🎥 سید سبحان بطحایی با انتشار این فیلم نوشت:

دقایقی قبل از اذان صبح، به فرمان رهبری؛ «‎ای ایران بخوان» در ‎كربلا معلی

@ensafnews

بازگشایی سفارت سوئیس در تهران

وزارت امور خارجه سوئیس اعلام کرد پس از بررسی شرایط و مشورت با ایران و آمریکا، سفارت این کشور در تهران فعالیت خود را از سر گرفته است.

سفیر سوئیس نیز به تهران بازگشته است.

سوئیس اعلام کرده همچنان به‌عنوان حافظ منافع آمریکا در تهران به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

سفارت سوئیس در حاضر خدمات کنسولی از جمله صدور روادید را انجام نمی‌دهد.

سوئیس در پی حملات تجاوزکارانه اسرائیل به ایران، سفارت خود را در تهران تعطیل کرده بود.
[ایسنا]
@ensafnews

➖طاووسی مسرور: استفاده از مضامین ملی در محرم خوب است اگر با «سینه‌زنی» همراه نشود

چند روز پس از آتش‌بس میان ایران و اسرائیل، با آغاز محرم، محمود کریمی نسخه‌ای متفاوت از «ای ایران» محمد نوری را خواند. هیئت‌های یزدی هم بعنوان مثالی مستقل‌تر «ای ایران» بنان را همخوانی کردند. انصاف نیوز در مصاحبه با جبار رحمانی، مردم‌شناس و سعید طاووسی مسرور، استاد تاریخ به بررسی این موضوع پرداخته است. هر دو در این مورد توافق داشتند که بازتاب مضامین ملی، سیاسی و اجتماعی در مرثیه‌ها و عزاداری‌ها امری پسندیده است به شرطی که مورد سواستفاده‌ی گروه یا جناح خاصی قرار نگیرد.

سعید طاووسی مسرور نکته‌ای را به سوالات خبرنگار انصاف نیوز اضافه کرد که ترجیح داده شد ابتدای مصاحبه بیاید. او ضمن اینکه طی مصاحبه بارها تاکید کرد آوردن مضامین ملی در هیئات خصوصا در چنین شرایطی کار بسیار خوبی‌ست توضیح داد که بهتر است عمل «سینه‌زنی» خاص مرثیه و عزاداری امام حسین (ع) باشد نه هر موضوع دیگری.

میان‌تیترها:

🔹اگر سینه‌زنی با چیزی جز مرثیه‌ی حسین باشد تبدیل به ریتم جلسه می‌شود

🔹نوحه‌های ملی واکنش وجدان جمعی مذهبی ما بودند

🔹عزاداری یکی از اشتراکات مذهبی و ملی ماست

🔹این قِسم واکنش‌ها نشان می‌دهند آیین‌های عزاداری بخش بیدار وجدان مذهبی ماست

🔹پس از مداحی کریمی گفتند حکومتی‌ها هم سمت مضامین میهنی رفته‌اند!

🔹گنجاندن مضامین سیاسی و اجتماعیِ کلان در نوحه‌ها خوب و گنجاندن منافع فردی و جناحی بد است

🔹مایه‌ی خوشحالی‌ست که دستگاه‌های رسمی نتوانسته‌اند هیئت را مصادره به مطلوب کنند

متن کامل
@ensafnews

➖ عاشورای امسال و ضرورت بن‌بست‌شکنی

غلامرضا بنی‌اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

محرم امسال، در گذر از جنگی تحمیلی به دفاع مقدس، معنایابی متفاوتی دارد. به زمین و زمان، آدم‌ها و -حتی- به آهن‌ها هویتی تازه بخشیده است. اگر همیشه باید محرم را تمام ساحتی دید، امسال باید ساحت های گوناگونش را دقیق خوانی و حروف نگاری کرد چه هیچ گاه “برهه کنونی” تا این حد” حساس” نبوده است.

جنگ بود در انواع گوناگونش اما چنین نبود که همه باطل، با همه عُده و عِده‌شان به میدان بیایند. میدانی که سوی دیگرش باورمندان نهضت سید الشهداست. آمدند و زدند تا بشکنند، تا بکُشند اما آنچه ما را در برابرشان سرفراز کرد، منطق حسینی بود. حرف ما هم این بود: “انتم تقاتلون قوم عشقوا بالشهاده” آنان به جنگِ شهادت آمده بودند. ما هم با شهادت در برابرشان ایستادیم. با ایران که به شهادت نفس می کشد. با وطن که “تن” ها برای فداشدنش مهیا شدند و مهیا ماندند.

ما دشمن را باور نداریم. سند منگوله‌دارش را نمی پذیریم چه رسد به این نوع آتش بس که هیچ دستی ولو به فریب آن را امضا نگذاشته است. ما امروز فقط شلیک نمی کنیم و الا دست‌مان به ماشه است. تجربه هم مدام یادآوری می کند که حواس‌تان باشد که این دشمن به بی هوا زدن، “عادت” دارد. حواس‌مان هست. کاری باید بکنیم که این عادت را از سر به در کند. برای این همه، همه ظرفیت ها را باید فعال نگه داریم. نظامی و موشک و حتی پدافند، فقط یک بخش از این جنگ است که در ترکیب خود صدها گونه و بخش را کنار هم فعال می کند. در همه این بخش ها باید جواب درخور داشته باشیم. نه کلمه را بی جواب می گذاریم و نه گلوله را.

سنتِ عاشورا هم همین است. امامِ ما، حضرت حسین علیه السلام، با کلمه آغاز کرد. کوشید راهی باز کند حالا به هر سو که باشد. همه جا را که بن بست دید، دست به سپر و شمشیر شد برای دفاع. دفاع از جان خویش و جهان حقیقت. دفاع از حق و ایستادن در برابر باطل. این کلامِ معیار اوست که عیار معرفت و حشمت مسلمانی را تا همیشه تعیین می کند؛ “مَوْتٌ في عِزٍّ خَيْرٌ مِنْ حَياةٍ في ذُلٍّ اَلْمَوْتُ اَوْلى مِنْ رُكُوبِ الْعارِ وَالْعارُ اَوْلى مِنْ دُخُولِ النّارِ؛ مـرگ با عـزّت از زندگى ذليـلانه بـرتر اسـت. مرگ برتر از همراه شدن با عار و خوارى است و خوارى از ورود در آتش برتر است.”

ما اما بیشتر یک بخشش را گرفته و بخش آخر را فرو نهاده ایم حال آن که گاه آن بخش است که برای ما “هستی بخشی” می کند. ما “اَلْمَوْتُ اَوْلى مِنْ رُكُوبِ الْعارِ” را فراوان فریاد می زنیم. چه به حق، “مرگ برتر از همراه شدن با عار و خوارى است.” اما گاه راه آدم در بن بستی عجیب‌تر قرار می دهد؛ عار یا دخول در نار. این جاست که منطق حسینی راه گشایی می کند. “وَالْعارُ اَوْلى مِنْ دُخُولِ النّارِ؛ خوارى از ورود در آتش برتر است.” چه با قرائت مصرح در کلمات بخوانیم و چه با این تفسیر که برخی ها کشته شدن در عرصه نابرابر را عار می دانند و با ظلم همراه می شوند که نتیجه آن دخول در آتش است و عار کشته شدنی چنین را باید بر آن ترجیح داد. به هر صورت، این نکته ای است که امروز باید بدان توجه داشته باشیم.

نباید گریز از عار، کار را به جایی برساند که مردم احساس شعله کشیدن نار را داشته باشند. شاید لازم باشد برای برخی مدعیان غیرت که غیرهم‌باوران خود را خائن یا احمق می شمارند، این رجز اباعبدالله الحسین(ع) را به تکرار بخوانیم. شاید آنان هم به تامل برخیزند. نام نمی بریم اما رفتار برخی ها و گفتارشان از “عار” به دخول نار شیب دارد. البته هیچگاه برصراط عدالت نبوده اند. یا افراط کرده اند یا تفریط. تا دلتان بخواهد هم در اموری که بدان علم ندارند و جاهل اند، گفتارهای صدمن یک غاز داشته اند.

همین شده است که حکومت یاران علی و ملت باورمند به امامت و عدالت علوی را با چالش های سخت مواجه کرده است. بگذریم، باید گذرگاه ها را به سوی سرفرازی برای ایران و ایرانی باز کرد. منطق عاشورا بن بست شکنی است نه بن بست سازی…

https://ensafnews.com/599429
@ensafnews

➖ نقدی بر یادداشت «سناریویی برای بن‌بست‌گشایی»

ابوالفضل نجیب، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

یادداشت به ظاهر راهبردی و بن‌بست‌شکنانه علی‌اصغر شفیعیان [لینک] برای برون رفت از وضعیت بلاتکلیفی موجود یا شرایط نه جنگ نه صلح و در واقعيت امر تعلیق آتش بس بسیار تامل برانگیز است. و به نظر می رسد اگر دو پیشنهاد اول او یعنی،
«نمایش قدرت کنترل‌شده؛ آزمایش سلاح نظامی جدید (موشکی یا غیرموشکی) که بتواند پیام بازدارندگی بدهد، بدون درگیری مستقیم و نقض محدود آتش‌بس از طریق یک اقدام موشکی نمادین، با کنترل پیامدها و پیش‌آگاهی رسانه‌ای به طرف‌ها.»
با لحاظ اولویت بندی تدوین شده باشد، می تواند به نتایج معکوس یعنی شروع حملات احتمالی همزمان اسرائیل و آمریکا منجر شود.

این راهبرد به زعم نویسنده نمادین دست کمی از ‌شلیک های نمادین موشک‌ها با تهدید صریح اسرائیل به نابودی در خاتمه مذاکرات برجام ندارد. با این تفاوت که آن تهدیدهای نمادین حداقل در شرایط عادی صورت گرفت و مهمتر این که طرف‌های ما شناخت و درک روشنی از توان موشکی و یا به تعبیر درست‌تر توان بازدارندگی ما نداشتند. نگاهی به صحنه موجود پس از آتش بس و ایضن برخی موضع‌گیری‌ها مانند تعلیق همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و حمله به گروسی و … حتی اگر با درصد پایین و با ریسک کمی هم جدی گرفته شوند، بسیار بیشتر از پیشنهاد شما برای انجام اقدامات نمادین نظامی قادر به بن بست‌شکنی خواهند بود و ایضن بازدارندگی.

به نظر می رسد آنچه در واقعيت امر می تواند بازدارندگی ایجاد کند همان برون رفت دستگاه دیپلماسی از انفعال و در عوض منفعل کردن کسانی است که مستقیم و غیرمستقیم در حال تحریک کردن دشمنانی هستند که به تعبیر عامیانه نزده هم می‌رقصند. این که ما در انجام عملیات نمادین پیشنهادی چه توان تازه‌ای برای عرضه داریم، یک موضوع است، اما مهمتر این که پیامد فرضی این اقدام آیا الزامن به عقب نشینی و انفعال طرف‌های مقابل منجر خواهد شده یا به نقض همین آتش بست نیم‌بند منتهی خواهد شد.

حداقل تجربه سال های گذشته چه در حوزه تهاجمی دیپلماسی و چه تحرکات عملی و نمادین میدانی نشان داده این اقدامات نه تنها بازدارنده نبوده که هم به تحریک و هم به بن بست کشاندن هر چه بیشتر راه حل های مسالمت آمیز منجر شده است. آنچه در حال حاضر می توان به عوامل بازدارندگی تعبیر کرد همان اندازه که فعال کردن دیپلماسی و اتخاذ مواضع اصولی و پرهیز از مواضع رادیکال و تحریک‌آمیز، منفعل کردن جریان های رسانه ای و سیاسی و کسانی است که جز هیزم کشی برای برافروخته کردن جنگی دوباره ندارند. در کانال تلگرام انصاف نیوز خواننده‌ای به طنز درباره یادداشت آقای شفیعیان نوشته بود، او احتمالن صبحانه را با حسین شریعتمداری صرف کرده!

https://ensafnews.com/599387
@ensafnews

➖ هنرِ با مردم بودن خاتمی

سعید الله بداشتی، فعال سیاسی، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

سید محمد خاتمی، برخلاف توصیه‌ها و پروتکل‌های حفاظتی، بی‌هیاهو اما با اراده‌ای آگاهانه، در مراسم عزاداری دارالزهراء(س) حضور یافت؛ آن‌گونه که همیشه بوده: در میان مردم، نه بر فراز آن‌ها.

روز قبل، سرتیم حفاظت ايشان، به بنده گفته بود که «حضور حاج‌آقا صلاح نیست». اما سید، همچون همیشه، عقلانیت را نه به معنای ترس، که به معنای درک ضرورتِ بودن در کنار مردم تعبیر کرد. او آمده بود تا بگوید هنوز می‌توان در میان سوگ و سنگینی تاریخ، به مردم اعتماد کرد و در دل خطر، کنار آن‌ها ایستاد.

سید هادی خامنه‌ای نیز آمد. ساده، بی‌تکلف، بی‌تشریفات؛ آن‌گونه که در تمام این سال‌ها بوده است. بی‌هیاهو، بی‌تبختر، بدون تریبون و تیم حفاظتی. گویی نسل خستگی‌ناپذیری از روحانیتِ مردم‌دار هنوز نفس می‌کشد.
آقاي خامنه اي، عليرغم توصيه ها حاضر به همراهي تيم حفاظت با خودش نيست.

در میان آن جمع، یک عزادار افغان با صدایی لرزان اما پرشور خود را به سيد محمد خاتمی رساند و گفت: «آقای خاتمی، ما شما را خیلی دوست داریم». خاتمی، با لبخندی مهربان، که بیشتر شبیه تسلای یک پدر بود تا واکنش یک سیاستمدار، پاسخ گفت. نوجوانان، زنان، پیران، همه به پيرامون او آمده بودند تا از عشقی بگویند که نه ساخته‌ی رسانه‌ها، که زاده‌ی زیستِ صادقانه بود. یکی گفت: «شما عشقی»، دیگری دعایش کرد، آن يكي دوران طلايی دولتش را يادآوري كرد، چهارمی عکس گرفت. اما همه در یک چیز مشترک بودند: دلبستگی به انسانی که هیچ‌گاه از مردم جدا نشد، حتی اگر قدرت، وسوسه‌ی جدایی داشت.

این “در میان مردم بودن” شعاری نبود که از دل بیانیه‌ها بیرون آمده باشد. سیره‌ای بود که خاتمی زیستش کرده. نه همچون آنان که پشت پرده‌ قدرت شعار مردم‌گرایی سر می‌دهند، از جيب مردم هم هزينه مي كنند اما در لحظات پرخطر و مهم، از صحنه ناپدید می‌شوند.

رهبری انقلاب نیز، در لحظات خطیر، همواره کنار مردم ایستاده‌اند. حضور تاریخی ایشان در نماز جمعه نصر، آن‌هم روزهایی که سایه‌ تهدید در آسمان تهران سنگینی می‌کرد و رهبران تل‌آویو در پناهگاه‌ها خزیده بودند، نشان داد که مفهوم رهبری، هنوز هم با شجاعت و مسئولیت گره خورده است.

البته، در این روزها، غیبت ایشان معنای دیگری داشت. نه از جنس کناره‌گیری، که از جنس رعایتِ جایگاهِ فرماندهی کل قوا. در دورانی که هر حرکت می‌تواند معنای استراتژیک داشته باشد، حضور و غیبت نیز باید تابع عقلانیتِ امنیتی باشد؛ همان‌چیزی که مردم هم خواهان آنند. ديديم كه حضور ايشان در شب عاشورا در ميانه مراسم چه غوغایِ اجتماعی و رسانه ای پيدا كرد تا خاموش كند زبان بدخواهانِ ايران را…

البته که همین مردم، دل‌شکسته‌اند از رفتنِ بی‌حفاظ برخی فرماندهان، که بی‌توجه به دستورالعمل‌ها، در تیررس دشمن قرار گرفتند. شهادت‌شان، گرچه با شکوه بود، اما می‌توانست با هوشمندی پیشگیرانه، به تعویق بیفتد. مردم، نگران‌اند؛ نه برای خود، که برای نمادهای امنیت و اقتدارشان.

در این میان، فریب رسانه‌های اجاره‌ای و فارسی‌زبان آن‌سوی آب‌ها را نباید خورد. مسئله اما آن‌جاست که رسانه‌ ملی، دیگر ملی نیست. سال‌هاست که زبان مردم را نمی‌فهمد، با طبع هنری ملت بیگانه است، و با ذائقه‌ی نسل جدید قهر کرده است.

امید آن است که متوليان و مسؤلان أمر، درد رسانه را بفهمند. صداوسیمای جمهوری اسلامی، اگر می‌خواهد از گورستان اطمینان خارج شود، باید بازآفرینی شود: در محتوا، در فرم، در رویکرد. باید دوباره “مردمی” شود؛ نه فقط در اخبار، که در هنر، در سینما، در روایت. آشتی ملی، نه با نطق و با عفو، که با شنیدن صدای مردم آغاز می‌شود. و چه جایی برای شنیدن بهتر از رسانه‌ای که “ملی” باشد.

https://ensafnews.com/599945
@ensafnews

➖ یک سوال باقی مانده از جنگ ۱۲ روزه

محسن صالحی‌خواه، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:


ایران ۱۲ روز بسیار عجیب را پشت سر گذاشت. ۱۲ روزی که حتی آن‌هایی که جنگ ۸ ساله را تجربه کرده بودند، می‌گویند شرایطش بسیار متفاوت از این جنگ بود. ایران و اسرائیل به طور مستقیم درگیر شدند و ضربه‌های سنگینی به دو طرف وارد شد. آنچه اسرائیل در ایران انجام داد، حاصل یک طراحی چندوجهی زمانبر بود که وجه امنیتی آن بر حوزه نظامی چیرگی داشت. چرا که ما شاهد ترکیبی از ترور، حملات نظامی و همچنین عملیات روانی بودیم. در ساعات اولیه تهاجم اسرائیل به ایران، افرادی ترور شدند که کنار هم قرار دادن نام آن‌ها به عنوان شهدای یک شب عملیات اسرائیل، سخت است.


با توجه به چیرگی بُعد امنیتی حمله اسرائیل به ایران، آنچه در اخبار رسانه‌های داخلی می‌بینیم و می‌شنویم، سوالات زیادی به وجود می‌آورد. در اخبار داخلی و رسمی چه دیدیم؟ به پرواز درآمدن صدها پهپاد از درون شهرها برای هدف قرار دادن اماکن و افراد یا درگیر کردن پدافند، کشف کارگاه‌های ساخت پهپاد، دستگیری ده‌ها جاسوس و عامل موساد در شهرهای مختلف و کشف تعداد زیادی ریزپرنده پیش از آن که به پرواز دربیایند.


حالا که جنگ متوقف شده، شاید بشود این سوال را مطرح کرد که دستگاه‌های متولی امنیت کشور، چطور اجازه دادند چنین عملیاتی در حوزه مسئولیت آن‌ها انجام شود؟ به کارگیری ده‌ها عامل در استان‌های مختلف، قاچاق تجهیزات به صورت کامل یا قطعات جداگانه و مونتاژ آن‌ها داخل کشور، طراحی پازل عملیاتی و در نهایت وارد کردن ضربه‌های سخت در ساعت صفر، طرحی نیست که در کوتاه مدت به ثمر نشسته باشد. در خوشبینانه‌ترین حالت، فراهم کردن مقدمات چنین عملیاتی ماه‌ها زمان می‌برد. کشور از عوامل نفوذی ضربه خورد یا دچار ضعف بود؟

تقاضای برکناری، استیضاح یا استعفای برخی مسئولان بیشتر به یک شوخی می‌ماند. کاش حداقل توضیحی درباره علت این وقایع را از زبان وزیر محترم اطلاعات بشنویم. دو معاونت ضدجاسوسی و امنیت در این مورد مسئولیت مستقیم دارند. همین سوال را باید از شهید کاظمی رئیس پیشین سازمان اطلاعات سپاه نیز می‌پرسیدیم اما خود او هدف ترور رژیم صهیونیستی قرار گرفت و همراه جانشینش – سردار محقق – شهید شدند. آن سازمان نیز در این حوزه مسئولیتی مشخص داشته است.

امید می‌رود که در این روزها مساله بررسی و آسیب شناسی صورت گرفته باشد تا کشور در میان مدت شاهد ضرباتی اینچنین نباشد.

https://ensafnews.com/599910
@ensafnews

📢 روایت محمود کریمی در گفت‌وگو با KHAMENEI.IR از مرثیه‌خوانی در مراسم عزاداری شب عاشورای حسینی در حضور رهبری و ماجرای خواندن نوحه «ای ایران»

📝رهبری دیشب پس از پایان برنامه خطاب به محمود کریمی: یادت باشد یک «ایران ای سرای امید» هم به من بدهکاری...

💬کریمی: آقا گفتند برنامه‌هایتان را می‌بینم؛ نوحه‌های «ای‌ایران‌ایران» خیلی عالی بود

@ensafnews

➖ قبح زندان

خسرو تهرانی، از زندانیان سیاسی پیش از انقلاب، در یادداشتی به مناسبت ۱۰ سالگی زندانی بودن مصطفی تاجزاده ۷ که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

تجربه اول

بازداشت و بازجویی در جوانی وضعیت غریبی را برای انسان پدید می‌آورد؛ و شرایطی مرزی را بر او حاکم می‌کند. فارغ از مشقت‌های جسمی و شکنجه که تا به حال تجسم نشده است، جوان زندانی با دو پرسش روبرو می‌شود: زندگی پس از زندان من چگونه خواهد بود؟ خانواده با موقعیت جدید فرزند زندانی‌شان چگونه روبرو خواهند شد؟ پاسخ به پرسش اول برای من دشوار نبود. راهی انتخاب شده بود، و عزم‌مان جزم بود که تغییری بزرگ پدید بیاوریم. این پاسخ خود به خود تأثیرش را بر پاسخ دوم هم می‌گذارد؛ بدین صورت که پدرم نگران حکم نهایی دادگاه بود، ولی من خم به ابرو نیاوردم!

تجربه دوم

زندان قهراً بر من تحمیل شد. در حالی‌که نه بحثی از حقوق زندانی مطرح بود، نه استقلال قضات و حاکمیت قانون. نسخهٔ تراپی نظام سیاسی وقت، برای منِ جوان، ۱۰ سال زندان بود! ولی زمانی‌که به زندان رفتم، متوجه پرونده‌های دیگر و احکام عجیب‌تر هم شدم. در آن بین وضعیت چند شخص برای‌ام برجسته‌تر بود از جمله ابوالقاسم سرحدی‌زاده و کاظم موسوی بجنوردی. آن‌ها نسخه تراپی متفاوتی داشتند؛ اعدام و حبس ابد و حبس‌های طویل‌المدت. در این اثنا، پیوسته با زندانیان دیگری هم روبرو می‌شدم؛ سنین مختلف، و حبس‌های متفاوت. گویی تجویز حبس ثابت بود، فقط اعداد تغییر می‌کرد.

تجربه سوم

اینک، که این یادداشت را می‌نویسم، چند تجربه پیش چشمان‌ام رژه می‌رود. دستگیری خودم، زندان‌های طویل‌المدت دوستان‌ام در دوران پهلوی، و آخرین آن‌ها حبس دوست دیگرم سیدمصطفی تاجزاده در سالیان اخیر. در همه این پرونده‌ها فصل مشترکی وجود دارد و آن، «زندان‌تراپی» است. با تأمل در دو سطح سیاست و گفتمان، و تمرکز بر فقره اخیر می‌خواهم نشان دهم هر روز زندان تاجزاده چه خساراتی را متوجه عرصه سیاست کشور می‌کند.

اصولاً در علم سیاست، خصوصاً در گرایش تطبیقی، نگاه‌ها از جنس مقایسه است. چنانکه مشاهده می‌کنیم ذیل سرفصل‌هایی «مدل‌های توسعه»، «دکترین‌های امنیت ملی»، «سنخ‌شناسی انقلابات» و… را بررسی کرده‌اند. نگاهی ژرف‌تر به فقره انقلابات ما را متوجه برخی آمارها از قبیل میزان خسارات، تعدد اعتصابات، تعداد کشته‌شدگان و تعداد و سنخ و ریخت‌شناسی بازداشت‌شدگان می‌کند. این مدل مقایسه‌ای همچون تصویری بزرگ در مقابل دیدگان ما قرار دارد و هر فعل و ترک فعل ما، سطری از سطرهای جدول مقایسه‌ای را تکمیل خواهد کرد. موضوع احکام تاجزاده، شیوه نگهداری او در زندان نخست، و دیگر مسائل مربوط به پرونده اخیرش، مقایسه‌گران را به تأمل وامی‌دارد که چرا و چگونه نام یک فعال سیاسی قائل به گفت‌وگو، خشونت‌پرهیز و منفصل از دشمنان وطن ذیل احکامی رفته است که حتی چهره‌های کلیدی انقلاب و مبارزان مسلح عصر پهلوی هم در دوران فعالیت‌شان، به‌لحاظ کمیّت و محتوا با آن مواجه نشدند. به بیان روشن آنچنان قبح حکم حبس و اجرای آن شکسته شده است که در زمینه مقایسه خلع سلاح شده‌ایم.

در زمینه سیاست مقایسه‌ای با ابزارهای کمّی سروکار داشتیم، اما در زمینه گفتمان جای بحث چندانی نیست و باید سروقت عقل سلیم برویم. در میدان سیاست کشور، چه در داخل و چه در خارج، با جمع متکثری از نیروها مواجه‌ایم. شمار قابل توجهی از این نیروها به‌رغم تلاش‌هایی که صورت می‌دهند در نقطه‌ای به‌دلیل فقر تئوریک، فقدان تجربه کار تشکیلاتی و… به دشمنان قسم‌خورده سیاست تبدیل می‌شوند، استهزا و روزمرگی را به نقد سازنده و استراژیک رجحان می‌دهند، و به نسخه‌های محیرالعقول و بعضاً ضدملی متمسک می‌شوند. در مقابل این گروه، سیاست‌ورزانی قرار دارند که سخن و سکوت‌شان برآمده از تأملات نظری و تجربه‌های تشکیلاتی است، از تخریب و استهزا پرهیز می‌کنند و همواره به سیاستی میهن‌دوستانه وفادار می‌مانند. اگر بنا به مصلحت نخواهم برای گروه اول نمونه‌هایی ذکر کنم، حسب وظیفه ملی و سیاسی خود باید بگویم قطعاً مصطفی تاجزاده نمونه‌ای از سیاست‌ورزان نوع دوم است که حضورشان به تقویت گفتمان‌های ملی، سازنده و دموکراتیک خواهد انجامید.

در پایان مراتب تقدیر و تشکر خود را از صبر و استقامت همراهِ سالیان دشوار تاجزاده، سرکار خانم محتشمی‌پور اعلام می‌دارم. امیدوارم هر چه زودتر اسباب آزادی این آزاده در بند و دیگر زندانیان سیاسی فراهم شود.

https://ensafnews.com/599969
@ensafnews

فراخوان دوره آموزش خبرنگاری
/ تابستان ۱۴۰۴ - انصاف نیوز /

▫️ رایگان
▫️ طول دوره: ۲۳ تیر تا ۳ شهریور
⏰ زمان کلاس: دوشنبه‌ها ساعت ۶ عصر
📍مکان: دفتر انصاف، تهران - خیابان ایتالیا

📲 برای ثبت نام به این شماره در تلگرام پیام بدهید: 09036930273

👈 این فراخوان را برای دیگران بفرستید!

▪️ توضیحی درباره‌ی دوره: انصاف نیوز از زمستان ۱۳۹۵ دوره‌های آموزشی برگزار می‌کند و تنها راه جذب نیرو در این رسانه، از میان کسانی است که این دوره‌ها را گذرانده باشند. ضمنا همه‌ی افرادی که نمره کافی را در آزمون پایان دوره بگذرانند، می‌توانند به مدت سه ماه به‌عنوان خبرنگار افتخاری فعالیت کنند.
@ensafnews

تحریفات در فرهنگ عاشورایی

سخنرانی شب عاشورا با موضوع تحریفات مبنایی در تاریخ و فرهنگ عاشورا با ارائه‌ی محمد صحّتی‌سردرودی

این مراسم عصر چهاردهم تیر ماه ۴۰۴ توسط انجمن اسلامی مهندسین برگزار شد.

@ensafnews

فیلم کامل این سخنرانی را در ادامه و در یوتیوب انصاف ببینید.

https://youtube.com/watch?v=ieZcOJv88js