#بیداری۷۳

زهاکِ کُهَن زیر دماوند به بند
زهاکِ زمان ، در تهِ گوریست به گَند

هر دو لجن آلوده به خون ، مغزخورند
با دینِ عرب ، تخت نمودند بلند

#داتیس_مهرابیان

#درگاه_نگارین_و_چکامه_داتیس_مهرابیان 👇
https://www.tg-me.com/esmaeilmehrabiandatis

#کانال_جدید : 👇
سروده های سپید و نقاشی ها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

پشت خودرویی سیاه-سوخته نوشته بود ؛
         
           «پا برهنگانِ سرزمینِ نفت»

چشم دوختم به شهرِ خفته در میانِ دود
به آسمانِ تیره و 
                      زمینِ تشنه لب

جز طلای گنبد و مناره های مسجدی
هیچ رنگِ روشنی نبود

گفتم آی پابرهنگانِ سرزمین نفت!
این طلای تیره و سیاه نیز
مؤمنانه دود گشته در رکابِ دین

خودرویی گذشت
پشتِ شیشه های دودی اش
نوشته بود؛
             **«جان و مال و میهنم
                    فدایت ای امیرِزاده ی عرب»**

آه کشیدم و  کنار
روی گرد و خاک پشتِ شیشه ی سواری ام
نوشتم ؛   ای دریغ
زین اجاره دادگانِ مغز و دل
                   «پا برهنگانِ سرزمینِ نفت»

#داتیس_مهرابیان

#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

دوستان خواهشمندم این کانال جدید مرا  دنبال کنید سپاس 🙏

#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیهای #داتیس_مهرابیان
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#کالبد_شکافی_شکستها_و_پیروزیها_در_ایران_و_شرق_باستان

استوره ها (اسطوره ) #بخش_۱۹
#عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

🧿 یکی از بومیان از میان جمعیت فریاد زد ؛
-اگر موز ، نارگیل و خاکهای رنگی جزیره ی ما به ارزش این پارچه های زیبا نمی رسند ، پری دریایی که می رسد ، دیباها را در برابر پریان دریایی ، با ما پایاپای کنید.

دو تن از ملوانان با هم مشورت کوتاهی کردند .
آن دو تن ، پدر اسپندیاد و جاشو جمشر بودند ، اسپندیاد بال وپری زد و نزدیک تر شد ، جاشو جمشر را دید که پدر ، را کناری کشید به او گفت ؛
-برای ما مردمان خوشاب پارس ، پریان دریایی ، خوش یمن هستند ، آنها توان پیشگویی دارند ، از رازهای دریا و آینده ، ما را با خبر می سازند.
ما می توانیم با یاری گرفتن از نیروی شگفت پریان ، گنج های پنهان در کف اقیانوس ها را بیابیم .
اما پدر اسپندیاد مخالفت کرد و گفت ؛
- نه اگر آنها "اپریم " مادر دریا را از نوزادش جدا کرده باشند و اکنون ، بین آن پریان ، به ما بدهند ، ناخواسته خشم "بابای دریا" را به خود و کشتی مان خریده ایم و یا اگر "انشرتوها " ، که زنانی‌ دو زیست هستند را به جای پری دریایی به ما بدهند ، آنها همینکه به دریا برسند ، در آب ناپدید می شوند و شب هنگام در شکل غول دریایی به لنج مان حمله می کنند و به زیر آبش می کشند.
مردمان این جزیره ، صیادان مروارید هستند ، بهتر است از آنها مروارید بخواهیم.
جمشر سری تکان داد و گفت ؛ -نه نترس این گونه نیست به نظر من این بومیان چون شیفته ی پارچه های دیبای ما شده اند ، می توانیم از آنها هم پری دریایی و هم مروارید ، درخواست کنیم و رو به مردان جزیره فریاد زد ؛
- من پیشنهاد این مرد را می پذیرم ، دیبا های شوشنی ما از تارهای گل قاصدک ، بافته شده اند و آنقدر زیبا و بلند هستند که بتوانید برای هر مرد و زن جزیره تان سه دست لباس بدوزید ، به شرط آنکه همراه پریان یک کوزه پر از مروارید هم بدهید .

بومیان بی درنگ پذیرفتند و زمانی نگذشت که هفت پری دریایی را همراه با کوزه ای که با ساروج بسته شده بود برای معامله آوردند.
یکی از بومیان گفت این کوزه ی با ساروج بسته شده ، گنجی از مروارید است که یکی از این پریان با خود داشته ، ما به ارزشمند بودن این کوزه آگاهیم اما چون خودمان نیز مردگانمان را در کوزه های بسته شده با ساروج دفن می کنیم و به ژرف اقیانوس می اندازیم ، باز کردن هیچ کوزه ی سربسته با ساروج را خوش یمن نمی دانیم ، شرط ما نیز آنست که کوزه را دور از جزیره ی ما بشکنید و گنجی از مروارید شب چراغ را دارا شوید و اگر آن کوزه پر از مروارید نبود می توانید برگردید و پارچه هایتان را پس بگیرید.

اسپند یاد در میان آن هفت پری اسیر ، پری کوچکی را دید که به دختر آوازه خوان در برکه ی کنار ساحل تیمپور شبیه بود ، همان پری زیبا که اکنون خودش و اسپند یاد را به شکل مرغ دریایی در زمان به پرواز درآورده بود.

اسپندیاد پرواز کنان روی سقف اتاقک لنج در کنار مرغ دریایی روشن نشست و به او گفت ؛
- مرغ مهتاب رنگ ! پری زیبا !
من در میان آن هفت پری دریایی تو را شناختم ، تو همان پری- بچه ای هستی که میان آن پریان اسیر ، از همه لاغر تر و کوچک تر است ، تو همان دختر زیبای آوازه خوانی که هر روز از کلبه ی جمشر به آبگیر کنار ساحل تیمپور می رود.

مرغ دریایی روشن سرش را به نشانه ی آری ، پایین برد و با نوک طلایی اش پرهای نقره ای روی سینه ی برآمده اش را مرتب کرد.

اسپند یاد پرسید ؛
- پری زیبا ! تو که مرا در زمان اینهمه پس برده ای که اکنون پدرم را زنده و جوان در این جزیره می بینم ، بگو سرگذشت پدرم چیست ؟ آیا او مثل دوستش جمشر ، زنده است و در جایی ، دور از من و مادرم زندگی می کند ، یا مرده است. ؟...

ادامه دارد ...


#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

Audio from Datis Mehrabianاهنگ بسیار زیبا و آرامش بخش پن فلوت از هنرمند مشهور اکوادوری "خوان لئوناردو سانتیا روخاس" ...
🕊🧚‍♀🧚‍♂🕊🧚‍♀🧚‍♂🕊🧚‍♀🧚‍♂🕊


بی آنکه بدانم
همیشه به رویاهای من
سر می زنی

بی آنکه بخواهم از
پستوی بغضهایم
به خلوتِ خیسِ چشمهایم
رسیده ای
و در هوای بارانیِ احساسم
قدم می زنی

بی آنکه بدانی
آبشار موهایت
بر شانه های خیالم جاریست

بی آنکه بدانی
عطر یاسهای تنت را
نسیم نفسهایت را
نفس می کشم

و بی آنکه بدانی
برای تو میمیرم.

#داتیس_مهرابیان

#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیهای
#داتیس_مهرابیان
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان
#کالبد_شکافی_شکستها_و_پیروزیها_در_ایران_و_شرق_باستان

#استوره_ها (اسطوره)
#بخش_۲۰
#داستان_عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

🟡 مرغ روشن دریایی ، چشم در چشمهای اسپندیاد دوخت و بی آنکه نوک باز کند ، با نگاهش به او گفت ؛
- من نمی توانم بیش از این در پوست پرنده بمانم ، باید به آبگیر بازگردم و دوباره در تن خودم جا بگیرم ، اگر دیر برسم ، پوست تنم خشک می شود .
اما تو اگر می خواهی سرنوشت پدرت را بدانی می توانی در پوست مرغ دریایی بمانی و ملوانان را دنبال کنی .

اسپندیاد از او سپاسگزاری کرد و مرغ روشن ، بالهای مهتاب گونش را گشود و به چشم بر هم زدنی ناپدید شد.
اسپندیاد نگران از سقف اتاقک لنج پرگشود و به سوی پریان اسیر رفت ، روی شاخه ای از "درخت لور" که ریشه های آویزانش را برای نوشیدن ذرات شرجی در هوا ، رها کرده بود ، نشست.
پریان غمگین ، سر به زیر افکنده بودند و چشم انتظار حادثه ای لحظه شماری می کردند.
یکی از پریان آرام خم شد و گونه های صورتی رنگ پری-بچه را بوسید و گفت ؛
- دخترم هر اتفاقی افتاد تو از من جدا نشو " اپریم " مادر دریا ، با ماست و دیری نمی گذرد که "بابای دریا " برای نجات او این لنج را درهم بشکند و در ژرف اقیانوس دفنش کند ، پری بچه ، نگران ، خودش را بیشتر به تن مادر چسباند.
معامله ی ملوانان با بومیان جزیره بر سر پارچه های دیبا و پریان و کوزه ی مروارید ، پایان یافت و آنها خوشحال ، لنگر کشیدند و لنج شان را به پهنه ی دریا سپردند .

جمشر از ترس پریدن پریان در آب ، آنها را به اتاقک زیرین عرشه برد و در را به بر روی آنها محکم بست ، اسپندیاد در آسمان چرخ می زد و لنج را از بالا نگاه می کرد.
در میانه های دریا ، جمشر و ملوانان کوزه را روی عرشه بردند و با هر ابزاری که می شد به آن ضربه زدند ، اما کوزه ی بسته شده با ساروج ، انگار سنگ شده بود و ضربات بر تنش کارگر نبودند ، آنقدر کوزه را کوبیدند که نزدیک بود عرشه کوچک و چوبی لنج بشکند .
اسپندیاد پایین آمد و بر نوک تیرکی بر فراز عرشه ی لنج نشست و به تلاش ملوانان ، خیره شد .
بغضی راه گلویش را بسته بود ، از اینکه نمی توانست به پدرش نزدیک شود و به او بگوید که سالهای بدون پدر چقدر برایش سخت گذشته و در نبودش ، مادر چقدر شکسته شده است ، ناراحت بود و از آن بدتر ، چون نمی دانست ، چه سرنوشتی چشم به راه پدرش و دیگر ملوانان است ، قلب کوچکش تند می زد ...

ادامه دارد...

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

غزل_نقاشی۱

عطرِ نارنجِ نگاهت ، دختر پاییز ! مستم می‌کند
رقصِ موهای طلایی رنگ و رؤیا خیز ، مستم می‌کند

جامِ خورشید است ، در حالِ غروب از مغربِ لب‌های من
از لبت « می» ، بوسه ریزان ، در تبی یکریز مستم می‌کند


با نفس‌های نسیمِ سرکشی ، که می‌گذشت از گردنت
گفته بودم کامگیری‌های بی‌پرهیز مستم می‌کند

شعرم از شبّوی آغوشِ تو ، شهدِ عشق می‌نوشد سَحَر
هر سپیده ، این غزل_ کندوی شورانگیز مستم می‌کند

شرمگین- رخسار تو ، آن ماهِ نارنجی ، در ابرِ بوسه بار
عشق بازی‌های دیرینست و اکنون نیز مستم می‌کند

قصه ی عشق است ، با پایان باز و جنگلِ مِه روی کوه
دستِ نقاشِ غزل ، اینگونه سحرآمیز ، مستم می کند

#داتیس_مهرابیان


#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیهای
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

🎧" خواب " شاهکاری خاطره انگیز و بیاد ماندنی اثر استاد #ناصر_چشم_آذر از آلبوم "باران عشق"

And you, soul that offers no relief, on which side of my body did you lie?

و تو،
ای روحِ نا‌آرام،
در کجای تنم غنوده‌ای؟

✍ #خوزه_آنخل_بالنته

🔆🔸🔸🔸
@esmaeilmehrabiandatis

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#کالبد_شکافی_شکستها_وپیروزیها_در_ایران_و_شرق_باستان

#استوره ها(اسطوره )
#بخش_۲۱

#داستان_عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی


لنج های بندر تیمپور ، قایقهای بزرگ پارویی بودند که از به هم پیوستن و روی هم جا گرفتن چندین بلم و کرجی چوبی ، با پوست بز ، شکل می گرفتند و دهها مرد پارو زن ، در بخش پایین آن ، همزمان با هم ، با آهنگ و آواز انرژی بخش ، و با آرزوی آزادی ، از بیگاری ، پارو می زدند.

جمشر ، پریان را در اتاقک "خن " کنار پارو زنان ، زندانی کرده بود.

یکی از پریان که به نظر بزرگتر از دیگر پریان بود ، سرش را به دریچه ی "خن" نزدیک کرد و به پارو زنان گفت ؛
- آن کوزه نمی شکند مگر اینکه من بخواهم .
پارو زنان دست از تلاش برداشتند و با ناباوری به حرفهای پری گوش دادند.
- خواسته ای دارم اگر به جا آورید آن کوزه ی پر از مروارید به شما می رسد و به اشاره ی من شکسته می شود و شما ثروتمند خواهید شد و از این بیگاری و بیچارگی رهایی خواهید یافت.
پارو زنان به یکدیگر نگاه کردند و لبخندی بر لبانشان نقش بست.

در این حال ، لنج از حرکت ایستاد ، پدر اسپندیاد که ناخدای آن لنج بود از دریچه ی "قمار" ، جمشر را صدا زد ؛
- جمشر ! جمشر ! ببین چرا پارو زنان ، پارو نمی زنند ؟
جمشر شلاقش را برداشت و از پله ها پایین رفت تا پاروزنان تنبل را شلاق بزند و موتور انسانی لنج را پیش براند.
در میانه ی پله ها حرف های پری را شنید ؛
-اگر به ما یاری برسانید که آزاد شویم ما نیز شما را خوشبخت می کنیم.
پارو زنان گفتند ؛
- ما با این بدن های لاغر و کم توانمان ، چگونه می توانیم با ملوانان نیرومند روی عرشه بدون توان و سلاح بجنگیم ؟.

در این حال جمشر وارد شد و از دریچه ی خن ، پری را ورانداز کرد و گفت ؛
- مگر کوزه ، گوش و زبان دارد که حرف تو را بشود یا با تو سخن بگوید که تو این پارو زنان نادان را با حرف هایت فریب می دهی ؟
پری گفت ؛ آری اگر به کوزه بگویم دهش کن ، به راحتی می شکند.

جمشر با اینکه می دانست پریان نیروهای شگفت دارند ، با عصبانیت فریاد زد ؛
- تو برای رها شدن ، فریب به کار بسته ای ، دیگر دهانت را ببند و سپس به پری ، پشت کرد و با شلاقش بر تن بردگان زد که ؛
- پارو بزنید ،تنبلهای نادان ! پارو بزنید !
و از پله ها بالا رفت .

پری به نام صدایش زد ؛
- جمشر !

جمشر از اینکه پری او را به نام صدا کرده بود ، شگفت زده شده و ترسید .
پری ادامه داد ؛ تو از آن انسانهایی هستی که ستایشگر داده های خدایان نیستند ، شما انسانها از داده های خدایان به دست ما پریان ، همیشه بهره مند بوده اید اما این بهره مندی برخی از شما را از انسانیت دور کرده و دیگران را به بردگی کشیده اید ، بگذار ما به دریای آزاد برویم تا باز مانند اجدادمان به شما گنج خوش بختی بدهیم ، اما اگر ما را آزاد نکنید ، بدانید "بابای دریا "به زودی می رسد چون " مادر دریا " در میان ما هفت پری در چنگ شماست ، او برای نجات مادر دریا ، لنج تان را در هم می کوبد و شما زنده از این دریا به ساحل نخواهید رسید.
جمشر که پاهای سنگینش روی پله ها سست شده بود ، سر برگرداند ...


ادامه دارد ...


#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

‍ جناب آقای داتیس مهرابیان

ادیب و شاعر ارجمند

با عرض سلام ،ضمن تقدیر و تشکر

از حضور ارزشمندتان ،به اطلاع

می رسانم

پست زیبای شما ،به موسسه ی ادبی

ایران و لندن (بریتانیا)ارسال ،مورد تایید

استاد ارجمند جناب دکتر بهرنگ امان

موسس انجمن ادبی ایران و لندن قرار

گرفت ،و جهت نشر اثر و معرفی صاحب

اثر ،به گروه انجمن ادبی ایران

و لندن و کانال ادبی انجمن اشتراک

گذاری و نشر داده شد همچنین به سایر

انجمنهای ادبی بین الملل جهت حمایت

علاقمندان به شعر و ادب که مقیم

خارج از ایران هستند اشتراک گذاری

خواهد شد.لطفا جهت عضویت در

کانال انجمن ادبی ایران و لندن به لینک

سنجاق شده در گروه مراجعه فرمائید

عضویت شما نشاندهنده ی تمایل شما به

شرکت در انتخابات بعدی گروه ادبی

شعرای بین الملل و حمایت از سایر

شعرایی ست که در کانال انجمن ادبی

ایران و لندن عضویت دارن ،موفق و

موید باشید .


#بهنوش_اسدی_دربندی



#انجمن_ادبی_شعرای_بین_الملل🌍

👆نقاشی مینابْستِره
پاژنامِ اثر ؛ انعکاس
اثر؛ داتیس مهرابیان
✨✨✨✨

غزل_نقاشی۲

دلم در چاهی از رؤیای بی مهتاب افتاده است
چو آن ساعت  که در وقتِ قراری ، خواب افتاده است

نیفتد آهی از بغض و ، نه تاب از گیسوانِ تو
کجا موجی رَسد ساحل  که در گرداب افتاده است

به همراهم نشد ، این بخت و چون آن بذرِ نیلوفر
ز توفانی ، به دور از سینه ی تالاب افتاده است

شبآذر آمدم دنیا ، دمید از باغچه ، دستی
که از جفتم ، هنوز آلوده در خوناب افتاده است

بدینگونه ، تپنده ، زندگی با مرگِ من همزاد
بسانِ جنگلی ، روینده در مرداب افتاده است

غزل_پایان ، در آغوشم گل و اشکم بر او شبنم
به مستی باورم شد  ، کهکشان در آب افتاده است

#داتیس_مهرابیان

https://www.tg-me.com/datismehrabianart

#انجمن_ادبی_ایران_لندن
👆🌹🙏🌹👆
@Iranihauk_New

ترانه ای زیبا با آوای برادر زاده عزیزم رضا
به آهنگ سازی مهربان ؛ معین امیری

به گوشِ هوشتان نیوش باد


#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis
#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

پیروزی دیگری برای آمیتیس

هم رسانی می کنم شادی ام را برای به دست آوردن جایگاه برترین انیمیشن جشنواره ملی فیلم کوتاه ، به نام «ایکیگای » به کارگردانی دخترم آمیتیس ، در جشنواره ملی مهربانی به یاد آرش میراحمدی
(۲۲شهریور ۴۰۴ ، پردیس سینمایی ملت ،تهران)

داوران این جشنواره فیلم کوتاه ؛
سعید آقاخانی ، پژمان بازغی ، بهرام عظیمی ، احمد درویش علی پور و...
به مجری گری داریوش فرضیایی (عمو پورنگ ) و سوسن پرور


_این سومین پیروزی انیمیشن ایکیگای در کشور است _

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis
#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#کالبد_شکافی_شکستها_و_پیروزیها_در_ایران_و_شرق_باستان

#استوره_اسطوره ها
#بخش_۲۲

#داستان_عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

جمشر که پاهای سنگینش روی پله ها سست شده بود ، برگشت.

پری زیبا ، پلک و مژه های بلندش را روی چشمهای تیله ای رنگش تکان داد و در ادامه گفت ؛
- آن بومیان، " مادر دریا " را که برای ساختن گهواره ی فرزندش و بردن آن به ژرفِ اقیانوس ، از ماهیگیران کمک خواسته بود ، فریفته ، به دام انداخته اند و به همراه او اسبش  " پگاسوس " را که رعد و توفان را در بالهایش پنهان دارد ، زخمی کرده ، به بند .کشیده اند .
دیر یا زود " بابای دریا " با خبر می شود و به همراه لشکری از "مینتورهای گاوسر " ، برای انتقام از انسانها و بردن "  مادر دریا " سر می رسد ، و لنج ها و قایق های روی دریا را در هم خواهد شکست ، اگر زودتر ما را آزاد کنید ، خودتان را نجات داده اید ، زیرا ما برای آزاد کردنِ اسب توفانهای دریایی ، به آن جزیره بر می گردیم و از دلفینهای خردمند که بر شانه ها ی " ترتین "  (خدای ملوانان) ، سوارند، نجات شما و کشتی تان را خواهیم خواست. 

جمشر که تازه فهمیده بود بومیان چه معامله ی بدی با آنها کرده اند ، با لحنی که نشانه ی ترس بود ، گفت؛
- می پذیرم ، اما  تو اول باید به  تنهایی روی عرشه بیایی ، کوزه را که شکستی ، ما مرواید ها را به دست می آوریم و شما آزادی را .

پری گفت ؛  همین که کوزه شکسته شود و مروارید ها بیرون بریزند ، "بابای دریا " سر و کله اش پیدا می شود و اگر ما آزاد نباشیم ، لنج تان را در هم می کوبد .
بگذار همه ما روی عرشه باشیم تا  زمان یورش ، فلس تن هایمان را به چشمش بتابیم و برای سخن گفتن با او زمان بخریم.

جمشر با اینکه بیمناک شده بود اما  باز هم سرسختی نشان  داد و سخنش را تکرار کرد
پدر اسپندیاد از روی عرشه ، فریاد زد؛
- جمشر ! هر چه می گوید ، انجام بده ، او درست می گوید ، با دم مینتورها نمی شود بازی کرد.

جمشر به ناچار پریان را روی  عرشه برد ، پری چشم تیله ای گفت ؛
-  بند را اول از پای همه ی پریان بردار ! ، بند  من و دخترم را می توانی بعد از شکسته شدن کوزه باز کنی.
جمشر چنین کرد و پری چشم تیله ای وردی خواند و کوزه که از ضربات محکم ملوانان تنش ، تنها کمی خَش برداشته بود ، خود به خود باز شد و خورشید در برابر مرواریدهای ماه نشانی که از کوزه بیرون ریختند ، رنگ باخت.

اسپند یاد که انگار تپش قلبش خبر از حادثه ای بزرگ می داد ،از دیرک لنج به هوا پرید و با دلهره و بال،بال-زنان ، به کرانه های اقیانوس ، خیره شد.


ادامه دارد ...

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

#مهسا_ژینا_امینی
#نه_می_بخشیم_و_نه_فراموش_میکنیم👆

#زن_زندگی_آزادی

#هزار_اندیشه_نیک

دو اهریمن آمد به این سرزمین
       دو تازانِ تازی ،  پُر از مکر و کین

یکی رنگِ دین ، دیگری ، مستِ خون
   زن از موی کرد آن دو را سرنگون

         🖌#داتیس_مهرابیان

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
@esmaeilmehrabiandatis

#زن_زندگی_آزادی
سالگشت خیزش ملی ژینا #مهسا_امینی

#قسم_به_ستاره
#سروده_داتیس_مهرابیان

قسم به ستاره ،  به آفتابِ زندانی
در انفرادی ها  ، به درد های انسانی

قسم به ترانه  ، به بغضِ میله ی سربی
به مرگِ پروانه  ، میانِ پیله ی سربی

قسم به کیان و ، به بغضِ سرخِ سارینا
به خنده ی نیکا ، به مهرشاد و پویاها

قسم به تو مهسا! ، به لحظه ای که جان دادی
قسم به خدانور ،  به رقصِ عشق و آزادی

که زنده‌ای جاوید ،  اگر چه ، پا به زنجیری
فدای تو ، جانم !   ، سرزمینِ اساطیری !

قسم به شقایق ، به قطره ی خون ، بر دیوار
قسم به سپیده  ، به سرو _قامتان ، بَر  دار

به زخمِ شکنجه  ،  به قلبِ تیرباران ها
قسم به نداها  ،  شکوهِ این خیابان ها

قسم به یلداها ،   به آیلار و دیانا
به کودکِ در خون ، به یَخ ،  به آتشِ جانها

به آریَن و مینو  به آن ستاره ی افغان
به فایق و کومار  به لاله های کردستان

قسم به غزل ها ،  غزاله های زیبا رو
به پرچمِ گیسو ،  به قله های دالاهو

طلوعِ آفتابِ بیداریست
                            در خرابه های آبادی
به آغوشِ تو لانه خواهد ساخت
                           پرنده ی سپیدِ آزادی

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis