✅ رستم خان با دلیری و رشادت تمام در حضور پادشاه کرنش و تحیات لازمه به جا می آورد.
چون از هویت او می پرسند خود را زرتشتی معرفی می کند شاه بی خبر از وجود زرتشتیان در کشور خود می پرسد آیا هنوز هم زرتشتیان در ایران ساکن می باشند؟ جواب می دهد آری عده ای تو سری خورها و رنجبر و زحمتکش می باشند که مالیات دولت و بار دیوان را به وقت خویش می پردازند ولی نصف آن به خزانه ی عامره نمی رسد و به جبيب مباشرين و مامورين محل می رود.
شاه از رک گوئی و پر دلی رستم خان خوشش می آید.
یک هفته او را در تهران در باغ خویش نگاه می دارد.
سپس فرمان شاهی دایر بر استرداد یک شاهی مالیات اضافی جزیه را صادر و به مهر شاهنشاهی مزین و به اتفاق یک مامور او را به یزد مراجعت می دهد.
مباشرین مالیات از مشاهده ی فرمان شاه و فراش شاهنشاهی واهمه کرده مالیات اضافی را به زرتشتیان واپس می دهند ولی کینه ی رستم خان را در دل خود می پرورند تا به موقع از او انتقام بکشند.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۲۸۳
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

نَبُر

به روز، پیروز ‌و فرخ روز گوش ایزد از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

یک شنبه ۹ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۳۱ آگوست (اوت) سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ گوش = گئوش ، روان جهان.

✔️ نبُر : پرهیز از کشتن حیوانات سودرسان.
پرهیز از خوردن خوراک‌های گوشت‌دار.

@khashatra

#گوش_ایزد

امروز «گوش ایزد» چهاردهمین روز از گاه شمار زرتشتی است.
بنابر گاه شمار زرتشتی، هر ماه، ٣٠ روز دارد و هر کدام از این ٣٠ روز، نامی و امروز، روزی است که نامش «گوش» است.
گوش، یک ایزد است و عنوان ایزد برای آن‌چیزهایی کاربری دارد که ستودنی هستند، یعنی داده‌های نیک اهورایی که در خور ستایشند. گوش‌ایزد، ستودنی است آن اندازه که هتا یکی از یشت های اوستا، به این ایزد ویژه شده است. «گوش‌یشت» یا «درواسپ‌یشت»، آن یشتی است که در‌ آن از «گوش‌ایزد» سخن رفته است.

واژه‌ی «گِوش» یا «گئوش» بارها در «گاتها» (سروده‌های اشوزرتشت)، در «اوستا» و در نوشته‌های پهلوی آمده است.
واژه‌ی گئوش هم چون واژگان بسیار دیگری که چم های گوناگون دارند، چند چم دارد که بی‌گمان باید در جمله معنایش کرد.
این واژه به چمار «گیتی» و «مجموعه‌ی آفرینش» و از سویی دیگر به چم «گاو» است، البته این چم یعنی گاو نیز در استوره‌های ایرانی، همان «آفریده»  یا گیتی است.
گوش یا گئوش در اوستا هم به چم گاو و هم به چم گیتی آمده است. «اورو» نیز  كه به چم روان است همراه با واژه‌ی گئوش، معنی روان جهان یا روان گاو را می‌رساند. «گئوش‌ارورون» نگاه دار گله‌ها و چارپایان سودمند است.
گاو در استوره‌ها، نماد گیتی ست و از دیدگاه فلسفی نماد زندگی دنیوی و خاكی است.

بنابر باور ایرانیان گوش‌ایزد، پاسدار و نگهبان جانداران سودمند است که این خویش کاری با چم این ایزد، هم‌خوانی دارد.
یعنی آزردن جانداران سودمند به نوعی به چم آزار آفرینش، به چم آزار گیتی‌ست.

ایزد گوش برای پاسداری از جانداران سودمند، به همراهیِ «ماه ایزد» و «رام‌ایزد» به یاریِ«وهمن امشاسپند» می‌شتابد.
پس ماه ایزد، رام‌ایزد و گوش‌ایزد، یارانِ «وهمن امشاسپند» در این خویش کاری هستند.

زرتشتیان از دیرباز در این ۴ روز از ریختن خون جانوران و از خوردن گوشت آن‌ها پرهیز می‌کنند و این کار برای نگهبانی از شمار جانوری و سلامتی انسان‌ها انجام می‌شود.

پرهیز از کشتن و خوردن جانوران هم چون یک قرارداد کلی است برای آن‌که در این ۴ روز، جانوران در امان باشند.

تصور کنید که این قرارداد از این دایره‌ی کوچک (هازمان زرتشتی) فراتر رود و جهانیان در این ۴ روز بر خود بایسته بدانند که از کشتن جانوران و خوردن خوراک‌های گوشتی بپرهیزند؛ بی‌گمان که آمار کشتار جانوران به اندازه‌ی بسیاری پایین خواهد آمد و از سویی برای انسان‌ها تمرینی خواهد بود برای خوردن خوراک‌های گیاهی.

روز «گوش‌ایزد» هم چون یک تلنگر، هر ماه، به ما «مجموعه‌ی آفرینش» را یاد آوری می‌کند.
گوش‌ایزد، هم چون رام‌ایزد و ماه ایزد و وهمن‌امشاسپند، تلنگری است تا «گیتی» را از یاد نبریم و یادمان نرود که بخشی از این مجموعه هستیم، اگر بخشی از هستی را بیازاریم، آزرده خواهیم شد. گویند در این روز باید جشن گرفت.

سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :

گوش‌روز ای نگار مشكین‌ خال،
گوش بربط بگیر و نیک بمال.

من ز بهر سماع خواهم گوش،
بی‌سماعم مدار در هر حال.


اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم) :

پرورش گوش اورون کن، گاو به ورز آموز.


اندرزنامه‌ی آذرباد مهر اسپندان در سروده‌ی استاد ملک‌الشعرای بهار :

به (گوش) اندرون گاو ساله، به مرز،
ببند و بیامرز بر گاو، ورز.

🌺 گل میزورس نماد گوش ایزد است.

@khashatra

#چهار_روز_نبر


روزهای نبر در کیش زرتشت چهار روز در هر ماه است.
به عبارت دیگر، زرتشتیان ۴۸ روز در سال نبر یا (پرهیز از خوردن گوشت و کشتار حیوانات سودمند) را می‌گیرند اما نه پشت سرهم.
زرتشتیان برای زیاده روی نکردن در خوردن گوشت جانوران، روزهای #دوم و #دوازدهم و #چهاردهم و #بیست_و_یکم هر ماه زرتشتی از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

این چهار روز متعلق به چهار امشاسپندِ و ایزدان  #وهمن #ماه #گوش و #رام می‌باشد.
در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه اسم خاصی وجود دارد.
یکی از این روزها «وهومن» است که بعدها به نام بهمن تغییر ریخت داده و به چم‌ منش نیک است.
روز «ماه»، روز «گئوش» یا گوش و روز «رام» نیز به همراه روز «وهومن» روزهایی هستند که گوشت خوردن درآن نکوهیده شده و به آن نبر(Nabor) می گویند.

"نبُر" فعلی جزو سنت زرتشتیان می‌باشد.
به چمار نبریدن و منظور از آن نکشتنِ حیوانات و سر آن ها را نبریدن بوده است.
در قدیم، برخی از زرتشتیان در کلِ ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند.
نیک است بدانید که نمادِ بهمن، سپیدی و پاکی است از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که؛
منش نیک به چم سپیدی ست.
هم چنین برای اطلاعاتِ عمومی می‌ گویم که وهومن نزدِ مزدیسنان بزرگی زیادی دارد.
چرا که با وهومن است که یک مزدیسن هوخت/Hovakht و هورشت/Hovarasht را می فهمد و رعایت می کند.
به چم این که با اندیشه ی نیک به کردار نیک و گفتار نیک نیز می رسد و منطقی می شود.
زرتشتیان باید در سه بخش #مینویِ #شنوایی، #اندیشه و #احساس همیشه کوشا باشند.
به آن چم که با این سه حس،
از نیکی و "امر نیک" دور نشوند.
و “اندیشه و احساس و شنوایی” باید همیشه سرشار از نیکی باشد.

@khashatra‌

فتحعلی شاه در سال ۱۳۵۰ هق در مسافرت به اصفهان يک سره به عالم مینو رهسپار می گردد.
در دوران گذشته در فاصله ی بین فوت شاه و جلوس ولیعهد بر اورنگ شاهی ، روزگار مردم بیچاره تار و پریشان می گشت.
متجاسران و متجاوزان، جهان را به کام خود می دیدند و به قتل و غارت می پرداختند.
حال زرتشتیان در آن هنگامه از همه بدتر بود و زنان و دختران جوان آن ها بیشتر در معرض خطر و رُبودن بودند. ☆
--------------------------------------
☆ طی مدت یک ماه هنگام وفات محمد شاه قاجار تا جلوس ناصرالدین شاه اوضاع يزد به واسطه ی شاه میری بسیار وخیم بود.
باغات دیه های زرتشتی نشین به غارت رفت.
زنان و دختران زرتشتی کسنویه که نزدیک به شهر می باشد ، پریشان می شوند.
خدا بخش مهر معروف به کوسه ، مقیم کسنویه ١۴ تَن از دختران جوان بالغ را با خود برداشته ، شش کیلومتر از راه کاریز و زیر زمین ، مخفیانه آن ها را به اله آباد می رساند.
زیرا آن دیه به واسطه ی شخصیت و فعالیت و کلانترش مهر جمشید پدر خسرو مهر معروف ، امن بود و کسی نمی توانست در آن جا به مال و ناموس دیگران دست درازی کند.
همین طور در همان موقع ملا رستم مهر یزدی مقیم شهر که به داد و ستد مشغول بود ، کلیه ی زنان خانواده را در یک اتاق محکم جمع کرده و با آذوقه ی کافی درب آن ها را قفل می کند و خود با مردان و پسران به نعیم آباد معروف به آبشاهی رفته در وسط کشت زار خویش که از انظار مخفی بوده پنهان می گردد.
۱۰۰ تومان دارایی نقد خود را از حواس پرتی فراموش می کند با خود بردارد. مستأجر مسلمان کیسه ی پول را برابر نشانی پیدا کرده در زیر کود که بار الاغ باشد پنهان می کند ، آن دم اوباش و اراذل آن خانه می رسند و به تاراج و بردن اسباب و اثاثیه منزل پردازند.
رئیس آن ها به همراهان خود فرمان می دهد دست به زنان نزنند.
مستأجر پول ارباب را به او رسانیده واندکی از پریشانیش را می کاهد.
۲۸۴
@khashatra

✅ در آن وقت رستم خان بی خبر از اوضاع و فوت شاه برای سرکشی به باغ می رود.
دسته ای از دشمنان دیرین او با چوب و چماق و کارد و شمشیر بر سرش می تازند و او را تکه تکه ساخته و جسد بی جانش را بر زمین می کشند و به محله ی سرده که ساکنانش همه زرتشتی باشند یورش می برند و همگی را به قتل و غارت تهدید می نمایند مگر آن که اسلام آورند.
پارسیان چون جسد مقطوع و بی جان کلانتر خود را می بینند دل می بازند و باترس و اجبار مسلمان می شوند.

آتش آدریان تفت بسیار قدیمی است و گویا در دوره ی ساسانیان تقدیس شده تاکنون در همان محل قدیمی بین مسلمانان روشنی بخش دل و دیده ی مشتاقان خویش می باشد.
مسلمانان که بازماندگان زرتشتیان پیشین اند ، آتش مقدس را مایه ی برکت خویش می دانند و در حفظ و نگهبانی آن با جان و دل می کوشند.
چنان چه پس از ساختمان در مهر راحت آباد تفت در حدود سال ۱۲۹۹ یزدگردی چون موبدان می روند آتش آدریان سرده را که بین مسلمانان محصور است به ساختمان جدید منتقل سازند، گروه مسلمانان با چوب و چماق صف می بندند و از بردن آتش مقدس ممانعت می نمانید و می گویند ما بازماندگان زرتشتیان دیرین ایم و آتش آدریان روشنی بخش دل ما و مایه ی برکت خان آتش و مان ماست.
شما می توانید آتش دیگر برای در مهر بزرگ کنید و در آن جا فروزان سازيد.
القصه هر چه موبدان و سران گروه فشار می آورند که آتش را بیرند مسلمانان ممانعت می نمایند.
اینک نیز مسلمانان محل در حفظ آدریان و هتا کمک به سوخت آن همراهی دارند و نفوس زرتشتیان در محل فقط ۱۸ خانوار می باشد.
۲۸۵
@khashatra

✅ چون سخن بدین جا رسید از تذکر همراهی های مسلمانان دیه های دیگر نباید غفلت کرد که به آتش مقدس به نظر احترام می نگریستند.
در وسط قریه ی کسنویه درخت سرو بزرگی بود که در حدود ۵۵ سال پیش سالیان دراز پس از خشک شدن قنات دیه خشک گردید.
مسلمانان محل غالباً از سادات بودند آن را بریده و قطعه قطعه کردند و کنده های آن را برای سوخت بین کلیه ی در مهرها و زیارت گاه های زرتشتیان بخش نموده و برای آن ها
فرستادند و خودشان تصرف ننمودند.

گشتاسب جمشید دهموید نرسی ، آباد ( متوفی ۲۵۰ ی ) مردی دین دار ، خداپرست و پرهیزگار بود به خدمت آذربای در مهر نرسی آباد اشتغال داشت.
مسلمانان محل او را از پرداخت کلیه ی عوارض دیه مانند دشتبانی سيور غال و غيره معاف می داشتند و سهمیه ی او را بر سهمیه ی افراد دیگر قریه بخش می کردند، هتا آبیاری کشتزارهای او را نیز چون نوبتش می رسید. خودشان می نموند و به او می گفتند «گشاسب تو برو خدمت آتش بکن و به ستایش پرداز که آن مایه ی برکت خان و مان و کشتزارهای ماست.
کارهای دنیایی تو را ما می توانیم بکنیم ولی خدمت آتش فقط از دست تو بر می آید و هر چه بیشتر خدمت کنی بهتر خواهد بود» به هنگام کند و کوب کشتزارهای دهموبد نیز مسلمانان محل به رایگان او را یاری می نمودند.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۲۸۶
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز دی به مهر از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

دو شنبه ۱۰ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۱ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ دی به مهر = آفریدگار.

@khashatra

#دی_به_مهر

«دی» اوستایی «دَثوش» به چم پروردگار و دادار است.
روزهای دی به چم (:معنی) پروردگارست، در هر ماه روزهای نیایش همگانی ، به آتشکده رفتن و آسایش و دست از كار كشیدن زرتشتیان است (روز استراحت)، روز اورمزد نیز که نام پروردگار و خدا در دین مزدیسنا هست نیز شامل این روزها می شود.

دی به‌مهر است مهربانی کن،
که از همه چیز مهربانی به.

روز پانزدهم از هر ماه در گاه شمار زرتشتی دی به‌ مهر نام گرفته است. سه روز در هر ماه زرتشتی با پیشوند «دی» همراه است. روزهای هشتم، پانزدهم و بیست‌وسوم ماه زرتشتی كه برای پرهیز از اشتباه با پسوند نام روز پس از خودش شناخته می‌شوند ؛ برای نمونه فردای روز دی‌‌ به‌ مهر روز مهر است.


«سروده‌ی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش»

روز دی است خیز و بیار ای نگار مِی،
ای ترک، مِی بیار كه تركی گرفت دی.
مِی ده برطل و جام كه در بزم خسروی،
بنشست شاه شاد ملک ارسلان به مِی.

🌺 گل کاردک نماد دی به مهر (آفریدگار) است.

@khashatra

✅ تأثیر کلام اوستا.

ملا جمشید خسرو هوشنگی (متوفی ۱۳۱۸ ی در ۹۱ سالگی) مرد دیندار و پرهیزگار و دانای اسرار و علوم مذهبی و مانند موبدان حافظ همه ی اوستا و عالم تشریفات دینی و برگزاری مراسم یزشنی و وندیداد بوده و در تفت محله سرده آتربان آدریان آن جا بود که از روزگاران باستان تقدیس گردیده است و یکی از قدیمی ترین پرستش گاه های پارسیان یزد می باشد.
خانواده ی روانشاد جمشید خسرو بین مسلمانان تفت معروف به خانواده ی ملا می باشد.
در حدود سال ۱۲۶۷ یزدگردی در یکی از روزهای چله ی تابستان وقت نیم روز گوشت تازه ی بازار بو بر می دارد.
مسلمانان حاضر در محل در شگفتی می شوند که از صبح تا ظهر گوشت به این تازگی به واسطه ی گرمای سخت روز بو می گیرد ، پس حال میت زرتشتیان در دخمه ی باز وسط آفتاب سوزان چیست؟
یکی از حاضران به نام حاجی سید صادق ، عموی سید محمد كلانتر محله ی سرده که
موقع نگارش این سطور در حیات می باشد می گوید زرتشتیان یشت مخصوصی دارند که به مرده ی خود می خوانند پس در دخمه می‌گذارند لهذا بو نمی گیرد و گندیده نمی شود.
جمیعت حاضر شامل علمای اسلام از پذیرفتن این گفتار باز می زنند حاجی سید صادق می گوید از جمشید ملا جویا شوید به شما خاطر نشان خواهد ساخت.
می فرستند ملا جمشید را می طلبند جمشید به اتفاق پیام آور به آن مجمع می رود. ☆
جماعت حاضر مسلمانان با ملا جمشید در مورد بو نگرفتن ميت زرتشتیان مباحثه می نمایند و قول جمشید را دایر بر تاثیر کلام اوستا نمی پذیرند.
بالاخره جمشید می گوید «ثبوت قول من آسان است. بیایید یک گوسفند را ذبح کنیم ، یک شقه را شما بردارید و شقه دیگر را من به شرطی که زبان آن را به دست خودم ببرم و تا چند روزی را که معین نمائید نگاه می داریم.
نصف را شما به هر جایی که میل دارید ببرید و نصف را من به منزل خویش برده نگاه می دارم. پس از انقضای موعد ببینید در چه حال است »

------------------------------------
☆ خسرو پسر پنج ساله نیز با پدر همراه و شاهد وافعه می باشد و اوست دانستان سرای این واقعه به شهادت حاجی سید صادق نامبرده .
۲۸۷
@khashatra

✅ مسلمانان این پیشنهاد را می پذیرند فوراً گوسفند کوچکی را ابتیاع و ذبح می کنند ولی قیمت آن را ملا جمشید می پردازد.
یک شقه به جمشید می دهند و شقه ی دیگر خودشان بر می دارند و می گویند پس از ۳ روز در همين محل به معرض نمایش می گذاریم.
جمشید می پذیرد و با یک شقه گوسفند به منزل می رود و آن را در اتاق پرستش گاه خویش می گذارد و هر پنج گاه یشت ویژه ی روز را می خواند و پسرش خسرو کودک پنج ساله به پیروی پدر هر قدر اوستایی که در دوران کودکی می دانست می خواند.
اما مسلمانان شقه ی سهمیه ی خود را می برند در زیر زمین می گذارند که خنک می باشد.
پس از یک روز می بینند لیز و تر شده است آن را می برند در پایاب که خنک تر است.
پس از نصف روز می بینند دارد بد تر می گردد دوباره آن را در آب انبار می برند که بسیار خنک می باشد وقت غروب گوشت به کلی بو برداشته ، گندیده و فاسد می گردد.
۲۸۸
@khashatra

✅ می آیند به منزل ملا جمشید که شقه ی گوشت سهمیه ی او را معاینه نمایند.
ملا می گوید شرط ۳ روز بوده و امروز روز دوم است فردا بیایید و معاینه کنید.
آن ها می گویند دو روز کفایت است، ملا جواب می دهد بسیار خوب، سران محل و ریش سفید و آخوندهایی که در روز بحث حاضر بودند بیاورید تا بینند.
می گونند دو سه نفر از ما ها که آمدیم کافی است. ملا جمشید در برابر زور گویی آن ها بیچاره می شود.
می گوید خوب پس شقه ی سهميه ی شما کجاست.
گفتند نیاورده ایم سهمیه ترا به بینم در چه حال است.
بالاخره جمشید گوشت را از اتاق پرستش گاه بیرون می آورد و به دست آن ها می دهد می بینند گوشت به کلی خشک و پرده ی نازکی بر روی آن بسته و تازه است.
شرمنده شده می روند.
ولی در دل به راستی و تأثیر کلام اوستا ایمان می آورند و پس از آن هر وقت
ناخوش و بیمار می شدند جمشید ملا را دعوت می کردند که اوستا به آن ها بخواند و از بخشش یزدانی صحبت می یافتند.
پس از درگذشت ملا جمشید کار آذربانی آدریان وابسته به پسرش خسرو می باشد که در زیر دست پدر تعلیم یافته است.
او نیز ۷۲ مرحله از زندگی را به پایان رسانیده است.
مسلمانان هنگام ناخوشی او را نیز برای خواندن اوستا به بیماران خود دعوت می نمایند و همان تاثیراتی که از اوستا خوانی ملا جمشید می دیدند از پسرش ملا خسرو نیز می بینند.
یزدان بی همتا ، پرهیزگاران نیک سیرت را زندگانی دراز ببخشایاد تا راهنمای بشر به راه راستی گردند.
ایدون باد ، ایدون ترج باد.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۲۸۹
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز مهر ایزد از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

سه شنبه ۱۱ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۲ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ مهر = فروغ و روشنایی.

✔️ دیدار در پیروی مهر ایزد یزد.

@khashatra

#مهر_ایزد

در فرهنگ‌های فارسی مهر را ایزدی نشان بر مهر و دوستی و خرد در کارهای مینوی دانسته‌اند که در ماه مهر (ماه هفتم از سال خورشیدی) و روز مهر (روز شانزدهم هر ماه) بدو پیوند یافته است و شمارآفریدگان از نیکی و بدی به دست اوست.
مهر که در اوستا « میثرَ» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت است که ایزد فروغ و روشنایی خوانده می‌شود.
ایزد مهر نگهبان مهر، محبت، دوستی و عشق، تدبیر برای یافتن دارایی و خواسته‌ها است.
مهر به دیگر چم (:معنی) گردونه ی آفتاب یا خورشید است.

مهر ایزد موکل بر فعالیت‌های ست که دو طرف دعوا دارند. هر کجا دو طرف دعوا باشد ایزد مهر به دادگستری، دوستی، قول و قرار، پیمان‌ حاضر است.

مهر یکی از برجسته‌ترین ایزدان در دین زرتشتی ست. یکی از سه ایزدانی است که نامش در دوازده ماه سال آمده است. یکی از دراز ترین یشت‌ها به مهریشت ویژه شده است.


فردوسی می‌سراید‌:

«دو مهر است با من که چو آفتاب،
بتابد شب تیره چو بیند آفتاب».

ایزد مهر نماد عشق و زندگی است و به زندگی خانوادگی گرمی می‌دهد. مهر نام آتشکده‌ای نیز بوده است.

فردوسی پیرامون آن می‌سراید :

«چو آذرگشسب و چو خوراد و مهر،
فروزان به کردار گردان سپهر»

🌺 گل بنفشه نماد مهر ایزد است.

@khashatra

✅ آتشکده های زرتشتیان و تقدیس آن.

آتشکده های زرتشتیان به اهمیت مقام به سه رتبه تقسیم گردیده است :
آتش درگاه - آتش آدران - آتش ورهرام.

❇️ آتش دادگاه : آتش اجاق است که در خانه ها می سوزد و آن آتش خانوادگی ست مراسم تقدیس ندارد.
روشن نگاه داشتن آتش خانه از اصول دینب ست بين هندوان و هتا برخی از ایلات ایران آتش هایی فروزان است که نسل اندر نسل روشن نگاه داشته شده است هتا بين درويشان خاکسار در ایران آتش ۳۵۰ ساله موجود است که آن را دوده می نامند.
آتش خانواده را جان خانواده می دانند که در هر یک از مخلوقات موجود است.
فروزان نگاه داشتن آن در آتشکده ، احترام و ستایشی است که نسبت به گوهر زندگی آفریدگان رعایت می گردد.
۲۹۰
@khashatra

✅ آتش آدران : رتبه ی آتش آدران از آتش دادگاه برتر می باشد و مخصوص شهر و بلوک بزرگ است.
مراسم تندیس آن پیچیده و نموداری ست از گوهر زندگی افراد.
آتش های مستعمله ی اصناف گوناگون محل ، چه زرتشتی و غير زرتشتی جمع کرده تقدیس می نمایند.
پس از تخت نشین در درمهر به منزله ی روان مقدسی است که در نگاه داشت و احترام آن بایستی اهتمام به عمل آید آتش آدران از آتش های مستعمله در منازل چهار صنف از قرار زیر تشکیل می یابد :
۱ - آتش اجاق فرماندار محل.
۲ - آتش اجاق فرمانده ی ارتش محل .
۳ - آتش اجاق قاضی بزرگ محل.
۴ - آتش اجاق کشاورز محل.
سپس در صورت امکان و تمایل آتش مستعمله ی اصناف دیگر نیز بر آن اضافه می نمایند.
باید دانست در جمع کردن این آتش ها، خود اخگر را از اجاق بر نمی دارند.
بلکه در ظرف دسته داری به نام چمچه که ته ی آن سوراخ های متعدد دارد، یک تکه پنبه پاک می گذارند و بر آن پنبه چوب صندل یا چوب خوش بوی دیگر که زود آتش می گیرد می چینند و آن را بر روی شعله اخگر اجاق ها بی آن که با آن تماس حاصل کند ، نگاه می دارند تا از حرارت آن افروخته گردد.
سپس این عمل را چندین مرتبه با آتش افروخته شده تکرار می نمایند.
پس از آن که بدین وسیله از وجود ماهیت غیر تصفیه گردید.
آتش ها را یک جا نموده ، پس از انجام مراسم تقدیس که یک ماه طول می کشد ،
در در مهر فروزان نگاه می دارند.
مراد از انجام مراسم تصفیه ، پاک نگاه داشتن روان می باشد که جوهری ست علوی و بخشی از روان کل و مطلق.
۲۹۱
@khashatra

✅ آتش ورهرام : رتبه ی آتش ورهرام از همه ی آتش ها برتر می باشد و به منزله ی شاهنشاه روحانی جماعت است، که به واسطه ی عشق خدمت به آفرینش خود را به مادیات آلوده ساخته است.
احترام و ستایش آن مانند احترام و ستایش شاهنشاه کشور بر همه واجب است.
باید دانست شعله را در اوستا برزنگهه می گویند و در پهلوی بره و سپس وره گردید و به شکل ورهران درآمد.
آتش ورهرام از آتش ۱۵ پیشه ور گونا گون و آتش برق آسمانی تشکیل می یابد.
۱ - آتش کارخانه رنگرز.
۲ - آتش اجاق پادشاه یا استاندار یا فرماندار.
۳ - آتش کوزه گر.
۴ - آتش آجر ساز.
۵ - آتش اجاق درویش یا صاحب دل.
۶ - آتش زرگر.
۷ - آتش ضراب خانه.
۸ - آتش آهنگر.
۹ - آتش کارخانه ی اسلحه سازی.
۱۰ - آتش نانوا.
۱۱- آتش تقطیر.
۱۲ - آتش اجاق فرمانده ی ارتش.
۱۳ - آتش اجاق چوپان.
۱۴ - آتش اجاق پیشوای دین.
۱۵ - آتش برق آسمان.
۱۶ - آتش مرده سوز.
بنا به نظریه ی گروه به اطنیان خشنوم آتش مرده سوز و آتش برق باید در یک آن جمع گردد.
در صورت عدم امکان آتش مرده سوز را به کار نمی برند.
۲۹۲
@khashatra

آتش های نامبرده پس از سیر از مراسم پیچیده که گفته شد تصفیه و سپس تقدیس می گردد.
آتش ورهرام را گوهر زندگی کاینات می شمارند.
مراد از آن کلیه ی موجودات کاینات آن چه نادیدنی و آن چه دیدنی است ، همه در رتبه و مقام برابرند.
کسی نباید دیگری را حقیر و ناچیز بشمارد. همه در نظر آفریدگار یکتا برابرند.
پیش از شروع مراسم تصفیه ی آتش های آتش ورهرام ، محلی را که برای ساختمان آتش ورهرام در نظر گرفته شده با انجام مراسم ویژه پاک می سازند که پاومل نامیده می شود.
سپس هر یک از آتش ها پس از تصفیه ، شش بار با انجام مراسم یزشنی به وسیله ی دو نفر موبد با جریان امواج کلام مقدس که اوستا ، ستوت می نامد پر می گردد.
انجام مراسم تقديس أتش ورهرام يک سال طول می کشد بعد همه را یک جا کرده ، مراسم تخت نشین در آتش دان برگزار می گردد.
اما سرجمع آوری آتش ها از اصناف گوناگون آن ست که هنگام اشتغال هر یک از ایشان به پیشه ی خویش ، امواج افکار آن ها ، طبعاً آتش را متاثر و در آن تعبیه می گردد و آتش ها نیز مسلماً صاحب امواج افکار همان پیشه وران می گردند.
بنابراین آتشکده و کانون پرستش گاه ، از امواج مختلفه پر و نیایش کنندگانی که دارای امواج افکار به خصوصی می باشند از همان قسم امواج موجود در پرستش گاه متاثر و تسلی می یابند.

📚 بُن مایه :

پرستشگاه زرتشتیان.

🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.

هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.

✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.

۲۹۳
@khashatra
ادامه دارد....

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز سروش ایزد از شهریور ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی

چهار شنبه ۱۲ شهریور ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی

۳ سپتامبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ سروش = فرمان برداری.

@khashatra

#سروش_ایزد

روز هفدهم از هر ماه در گاه شمار زرتشتی به نام سروش ایزد پیوند یافته است.
سروش به چم (: معنی) گوش دادن و فرمان بردن است به خواست خدایی و ما آن را نیوشایی معنا کرده‌ایم تا نزدیک تر به اصل باشیم.

اینک من سروش ترا که از همه بزرگ تر است، می‌طلبم تا به آرمان خود رسم.
و زندگانی درازی به دست آورم.
و به شهریاری منش نیک در آمده
و به راه راستی گام زده،
به جایگاهی رسم که مزدا اهورا می‌باشد. (۳۳_۵)


اشوزرتشت می‌گوید :

کسی را که مزدا دوست دارد، نیوشایی و منش نیک به او روی می‌آورد (۴۴_۱۶)

اشوزرتشت می‌خواهد به دستیاری نیوشایی به خواست و آرمان خود برسد (۳۳_۵)

نیوشایی راهی است که به اهورامزدای توانا می‌رود (۲۸_۵)

نیوشایی راه رستگاری را، هم برای رستگار و هم برای دروغ کار، همواره روشن می‌سازد (۴۳_۱۲)

از این گفته‌ها به ویژه آن جایی که نیوشایی با منش نیک است‌، بر می‌آید‌، که فرمان برداری اشوزرتشت کورکورانه نیست، بلکه از روی اندیشه و با دلی پر از مهر است.

🌺 گل خیری سرخ نماد سروش ایزد است.

@khashatra