🔰 ششم فروردین، زادروز زرتشت

در پادپخش سرو سخنگو، قسمت نوروز می‌شنویم:

تاریخ تولد زرتشت احتمالا روز ششم نوروز، آخرین روز جشن بزرگ و مهم‌ترین روز این عید بوده‌ است. طبق متون پهلوی بیشترین اتفاق‌های مهم جهانِ ایرانیِ کهن در آن روز رخ داد. از قبیل تولد زرتشت، کشتن اژدها به دست سام نریمان، بازپس‌گیری بخشی از ایران‌زمین توسط منوچهر و آرش کمانگیر، و البته باید تولد سیاوش را نیز به قول فردوسی در خرم‌بهار دانست. به هر روی، چنان‌ که گذشت نوروز سال‌ها قبل از تولد زرتشت ایجاد شده بود و او به جهت محبوبیت آن نزد ایرانیان آن را پذیرفت. احتمالا خود زرتشت بود که به این جشنِ تجدیدِحیات‌یافته نام روز نوین یعنی نوروز را داده است.
لینک پادپخش:
https://castbox.fm/episode/id4524179-id789473047?utm_source=podcaster&utm_medium=dlink&utm_campaign=e_789473047&utm_content=NOWRUZ-CastBox_FM

#ایران #نوروز #اسلامی_ندوشن
-------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

کتابخانه عمومی دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن

از تأسیس خانگی تا تبدیل شدن به تنها کتابخانه عمومی شهر؛
داستان نامگذاری کتابخانه‌ای به نام «دکتر محمدعلی اسلامی نُدوشن» که از خواست مردم شکل گرفت.

بیش از شصت سال قبل این کتابخانه به صورت خانگی تأسیس شده، سپس با همکاری مردم به حجره‌ای در حسینیه انتقال یافت و از این رو به یکی از اولین کتابخانه‌های روستایی ایران مشهور شد. به مرور زمان با حضور علاقه‌مندان و تلاش‌های مردمی به یک مرکز فرهنگی و ادبی عمومی تبدیل گردید. و در سال ۱۳۶۶ این کتابخانه رسماً تأسیس شد.
با توجه به اینکه کتابخانه مذکور تنها کتابخانه عمومی شهر است، خواست مردم مبنی بر نامگذاری آن به نام دکتر اسلامی نُدوشن اهمیت ویژه‌ای یافت که با همراهی مسئولان انحام گرفت.
این نامگذاری نشان‌دهنده توجه اهالی شهر به پاسداشت فرهنگ و بزرگان فرهنگی کشور در کنار ارائه خدمات روزمره
به مردم است.
----
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

سالروز درگذشت #صادق_هدایت (۱۲۸۱- ۱۹ فروردین ۱۳۳۰)
در روزنامه «لوموند» خبر کوتاهی خواندم که «صادق هدایت، شاعر ایرانی، در آپارتمان فلان ... با گاز به زندگی خود خاتمه داده است. اینکه نوشته بودند شاعر ایرانی، آیا ناشی از کمبود اطلاع بود و یا حقیقتی بود که ما هم‌وطنان او، او را به این حقیقت نمی‌شناختیم؟ بعد که به فکر فرو رفتم دیدم که پربیراه نگفته بودند، او شاعر بود، هرچند به مصداق جسمانی کلمه شعر نسروده بود؛ ولی چه کسی حساس‌تر، تیزیاب‌تر، خوش‌گوتر و شکننده‌تر از او؟
گفته‌ها و ناگفته‌ها، ص ۲۰۱
___
کانال دکتراسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

منوچهر ستوده
پژوهشگر و استاد دانشگاه تهران

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند
این بیت حافظ وصف حال استاد ارجمندی است که دو سوم عمر خود را در حوزه تاریخ و جغرافیا که پیوندی ناگسستنی دارند، گذراند. ستوده با واقع‌گرایی و درایتی که دارد جاده‌های ایران را گام‌به‌گام طی کرد و در آن‌ها تاریخ را در دل جغرافیا یا واقعه را در دل مکان خود کاوید.
دکتر شیرین بیانی
-----------
@dr_eslaminodoushan

روایتی از تشییع غریبانهٔ پیکرِ دکتر عباس کی‌منش، استاد ادبیات دانشگاه تهران
پیکر او بنا به وصیتش و برای پیشبرد اهداف علمی به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران اهدا شد. درود بر روان روشن او

📝 دکتر فرهاد طاهری، از شاگردان دکتر اسلامی ندوشن یادداشت زیر را نوشته‌اند:

غروب دلگیر جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴ پیکر نحیف دکتر عباس کی‌منش استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران مستور در آخرین جامه هستی و زندگی به دانشگاه تهران بازگشت تا بنا به وصيت او در تالار تشریح دانشکده پزشکی قرار گیرد. بدرقه پیکرش در نهایت آرامی و خلوتی و بی هر جلوه‌ای بود. تنی چند از اعضای نزدیک خانواده او به اتفاق من و دکتر علی محمد سجادی و دکتر علی محمد مؤذنى و جناب استاد جعفر شجاع کیهانی لحظاتی غمگین در سرسرای سرشار از سکوت و غم دانشکده پزشکی کنار پیکر استاد ایستادیم چند لحظه‌ای صورت تکیده خاموش و بی‌نهایت نزار او به ما نشان داده شد با چشمانی به اشک و خون‌نشسته و با صدای گریهٔ سوزناک دوسه تنی از بانوان آخرین دیدار به پایان آمد و...
ادامه متن:
https://www.tg-me.com/dr_eslaminodoushan/1810
---------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

روایتی از تشییع غریبانهٔ پیکرِ دکتر عباس کی‌منش، استاد ادبیات دانشگاه تهران
پیکر او بنا به وصیتش و برای پیشبرد اهداف علمی به دانشکده پزشکی دانشگاه تهران اهدا شد. درود بر روان روشن او

📝 دکتر فرهاد طاهری، از شاگردانِ قدرشناس دکتر اسلامی ندوشن هستند که یادداشت زیر را نوشته‌اند:

غروب دلگیر جمعه ۲۲ فروردین ۱۴۰۴ پیکر نحیف دکتر عباس کی‌منش استاد بازنشسته گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران مستور در آخرین جامه هستی و زندگی به دانشگاه تهران بازگشت تا بنا به وصيت او در تالار تشریح دانشکده پزشکی قرار گیرد. بدرقه پیکرش در نهایت آرامی و خلوتی و بی هر جلوه‌ای بود.
تنی چند از اعضای نزدیک خانواده او به اتفاق من و دکتر علی محمد سجادی و دکتر علی محمد مؤذنى و جناب استاد جعفر شجاع کیهانی لحظاتی غمگین در سرسرای سرشار از سکوت و غم دانشکده پزشکی کنار پیکر استاد ایستادیم چند لحظه‌ای صورت تکیده خاموش و بی‌نهایت نزار او به ما نشان داده شد با چشمانی به اشک و خون‌نشسته و با صدای گریهٔ سوزناک دوسه تنی از بانوان آخرین دیدار به پایان آمد و پیکر استاد بر دست‌ها به سوی سردخانه زیرزمین روان شد. دفتر حیات استاد کی‌منش بدین سان برای همیشه بسته شد.
دکتر عباس کی‌منش متولد تیرماه ۱۳۱۴ در دیلمان گیلان بود و در ۲۰ فروردین ۱۴۰۴ در بندر انزلی درگذشت. او در سال ۱۳۴۸ از مدرسه عالی بازرگانی (بعدها دانشگاه علامه طباطبایی) دوره کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را به پایان برد و در ۱۳۵۸ به اخذ کارشناسی ارشد در همین رشته از دانشگاه تهران نائل و در ۱۳۶۶ از پایان نامه دکتری خود در دانشگاه تهران دفاع کرد و چندی بعد به گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران پیوست.
تاریخ ادبیات فارسی، سبک‌شناسی نظم و نثر، متون عرفانی از جمله درس‌هایی بود که سال‌ها تدریس کرد. روانش در آرامش
---------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 فریدالدین عطّار نیشابوری

✅ به مناسبت ٢۵ فروردین، روز بزرگداشت عطّار نیشابوری

📚 صفیر سیمرغ، ص ٨٨
___
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 سعدی، احیاگر ایرانی

آنگاه که مغولان بر ایران تاخته بودند و ایرانی می‌رفت که از هویت خویش تهی گردد، سعدی در گلستان و بوستان خود، بار دیگر نکته به نکته خوی و خصلت و فرهنگ ایرانی را به یادش آورد و خلأ فرهنگی موجود از آن تهاجم وسیع و همه‌جانبه را به مقدار زیاد پر نمود و به آموزش خصلت‌های نیک و گریز از بدی‌ها پرداخت. از سلطان گرفته تا رعیّت همه تحت پوشش نصایح حکمت آموز و انسان پرورِ وی که ریشه در تاریخِ ایران داشت، قرار گرفتند.

دکتر شیرین بیانی

___
✅کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 سومین سالیاد استاد دکتر اسلامی نُدوشن

در اول اردیبهشت، مردم قدرشناس یزد و سایر شهرهای آن با حضور در ندوشن یاد و نام دکتر اسلامی ندوشن را زنده نگه داشتند.
آنها در کنار برخی اعضای شورای نظارت بر نشر آثار دکتر اسلامی با حضور در بافت تاریخی ندوشن و تأکید بر اهمیت حفظ بناها و آثار تاریخی قدم‌به‌قدم همان مسیری را طی کردند که دکتر اسلامی ندوشن دقیقاً بیست سال قبل، در اردیبهشت ۱۳۸۴ هنگام بازدید از ندوشن پیموده بودند و با حضور در خانه پدری و کتابخانه و نگارخانه و خانه فرهنگ دکتر اسلامی ندوشن به تجلیل از مقام علمی او پرداختند و سپس در میدان پایین نُدوشن به یاد دکتر اسلامی نُدوشن، هنرمندانی با اهدا تابلوهای نقاشی خود و خیّران و علاقمندان دیگر با کمک‌های مالی، مبلغ قابل توجهی را جهت آزادی یک زندان محکوم به قصاص جمع‌آوری کردند.
نمایشگاه کتاب دکتر اسلامی و نمایشگاه عکس دکتر اسلامی در نگارخانه شاهنامه نُدوشن از دیگر برنامه‌های جنبی این سالیاد بود.
-
از همه بانیان، کارآفرینان و مردمی که در این سالیاد حضور داشته و برای نجات یک جان تلاش کردند، نهایت سپاس را داریم.
_
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 ویژه‌برنامه سومین سالگرد درگذشت دکتر اسلامی نُدوشن
رادیو یزد، برنامه "چادیشب"، اول اردیبهشت ۱۴۰۴
میهمان برنامه:
دکتر علی‌اکبر جعفری ندوشن، حسین مسرت
اعضای شورای نظارت بر نشر آثار دکتر اسلامی نُدوشن و دکتر شیرین بیانی

---------
کامل دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 سومین سال درگذشت دکتر اسلامی نُدوشن

«قلم به دست گرفتم و از همه مواهب زندگی صرف‌نظر کردم»

بخشی از وصیت استاد دکتر اسلامی نُدوشن:
آنچه از من بر جای مانده «کتاب‌ها» است؛ عواید حاصل از آن‌ها صرف گل‌کاری و زیباسازی محوطه آرامگاه فردوسی و جاده مشهد به توس خواهد شد.
ــــــ---------------ــــــ
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

ویدئویی که صفحه فرهنگستان زبان و ادب فارسی به مناسبت پنجم اردیبهشت‌ماه، سالگرد درگذشت محمدعلی اسلامی نُدوشن منتشر کرده است

@theapll
-------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 سلیم‌النفس

به مناسبت سومین سالگرد درگذشت محمدعلی اسلامی ندوشن

📝 محسن آزموده
 در تعریف سلیم‌النفس نوشته‌اند پاک‌نهاد، بی‌اذیت، بی‌آزار، نیک‌سرشت. یعنی آدمی که دیگران از دست و زبان او نرنجند، او را دوست بدارند و او هم ایشان را دوست بدارد یا دست کم با ایشان جنگ و جدل نکند. ترجمان همان شعر حافظ که آن را شرط آسایش دو گیتی خوانده: با دوستان مروت، با دشمنان مدارا. آدم سلیم‌النفس به عقیده من کسی است که بد دیگران را نمی‌خواهد، صادق و روراست است، بی‌شیله پیله و خودمانی است، از کسی خورده برده‌ای ندارد، دلش پاک و بزرگ است. مهربان است.
چگونه می‌شود که آدمی چنین باشد، که با خود و با جهان آشتی کند و سر ستیز و جدال با خویشتن و عالم و آدم را نداشته باشد؟ لابد خیلی تمرین می‌خواهد، تربیت فراوان و سعی بلیغ می‌طلبد. آدم باید خیلی روی خودش کار کند. به چنین مرتبه‌ای رسیدن احتمالاً مستلزم بی‌خواهشی و مناعت طبع و بزرگ‌منشی است. نیازمند اینکه آدمی از افقی ورای چارچوب‌های تنگ به زندگی نگاه کند و صوفی‌مسلک و درویش‌منش باشد. جیفه دنیا در نظرش بی‌ارزش باشد و برای رسیدن به جاه و مقام و مال و منال، حرص نزند.
هیچ وقت افتخار آن را نداشتم که استاد محمد علی اسلامی ندوشن را از نزدیک ببینم، در حالی که در این چهل و چند سال زندگی، روشنفکران و نویسندگان و پژوهشگران و متفکران ایرانی زیادی را از نزدیک دیده‌ام و افتخار شاگردی و هم‌نشینی با ایشان را داشته‌ام. با استاد اسلامی ندوشن به واسطه آثارش آشنا شده‌ام، کتاب‌ها و نوشته‌هایش را خوانده‌ام و چیزهایی را که دیگران درباره او نوشته‌اند و گفته‌اند، خوانده و شنیده‌ام.
همین اندک آشنایی با واسطه کلمات خواندنی و شنیدنی اما سبب شده عجیب مهر او در دلم بنشیند. فکر می‌کنم اگر بخواهم به تعداد انگشتان یک دست، آدم سلیم‌النفس از میان روشنفکران بزرگ ایرانی یاد کنم، قطعاً یکی از ایشان محمد علی اسلامی ندوشن است. چهره صمیمی و مهربان این استاد فقید چنان دلنشین است که آدم نمی‌تواند راجع به او ظن بد به دلش راه بدهد. مهم‌تر از آن اما قلم شیرین و شیوا و محکم و استوار اوست که بی‌شک یکی از نمونه‌های درخشان نثر فارسی در دوران معاصر است. این قدرت بیان قطعاً ناشی از هم‌نشینی فرهنگی او با بزرگانی چون فردوسی و سعدی و حافظ و مولاناست.

اما نثر زیبا و بلیغ استاد اسلامی ندوشن، تنها علت ارادتم به او و حدسم بر سلامت نفس او نیست. مهم چیزهایی است که با آن قلم نگاشته. کافی است کتاب روزها را که خاطرات اوست، بخوانید. متوجه عرضم خواهید شد. در این کتاب استاد اسلامی ندوشن با صداقتی مثال‌زدنی درباره خودش و دوران کودکی و نوجوانی و جوانی و میانسالی‌اش توضیح می‌دهد. جلد اول این اثر که به راستی شاهکار است، به خوبی نشان می‌دهد که گل هویت او در کدام کوره پخته و او را به شخصیتی سلیم‌النفس و دوست‌داشتنی بدل کرده. همچنین است داوری‌های معتدل و بدون بغض و کینه او نسبت به دیگر نویسندگان و روشنفکران.
استاد اسلامی ندوشن در زندگی واقعی نیز نشان داد که اهل هیچ خط و ربطی نیست، دل‌بسته کتاب و ادبیات و فرهنگ است و در عین حال که دلسوز کشورش است و به زبان و ادبیات آن خدمت می‌کند، اما برای قدرت و مقام نمی‌جنگد و کاری به کار قدرت‌سالاران ندارد. در هیچیک از دارودسته‌های فکری و روشنفکری عضو نیست. اهل مریدپروری و دعواهای حیدری-نعمتی نیست و سرش به کار خودش است. به کسی بد نکرده و بد کسی را نمی‌خواست. حضورش دلپذیر و خواستنی بود و همه او را دوست داشتند. پاک‎نهاد و نیک‌سرشت بود، خلاصه عرض کنم، سلیم‌النفس بود.
http://ibna.ir/x6xVt
___
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 ایران هرگز تنها نخواهد ماند
📝 یادداشتی از دکتر علی اکبر جعفری ندوشن
روزنامه اعتماد، ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، ص ۱۰
--------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan