‍ سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم
Salò, or the 120 Days of Sodom 1975


از نظر منتقدان و روزنامه نگاران این فیلم رکیک ترین فیلم تاریخ سینما میباشد. فیلم به علت خشونت سادیسمی عریان و گرافیکی‌اش از زمان انتشار تا به حال جنجالی بوده‌است. در ۶۲ کشور اجازه پخش نگرفت و همچنان در برخی کشورها  ممنوع است.

🌍  محصول کشور ایتالیا فرانسه
🗣  زبان فیلم : ایتالیایی
📽| ژانر: درام، جنگی، هیجانی
⏰| مدت زمان: 117 دقیقه
🎬 کارگردان: پير پائولو پازوليني
📇 نویسنده: پیر پائولو پازولینی، سرجيو چيتى ، بر اساس "١٢٠ روز در سودوم" نوشه ماركى دو ساد ساخته شده است.
🎭 بازیگران: پائولو بوناچللی، جورجیو کاتالدی، اومبرتو پائولو کویینتاواله، آلدو والتی، كاترينا بوراتو، السا د جورجی، هلن زورژر، سونیا ساویانژ، اینس پلگرینی
🎼 موسیقی: انيو موركونه
🎥 فیلم‌برداری: تونیو دللی کللی

🏆برخی از افتخارات فیلم:
_به انتخاب انجمن منتقدان فیلم شیکاگو  شصت و پنجمین فیلم ترسناک تاریخ نام گرفت.
_طی نظرسنجی نشریه معتبر سایت اند ساوند از دید منتقدان جهان در رتبه ۲۰۲  
_از دید کارگردانان جهان در رتبه ۷۵ برترین فیلم‌های تمام ادوار سینما قرار گرفت.

✏️ کوتاه دربارۀ فیلم
نازی-فاشیست ایتالیا شمالی، در سال 1944
 فیلم در ایالتی اشغال شده در قسمت آلمانی ایتالیا می‌گذرد.
فیلم به تقلید از کمدی الهی دانته به چهار بخش ورودی جهنم، محفل هوس، محفل مدفوع و محفل خون تقسیم شده‌است.
نام فیلم: در تورات فصل پیدایش آمده‌ که سدوم شهری در دره اردن بوده‌ که حضرت لوط در آن ساکن بود.
پازولینی حلقه‌های جهنم را به روایتِ دوزخ دانته تحلیل می‌کند. از این فیلم با نام دوزخ منتظر یا اتاق انتظار جهنم نیز نام برده شده.
چهار مرد اصلی ماجرا به ترتیب دوک، اسقف، عالیجناب و رئیس جمهور خوانده می‌شوند. آنها در وهله اول موافقت می‌کنند که با دختران همدیگر ازدواج نمایند.آنها با کمک افراد خود ١۶ دختر و پسر جوان را می‌دزدند و به منطقه مارزابوتو می‌برند. در آنجا آنها بوسیله این دختران و پسران جوان و با کمک ۴ روسپی کهنه‌کار به اعمال شنیعانه با آنها می‌پردازند و بدینوسیله خود را ارضا می‌نمایند …

🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

🎥 #تریلر_فیلم:
« سلو، یا 120 روز فساد 1975 »


🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

‍ چرا باید این فیلم رو ندید و یا دید ⁉️

تماشای فیلم «سالو» بر همگان پیشنهاد نمی‌شود امّا اگر توان ذهنی بالایی دارید؛ این اثر درخشان را ببینید تا به قدرت کارگردانی «پازولینی» واقف شوید.
اکثر افرادی که سالو  رو دیده اند، این فیلم رو زننده، تهوع آور و غیر قابل تحمل دانسته اند.. در حالی  که  همان تصاویر زننده و سادیستیک قسمت هایی هستن که  نگاه اکثر منتقدین  و مخاطبان حرفه ای سینما  را به خودش خیره کرده..
رفتارهای زشت و خشونت امیزی که بیانگر جامعه ی انسانیِ ما هست و هر روزه در تمام نقاط دنیا با شکل های مختلف در حال اتفاق است.. در واقع این فیلم نیست که زننده و ازار دهنده است، بلکه رفتار نژادپرستانه و فاشیسمی انسان است که در قالب فیلم به نمایش درامده..
پازولینی در این فیلم حاکمین و افراد قدرتمند رو  به بیمارانی سادیسمی که از شکنجه و توهین کردن به قشر ضعیف غرق در لذت میشن تشبیه کرده..
این فیلم آخرین فیلم پازولینی بود چرا که مدت کوتاهی بعد از پخش توسط یک مرد به طرز وحشیانه ای به قتل میرسد.می‌توانیم بگوییم که پازولینی این جرات را داشت و بهایش را هم پرداخت کرد.
برخی قتل او را سیاسی و مربوط به این فیلم می‌دانند چرا که به اعتقاد پازولینی، «سادیسم، از رهگذر فاشیسم به سرمایه‌داری جدید منتهی می‌شود.»
پازولینی شاید هرگز خودش فکر نمی کرد که در ۵٣ سالگی فیلم سالو آخرین اثرش باشد. فیلمی که قرار بود سنگ بنای یک سه گانه باشد اما قدرت های کثیف و فالانژیست های نئو فاشیست در ایتالیا نگذاشتند که پازولینی زنده بماند و حقیقت را به تصویر بکشد.
پازولینی که از او به عنوان شهید سینما یاد می شود آخرین اثرش یکی از بحث برانگیز ترین و جنجالی ترین فیلمهای تاریخ سینماست. اثری که تا به امروز افراد زیادی نمی توانند تا انتها آن را ببینند. این فیلم بجای اینکه تصویر را به دام انتزاع بیاندازد، واقعیت زندگی انسانی را برهنه نمایش داده و معادلات فریبانه ی تصویر در سینما را به هم می زند.

🔘 سالو در مورد چهار سردمدار قدرت است که در بحبوحه ی جولان فاشیستها در ایتالیا برای خویش معبد پانتئونی در جمهوری سالو ساخته اند و در مدت سه ماه با برده های جوانشان دست به مشمئز کننده ترین و ویران کننده ترین اعمال انسانی می زنند. پازولینی در جای جای فیلم با ضرباهنگ تدوامی روایتش، خوی حیوانی آدمی را به ورطه ی عمل می کشاند و سکانس به سکانس واقعیت را برهنه تر به نمایش می گذارد. این فیلم در مورد برده داری مدرن است. برده داری ای که می تواند از پس ایدئولوژی به وجود بیاید. حال جایگاه اخلاق با اقتباس پازولینی از رمان اروتیک مارکی دوساد، به جهان امروز منتقل شده و با نمایشی پراگماتیسمی همراه است. «سالو» براساس رمانی از مارکی دوساد ساخته شده اما ارجاع‌های متعددی به «تبارشناسی اخلاق» نیچه، اشعار ازار پاوند و «در جست‌وجوی زمان ازدست‌رفته» مارسل پروست دارد.
همانطور که می دانیم سودوم شهر لوط پیامبر در تاریخ بوده که در کتاب عهد عتیق از آن به عنوان شهر گناه یاد شده است که به عذاب الهی دچار گشت. حال فیلمساز با تبحری مثال زدنی، سودوم را در قرن بیستم بار دیگر بر خرابه های اخلاق و بشریت مدرن بنا می کند و از بحران های متزلزل انسانی، نمایشی بی پیرایه به تصویر می کشد.
آری، آخرین اثر پازولینی به شدت فیلم خشن و بی رحمی است و به هر کسی نمی توان آن را توصیه کرد. چون تماشا کردن این اثر، جسارت دو چندانی در قوه ی نگاه و امر خودآگاه می خواهد که کار هر کسی نیست. سالو به حدی در زمان اکرانش اثر گذار بود و نشان داد که پازولینی در جهانی انتزاعی پرسناژهایش را نساخته، که درست چند هفته بعد از ساخت فیلم به طرز فجیحی در ایتالیا کشته شد. ضاربین بدن وی را متلاشی کردند و نحوه ی قتل او نشان از اوج نفرت آنان از پازولینی بود.
اما سالو با همه ی سکانس های ویران کننده و خشنش پلان آخر را با رقص تانگوی دو فالانژیست به پایان می رساند. در این پلان می بینیم که دو فالانژیست جوان پس از قربانی کردن برده ها، از عشق و دوست دخترهایشان حرف می زنند و در قلعه ی دوزخیشان با هم تانگو می رقصند. یعنی اینکه آنها در ظاهر می توانند مثل همه ی ما انسانها، آدم های معمولی ای باشند و زندگی روتینی بکنند.
✍ #پژمان_خلیل_زاده

🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

📽 تیزر فیلم "سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم (۱۹۷۵)"



🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

تصویری از پیر پائولو پازولینی و مادرش سوزانا.

Join 👉 @honar7modiran

‍ در «سالو» نباید بدنبال لحظات دل‌نشین و نماهای زیبا بود؛ بلکه «پازولینی» در این فیلم با تسلّط بالا بر حرفهٔ فیلم‌سازی، با بی‌رحمی تمام ذهنیّت خود را نشان می‌دهد و مخاطب نیز بایستی به دشواری این تصاویر را تحمّل کند.
 بله، سالو فيلمي تهوع‌آور است. شكي نيست. اما آيا پازوليني چيزي غريب و بدون وجود خارجي را در ذهن مي‌پروراند تا با بازسازي آن در مقابل دوربين بيننده‌اش را آزار بدهد؟ آيا هرآنچه در سالو وجود دارد در جهان واقعي و پيرامون ما به چشم نمي‌خورد؟
فیلم آخر پازولینی که در زمان خودش تا سالها و حتی هنوز هم در برخی کشورها رسما ممنوع بود و است، گرچه در عصر دیجیتال چنین ممنوعیت هایی بیشتر مضحک است تا موثر و خود حتی عامل کنجکاوی و گرایش بیشتر مردم برای تماشای چنین آثاری (و اخلاقیات قشری همیشه سالب آزادی بوده و آزادی منادی اخلاق اصیلِ عاری از سالوس و خود و دگر فریبی).
پازولینی معتقد بود که Salo فیلمی فراتر از صرفاً نمایشگر فتیش ها و ناهنجاری های جنسی است، بلکه این فیلم اثری درباره ی فاشیسم و سواستفاده از قدرت، آن هم قدرتی مطلق که چیزی جلودار آن نیست، می باشد.
امروزه فیلم Salo جز آثار مهم ژانر وحشت محسوب می شود که پرچم دار ژانری چون «نهایت گرایی نوین فرانسه» نیز می باشد. Salo الهام بخش و جز آثار مورد علاقه ی بسیاری از فیلم سازان بزرگ دوران ما از جمله گاسپارنوئه، میشائیل هانکه ، راینر ورنر، فاسبیندر، و غیره می باشد.
🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

سکانس 1/5 از فیلم سالو

پیش دوزخ یا اتاق انتظار برای جهنم.

https://www.tg-me.com/honar7modiranSaloor120Days/9

‍ 1944 ايتاليا به دست متفقين افتاده است. آن چه از قدرت فاشيست ها بر جا مانده به جمهوري سالو واقع در منطقه کوچکي در شمال ايتاليا، محدود مي شود. 
فیلم با موسیقی مفرح پیشنهادی «انیو موریکونه» و قاب سبز و ساده یی از مناظر چشم نواز شمال ایتالیا آغاز می شود. اولین نمای فیلم، نمایی زیبا و شبه نئورئالیستی است که ویلایی را در کنار دریا به تصویر می کشد. با این حال فیلم نسبتا سریع خصلتی تاریک و سیاه به خود می گیرد. چهار تن از سران نازی (یک رئیس‌جمهور، یک اسقف، یک دادستان و یک دوک) در اٌطاقی سندی را امضا می کنند.
تعدادي مامور فاشيست مي بينيم كه مشغول تعقيب و دستگيري پسرها و دخترهاي بالغ هستند تا جهت تشكيل جمهوري سالو آنها را به قصري دورافتاده ببرند.
اين چهارتن از سران، مجموعه قوانيني رو به عنوان قوانين زندگي(قانون اساسي جمهوري سالو) تدوين كردند كه انگيزه ها و رفتارهاي ساديستيك به عنوان اساسي ترين پايه زندگي در آن جريان داشت.
فیلم از بی اعتقادی بورژوازی به نهاد خانواده شروع و دختران همدیگر را به همسری قبول می کنند تا به گفته سران، سرنوشت اقتصادی و سیاسی خود را به هم وصل کنند.
نخستین گام را برای قوام‌بخشیدن به آنارشیِ لذت و قدرتِ خود بر می‌دارند. چند سرباز فاشیست به سراغ دختران‌شان می‌آیند، به صورت یکی از آنها تف می‌کنند و با خشونت و تندی همگی را به اتاق پدران‌شان می‌کشانند. تصویری متقارن و تخت را می بینیم. در باز است، و سربازان نیز نظاره‌گرند. تصویر ثابت است و برش نمی‌خورد. انگار نمای نقطه‌نظرِ سربازان نیز باشد. یکی از آن چهار نفر برمی‌خیزد و می‌گوید:
دوستان عزیز ... از طریق ازدواج با دخترهای خودمان تا ابد در سرنوشت هم سهیم می‌شویم. و بعد دختران را با ادای احترام بین یکدیگر تقسیم می‌کنند. خانواده کنونی بر بنیاد سرمایه و نفع خصوصی.این خانواده در کاملترین شکل خود فقط در میان بورژواها وجود دارد.
بعد از تف انداختن نگهبانان این نظم به روی دختران بورژوا و قرارداد ازدواج با دختران همدیگر دوک با شکلی استهزاء آمیز می گوید:
درون باغ های زیبا،دختران جوان عاشق می شوند،رادیو گوش می کنند…چای می نوشند و تصور می کنند تا ابد آزادند و به این فکر نمی کنند که بورژوازی از خون بچه های خودش هم نمی گذرد.

افراد دستگیر شده از ميان جوان هاي بالغ و باكره هستن که، تعداد ٩ نفر از سالمترين پسرها و ٩ نفر از بهترين دخترها را انتخاب كرده و براي اعمال رفتارهاي ساديستيك و سوء استفاده جنسي به قصري دور افتاده منتقل مي شوند.
🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

‍ نمایی از "سالو، 120 روز سدوم" پازولینی (1975). در ابتدای فیلم مادر یکی از بچه هایی که چهار فاشیست برای تشکیل جمهوری فاشیستی سالو در سال 1944 میبرند شالی برایش میفرستد و میگوید آن را جا گذاشته! این نما معرف یکی از مضمونهای محوری فیلم است: همدستی مظلومان و شکنجه شوندگان با ظالمان و شکنجه کنندگانشان. به گفته کارگردانش: "همیشه نگاه قربانی است که خبر از اعمال خشونت علیه او- زن یا مرد- میدهد". به قول ریچارد راود این فیلم تجسم بخش شیفتگی محکومان به تنزل یافتن در حد یک شیء است!

🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

‍ تعدادي از مردان به سربازان سپرده مي شوند؛ اما اغلب آنها به سالني برده مي شوند تا اشخاص هرزه آنها را” تفتيش” نمايند. آنها با مردان جوان بحث مي كنند؛ به برخي از آنها دستور مي دهند تا لخت شوند؛ و نام برخي از پسران را كه مي پسندند بر روي ورقه هايي يادداشت مي كنند تا با آنها به گونه اي دموكرات برخورد شود.
پازوليني نزاعي طبقاتي را به تصوير مي كشد؛ چيزي كه در رمان دو ساد از آن خبري نيست؛ در رمان، جوانان از فرهيختگانند در حاليكه در فيلم، اغلب شان از طبقه پروتاريا مي باشند. اين امر انتخابي كليدي در گسترش نظام رمزگان پازوليني محسوب مي شود. فرايندي مشابه براي زنان جوان نيز اتفاق مي افتد و عياشان به كمك فواحشي پا به سن گذاشته، دختران و پسران را براي مقاصد شنيع خويش بر مي گزينند. فواحش آن هنگام كه زنان جوان را به عنوان برده مي فروشند؛ بسيار به دلالان و واسطه ها شبيه هستند. روح نئوسرمايه داري خود را آشكارتر مي سازد.
جمع همراه – چهارعياش و هرزه، چهار فاحشه، چهار محافظ، نه پسر و نه دختر – به سرزميني اسرارآميز، محصور در سلسله اي از كوهها گسيل مي شوند. از زمان حضور در ويلا ، قربانيان رمز رسمي اختلالات جنسي و قوانيني را كه زين پس مابقي ايام نكبت بار آنها را پيش خواهد برد؛ مي خوانند. از اينجا به بعد فيلم بر اضمحلال كنايه آميز اين جوانك هاي نگون بخت در عذاب بي نهايت دوزخي كه سر رشته اش در دستان عياشان است؛ تمركز مي كند.
در ساختار سالو، پازوليني حلقه هاي جهنم را آن گونه كه در دوزخ دانته به تفصيل تبيين شده؛ تحليل مي كند. لذا تا به حال از اين فيلم تحت عنوان ” دوزخ منتظر”، يا اتاق انتظار جهنم نيز ياد مي شده است.
🎬 salo or the 120 Days of Sodom
Join 👉 @honar7modiran

موسیقی فیلم سالو


🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran

درون مایه بسیاری از آثار شاخص پازولینی اقتباس از آثار ممتاز کلاسیک جهان همچون مده آ، حکایت های کانتربری و هزار و یک شب است. فروپاشی بنیادین، فروپاشی یک کل منسجم و خودنگاری در تئوری در سینمای شاعرانه او الهام بخش او‌ بوده اند. 
سینمای پازولینی، سینمایی است حماسی و اسطوره ای. فیلم های پازولینی جسارت و بی پروایی در نمایش، تهوع آور و خشونت و فاشیسم در عصری جنون زده با آدم هایی مست و دردکشیده، ضدیتی است حاد، قاطع و مطلق که هیچ چیز آن را التیام نمی بخشد.
پازولینی کارگردانی متفاوت، با عقاید به ظاهر تاریک و نمایش بی پروا و جسورانه بود. این عقاید و الهام از ادبیات غنی کلاسیک غرب، فیلم هایش را به بحث برانگیزترین فیلم های قرن بیستم بدل کرد. 
آخرین فیلم پازولینی سالو یا ۱۲۰ روز در سودوم، بیانیه ای است علیه فساد اخلاقی فاشیسم ایتالیا.

Join 👉 @honar7modiran

▪️پیر پائولو پازولینی

ــ می‌گویند که من سه قهرمان دارم؛ مسیح، مارکس و فروید. این کاستنِ همه چیز به فرمول است. در حقیقت، تنها قهرمان من واقعیت است. اگر من انتخاب کرده‌ام که ابتدا یک فیلمساز و سپس یک نویسنده باشم، به این دلیل است که سینما را به عنوان وسیله‌ای برای بیان واقعیت به ادبیات که واقعیت را از طریق نشانه‌ها که همان کلمات هستند، بیان می‌کند، ترجیح می‌دهم. زیرا که دوست دارم واقعیت را از طریق واقعیت بیان کنم.

Join 👉 @honar7modiran

سالو آغاز يك سه گانه جديد بنام مرگ بود كه خود مرگ مجال ساختن دو فيلم ديگر اين سه‌گانه را به پازوليني نداد؛ معلوم نيست كه پازوليني در اين دو فيلم نساخته قرار بود چه فاجعه‌اي را نمايش بدهد. امتداد نگاه تند و تيز و طنز برنده او نسبت به مذهب و به خصوص استفاده از مذهب در تحكيم قدرت و ثروت از فيلمهاي قبلي او تا سالو كشيده شده است.

🎬 salo or the 120 Days of Sodom

Join 👉 @honar7modiran