳۱۶ تا سال ۱۳۴۰ رئیس آن بود. او سپس به مدت ۱۱ سال ریاست کتابخانهٔ سلطنتی را برعهده داشت.
وی برگزارکننده نخستین نمایشگاه آثار خوشنویسی و نسخه‌های خطی و دقیق‌ترین پژوهشگر حوزه‌ شناسایی و ثبت احوال و آثار خوشنویسان ایرانی‌ می‌باشد. کتاب احوال و آثار خوشنویسان در ۴ جلد مهم‌ترین پژوهش در این زمینه است. او در ۱۷ بهمن ۱۳۴۶ بر اثر سرطان درگذشت و در ابن‌بابویهٔ شهر ری به خاک سپرده شد. آرامگاه خانوادگی و سنگ مزار اولیه‌‌اش در اوایل انقلاب، تخریب شده است که شعر و ماده‌تاریخ سنگ‌مزارش، از استاد جلال همایی و خط آن اثر مرتضی عبدالرسولی بوده است.
------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
👍1
🔰 آخرین خوشنویسی دکتر مهدی بیانی

«سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

روز میلاد قائم آل محمد ۱۳۴۶
مهدی بیانی در بستر بیماری زردی نوشت»
۱۵ شعبان ۱۳۸۷ قمری برابر با
شنبه، ۲۷ آبان ۱۳۴۶.
دکتر بیانی دو ماه و بیست روز پس این تاریخ درگذشت.
یاد و نامش جاودان
---------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
سخنگوی دشت خاوران
دهم اسفند، روز بزرگداشت مهدی اخوان ثالث
محمدعلی اسلامی ندوشن
روزها 📚
__
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
🔰 ۱۰ اسفند، زادروز استاد محمد آصف فکرت (نویسنده، شاعر، فهرست‌نگار)

روز دوم اقامت من در مزارشریف بود[تابستان ۱۳۴۹] که آقای محمد آصف فکرت معاون اداره اطلاعات و کلتور[فرهنگ] بلخ و از شعرای جوان افغانستان به دیدنم آمد. فکرت به نظر من جوانی آمد که در فرهنگ و ادبیات کشور خود مؤثر واقع خواهد شد. خوش‌فهم و جدی و با شخصیت است.

📚 صفیر سیمرغ، ص ۴۵
___
استاد فکرت دو روز پس از درگذشت دکتر اسلامی ندوشن و در تاریخ ۷ اردیبهشت ۱۴۰۱ به دیار خاموشان پیوست.
------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
🔰 این قصیده را هنگامی سروده‌ام که استاد ندوشن فصلنامه گران‌سنگ هستی را بنیاد نهاده، از من خواسته بود چیزی بنویسم. فروتنی استاد باعث حذف دوسه بیت آغازین این قصیده هنگام انتشار در هستی شده بود.
ای‌‌ یار! ای تاج سر و سردارِ یاران
ای دوست! ای آرام جان دوستداران
در پهنه فرهنگ و فرّ باستانی
امیدبخش خاطر امیدواران
مستی ده ما بودی از جام محبّت
هستی ده ما گشتی از یاد تباران
ما نیز با فردوسی و شهنامه خویشیم
با رستم و کیخسرو و اسفندیاران

📚 آصف فکرت، گر عشق نبودی، صص٣۴٨_٣۴٧
___
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
یادی از مرحوم استاد ایرج افشار یزدی
 (زادهٔ ۱۶ مهر ۱۳۰۴ – درگذشتهٔ ۱۸ اسفند ۱۳۸۹)

مرحوم ایرج افشار، دوست قدیمی همسرم و کمی بعد دوست خانوادگی ما بود و هنگامی که به گروه تاریخ پیوست، گویی خون تازه‌ای در رگ‌های این گروه وارد شده بود. همگی از دریافت این خبر شادمان شدیم؛ ولی ایشان به علت مشغله زیاد کم به گروه سر می‌زدند، چنان که استاد دانش‌پژوه نیز که عضو گروه ما شده بودند، همین گونه کم پیدا بودند؛ زیرا مرکز کار و یا بهتر بگویم «ستاد عملیاتی» این دو استاد«کتاب و کتاب شناسی»، کتابخانه مرکزی دانشگاه بود، نه گروه تاریخ.

