İmam İbn Kayyım şöyle der:

"Zikir, kalbe hayat kazandırır. Ben, Şeyhü'lİslam İbni Teymiye'nin (Allah Teâlâ ona Rahmet etsin) şöyle dediğini işittim: "Kalp için zikir, balık için su ne ise odur. Sudan ayrıldığı zaman balığın hâli ne olur?" Zikir, kalbin ve ruhun gıdasıdır.. Kul ondan uzaklaştığı zaman, kalbi ve ruhu gıdasından uzak tutulmuş ceset gibi olur. Bir defasında Şeyhü'l-İslam İbni Teymiye'nin yanında bulunuyordum. Sabah namazını kıldıktan sonra oturup öğleye yakın bir zamana kadar Allah Teâlâ'yı zikretti ve sonra bana dönerek şöyle dedi: "Bu benim kahvaltımdır. Eğer ben bu kahvaltıyı yapmayacak olursam, bütün gücüm ve kuvvetim dağılıp gider." Veya buna yakın bir söz söyledi. Bir defasında yine bana şöyle demişti: "Ben, sadece biraz istirahat etmek ve nefsimi biraz dinlendirmek için bâzen zikri terk ederim ki; bununla yeni bir zikre hazırlanabileyim" veya bu mânada bir söz söylemişti. Zikir, kalbin cilâsıdır. Onun pasını giderir ve onu parlatır. Bu husus daha önce bir hadis-i şerifte geçmişti. Her şeyin bir pası olduğu gibi, kalbin pası da gaflet ve hevâdır. Kalbi parlatan cilâ ise zikir, tevbe ve istiğfardır."

[Zikir ve zikrin faziletleri s.103]

"Çocuğun velisi, çocuğu yalandan ve hile-hıyanetten, öldürücü zehirden sakındırdığından daha büyük bir titizlikle sakındırmalıdır. Çünkü eğer ona yalan ve hile yolunu kolaylaştırırsa, bu onun dünya ve ahiret saadetini mahveder ve onu her türlü hayırdan mahrum bırakır."

İbn Kayyim Rahimehullah

Seleften bir zat, bir adamla karşılaştı. Adam ona katı davrandı ve eziyet etti. Bunun üzerine zat: 'Bekle, şimdi eve girip geleceğim' dedi. Eve girdi ve Allah'a secde etti, yakardı ve Rabb'ine tevbe edip yöneldi. Sonra yanına çıktı. Adam: 'Ne yaptın?' diye sorunca bu zat: 'Seni bana musallat etmesine sebep olan günah için Allah'a tevbe ettim.' dedi.

İbnu'l Kayyim bu rivayeti aktardıktan sonra dedi ki:

Kulun iyilerden ve kurtuluşa erenlerden olduğunun alameti fikir ve düşüncelerini, kendisi, günahları ve kusurları üzerinde yoğunlaştırması, bunlarla, bunların ıslahı ve Allah'a tevbe ile meşgul olmasıdır. Öyle ki bunlardan, başına gelen belayı düşünmeye vakti kalmaz. Bu durumda kendisi tevbe ve kusurlarını ıslahı üstlenince, Allah da kesinlikle ona yardım, koruma ve şerri ondan defetmeyi üstlenir. Bu durumda o ne mutlu bir kul, başına gelen ne bereketli bir musibet ve ondaki etkisi ne güzeldir! Ancak başarmak ve doğru yolu bulmak Allah'ın elindedir. O'nun verdiğini engelleyecek, engellediğini verecek hiçbir şey/güç yoktur. Buna herkes muvaffak kılınmaz. Kişinin bunda hiçbir bilgisi, iradesi ve kudreti yoktur. Her güç ve kuvvet Allah'ın elindedir.

قال ابن القيم رحمه الله

القلب الغافل ،

مأوى الشيطان.

📚مفتاح دار السعادة 112/1

İbn Kayyım رَحِمَہُ اللّهُ عَنْهُ şöyle demiştir :

"Gaflet içindeki kalp. Şeytanın barınağıdır."

📚 [Miftâhu Dâr is-Sa‘âde,1,112 ]

قال ابن القيم رحمه الله-:
"فلا يُلقي في الكُرب العِظام إلا الشِّرك ولا يُنجي منها إلا التوحيد".

الفوائد 96.


İbn Kayyım رَحِمَہُ اللّهُ şöyle demiştir:

Büyük sıkıntılara insanı düşüren şey şirktir;
ve o sıkıntılardan kurtaran ise sadece tevhiddir.

(el-Fevâid, s. 96)

Kalbin susayacak olursa onu Kur'ân'dan başka bir şeyle sulama.
Yalnızlık çekerse onu Rahman'ı zikretmekten başka bir şeyle teselli etme. (İbn-i Kayyım el-Cevziyye, el-Fevaid)

Hakiki bela, ancak günahlardır ve onların peşinden meydana gelenlerdir.

Gerçek afiyet ise, yaratıcıya itaat ve onun peşinden meydana gelenlerdir…

|| İbn Kayyım Rahimehullah

فليس الشأن فـي أن تحب الله؛ بل الشأن في أن يحبك الله..

ابن القيم | روضة المحبين


Mesele, senin Allah'ı sevmen değil; asıl mesele, Allah'ın seni sevmesidir.

(İbn Kayyim Rahimehullah| Ravdatü’l-Muḥibbîn)

İbn-i Kayyim – rahimuhullah – der ki:
Haydi, Adn Cenneti’ne, oradadır çadırlar,
Orasıdır yurdun.
Ama şimdi esiriz...
Ne dersin? Vatana dönüp selâmete erer miyiz?

(İyad Kuneybi, Allah'a hüsnüzan beslemek, s 210)

İnsanların mutlu olması, Allah ile mutlu olmaları oranındadır. Kim Allah ile mutlu olabiliyorsa, her şeyle mutlu olur. Kim de Allah ile mutlu olamıyorsa, nefsi sadece dünyaya yönelir ve neticede pişmanlık duyarak perişan olup gider. Bunu ancak kalbinde hayat olan kimseler tasdik eder. Kalbi ölmüş kişiye gelince, onun sahip oldukları seni ürkütür. Sen, mümkün olduğu kadar onunla karşılaşmamaya çalış. Çünkü sen, ancak onu gördüğün zaman ondan ürkersin. Eğer bir şekilde onunla imtihan olduysan, ona zahiri yönünü göster; kalbini ondan gizle, ona sırrını da verme. Sana daha faydalı olan işler varken, kalbi ölmüş biriyle meşgul olma.

(İbn Kayyim Rahimehullah, El Vabilus Sayyib, s, 107)

‏قال ابن القيم رحمه الله:

على قدر غفلة العبد عن الذكر
يكون بعده عن الله.

الوابل الصيب 62


İbn Kayyım (Allah ona rahmet eylesin) şöyle demiştir:

"Kulun zikirden gafleti nisbetince Allah'tan uzaklığı artar."

El-Vâbilu’s-Sayyib, s. 62

“Allah Teâlâ’yı az zikretmek, nifakın belirtilerindendir.”

İbn Kayyım Rahimehullah

للصدقة وفِعْل المعروف تأثيرًا عجيبًا في شرح الصدر.

ابن القيم | زاد المعاد

Sadaka'nın ve salih amel işlemenin
göğsü genişletmede acaip bir tesiri vardır.
İbnul Kayyım Rahimehullah, Zadul Mead)

‏قال الإمام ‎ابنُ القيّم -رَحِمَهُ اللّٰـه :

وَڪَانَ ﷺ يُڪِثِرُ الدُّعَاءَ فِي عَشْرِ ذِي الْحِجَّةِ،
وَيَأْمُرُ فِيهِ بِالْإِڪْثَارِ مِنَ التَّهْلِيلِ وَالتَّڪْبِيرِ وَالتَّحْمِيدِ .

📖 "زَادُ المَعَادِ 360/2"

İmam İbnü’l-Kayyim -rahimehullah- şöyle demiştir:

"Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem), Zilhicce’nin ilk on gününde çokça dua ederdi ve bu günlerde çokça tehlil (lâ ilâhe illallah), tekbir (Allahu ekber) ve tahmid (elhamdülillah) getirilmesini emrederdi."

(Zâdü’l-Meâd, 2/360)

ﺃﻓﻀﻞ اﻟﻜﻼﻡ ﺑﻌﺪ اﻟﻘﺮﺁﻥ ﺳﺒﺤﺎﻥ اﻟﻠﻪ، ﻭاﻟﺤﻤﺪ ﻟﻠﻪ، ﻭﻻ ﺇﻟﻪ ﺇﻻ اﻟﻠﻪ، ﻭاﻟﻠﻪ ﺃﻛﺒﺮ.

ابن القيم | زاد المعاد

"Kur’an’dan sonra en faziletli sözler: 'Sübhanallah, Elhamdülillah, La ilahe illallah, Allahu Ekber'dir."

(İbn Kayyim Rahimehullah| Zâdü’l-Meâd)

İbnu Kayyim dedi ki:

“Edeb, dinin tamamının ta kendisidir.”

Medâricu’s-Sâlikîn 2/363

Seleften bir zat, bir adamla karşılaştı. Adam ona katı davrandı ve eziyet etti. Bunun üzerine zat: 'Bekle, şimdi eve girip geleceğim' dedi. Eve girdi ve Allah'a secde etti, yakardı ve Rabb'ine tevbe edip yöneldi. Sonra yanına çıktı. Adam: 'Ne yaptın?' diye sorunca bu zat: 'Seni bana musallat etmesine sebep olan günah için Allah'a tevbe ettim.' dedi.

İbnu'l Kayyim bu rivayeti aktardıktan sonra dedi ki:

Kulun iyilerden ve kurtuluşa erenlerden olduğunun alameti fikir ve düşüncelerini, kendisi, günahları ve kusurları üzerinde yoğunlaştırması, bunlarla, bunların ıslahı ve Allah'a tevbe ile meşgul olmasıdır. Öyle ki bunlardan, başına gelen belayı düşünmeye vakti kalmaz. Bu durumda kendisi tevbe ve kusurlarını ıslahı üstlenince, Allah da kesinlikle ona yardım, koruma ve şerri ondan defetmeyi üstlenir. Bu durumda o ne mutlu bir kul, başına gelen ne bereketli bir musibet ve ondaki etkisi ne güzeldir! Ancak başarmak ve doğru yolu bulmak Allah'ın elindedir. O'nun verdiğini engelleyecek, engellediğini verecek hiçbir şey/güç yoktur. Buna herkes muvaffak kılınmaz. Kişinin bunda hiçbir bilgisi, iradesi ve kudreti yoktur. Her güç ve kuvvet Allah'ın elindedir.

ولا يكفر العبد بالطاغوت حتى يجعل الحُكمَ للَّه وحده.

ابن القيم | طريق الهجرتين ٧٤/١


Kul hâkimiyeti yalnızca Allah’a ait kılmadığı müddetçe, tâğûtu inkâr etmiş olmaz.

İbnu’l Kayyim | Tarîku’l Hicreteyn 1/74

‏قالَ الإمام ابنُ القيّم رحمهُ الله :

مفتاحُ الرِّزق،

السّعيُ مع الاستغفار والتّقوى.

(حادي الأرواح (١٠٠).

İmam İbnu’l-Kayyim rahimehullah şöyle dedi:

"Rızkın anahtarı, istiğfar ve takva ile birlikte çaba göstermektir."

(Hâdî el-Ervâh, s. 100)