• «دیگه توی هیچ چیزی شادی حس نمی‌کنم. حتی کارهایی که قبلاً برام لذت‌بخش بودن، الان بی‌معنی شدن.»

• «حوصله هیچ‌چیز و هیچ‌کس رو ندارم. اصلاً انگیزه ندارم.»

• «انگار همه فقط منتظرن ببینن صلح ادامه پیدا می‌کنه یا نه. وقتی آینده نامعلومه، سخت میشه به چیزی دل‌خوش بود.»

• «فقط روزمرگی شده. زنده‌ایم، اما زندگی نمی‌کنیم.»


شاید این حرف‌ها را از اطرافیان‌تان شنیده باشید، یا خودتان هم این احساسات را تجربه می‌کنید. چنین حس‌هایی بعد از یک بحران بزرگ مثل جنگ، طبیعی است. چیزهایی مثل بی‌حوصلگی، بی‌انگیزگی، بی‌تفاوتی و نبود احساس شادی، همگی نشانه‌های روانی بحران هستند…

آنهدونیا یعنی چه؟

آنهدونیا (Anhedonia) یا بی‌لذتی یعنی ناتوانی در لذت بردن از چیزهایی که قبلاً برایتان خوشایند بوده. این حالت می‌تواند با بی‌انگیزگی، خستگی، بی‌احساسی و حتی تغییر در خواب یا اشتها همراه باشد.
بعد از یک بحران شدید، بدن در وضعیت استرس مزمن قرار می‌گیرد؛ مثل وقتی که طولانی‌مدت در حالت «جنگ و گریز» هستیم. این حالت باعث می‌شود سیستم عصبی و هورمون‌ها دچار اختلال شوند، به‌خصوص مسیرهایی که با لذت، هیجان و انگیزه درارتباط‌اند. نتیجه‌اش همان بی‌حسی و بی‌لذتی‌ای است که ممکن است تجربه کنید؛ درست مثل زمانی که بعد از دویدن زیاد، دیگر توان حرکت ندارید.
توجه: اگر این حالات بیشتر از چند هفته ادامه پیدا کرد و در زندگی روزمره‌تان اختلال ایجاد کرد، حتماً به روان‌شناس یا روان‌پزشک مراجعه کنید.

چطور با این وضعیت مقابله کنیم؟
این احساسات قابل‌درک هستند، چون رویدادی که باعث‌شان شده (مثل جنگ یا بحران‌های بزرگ دیگر) اغلب خارج از کنترل ما بوده. اما هنوز می‌توان کارهایی برای بهبود حال روان انجام داد. در ادامه، چند راهکار ساده و کاربردی پیشنهاد می‌شود. شاید لازم باشد چند مورد را امتحان کنید تا ببینید کدام‌یک برای شما بهتر جواب می‌دهد.

1️⃣ کارهایی را انجام دهید که قبلاً از آن‌ها لذت می‌بردید
شاید سخت باشد، اما تلاش برای بازگشت به سرگرمی‌ها و فعالیت‌های مورد علاقه‌ی گذشته، کمک می‌کند تا حس بهتری پیدا کنید.
لازم نیست با کارهای بزرگ شروع کنید؛ کارهای کوچک هم مفیدند. چند پیشنهاد:
• ورزش سبک یا پیاده‌روی
• پختن غذای مورد علاقه یا امتحان دستور جدید
• گشت‌و‌گذار در کتاب‌فروشی یا کتابخانه
• رفتن به پارک یا کافه برای دیدن مردم
• تماشای یک فیلم که قبلاً دوستش داشتید

2️⃣ کار جدیدی را امتحان کنید
شروع یک فعالیت تازه می‌تواند حس کنجکاوی، انگیزه یا هیجان را دوباره زنده کند. مثلاً:
• دیدن یک فیلم تازه
• یاد گرفتن یک مهارت جدید (مثلاً از یوتیوب)
• خواندن درباره‌ی یک موضوع جدید
یا سراغ کارهای خلاقانه بروید:
• نوشتن داستان یا خاطره
• نقاشی یا ساخت کاردستی
• دوختن لباس یا ساخت زیورآلات
• سرهم کردن یک ماکت یا وسیله ساده
مهم نیست که نتیجه‌ی کار چقدر بزرگ یا مهم باشد؛ حتی یک حس خوب کوچک هم ارزشمند است.

3️⃣ تحرک بدنی داشته باشید
فعالیت بدنی باعث ترشح اندورفین (هورمون شادی) می‌شود که به بهبود حال‌تان کمک می‌کند.
حتی اگر حال ورزش ندارید، با حرکت‌های ساده شروع کنید:
• کمی راه رفتن در خانه
• حرکات کششی سبک
• گوش دادن به موسیقی و کمی رقصیدن
اگر بتوانید در کلاس‌های گروهی یا در طبیعت ورزش کنید، از فواید ارتباط اجتماعی و اثرات آرامش‌بخش طبیعت هم بهره‌مند می‌شوید.

4️⃣ تمرین دوباره لذت بردن
بعد از بحران، حس شادی و قدردانی از لحظات کوچک زندگی ممکن است کم‌رنگ شود.
اما خوب است یادآوری کنیم که بحران‌ها چقدر می‌توانند ما را از همین لحظه‌های ساده و لذت‌های کوچک محروم کنند.
• به صبح‌های آرام، یک فنجان چای، نور آفتاب، صدای پرنده‌ها یا حتی یک لبخند ساده توجه کنید.
این تمرین‌ها ذهن ما را دوباره به سوی زندگی و امید بازمی‌گرداند.

🔹 ببینید سیاستمداران آمریکایی که با آگاهی، پول خرید تسلیحات شیمیایی صدام جانی علیه ایرانی‌ها و کردهای عراق را پرداختند، بعد از استفاده رژیم بعث از آن تسلیحات، چه نمایشی برای افکار عمومی دنیا بازی کردند!

🔹 مصاحبه‌ای ۳ ساعته اما دقیق و بی‌طرفانه بین «تاکر کارلسون» که خودش از حامیان ترامپ است و «اسکات هورتون» که تسلطش بر تاریخ خاورمیانه شگفت‌آور است.
لحظه به لحظهٔ این گفت‌وگو که تماماً براساس فکت‌ها و اسناد دقیق انجام شده نشان می‌دهد که ما ایرانی‌ها زیر چه حجمی از بمباران اطلاعات نادرست و دروغ مشغول زیست هستیم و کماکان دوست داریم باور کنیم که نیت غرب در مورد ما خیر است.
شگفت‌زده خواهید شد از حجم چیزهایی که در مورد پیرامونمان نمی‌دانستیم و چیزهایی که با روایت دروغ به خورد ما داده شده. مصاحبهٔ کامل را می‌توانید با زیرنویس انگلیسی در صفحهٔ یوتیوب خود تاکر کارلسون ببینید.

از صفحهٔ آرمان‌آرتزون

✔️ تصمیم گیری در مورد رژیم درمانی OCD در زنان در دوران بارداری بسیار دشوار است. تصمیم گیری باید بر اساس چندین عامل باشد، مانند خطرات بیماری روانپزشکی درمان نشده مادر و اثرات بالقوه شناخته شده یا ناشناخته داروهای موثر بر روان، مزایای درمان دارویی و درمان های جایگزین دارو. تصمیم گیری مستلزم ارزیابی دقیق روانپزشکی از جمله سابقه فردی و خانوادگی اختلالات روانپزشکی، عوارض جانبی یا اثرات درمانی داروها، شدت اختلال و میزان آسیب ثانویه در زمینه های شغلی، خانوادگی و اجتماعی می باشد.

✔️ درمان هایی دارویی که اغلب برای درمان OCD در بالین استفاده می شوند، داروهای ضدافسردگی سروتونرژیک از جمله مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، کلومیپرامین و همچنین داروهای آنتی سایکوتیک از جمله هالوپریدول، ریسپریدون، الانزاپین، کوئتیاپین و آریپیپرازول هستند.

✔️ داروهای SSRIs، رایج ترین داروهای سایکوتروپ هستند که در دوران بارداری تجویز می شوند. داده های ایمنی زیادی در مورد این گروه از داروهای ضد افسردگی وجود دارد، اگرچه گاهی اوقات داده ها به دلیل ناهمگونی ها و محدودیت های روش شناختی بحث برانگیز هستند. به نظر می رسد داده های گسترده تری در مورد ناهنجاری های مادرزادی، سندرم سازگاری ضعیف نوزادان (PNAS) و سن حاملگی در مقایسه با سایر پیامدهای نوزادی در دسترس باشد.

🔵 خط اول داروهای ضدافسردگی در درمان OCD در دوران بارداری، سرترالین، سیتالوپرام و اس سیتالوپرام هستند. سرترالین و سیتالوپرام برای درمان OCD موثر گزارش شده اند، اما مطالعات اندکی در مورد ارزیابی خطر نقایص مادرزادی در دسترس است. با وجود شواهد کمتر، پروفایل ایمنی اس سیتالوپرام، مشابه با سیتالوپرام گزارش شده است.

🔵 فلووکسامین، ممکن است به عنوان گزینه خط دوم دارودرمانی در نظر گرفته شود. گزارش شده که داده های تراتوژنیک کافی وجود ندارد، اما گزارشی هم از افزایش خطر نقص مادرزادی وجود ندارد.

🔵 فلوکستین ممکن است به عنوان گزینه خط سوم در نظر گرفته شود زیرا ممکن است با خطر نقایص جنینی و سندرم سازگاری ضعیف نوزادان (PNAS) همراه باشد.

🔵 گزینه های دارویی خط چهارم درمانی شامل ونلافاکسین، کلومیپرامین و پاروکستین هستند. داده های کافی از تراتوژن بودن ونلافاکسین و نیز گزارشی از افزایش خطر نقایص مادرزادی وجود ندارد. شواهد محدودی در مورد اثربخشی آن در OCD موجود است. در ارتباط با کلومیپرامین، مطالعات محدود از افزایش خطر ناهنجاری قلبی و عوارض جدی پری ناتال وجود دارد. علاوه بر این، خطر عدم تحمل مادر نسبتاً زیاد است و خطر ابتلا به PNAS زیاد است. در ارتباط با پاروکستین، علی رغم نتایج بحث برانگیز، این دارو با ناهنجاری های جنینی ارتباط مثبتی دارد. علاوه بر این، خطر بالایی برای PNAS وجود دارد.

✅ Faruk Uguz. Pharmacotherapy of obsessive-compulsive disorder during pregnancy: a clinical approach. Braz J Psychiatry 2015 Oct;37(4):334.