روز جهانی پرستار، بزرگداشت صبرهای بی‌ نام و زخم‌های بی‌صداست.

در سرزمینی که درد بسیار است و امید کم، پرستاران بیش از هرکس، بهای نابرابری را با جان خود پرداخته‌اند.
نه در اتاق‌های اداری، که در راهروهای پرهیاهوی بیمارستان، زیر نور سرد نئون، کنار تخت‌هایی که صدای آه‌شان خاموش نمی‌شود.

پرستارانی که هر روز با کمترین امکانات، بیشترین مسئولیت را بر دوش دارند.
ساعات طولانی، امنیت شغلی لرزان، و دستمزدهایی که حتی کفاف آرامش خودشان را نمی‌دهد.
در چنین شرایطی، توقع «خدمت عاشقانه» فقط یک توهین دیگر است.

امروز نه برای تشویق‌های نمادین، که برای یادآوری حق‌شان باید سخن گفت.
حق استراحت، حق شنیده شدن، حق زندگی.

به پرستارانی که ایستاده‌اند، حتی وقتی همه‌چیز خم شده،
امروز را تقدیم می‌کنیم.

#پرستار
#صدای_خاموش_سلامت
#حق_را_برگردانید
#روز_جهانی_پرستار
#نه_به_فرسایش_شغلی

@theiipha_fa

معرفی کتاب "محافظه کاری در برابر نئومارکسیسم" نوشته دکتر نظام بهرامی کمیل- نشر کویر.

این کتاب در سه بخش و ۴۰۰ صفحه تدوین شده است. در بخش اول و دوم نویسنده به بررسی و نقد نظریات سیدجواد طباطبایی و یوسفعلی اباذری از منظری لیبرالیستی می‌پردازد.
به نظر نویسنده نقطه اشتراک طباطبایی و اباذری گرایش هگلی آنهاست که باعث می‌شود به فرد و آزادی‌های فردی و عقلانیت فردی اهمیت ندهند و به دولت پرقدرت گرایش پیدا کنند.
البته طباطبایی در سطح مفهومی _ ایده‌آلی کار می‌کند و بر حفظ نظم و نهادهای سنتی تمرکز دارد که از ویژگی‌های هگلیان راست است. اما اباذری با اسم رمز مبارزه با نئولیبرالیسم، بیشتر بر استثمار در زندگی روزمره که آن را نتیجه گسترش نظام سرمایه‌داری جهانی می‌داند، تمرکز می‌کند و دفاع از حقوق به حاشیه رانده‌شدگان را اولویت خود قرار می‌دهد. اباذری وام‌دار افکار نئومارکسیست‌ها و هگلیان چپ است.
در بخش سوم کتاب نویسنده با برجسته کردن موضوع "آزادی" و "خودبنیادی" تلاش می‌کند رویکرد بدیل خود را که ریشه در افکار کانت و اندیشمندان عصر روشنگری دارد ارائه کند.
خرید از انتشارات کویر
02188301992

نامه وریشه مرادی به معلم زندانی فرزاد کمانگر

به نام معلمی که مرگ را به زانو درآورد
سلام فرزاد …
سلام به تویی که دیگر یک نام نیستی؛
راه هستی، فانوسی در مه و صدایی در سکوت تاریخ هستی.

من تو را نه با چشم، که با جان دیده‌ام؛
میان سطرهای خاک‌خورده‌ی دفترهای مدرسه‌ی ده،
لابه‌لای اشک‌های کودکانی که پدرشان از کوه بازنگشت…
تو را میان فریاد بی‌صدای مادری که زبانش را جرم شمردند، شناختم.
تو را نمی‌شناختم،
اما گویی قرن‌هاست که با من هستی، چون حقیقت، چون درد، چون آرمان.

انها که دار را برایت برافراشتند…
نفهمیدند
که دار، قامت کسی را خم نمی‌کند
که به افق ایستاده باشد.
آن‌ها گمان کردند می‌توانند تو را پایان دهند،
غافل از آن‌که تو همان سحرگاه آغاز شدی؛
در لحظه‌ی خاموشی، فریاد شدی،
در مرگ، زاده شدی.
فرزاد،
تو فقط یک معلم نبودی و نیستی، تو فلسفه‌ی زیستن در زمانه‌ی مردگان هستی.......

#نه_به_اعدام

#کارزار_جهانی_نه_به_اعدام_در_ایران


https://www.tg-me.com/no_to_execution_in_iran
تماس:
@NoToExecutions_Tamas

#تأملات
#قصه‌ی_ما_راست_بود!

نی می‌نوازد گرگ
چرت می‌زنند گوسپندان
سگ‌ها گلوی چوپان را می‌درند
که نی را به زمین نهاده و شیپور بیدارباش می‌زند!

محمدرضا سرگلزایی

نقاشی از Pawel Kuczynski فیلسوف و هنرمند لهستانی


@drsargolzaei

🔴 لایو ۲۲ باشگاه پری‌فرونتال:

🟢 موضوع: باورهای رایج و قابل نقد و صحبت درباره‌ی سوگ:


🟢 دکتر محمدرضا سرگلزایی (روانپزشک)
و دکتر مرتضی کریمی، کارشناس ارشد جامعه‌شناسی و دکترای انسان‌شناسی از دانشگاه تهران

🟢 زمان:
جمعه ۲ خرداد ۱۴۰۴= ۲۳ می ۲۰۲۵
ساعت ۹ صبح غرب آمریکای شمالی
ساعت ۱۲ ظهر شرق آمریکای شمالی
ساعت ۱۹:۳۰ ایران
ساعت ۱۸ اروپای مرکزی


۱- چرا گفته می‌شود "درمان سوگ"؟ مگر سوگ یک اختلال روانی است؟
نگاه آسیب‌شناسانه به سوگ، آن را به "بیماری" یا "اختلال تطابق" تقلیل می‌دهد، در حالی که سوگ یک واکنش انسانی و اجتماعی به فقدان است، نه لزوماً بیماری.

۲- "سوگ پنج مرحله‌ دارد."
مدل کوبلر-راس با وجود شهرت زیاد، یک الگوی خطی و جهان‌شمول نیست. تجربه‌ی سوگ بسیار متنوع، غیرخطی، و وابسته به فرهنگ و زمینه‌ است.

۳- "باید رها کنی و ادامه بدهی".
فشار فرهنگی و درمان‌محور برای "پشت سر گذاشتن" سوگ، اغلب منجر به سرکوب احساسات و قطع رابطه‌ی ادامه‌دار (bodily or symbolic) با فرد متوفی می‌شود.

۴- "مدت سوگ باید محدود باشد."
برخی تصور می‌کنند اگر بعد از شش ماه یا یک سال هنوز عزاداری کنی، مشکلی داری. اما زمان سوگ بسیار شخصی و متغیر است.

۵- "سوگ فقط یک تجربه‌ی ذهنی‌ست."
نادیده‌گرفتن بُعد بدنمند سوگ (تغییرات در تن، حس فیزیکی فقدان، لمس غایب) باعث می‌شود ابعاد عمیق و زیسته‌ی آن فهم نشود.


🛑 صفحه‌ی باشگاه پریفرونتال در اینستاگرام میزبان این گفت‌وگو خواهد بود.
https://www.instagram.com/prefrontal.club

#سوگ، #تفکر_نقاد #یاشگاه_پریفرونتال
@drsargolzaei
@prefrontalclub
@mortezakarimi77

#چشم_تاریخ
#کاترین_ویرجینیا_سویتزر

کاترین ویرجینیا سویتزر متولد ۱۹۴۷ است. کاترین در دانشگاه سیراکیوز روزنامه‌نگاری خواند. او مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۶۸ میلادی و مدرک کارشناسی ارشدش را در سال ۱۹۷۲ میلادی دریافت کرد. کاترین سویتزر در ۱۹۶۷ میلادی، زمانی که دانشجویی بیست‌ ساله بود در دوی ماراتن بوستون با نام کی. وی. سویتزر نام‌نویسی کرد، در نتیجه جنسیت وی پنهان ماند. در آن زمان زنان حق شرکت در این مسابقه را نداشتند. یکی از مقامات رسمی ماراتن به نام جاک سمپل که متوجه زن بودن کاترین شده بود، سعی کرد وی را به بیرون از مسیر مسابقه بکشد و خطاب به کاترین سویتزر فریاد زد: «از زمین مسابقه من گم شو بیرون و این شماره را بده به من». عکسی که از این صحنه گرفته شده ‌است در آن زمان در صدر اخبار روزنامه‌ها و تلویزیون قرار گرفت. در نهایت با وجود آن ‌که کاترین مسابقه را به پایان رساند، مسئولان مسابقه وی را رد صلاحیت کردند. تلاش کاترین موجب هموار شدن راه برای شرکت زنان در ماراتن گردید و در سال ۱۹۷۲ میلادی برای نخستین بار زنان نیز مانند مردان در ماراتن بوستون شرکت کردند.

@drsargolzaei

#آهنگ
#دختر_شورشی

خواننده: #Hazel_Jane_Dickens

سروده: #جو_هیل
#joe_hill


قسمتی از متن ترجمه شده‌ی ترانه "دختر شورشی:

در این جهان عجیبی که ما می‌شناسیم
زنان به گونه‌های مختلفی هستند
بعضی‌های‌شان در قصرهای باشکوه زندگی می‌کنند
و لباس‌های گران می‌پوشند
ملکه‌ها و شاهدخت‌ها نیز بسیارند
با جواهرات و الماس‌های درخشان،
اما ارجمندترین زنان،
دختر شورشی است.

اوست دختر شورشی، دختر شورشی!

او از تبار کارگران است:‌
نیروی جهان
از جورجیا تا مانی،
او برای من و تو می‌رزمد

آری، او در کنار تو با تمام جرات و غرورش است
او در همه جا در نابرابری
به‌سر می‌برد
و من می‌بالم که در کنار او
مبارزه کنم...




Drsargolzaei.com

@drsargolzaei

#کوتابلندآه

...می‌وزد طوفان
درخت‌های پیر شکستند
نرم می‌رقصد شاخه‌ی تُرد جوان...

#محسن_بارانی

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

🔴 سلسله گفتگوها راجع به هوش مصنوعی

⭕️ گفت‌وگوهای دکتر محمدرضا سرگلزایی
با صالح سرگلزایی (دانشجوی علوم کامپیوتر- شاخه‌ی هوش مصنوعی)
🔹 لینک Linkedin صالح سرگلزایی
🔹 لینک Google Scholar صالح سرگلزایی

🔴 در تنها صفحه‌ی رسمی دکتر سرگلزایی در یوتیوب:
https://youtube.com/@sargolzaei

⭕️ قسمت اول:
هوش مصنوعی چیست؟
https://youtu.be/_ftzju9WMJI?feature=shared

🔴 قسمت دوم:
هوش مصنوعی چگونه کار می‌کند؟
https://youtu.be/wpAJblzpxh0?feature=shared

⭕️ قسمت سوم:
چت‌جی‌پی‌تی و بافتار زبان
https://youtu.be/Gb87mcizLS8?feature=shared

🔴 قسمت چهارم:
آیا پاسخ‌های چت‌جی‌پی‌تی قابل اعتماد است؟
https://youtu.be/hsFwshGz2ew?feature=shared

🔹 آیا هر کس وظیفه دارد تنها از خود مراقبت کند؟ پاسخ، در نگاه نخست، روشن است: بله. اما این مراقبت از خود، اگر به انزوا ختم شود، دیگر مراقبت نیست، بلکه نوعی گسست از هستی است. مراقبت واقعی از خود، نه با کناره‌گیری از جهان، بلکه با گشایش به دیگری آغاز می‌شود. ما از طریق دیگری است که به خود نزدیک می‌شویم، از راه دیدن رنج، امکان، و بودنِ اوست که به ریشه‌های وجود خود دست می‌زنیم.
در این وبینار، از این زاویه تأمل خواهیم کرد: اینکه خود، تنها از مسیر دیگری برای ما گشوده می‌شود، و مراقبت، پلی است میان من و تو؛ پلی به سوی بودن.

👤 با ارائه: مرتضی ایمانی‌راد - کاوه وزیری - حسین بینش

📍همراه با معرفی مرکز تردید در افغانستان که به ارائه‌ی مباحث تحول می‌پردازد.

🗓 این وبینار جزء وبینارهای ماهانه ماورا است و شرکت در آن رایگان است.
وبینار جمعه ۲ خرداد ماه، ساعت ۱۸:۳۰ برگزار می‌شود‌.

📌 برای شرکت در وبینار و دیدن فیلم لازم است از طریق لینک زیر نام‌نویسی کنید.
https://mavara.porsline.ir/s/1KtvO6n

💬 چنانچه نیاز به راهنمایی داشتید با پشتیبانی ماورا در ارتباط باشید.
@mavaracenteradmin

اولین شماره نشریه بامداد بی‌دار نوشته شده توسط زندانیان درون ایران.

بامداد بی‌دار؛ صدایی که از دل دیوارها می‌آید – حسن صالحی

صبح امروز، چشم که باز کردم، خبری دلم را روشن کرد؛ زندانیان سیاسی، رسانه‌ای راه انداخته‌اند به نام «بامداد بی‌دار». نامی که خبر از بامدادی بدون اعدام می‌دهد. این نام بوی سحر می‌دهد، بوی امید، بوی فریادی که از دل تاریکی برمی‌خیزد. دلم گرم شد.

راستش، چه کسی بهتر از زندانیان می‌تواند از شب‌های سرد زندان بگوید؟ از آنچه این رژیم درون دیوارهای بلند و خاموش زندان‌ها بر سر جان‌های آزاده می‌آورد؟ چه کسی جز خود آن‌ها، می‌تواند از مقاومت در برابر شکنجه، از ایستادگی در برابر ظلم، بی‌واسطه با ما سخن بگوید؟

پیش‌ازاین نیز، زندانیان با راه‌اندازی کارزار سه‌شنبه‌های “نه به اعدام“، در ده‌ها زندان کشور، صحنه‌ای درخشان از اعتراض آفریدند. فریادی نیرومند و کم‌نظیر، در برابر مجازاتی ضدانسانی و شنیع. حالا اما با «بامداد بی‌دار»، گام دیگری برداشته‌اند؛ گامی فرهنگی، ریشه‌دار، و پرمعنا. این رسانه، تنها یک نشریه نیست؛ نبضی است که در تاریکی می‌تپد، چراغی است که در دل شب روشن مانده، یادآور این‌که هنوز ایستاده‌اند، هنوز می‌نویسند، هنوز امید دارند.

دست‌اندرکاران این نشریه می‌نویسند:
“ما تصمیم گرفته‌ایم نه‌تنها در سه‌شنبه‌های نه به اعدام فریادمان را بلند کنیم، بلکه با کار فرهنگی، مقاومتی ریشه‌دار بسازیم. جمهوری اسلامی برای ما مرجع داوری نیست؛ نه به اعدام، باور ماست، عهد ماست. ما قلم‌به‌دست می‌گیریم، می‌نویسیم و شعاع دایره مقاومتمان را از سلول‌های سرد زندان، تا خیابان‌های زنده شهرها گسترش می‌دهیم. هر شماره، هر قدم، این دایره بزرگ‌تر خواهد شد.”

و چه گفته‌ای از این روشن‌تر و امیدبخش‌تر؟ امروز، آن‌چه مهم است، همین پیوند است؛ پیوند بین زندان و خیابان، بین سلول و کوچه، بین قلم و فریاد. این، شاید مهم‌ترین حلقه برای پیشروی جنبش ضد اعدام باشد.

دیگر آن روزها که جمهوری اسلامی پشت دیوارهای سنگین و مخوف زندان، هر جنایتی را بی‌صدا مرتکب می‌شد و جهان خاموش می‌ماند، گذشته است. امروز، دیوارها ترک برداشته‌اند. نه از فرسودگی، بلکه از فشار صداهایی که تاب ماندن در سکوت ندارند.

اکنون، زندانیان با انتشار این مجلهٔ خوش‌سخن، صدای خود را مستقیم به ما رسانده‌اند و ما، بیرون از زندان‌ها، در خیابان‌ها و شهرها، وظیفه‌ای روشن داریم: این صدا را باید جهانی کنیم.
هیچ دیواری نمی‌تواند مانع عبور نور شود؛ نوری که از دل سلول‌های مرگ می‌تابد و نوید بامدادی بی‌دار را می‌دهد.


https://journalfarsi.com/2025/05/21/26412/