باید بگویم که آقای ایرج افشار خصلت‌ها و صفات خاص خود را داشتند که در نزد کمتر کسی آنها را می‌توان یافت که به قرار زیرند:
۱۔ کسی را غیر از ایشان نمی‌شناسم که وجب به وجب خاک ایران را پیموده باشد، و به دفعات هم پیموده باشد. از این ایران‌گردی و ایران‌نوردی، بهره‌های فراوان برده بود که در آثارشان مضبوط است. هروقت ایشان را می‌دیدم، از منطقه‌ای بازگشته بود یا قصد رفتن داشت.
۲۔ طاقت جسمانی فوق‌العاده داشت. روزی در یکی از این سفرهای می‌توان گفت طاقت فرسا، برای همراه خود که خسته و کوفته گشته بود، یک «ساندویچ سیب» درست کرده بود؛ یعنی نان و لای آن قطعاتی سبب که در اختیار داشت. چون آن دوست اعتراض کرده بود، گفته بود: «بخور، نترس، نمی‌میری!»
روزی هنگام تصدی ریاست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، هنگام ظهر که پس از مطالعه در آنجا،می‌خواستم به خانه بازگردم، آقای افشار را در راهروی کتابخانه دیدم. به دنبال سلام و علیک متوجه شدم که در دستشان چیزی است، غیر از کتاب. گفتم: «آقا در دست چه دارید؟» ورق خود را گشود، مقداری نان خشک مخصوص یزد دیدم. گفت: «این ناهار من است.»  به دفعات این وضع را دیده بودم. در راهپیمایی، تپه و کوه و دشت و کویرپیمایی بی‌نظیر بود. کم می‌خورد و می‌آشامید و زیاد راه می‌رفت و کشف می‌کرد.
٣- همیشه قیافه جدی داشت و سرش پایین بود؛ ولی وقتی می‌خندید، یکباره قهقهه را سر می‌داد؛ و آن وقت بود که طرف در می‌یافت که می‌بایست موضوع شیرین تأثیر گذاری را مطرح کرده باشد.
۴- نسبت به کتاب نیز چون ایران‌گردی، خستگی‌ناپذیر و سیری‌ناپذیر بود؛ و این‌گونه توانست آثاری که از لحاظ کیفی و کمی بسیار حجیم‌اند، از خود بر جای گذارد.

فکر می‌کنم مهمترین کار فرهنگی مرحوم ایرج افشار، حفظ بنیاد موقوفه پدر ارجمندشان بوده که از درون این کانون فرهنگی، انتشار کتاب‌های متعدد مرجع مهم و باارزش، تشویق و تقدیر از فرهیختگان داخلی و خارجی بیرون آمده؛ که همه خدمات بسیار مهمی بوده است، به علاوه تصحیح نسخه‌های ارزشمندی چون «انیس الناس» و«تاریخ یزد» و از این قبیل که بسیارند که درباره کارهای مرحوم ایرج افشار در موارد گوناگون گفتگو فراوان شده و در اینجا تکرار خواهد بود.

📚کتاب گردونه روزگار(گفت‌وشنود با دکتر شیرین بیانی)،ص۲۹۳

_
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
__
پیج اینستاگرام دکتر اسلامی نُدوشن
http://instagram.com/eslaminodoushan
👍1
🔰 همه صفاتی که موجب آراستگی انسان و زن است در زنان بزرگ شاهنامه دیده می‌شود. ایثار و استحکام شخصیت و پاکی و وفاداری چنان به صورت طبیعی در آن‌هاست که گویی این خصوصیات با سرشت زن عجین‌اند. حتی زنان تُرک، دختران افراسیاب، فرنگیس و منیژه یا جریره.

📚 نامه نامور، ص ۱۲
----------------------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
یکی از همراهان عزیز رسانه دکتر اسلامی ندوشن از تورنتو برایمان پیام فرستاده‌اند، همراه با عکسی دلنشین. در پیامشان نوشته‌اند:
«بر دیوار خانه‌مان در تورنتو، به یاد استاد…»

دکتر اسلامی ندوشن:
هیچ کشوری به خاک ختم نمی‌شود. در آنچه مربوط به ایران است، خارج از خاک و جغرافیا ابعاد چندگانۀ دیگری در کارند که مفهومی بسیار عمیق، پیچیده، خاطره‌انگیز و غم‌آلود به این نام می‌بخشند، و مجموع این‌هایند که وابستگی به این سرزمین را ایجاد کرده‌اند. حرف بر سر «وابستگی» است؛ چیزی که از ما جدایی‌ناپذیر است و چه بخواهیم و چه نخواهیم نمی‌توانیم آن را از خود دور کنیم.
ایران را از یاد نبریم و به دنبال سایهٔ همای
ــــــ
نشانی اینستاگرام برای دیدن کامل پست:
https://www.instagram.com/p/DHHK3SsqMiM/?igsh=MTh5YnZ3Z3U0OXB1bg==
---------
کانال تلگرام دکتر اسلامی نُدوشن
@eslaminodoushan
🔰 شخصا فکر می‌کنم که پروین اعتصامی شاعر ارزنده‌ای است که در خارج از ملاحظات متجددانه باید او را ارزیابی کرد.

معمولا پروین را با فروغ فرخزاد مقایسه می‌کنند که فروغ برای خانم‌های روزآمد دلچسب‌تر است. علت موضوع را باید در تجددخواهی تند جستجو کرد که فروغ فرخزاد به آن جواب می‌دهد، ولی پروین جواب نمی‌دهد.

📚 زندگی، عشق و دیگر هیچ، ص ۳۶۵
___
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
1
دکتر اسلامی نُدوشن
🔰 شخصا فکر می‌کنم که پروین اعتصامی شاعر ارزنده‌ای است که در خارج از ملاحظات متجددانه باید او را ارزیابی کرد. معمولا پروین را با فروغ فرخزاد مقایسه می‌کنند که فروغ برای خانم‌های روزآمد دلچسب‌تر است. علت موضوع را باید در تجددخواهی تند جستجو کرد که فروغ فرخزاد…
🔰 پروین نه شاعر نابغه بود که نبوغش را به هدر دهد، و نه مصلح اجتماعی. فردی بود با استعداد خوب. در میان گویندگان معاصر، بعد از بهار از همه مهم‌تر بود، در مقیاس کلی شعر فارسی شاعری متوسط و در میان زنان گوینده ایران، شخص اول؛ لااقل اولین زنی است که در زبان فارسی از او دیوان شعر برجای مانده است، چون از شاعران زن قبل از پروین، دیوانی برجای نمانده.
بعضی از شعرهایش لطیف و دلنشین است و بعضی دیگر خسته‌کننده و ملال‌آور.

دومین ویژگی پروین اعتصامی این است که شاهد برخورد قدیم و جدید بوده و آن را در شعر خود انعکاس داده است.
پروین از کسانی است که از زن دفاع می‌کند. او در عین حال، اخلاقیات زمان را در شعر از یاد نمی‌برد و از این جهت هم اهمیت دارد.

بخشی از شعرهای پروین حالت هماهنگی با زمان خودش را ندارد. او زنی خوش‌قلب و ساده‌دل بوده است که بیانش برای دوره تجدد و نیازِ زمان زیاد جا نیفتاده است و به همین علت هم جایگاهی که متناسب با اوست، به او داده نشده است. شخصا فکر می‌کنم که در خارج از ملاحظات متجددانه باید او را ارزیابی کرد.

معمولا پروین را با فروغ فرخزاد مقایسه می‌کنند که فروغ برای خانم‌های روزآمد دلچسب‌تر است. علت موضوع را باید در تجددخواهی تند جستجو کرد که فروغ فرخزاد به آن جواب می‌دهد، ولی پروین جواب نمی‌دهد.
پروین بیان‌کننده روح زن با فرهنگ متوسط ایرانی بود، بردبار و نجيب، وفادار به خانه، و بیش از آن نباید از او توقع داشت؛ نه «کساندر» بود و نه ژاندارک. در او حالتی می‌بینیم که فردوسی آن را «شرم و آهستگی» می‌خواند و از قدیم‌ترین زمان، زن‌های بزرگ شاهنامه به آن آراسته بوده‌اند.
به نظر من ارزش واقعی پروین در طیف نجیبانه‌ای است که در پشت گفتارش نهفته است، و همان هم هست که به هسته نجابت قوم ایرانی، و بزرگ‌منشی فرهنگ ایران، علی‌رغم همه زیروبم‌ها، می‌پیوندد.

آمیختگی فرهنگ، یعنی تجدد و سنت با هم، یکی از خصوصیات انسان فرهیخته ایرانی در این دوره بوده است. نوع مضحكش زن‌هایی بودند که از همه مناسک و مظاهر غربی، و از جمله «برخورداری از زندگی» پیروی می‌کردند، و در عین حال از خرافه‌های ایرانی و حتی جادو جنبل و فال نخود هم دست‌بردار نبودند و هنوز هم دنباله‌اش ادامه دارد.

