ماموستا كریكار | فارسی

💠 فردا بە عرفات میرویم ان شاالله...

@fatih_krekar

1.7K viewsedited 16:49

خوانشی بر کتابچه‌ی
«پاسخی درخور و روا، به ملّاهای تکفیریِ صوفی‌نما»

گفتار شماره ٦: تکفیرِ «مولانا خالد نقشبندی» توسط «شیخ معروف نودِهی» و طرفدارانش (بخش ۳)

یازدهم. از شیخ «عبدالوهاب السوسي» درباره‌ی «مولانا خالد» سؤال می‌شود که آیا ولی‌ای مُرشِد و راستگو است یا جادوگر است؟ و اینکه قاضی درباره‌ی او چه حکمی صادر کند؟
او در پاسخ به این پرسش، رساله‌ای می‌نویسد و خلاصه‌ی دیدگاه او چنین است که می‌گوید: «با مردانی معتمَد و صادق همچون شیخ اسماعیل نقشبندی و شیخ محمّد کوردیِ سلیمانی و شریف افندیِ دیاربکری و افرادی دیگر از شاگردان نزدیک و حتّی خلفای ارشدِ خالد، مشورت کردم، تمامی آنان بر گمراهی و گراه‌گنندگیِ خالد، مهر تأیید زدند و گفتند: او تاکنون نیز بر همان گمراهیِ خویش است!».

سپس شیخ ابن عابدین حنفی در رساله‌ای تحت عنوان «سَلُّ الحُسام الهندي لنصرة مولانا خالد النقشبندي» به اظهارات شیخ عبدالوهابِ مذکور پاسخ داد و این شیخ را دروغگو و تهمت‌زننده، خطاب کرد!
ابن عابدین به شیخ معروف هم اشاره‌ای می‌کند و وصفی را برای او به کار می‌بَرد که قرآن کریم در ماجرای اِفک (تهمت به مادرمان عائشه)، آن را برای ابن سلول، سردسته‌ی منافقان به کار برده است!!
ابن عابدین می‌گوید:
«فألَّف الّذي تولَّی کبرَ البهتان من المنکرين، رسالة عاطلة عن الصدق والصواب ومهرها بمهور إخوانه المنکرين، مشحونةً بتضليل الشيخ المترجم وتکفيره ولم يخشوا مقت المنتقم شديد العقاب وأرسلها إلی والي بغداد سعيد پاشا يحرِّضه علی إهانته وإخراجه من بغداد، فبصره الله تعالی بدسائسهم الناشئة عن الحسد والعناد» (سلّ الحسام الهندي: ٣٢٢-٣٢٣).
یعنی: «آن شخص از دشمنانِ مولانا خالد که بخش اعظمِ ساختن این اتّهام را برعهده گرفته بود (یعنی شیخ معروف)، نامه‌ای نوشت دور از صداقت و راستی و آن را با مُهر برادرانِ دیگرش که همگی دشمنِ خالد بودند تأیید کرد، این نامه پُر است از گمراه دانستن و تکفیرِ این شیخی که ما درباره‌ی حیات او سخن می‌گوییم (مولانا خالد)؛ این افراد از اتنقام گرفتنِ خداوندی که انتقام‌گیرنده است و سزای دردناکی دارد هراسی نداشتند. نامه را به والی بغداد، سعید پاشا فرستاد تا او را ترغیب کند که به مولانا خالد اهانت نماید و او را از بغداد اخراج کند، اما خداوند مکر و دسائس آنان که در حقیقت به حسادت و دشمنیشان بازمی‌گشت را نزد پاشا آشکار ساخت».
می‌بینید که شیخ معروف و طرفدارانش به اخراج مولانا خالد از سلیمانیه اکتفا نمی‌کنند، بلکه از والی بغداد نیز تقاضا می‌نمایند تا او نیز وی را اخراج کند!

دوازدهم. برخی از منابع به این مسأله اشاره کرده‌اند که در آن مدینه‌ی فاضله‌ی خیالی که ملّا جاسم (هداه الله) درباره‌ی آن سخن می‌گوید، شیخ معروف نودهی تلاش کرده تا مولانا خالد را بکشد! برای مثال:
-‌ «چنین تعریف می‌کنند که طرفداران شیخ معروف به قصد کشتن خالد در مسجد، به آنجا هجوم برده‌اند» (نبهانی، یوسف، جامع کرامات الاولیاء : ۲/٥۷).

-‌ «تا جایی که اختلافات به جایی می‌رسد که شیخ معروف، پسرش کاک احمد شیخ و خلیفه‌اش عبدالرّحمان طالبانی را به منظور کشتنِ او (خالد) روانه می‌کند، امّا هردوی آنان در امر کشتنِ خالد ناکام می‌مانند و بازمی‌گردند. اگرچه شیخ معروف یک بار دیگر نیز آنان را برای همان کار می‌فرستد، امّا این بار نیز بخت با آنان یار نمی‌شود و باز با ناکامی باز می‌گردند»
(رک: ریبوار حَمَه توفیق محمّد، اختلاف میان مولانا خالد نقشبندی و شیخ معروف نودهی؛ در آنجا منابع اصلی را ذکر کرده است).

امیدواریم ملّا جاسم (خداوند، او را از مسیر ضلالت و گمراهی به مسیرِ صحیح و مستقیم، هدایت دهد) پس از خواندن این گفتارها، ضمنِ ریختن عرق شرمساری و خجالت، اندکی سخنان بی‌اساسِ خود را مورد بازبینی قرار دهد و از این نکته، مطلع گردد و به پیروانش نیز خبر دهد که بزرگانِ دو طریقتِ مذکور، چنانکه ذکر شد یا همدیگر را تکفیر و تفسیق کرده‌اند و یا همدیگر را دروغگو و بدکار و اهل بدعت دانسته‌اند و یا اقدام به قتل دیگری نموده‌اند! بنابراین این سنّتِ سیّئه را آنان به کوردستان وارد کرده‌اند، نه وهابیّت!

نویسنده: مصطفی محمّد هَولیری

ان شاء الله ادامه خواهیم داد؛ منتظر گفتار ۷ باشید...

2.0K views10:58