پاژنام نگاره ؛ بهارآواز
اثر ؛ داتیس مهرابیان
از گروهه ی ؛ فرِّ مینُوی

تلفن تماس و مشاوره شرایط خرید ؛

۰۹۱۴۰۱۴۴۵۴۹
✨✨✨✨✨✨#درگ#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

🌏
🌟💫🌟💫🌟💫🌟
🍃🌹🍃

     🔥جَسَه مِه اَوَنگهه مَزدَه 🔥

               امروز🕊
     به روز پیروز و فرخ🦋

   روز:( #وهمن_میترا )#نبر و #مهر ماه
🔥به سال  3763  فروهری مزدیسنا🔥
     👑2584 شاهنشاهی ایران👑

🏝🎖🏝

  پنج شنبه:  #اورمزد_شید
        27  #شهریور  ماه
🌞به سال 1404 خورشیدی🌞

🏝🎖🏝
برابر با 18 #سپتامبر
🌲سال 2025  ترسایی 🌲

                18/09/2025

🏝🎖🏝
     🔰روز شعر و ادب فارسی🔰
        گرامیداشت استاد شهریار🌷

        #وهومن_امشاسپند (نبر)
🧚‍♀نماد سپنتایی بودن جان و زندگی🧚‍♀

    #بهمن_فر_ایمان_ماست

اندیشه نیک🌿      نیک نهادی🦋
پرهیز از کشتار جانداران سودمند🐏🐂

از اندیشه ی پاک ، تابید ماه
که زرتشت ! ، شب کرده رو ، سوی راه

اَشو گفت ؛ بهمن ، دو  بالِ منست
         فروزنده ، جان و دلم ، روشنست

              🖌#داتیس_مهرابیان

#راه_درجهان_یکیست_و_آن_راه_راستیست
         🔥 اشوزرتشت اسپنتمان🔥

🌸 گل #یاسمن_سپید
نماد وهومن امشاسپند است.
🔥🔥
🏆🏆
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

#بیداری۷۴

بودند پدرها ، همه در بندِ شما
ما را چه به عمامه و سربند شما ؟!

ما بسته به فَرّیم ، به ایرانِ رها
آگاه به هر حیله و ترفند شما

#داتیس_مهرابیان

@esmaeilmehrabiandatis

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#استوره ها (اسطوره ها)
#بخش_۲۴
#داستان_عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

...انگار بابای دریا  ، خشمگین به پا خواسته بود و لنج را با پنجه  های موج بر کوه  شانه هایش گذاشته بود.

اسپند یاد که پر و بالش زیر تگرگ و باران خیس شده بود ، سراسیمه خودش را به اتاقک قمار رساند و بر شانه ی پدرش نشست ، پدر که سکان از دستش کنده شده بود ، نگران اما پر تلاش ، در پیِ به فرمان گرفتنِ لنج بود ،  همین که دید مرغ دریایی به او پناه آورده و بر شانه اش نشسته است ، در آن نا آرامی ، دستش را با مهربانی بر پر و بال پرنده کشید ، ناگهان احساسی شگفت بر  وجودش چیره شد ، با اینکه نمی دانست روانِ پسر خودش  را نوازش می کند ، اما حس  پدرانه و یاریگرش مثل ققنوس در قلبش شعله ور شد.
اسپند یاد با چشم سومش آن شعله ی فروزان را در قلب پدر دید ، قطره اشکی از گوشه ی چشمهایش روی پرهای کوچکش لغزید ، سر و پرهای خیسش را به گردن پدر کشید و به زبان مرغ دریایی فریاد زد.
پدر ، مرغ دریایی را با دست بزرگش از شانه برداشت و تن خیس و لرزانش را از چاک  پیراهش روی سینه ی گرمش گذاشت.
اسپند یاد در آن دم ، تمام خاطرات کودکی و بوی آغوش از یاد رفته ی پدر را به یاد آورد و چشمهای پر از اشکش را آرام بست ، با صدای فریادهای پری چشم تیله ای و دخترش ، چشمانش را باز کرد و از چاک پیراهن پدر به عرشه نگاه کرد.

آن لنج پیشافراتی  که از  به هم پیوستن و سوار بر هم شدن چند قایق چوبی  با کمک  ریسمانهای محکم از پوستِ بُز ، استوار شده بود ، در هجوم توفان "گونو " درحال از هم گسستن و تکه تکه شدن بود .
پری دریایی و دخترش در میان دیرکها و عرشه ی نیمه شکسته با پاهای بسته شده بر دیرک ، گیر افتاده بودند ،  پدر اسپندیاد به کمکشان شتافت .
ناگهان دیرک شکسته شدو بر سرِ پری و دخترش فرود آمد ، پری ،  دختر لاغر و کوچکش را در آغوش گرفت ، دیرکِ شکسته روی کمرش ، افتاد و جیغ پریِ چشم تیله ای با غرش رعد و برق ، یکی شد .
عرشه ی لنج در هم کوبیده شد و پدر و اسپندیاد در چنگال بلند و هولناکِ موجها فرو رفتند ، پیراهنِ سپید و آغوش پدر ، کفن مرغ دریایی شد.

اسپندیاد که انگار از کابوسی وحشتناک پریده باشد ، بی درنگ ،  چشمهایش را باز کرد ، خودش را در کنار آبگیر و ساحلِ تیمپور یافت و پریِ دریایی را دید که باز به شکل دختر همسایه درآمده و زنبیل در دست ،  راه کلبه ی جمشر را در پیش گرفته است.

صدا زد ؛
- چرا مرا برگرداندی ؟
- پدرم در آن توفان ، چه سرنوشتی پیدا کرد؟
- تو و مادرت  ، آنجا ، تا آخرین لحظه روی عرشه ، به دیرک چوبی بسته شده بودید ، مادرت چه شد ؟ تو اگر مرده ای پس اینجا چه می کنی ؟ من ! من اگر مرده ام ؟…

دخترک بی هیچ پاسخی در غبار نارنجی رنگ غروب و از میان باریک- راهِ ساحلی  به سوی کلبه ی جمشر گام بر می داشت.

اسپندیاد ، غمگین و بی پاسخ از آن همه فریاد ، به سوی قایقش رفت ، فانوس خاموشش را از دیرک برداشت ، تور به هم پیچیده ی ماهیگیری اش را بر دوش کشید و با آخرین تصویری که از پدر در ذهن داشت ، راهیِ خانه شد.

به خانه که رسید مادرش را مثل همیشه  چشم انتظار ، ایستاده بر درگاه دید.
مادر ، خسته نباشید گفت و تور ماهیگیری را از دوش فرزند گرفت.
اسپندیاد ، خسته ، روی تختش دراز کشید ، همینکه خواست از مادر ، برای صید نکردن ماهی ، پوزش بخواهد ، صدای مادر را شنید که با خوشحالی فریاد زد ؛
- وای پسرم به گمانم ماهی خوشمزه ای به دام انداخته ای پس چرا بیچاره را از تور بیرون نکشیدی ، ؟…

ادامه دارد ...


#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

#بیداری۷۵

با دستِ پُر از خونِ تو در پَرده ی رقص
صد گرگ شود ، برّه ی پَرورده ی رقص

دینت تَرَک افتاد به مویی ، دیروز
امروز شدی مؤمن و سرکرده ی رقص !!....

#داتیس_مهرابیان


@esmaeilmehrabiandatis

👆زیارتگاه پیر سبز ، جایگاه نیک بانو ، یا نیایشگاه ایزد بانو آناهیتا در آیین مهری

👆پاژنام نگاره ؛ برگِ غروب
اثر ؛ داتیس مهرابیان
برای سفارش : ۰۹۱۴۰۱۴۴۵۴۹

✨✨✨

ویرانکده ی عشقِ توام
خلوتِ پاییز

فاصله ی شاخه و برگی که به پرواز درآمد

خِش خِش و خط زدنِ خاطره و بازنویسی

رد پای تو غزل بود که باد
ناگهان
واژه به واژه
به خزان
به تبِ شعرِ سپید
برگ ، برگش کرد.

#داتیس_مهرابیان


#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

کانال نوسروده ها و نقاشی های داتیس
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

به یاد گل‌های پر پر شده ی خیابانها
#زن_زندگی_آزادی

🔥🌹🔥🌹🔥🌹🔥🌹🔥🌹

گلِ  خونِ تو ، زیرِ  باران شکفت
به دوشِ خیابان و میدان شکفت

تنِ  زردِ  پاییز ،  گلگون شد و
در آغوشِ سرخش ، بهاران شکفت

                                        داتیس مهرابیان


#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#استوره ها(اسطوره ها)
#بخش_۲۵
#عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

اسپندیاد با خودش اندیشید ؛
- باز هم شیردال یا شاید پری دریایی ، آن ماهی را در تورم گذاشته است ، نمی دانم چرا ؟
واز اینکه دل به دختری باخته که هیچ از او نمی دانست و از کارهایش سر در نمی آورد ، کلافه بود ، روی تختش جا به جا شد و به سقف نم زده و چوبی اتاق نگاه کرد ، رد پاهای نمِ باران بر تیرک های چوبی سقف ، در سالهای نبود پدر همراه او بزرگ و بزرگتر شده بودند در میان آن شکلهای در هم و بر هم ، می توانست لنج پدرش را ببیند و سایه ی دختری با نیمه ای از تن انسان و نیمه ی دیگر ماهی که شوره های آب تنش به سپیدی ساحلی پر از صدف می مانست.

یادش آمد زمان کودکی از مادرش که می پرسید ، چرا پدر از دریا برنمی گردد ، مادرش می گفت ؛

- پدرت در چنگ ""مِلمِداس "" اسیر است و منتظر است تو بزرگ و نیرومند شوی تا سوار بر شیردالی تیز بال ، به غار آبی ملمداس بروی و او را نجات دهی .
حالا که بزرگ و نیرومند شده بود ، می اندیشید ، مادرش آن داستان را برای دلخوشی و امیدواری فرزند گفته است.
نام "ملمداس " از ذهنش پاک نمی شد ، نوجوان که بود از دریانوردان و ملوانان پیر در مورد "ملمداس " پرسیده بود و آنها به او گفته بودند که "ملمداس " زنی است زیبا رو که بالا تنه اش مانند پریان دریاییست اما پایین تنه اش که در آب پنهان است وحشتناک است او با نگاه افسونگرش ملوانان و ماهیگیران را به سوی خودش می کشاند و آنها که از شراب نگاهش سرمست و بی هوش می شوند ، خود را در آغوشش رها می کنند و او با پاهای اره مانندش آنها را تکه تکه می کند.

اسپندیاد آن شب تا صبح نخوابید ، سحر زودتر از همیشه برخاست ، فانوسش را روشن کرد ، تور ماهیگیری اش را به دوش گرفت و به سوی ساحل به راه افتاد ، اراده اش بر این بود که دیگر به سمت آبگیر کنار صخره ها و نیزار نرود و یکراست به کرانه های دریا برود و یک روز هم که شده ، بدون افسون آواز پری دریایی و لبخند رویایی اش به کار ماهیگیری بپردازد .

در تاریکی سحرگاه باد تندی می وزید و شعله ی فانوس پیه سوزش را می رقصاند .
از کنار کلبه ی جمشر که گذشت صدای ناله ی زنی را شنید ، ایستاد فانوسش را بالا گرفت و در نور فانوس به کلبه نزدیک شد ، ناگهان باد هوهویی کرد و شعله ی فانوس خاموش شد.

ادامه دارد...

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

👆نقاشی مینابْستره
(نقاشی بدون بهره گیری از قلم مو )

اثر ؛ داتیس مهرابیان

🍂🍁🍂🌻🍂🍁🍂

#پاییزان۱

پاییز تویی ؟ یا دلِ من ، پاییزیست
عاشق شدنم ، قصه ی شورانگیزیست

در پَرده نشسته است دو صد پَرده ، سکوت
این عشق ، عجب سازِ جنون آمیزیست

#داتیس_مهرابیان

#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

#نوزایی_و_بازآفرینی
#نویسنده_داتیس_مهرابیان

#استوره ها(اسطوره ها)
#بخش_۲۵
#عشق_اسپندیاد_و_پری_دریایی

اسپندیاد با خودش اندیشید ؛
- باز هم شیردال یا شاید پری دریایی ، آن ماهی را در تورم گذاشته است ، نمی دانم چرا ؟
واز اینکه دل به دختری باخته که هیچ از او نمی دانست و از کارهایش سر در نمی آورد ، کلافه بود ، روی تختش جا به جا شد و به سقف نم زده و چوبی اتاق نگاه کرد ، رد پاهای نمِ باران بر تیرک های چوبی سقف ، در سالهای نبود پدر همراه او بزرگ و بزرگتر شده بودند در میان آن شکلهای در هم و بر هم ، می توانست لنج پدرش را ببیند و سایه ی دختری با نیمه ای از تن انسان و نیمه ی دیگر ماهی که شوره های آب تنش به سپیدی ساحلی پر از صدف می مانست.

یادش آمد زمان کودکی از مادرش که می پرسید ، چرا پدر از دریا برنمی گردد ، مادرش می گفت ؛

- پدرت در چنگ ""مِلمِداس "" اسیر است و منتظر است تو بزرگ و نیرومند شوی تا سوار بر شیردالی تیز بال ، به غار آبی ملمداس بروی و او را نجات دهی .
حالا که بزرگ و نیرومند شده بود ، می اندیشید ، مادرش آن داستان را برای دلخوشی و امیدواری فرزند گفته است.
نام "ملمداس " از ذهنش پاک نمی شد ، نوجوان که بود از دریانوردان و ملوانان پیر در مورد "ملمداس " پرسیده بود و آنها به او گفته بودند که "ملمداس " زنی است زیبا رو که بالا تنه اش مانند پریان دریاییست اما پایین تنه اش که در آب پنهان است وحشتناک است او با نگاه افسونگرش ملوانان و ماهیگیران را به سوی خودش می کشاند و آنها که از شراب نگاهش سرمست و بی هوش می شوند ، خود را در آغوشش رها می کنند و او با پاهای اره مانندش آنها را تکه تکه می کند.

اسپندیاد آن شب تا صبح نخوابید ، سحر زودتر از همیشه برخاست ، فانوسش را روشن کرد ، تور ماهیگیری اش را به دوش گرفت و به سوی ساحل به راه افتاد ، اراده اش بر این بود که دیگر به سمت آبگیر کنار صخره ها و نیزار نرود و یکراست به کرانه های دریا برود و یک روز هم که شده ، بدون افسون آواز پری دریایی و لبخند رویایی اش به کار ماهیگیری بپردازد .

در تاریکی سحرگاه باد تندی می وزید و شعله ی فانوس پیه سوزش را می رقصاند .
از کنار کلبه ی جمشر که گذشت صدای ناله ی زنی را شنید ، ایستاد فانوسش را بالا گرفت و در نور فانوس به کلبه نزدیک شد ، ناگهان باد هوهویی کرد و شعله ی فانوس خاموش شد.

ادامه دارد...

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis

پاژنام نگاره ؛ رقص واتا
اثر ؛ داتیس مهرابیان
از گروهه ی ؛ پاییز در باد

تلفن تماس و مشاوره شرایط خرید ؛

۰۹۱۴۰۱۴۴۵۴۹
✨✨✨✨✨✨
#درگاه_نوسروده_ها_و_نقاشیها
https://www.tg-me.com/datismehrabianart

نقاشی مینابْسْتِره
(نقاشی بدون بهره گیری از قلم مو )

پاژنام ؛ #رقص_واتا
از مجموعه #پاییز_در_باد
اثر ؛ داتیس مهرابیان

🍂🍁🍂🌻🍂🍁🍂

#پاییزان۲

هر فصل ، به لبخندِ لبت ، دلبسته است
خورشیدِ نگاهش به نگاهت ، بسته است

پاییز ولی فصلِ غزل ، بوس و بغل
حالش به هوای من و تو ، وابسته است

#داتیس_مهرابیان

@esmaeilmehrabiandatis

خرد نامه _پایان#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
#سروده_داتیس_مهرابیان

(بازخوانی خردمندانه ی تاریخ و سرگذشت پهلوانان ایران در برابر دژخیمان و  یورشگران به خاک پاکِ میهن )

#پهلوان_نامه
در پهلوان نامه ؛
#سنباد_نامه  #بهزادان_نامه #به_آفرید_نامه #استاذسیس و...

#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
#سروده_داتیس_مهرابیان

(بازخوانی خردمندانه ی تاریخ و سرگذشت پهلوانان ایران در برابر دژخیمان و  یورشگران به خاک پاکِ میهن )

#پهلوان_نامه
در پهلوان نامه ؛
#سنباد_نامه  #بهزادان_نامه #به_آفرید_نامه #استاذسیس و...

#ابیات_۸۶۹۱_تا_۸۷۲۲
#سنباد_نامه
#بخش_شست‌_و_ششم

بهزادان ، (ابومسلم خراسانی )چونان رجزخوانی در میدان ،  سخنانش را پر شور تر چنین پی گرفت ؛

از آیینِ موسی و  عیسی چه سود؟!
من ایرانی‌ام مَزدَیَسنا ستود

اهورا خدا را ستایش کنم
به سیمرغِ هستی نیایش کنم

ولی موجِ  مور و ملخ را ببین
عرب _ مردمان را در این سرزمین

که با تیغِ رومی به ما چیره‌اند
عشیره ، عشیره ، دو صد تیره اند

یَمانی ، مُضرّی و ایران ستیز
نبینندمان ، جز غلام و کنیز

ستمگر بر ایران و ایرانیان
به تاراجمان ، تازی اند و ژیان

مسیحی تبارند و نسطوری اند
رُمی ،  رامشان کرده اندیشه‌_بند

چنین چیرگانی ، بر ایران ، سوار
ندیده ترادادِ این  روزگار

از این رو به پیرنگِ نیرنگ و راز
زنم تیغِ نیرنگشان ، در نماز

نمازی که زرتشتیان خوانده‌اند
به پنجینه گاه از زمانِ سِپَند

من این پنج گاهان به همراهشان
فرود آوَرم  سر ، به ایزد ، نهان

به دل ، مهرِ ایران و  در سر ،کیان
ز جان ،  پورِ وَندادَم و ژایدان

نهان ، پاد خواهم نمود از اِران
از آیینِ زرتشتِ مهری نشان

بدین آرمان است هر خوانِشَم
به اسلام و نسطوریان ، کُرنِشم

دراندازم آتش  در اعرابِ چیر
به ابزارِ دین و ، به فَرِّ دلیر

که آیینشان گشته ابزارِ من
برای بُرون راندنِ اهرِمَن

برای رها کردنِ میهنم
دو روزی ، به بیگانه ، سر می نهم

ولی من به سیمرغِ یاری رسان
بس امیدوارم ، ز فَرِّ کیان

به نیروی پَهلانِ ایران نژاد
رها سازم این سرزمین را به داد


در این هنگام  موبدَآموزگار که سخنان بهزادان برایش ناخوشایند و به دور از فرهنگ راستی و رَشنوی بهدین بودند ، زبان به پند و اندرز گشود ؛


بگفتش چنین موبَداموزگار
که ای پهله ی آریایی تبار !

دورویی ، ز دُروَندی است و دروغ
نیفروزد آتش ،  ندارد فروغ

که فرموده زرتشت فرزانه دین
رهِ راستی را ، ز جان برگُزین

دلیری همین راستی پَروَریست
به گیتی ، به جز راستی ، راه نیست

تو از دین اسلام و نِسطوریان
چنین آرمانی گرفتی ، گمان

که گویند در مصلحت ، جایز است
هر آنچه دروغ است و پندارِ پَست

ولی فَرِّ ایرانِ زیبا فروغ
به دور است از انگیزه ی هر دروغ

که دُروندی آیینِ اهریمن است
به شمشیرِ دین  ، چیره بر میهن است

چو از  دینِ اهریمنان وارهی
بیابی رها ، میهنِ فرهی

از این رو  نبینیم در بندِ غم
رهایی از این رنج و درد و ستم

که در بندِ بیگانه -دینِ عرب
همه روزمان گشته همرنگِ شب

رهایی چو یابیم ، از دینشان
رها گردد این میهنِ فَرنِشان

راستا دارد...

#درگاه_نگارین_چکامه_داتیس_مهرابیان
@esmaeilmehrabiandatis