در مجموع، با همه حجب و سیاست گریزیش، اگر از من بپرسند که کدام زن طی این پنجاه سال بیشتر از همه مایه اعتبار زن ایرانی بوده است،خواهم گفت پروین.

او را همانگونه که بوده است بپذیریم:
در کار گلاب و گل حکم ازلی این شد
کان شاهد بازاری وین پرده‌نشین باشد

📚 نوشته‌های بی‌سرنوشت، ص ۲۲٩

📚 زندگی عشق و دیگر هیچ، ص ۳۶۵
___
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کاشت درخت به نام و یاد دکتر اسلامی نُدوشن در آرامگاه فردوسی
در هفته گذشته دوازده درختدر ورودی آرامگاه فردوسی به نام شهدا و اشخاص فرهنگی کاشته شده است که یکی از آنها به نام دکتر اسلامی نُدوشن است.
در این فیلم دکتر یاحقی، استاد دانشگاه فردوسی مشهد و از دانشجویان دکتر اسلامی نُدوشن در این خصوص توضیحاتی را ارائه می‌دهد.
ـــ
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
👏1
همراهان ارجمند رسانه دکتر اسلامی نُدوشن
خوشحالیم که اعلام کنیم هم‌زمان با سال جدید، پادپخش دخت‌ پری‌وار با تکیه بر آثار و اندیشه‌های دکتر اسلامی نُدوشن منتشر شد.
اولین شماره این پادپخش را به مرور مختصر زندگی‌نامه دکتر اسلامی نُدوشن اختصاص داده‌ایم.
لطفاً صفحه پادپخش سرو سخنگو در کست‌باکس را دنبال کرده و معرفی کنید. 🌲🍃🌷
و اینک برای شنیدن اولین شماره آن روی لینک زیر کلیک کنید:
لـــیـــــنـــک

https://castbox.fm/vb/788437898?_t=00%3A00

---------------
@dr_eslaminodoushan
1
🔰 در حجله كتاب
به مناسبت ۲۷ اسفند، زادروز مهدی آذریزدی

سال دوم من در متوسطه، مقارن بود با آزادی مجامع و مطبوعات که بر اثر رفتن رضاشاه در کشور ایجاد شده بود. کتاب‌های تازه‌ای به بازار می‌آمد و روزنامه‌هایی با اسامی عجیب و مطالبی عجیب‌تر، که تا آن روز به گوش مردم ایران نخورده بود.
از همین زمان بود که پای من به کتابفروشی «میر»باز شد که در بازار «میر» واقع بود، و جوان لق‌لقی لاغراندامی، با قبای بلند، ریش نودمیده، و سر نمره‌ی دوزده، متصدی آن بود. موجودی بود نه در زیّ طلبه، ولی چون چندی با کتاب‌های قدیمی درس خوانده بود، حالت طلبه‌وار داشت. این جوان که بعدها در نوشتن کتاب برای بچه‌ها شهرت نمایانی به دست آورد، مهدی آذر بود.
از این پس، از مشتری‌های پر و پا قرص او شدم، و گذشته از رابطه مشتری و کاسب، دوستی و انسی نیز در میان ما برقرار گشت. به‌سرعت این گوشه از شهر در نظر من مهم‌ترین نقطه «شارسان» گشت که لااقل هفته‌ای سه یا چهار بار عصرها به آن سر می‌زدم. تنها خرید کتاب نبود، بلکه محیط و محوطه را دوست می‌داشتم. ساعتی می‌ایستادم و با آذر صحبت می‌کردم. مشتری‌های آشنایی بودند که می‌آمدند. در واقع عصرها در آنجا «پاتقی» تشکیل می‌شد که برای من حکم یک باغ دلگشا را داشت.
📚روزها، ج۲، ص ۲۱۲

*شارسان:شهر یزد
*بازار میر: بازار خان یزد
*مهدی آذر: استاد مهدی آذریزدی، نویسنده و پدر ادبیات کودک و نوجوان
___
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
2👍1💯1
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کتابخانه دکتر اسلامی نُدوشن در آرامگاه فردوسی بازگشایی شد.
بخش قابل توجهی از کتب این کتابخانه اهدایی دکتر اسلامی نُدوشن و همسرشان است. دکتر اسلامی هنگام اهدای آن‌ها متن زیر را منتشر کردند:
«برای من و همسرم روز ۲۵ آذر ۱۳۹۰ روز خاطره‌انگیزی بود، زیرا در آن روز کتابخانه شخصی خود را به توس، به سوی آرامگاه فردوسی روانه کردیم ... چه مأمنی بهتر از جوار خاک فردوسی برای آنها می توانستیم بیابیم هر یک از آن‌ها یادگاری با خود همراه داشت در کجا در کدام تاریخ و کدام کشور خریداری شده بود؟ و بعضی از آنها هم هدیه دوستان بودند. ما انتظار داریم که این کتابخانه فراتر از یک محوطه خاموش کتابخانه بماند، بلکه زمینه‌ساز یک مرکز بزرگ فرهنگی گردد، جایی که جوانان و دیدارکنندگان آرامگاه بیایند کتاب بخوانند و گفت‌وشنود بکنند و به زندگی بیندیشند.»

کتابخانه دکتر اسلامی نُدوشن در آرامگاه فردوسی بالغ بر یازده هزار کتاب دارد و شامل مخزن کتاب و سالن مطالعه است. موضوعات این کتاب‌ها شامل ادبیات، زبان فارسی، تاریخ، سفرنامه و... است.
در این فیلم، دکتر یاحقی از دانشجویان دکتر اسلامی درباره بازگشایی این کتابخانه صحبت می‌کند.
---
@dr_eslaminodoushan
👍32💯1
🔰 دومین قسمت پادپخش سرو سخنگو منتشر شد
با موضوع نـــــــوروز


در این قسمت مطالب ویژه‌ای را می‌شنویم:
🌲 نوروز از بامداد تاریخ تا کنون به قلم دکتر شیرین بیانی و سخنان ایشان درباره کتاب نوروز
🌲 نوروز در افغانستان و تاجیکستان با گفتارهایی از:
- دکتر لقمان بایمت‌‌اف (استاد تاریخ دانشگاه سوئد و عضو آکادمی علوم تاجیکستان) و
- نوش‌آفرین فکرت هروی (فرزند استاد محمد آصف فکرت و از دوستان خانوادگی دکتر اسلامی)
🌲 نوروز در خاندان بیانی و اسلامی ندوشن با گفتارهایی از:
- محسن نجمی (از بستگان خانم بیانی و نماینده خانواده در شورای نظارت بر آثار دکتر اسلامی نُدوشن)
- آرش لشنی (همکار دکتر اسلامی نُدوشن در ایرانسرای فردوسی)
-دکتر جواد عباسی (دانشیار تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد)
🌲 خوانش جستارهای نوشته‌شده از دکتر اسلامی نُدوشن درباره نوروز
برای شنیدن این پادپخش به لینک زیر بروید:
https://castbox.fm/episode/id4524179-id789473047?utm_source=podcaster&utm_medium=dlink&utm_campaign=e_789473047&utm_content=NOWRUZ-CastBox_FM

-------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
🕊6👍1
افسانه بگو بهار افسانه بگو
شب می‌گذرد ز صبح جانانه بگو
----
گستره مرزهای فرهنگی ايران تا آنجايی است كه «نوروز» را پاس می‌دارند.

سر سال نو هرمز فرودین
برآسوده از رنج تن، دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند
می و جام و رامشگران خواستند
چنین جشن فرّخ از آن روزگار
به ما ماند از آن خسروان یادگار
----
ایران بنا به خاصیت اقلیمی خود این موهبت را یافته است که سال نو خود را با بهار آغاز کند و ایرانی در هر موقعیتی، چه در غم و چه در شادی، از برگزاری آیین نوروز باز نمانده، همراه با این امید که سالی بهتر از سال پیش در برابر داشته باشد.
بهار، فصل زایش و رویش و سرسبزی است. در کمتر زبانی به اندازه زبان فارسی ستایش بهار بر زبان آمده باشد.
دیوان حافظ را می‌توان یک «بهارنامه» خواند:
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی...
یا: رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمید...

و سعدی نام کتاب خود را گلستان و بوستان گذارده و از دوست خود دعوت می‌کند که:
بیا که وقت بهار است تا من و تو به هم
به دیگران نگذاریم باغ و صحرا را

و فردوسی کشور ایران را به بهار تشبیه می‌کند:
که ایران چو باغی است خرم بهار
همیـــشه شکـــفته گل کامگار
@dr_eslaminodoushan
🕊72👍1
تاریخ بخوانیم تا آگاه باشیم، و آن‌گاه است که نورسیدگان سیاست نمی‌توانند به فرهنگ و سنت ما دست‌اندازی کنند

در کتاب «نوروز و مهرگان» دکتر شیرین بیانی که می‌توان جدیدترین کتاب با موضوع نوروز دانست، می‌خوانیم که:

با راهیابی عنصر ترک در میان حکومت‌های نوپای ایرانی و تشکیل حکومت آنان که اولین آن سلطان محمود غزنوی بود، ایرانیان در کشش و کوشش افتادند تا فرهنگ خود را حفظ کنند. یکی از این نمادهای هوشیاری و آگاهی فرهنگی، نوروز است.
از دید ایرانیان نوروز هم وسیله بوده و هم هدف. هدف بوده چون بزرگ‌ترین عید آنان بوده و باید در حد توان نگاهبانی شود. و وسیله از این جهت که اندیشمندان ایرانی دست‌اندرکار در دستگاه‌های حکومتی عرب، ترک و مغول در این اندیشه بودند که فرمانروایان بیگانه را با بزرگداشت این عید با ملیّت ایرانی آشتی دهند، بیگانگان نیز برای تحکیم پایهٔ حکومت خود و باز کردن جا در دل ایرانیان، این دعوت را اجابت می‌کردند. و این گونه نوروز کم‌کم به همه جای جهان گسترده شد. برای مثال:
زمانی که فرمانروایی سلجوقی، در آسیای صغیر تشکیل شد، فرهنگ و مراسم نوروزی در این منطقه گسترده‌تر نمایان شد. امروزه در آلانیای ترکیه، که این نام تلفظ عاميانه علاییه شهر و بندری است که علاءالدین کیقباد اوّل سلجوقی روم ( ۶۳۴-۶۲۹ هـ ) بر روی ویرانه‌های یک شهر یونانی ساخته بوده است، نوروز جشن گرفته می‌شود؛ که بازماندهٔ دوران پیشین است. اهالی سفرۀ «هفت‌ سین» و مراسم گوناگون عید را هم‌چنان بر پا می‌دارند؛ و بدان دلشاد و خوش‌اند.

مطالب این کتاب و نوروزنوشته‌های دکتر اسلامی نُدوشن را در پادپخش زیر یک‌جا، مختصر و کامل بشنوید:

https://castbox.fm/episode/id4524179-id789473047?utm_source=podcaster&utm_medium=dlink&utm_campaign=e_789473047&utm_content=NOWRUZ-CastBox_FM
#اردوغان #ترکیه
#ایران #نوروز #اسلامی_ندوشن #دکتر_شیرین_بیانی
-------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
5🕊4👍1
🔰 نوروز، پیام‌آور زایش و اعتدال
با آمدن نوروز زایش دوباره‌ای در طبیعت روی می‌دهد. نوروز عید باستانی ایرانیان است و از چند هزار سال پیش به این سو، برای مردم این سرزمین مفهوم خاصی داشته. روز اوّل فروردین روزی است که روز و شب برابر می‌شوند پس اولین پیام آن، اعتدال و توازن است. می‌توان گفت که نوروزی که ایران دارد هیچ کشوری ندارد، هم ایران امروز و هم ایران بزرگ گذشته.
به‌دشواری می‌توان یافت سرزمین دیگری که در آن طلیعه بهار با یک چنین اعتدال و غنایی فراز آید همین خود می‌نماید که گذشتگان دوردست ما تا چه اندازه به طبیعت وابسته بودند در آن زمان ها که وسائل فنّی برای تنظیم گرما و سرما نبود، بهار بیشتر از این زمان معنی‌دار می‌شد مردم از اتاق‌های تنگ و تاریک زمستانی بیرون می‌آمدند، خود را در طبیعت رها می‌کردند هوای پاک و آب و سبزه و گل، برای آنها روح نواز می‌شد. افسوس که زندگی مصنوع کنونی با دم و دود صدای موتور، ازدحام، شتاب و فشردگی اعصاب جایی برای عرض وجود بهار باقی نمی‌گذارد.
درس اعتدال را از طبیعت نوروزی بیاموزیم؛ اعتدال در همه شئون به‌خصوص در این دنیای مشوّش که از هر سو در آن گرایش به افراط دیده می‌شود. در آستانه سال نو بهترین توصیه آن است که به کشور خود اعتماد و رزیم. آنگونه که در صلاح اوست او را آرزو کنیم نه به گونه ای که او را از نظر صلاح شخصی خود بخواهیم.

--------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan
18👌3😁1
2025/10/20 16:01:27
Back to Top
HTML Embed Code: