#مهر_ایزد

در فرهنگ‌های فارسی مهر را ایزدی نشان بر مهر و دوستی و خرد در کارهای مینوی دانسته‌اند که در ماه مهر (ماه هفتم از سال خورشیدی) و روز مهر (روز شانزدهم هر ماه) بدو پیوند یافته است و شمارآفریدگان از نیکی و بدی به دست اوست.
مهر که در اوستا « میثرَ» خوانده می‌شود، از ایزدان بزرگ پیش از زرتشت است که ایزد فروغ و روشنایی خوانده می‌شود.
ایزد مهر نگهبان مهر، محبت، دوستی و عشق، تدبیر برای یافتن دارایی و خواسته‌ها است.
مهر به دیگر چم (:معنی) گردونه ی آفتاب یا خورشید است.

مهر ایزد موکل بر فعالیت‌های ست که دو طرف دعوا دارند. هر کجا دو طرف دعوا باشد ایزد مهر به دادگستری، دوستی، قول و قرار، پیمان‌ حاضر است.

مهر یکی از برجسته‌ترین ایزدان در دین زرتشتی ست. یکی از سه ایزدانی است که نامش در دوازده ماه سال آمده است. یکی از دراز ترین یشت‌ها به مهریشت ویژه شده است.


فردوسی می‌سراید‌:

«دو مهر است با من که چو آفتاب،
بتابد شب تیره چو بیند آفتاب».

ایزد مهر نماد عشق و زندگی است و به زندگی خانوادگی گرمی می‌دهد. مهر نام آتشکده‌ای نیز بوده است.

فردوسی پیرامون آن می‌سراید :

«چو آذرگشسب و چو خوراد و مهر،
فروزان به کردار گردان سپهر»

🌺 گل بنفشه نماد مهر ایزد است.

@khashatra

مهر ایزد و مهر ماه

جشن مهرگان دومین جشن

          بزرگ ایران باستان

بر ایران و ایرانی خجسته باد.

@khashatra

#به_فرخندگی_جشن_مهرگان

✔️ اجرای گروه نقالی و شاهنامه خوانی زرتشتیان ایران؛ نخستین گروه نقالی و شاهنامه خوانی هازمان زرتشتیان با بیش از ۱۰ سال پیشینه فعالیت هنری

◀️ به استادی و سرپرستی موبدیار پریا ماوندی

◀️ با هنرمندی :
_ پریا ماوندی، پریسا رایومند، آناهیتا مهرشاهی، سپهر گشتاسبی
_ پژوهش و تنظیم متن برای اجرا: موبدیار پریا ماوندی
_ تدوین: فرزیو بختیاری

#گروه_نقالی_و_شاهنامه_خوانی_زرتشتیان_ایران
#موبدیار_پریا_ماوندی

@khashatra

جشن مهرگان بر همه ی ایرانیان ایران دوست نیک اندیش خجسته باد.

@khashatra

سخنان دکتر زهره زرشناس فراخور جشن مهرگان

✅ دکتر زهره زرشناس استاد زبان شناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی ایران.

@khashatra

#جشن_مهرگان.

✅ جشن مهرگان پس از جشن نوروز بزرگ‌ترین جشن ملی ایرانیان می باشد‌

سالیان درازی است که ماه مهر برای ما تداعی کننده ی زنگ مدرسه و صدای خش‌خش برگ‌های پاییزی‌ست.
اما اگر کوله بار تاریخی‌مان را برداریم و به زمان‌های دورتر سفر کنیم ، آن گاه مهر بوی دیگری دارد ، بوی جشن و شادی.
حال و هوایی مانند نیمه ی دوم اسفندماه که به هم می‌گوییم : «بوی نوروز می آید».
در آن سال‌های دور ، این هنگام از سال بوی جشن مهرگان می‌آمد که پس از نوروز دومین جشن بزرگ ایرانیان بود.
تردیدی نیست که پیشینه ی برگزاری جشن مهرگان با پرستش ایزد مهر ارتباط یکراست دارد.
برای ایرانیانی که در روزگار پیش و پس از اشوزرتشت بزرگ ، دروغ و بد عهدی را از گناهان نابخشودنی می‌دانستند ، جایگاه ایزدی که نگهبان پیمان و دوستی و دشمن دروغ بود ، آن قدر والا و ارزشمند می‌شد که نباید لحظه‌ای از یاد او غافل می‌ماندند.
از این رو یکی از مهم ترین و کهن‌ترین بخش‌های اوستا با نام مهریشت که قدیمی‌ترین یشت این مجموعه است به ستایش این ایزد باستانی اختصاص پیدا کرد.
در ایران باستان به گونه ی کلی سال ، دارای دو فصل تابستان و زمستان بود که جشن نوروز ، هنگام فرا رسیدن تابستان و مهرگان در آغاز زمستان برگزار می‌شد.
یعنی باید گفت این دو جشن قرینه و هم پای یک دیگر بودند.
در زمان ساسانیان این باور رواج یافته بود که خداوند یاقوت را در نوروز و زبرجد را در روز مهرگان آفریده است.
این باور می‌خواهد تاکید کند بر این که مهرگان با نوروز قابل قیاس است.
مهرگان از یک دیدگاه دیگر نیز با نوروز قابل مقایسه است و آن ، وجود اعتدال کیهانی در هر دوی آن هاست.
۱
@khashatra

✅ در مهر نیز مانند نوروز اندازه ی شب و روز برابر می‌شود و همین موضوع سبب شده تا بسیاری از مورخان نظریه پرداز به شوند ویژه این ماه را به ایزد مهر ، که ایزد داوری و دادگستری است ، در همین نکته علمی دانشی بدانند.
در گاه شماری آن دوره هر روز از سی روز ماه به نام یکی از ایزدان یا امشاسپندان نامیده می‌شد که این اسامی برای نام‌گزاری ۱۲ ماه سال نیز به کار می رفت.
از این رو در هر ماه روزی وجود داشت که با نام آن ماه هم‌ نام می‌شد و ایرانیان آن روز را بزرگ داشته و جشن می‌گرفتند و بدین ترتیب برای برپایی جشن مهرگان ، روز مهر که شانزدهمین روز ماه ، در ماه مهر بود برگزیده شد.
نامیدن شانزدهمین روز ماه به نام مهر ، به تعبیری برای آن است که نظارت نیمه ی دوم ماه بر عهده او ایزد مهر گذاشته می‌شد.
همان گونه که نام مهر بر هفتمین ماه سال نیز حاکی از این است که نظارت بر نیمه ی دوم سال هم از وظایف اوست.
برگزاری جشن مهرگان تا شش روز پس از شانزدهم ادامه داشت که روز آخر مهرگان ویژه بود.
یعنی مربوط می‌شد به بزرگان کشوری و آیینی.
به گفته ی کتزیاس ، مورخ و پزشک یونانیِ دربار هخامنشی ، پادشاهان در این روز لباس‌های ارغوانی گران بهایی می‌پوشیدند و همراه با مردم و نوازندگان و خنیاگران به شادی و باده گساری می‌پرداختند.
به گفته ی بسیاری از مورخان زمان برگزاری این جشن در دوره هخامنشی ، نخستین روز مهرماه بوده که آن نیز تا شش روز بعد ادامه داشته است.
اگرچه زمان برگزاری مهرگان در گاه شماری‌های محلی و در میان برخی اقوام در زمان‌های دیگری از سال برگزار می‌شده اما در بیشتر جاهای ایران ، از دوره ساسانی به بعد در همان مهر روز از مهرماه به برپایی این جشن می‌پرداختند.
۲
@khashatra

✅ آن چه که آشکارست مهرگان یکی از جشن‌های در پیوند با شیوه ی زندگی مردم آن زمان بوده که بیشتر به کار کشاورزی می پرداختند و پایان تابستان یعنی زمانی که کارهای اساسی کشاورزان تمام می‌شد ، بهترین زمان برای شادی و پای کوبی بوده است.
در مهرگان از موسیقی خاصی استفاده می‌شده که شوربختانه امروز اطلاع دقیقی از چگونگی آن در دست نیست.
اما در کتاب‌های موسیقی قدیمی مانند ؛ موسیقی بزرگ اثر ابونصر فارابی هنگامی از مقام های موسیقی نام برده می شود به مقام یازدهم با نام مهرگان اشاره می‌شود.
هم چنین لحن بیست و یکم از سی لحن موسیقی که در منظومه ی خسرو و شیرین آمده ، «لحن مهرگانی» است که از سوی نظامی گنجوی مطرح شده است.
یکی دیگر از دلایل ارج نهادن به مهرگان آن بود که در باور ایرانیان فریدون به یاری کاوه آهنگر در روز مهرگان بر ضحاک ستم گر پیروز شد و بر تخت پادشاهی نشست.
در تاریخ تبری آمده : «فریدون سر بیوراسب(ضحاک) را با گرز سرخمیده‌ای بکوفت ، پس او را به کوه دماوند برد و دست و بازویش را محکم ببست و به چاه افکند و فرمان داد که روز مهرماه مهر روز را جشن بگیرند و این همان جشن مهرگان است».
برای زرتشتیان روزگار ما نیز مهرگان جایگاه ویژه‌ای دارد و هر سال در این روز که حالا برابر با سال نامه ی جلالی برابر با دهم مهرماه می‌شود ، جشنی برپا کرده و مهرگان را گرامی می‌داریم.

📚 بُن مایه:

📗 مراسم آیینی و آداب زرتشتیان.
نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذرگشسب.

📗 نوروز تا نوروز.
نوشته ی ؛ روان شاد موبد کورش نیکنام.

📗 تاریخ اساتیری ایران.
نوشته ی ؛ استاد ژاله آموزگار.

📗 آیین مهر.
نوشته ی هاشم رضی.

✍ رونوشت بردیا بزرگمهر.
۳
@khashatra
پایان🔺🔺

#جشن_مهرگان.

✅ جشن مهرگان پس از جشن نوروز بزرگ‌ترین جشن ملی ایرانیان می باشد‌

سالیان درازی است که ماه مهر برای ما تداعی کننده ی زنگ مدرسه و صدای خش‌خش برگ‌های پاییزی‌ست.
اما اگر کوله بار تاریخی‌مان را برداریم و به زمان‌های دورتر سفر کنیم ، آن گاه مهر بوی دیگری دارد ، بوی جشن و شادی.
حال و هوایی مانند نیمه ی دوم اسفندماه که به هم می‌گوییم : «بوی نوروز می آید».
در آن سال‌های دور ، این هنگام از سال بوی جشن مهرگان می‌آمد که پس از نوروز دومین جشن بزرگ ایرانیان بود.
تردیدی نیست که پیشینه ی برگزاری جشن مهرگان با پرستش ایزد مهر ارتباط یکراست دارد.
برای ایرانیانی که در روزگار پیش و پس از اشوزرتشت بزرگ ، دروغ و بد عهدی را از گناهان نابخشودنی می‌دانستند ، جایگاه ایزدی که نگهبان پیمان و دوستی و دشمن دروغ بود ، آن قدر والا و ارزشمند می‌شد که نباید لحظه‌ای از یاد او غافل می‌ماندند.
از این رو یکی از مهم ترین و کهن‌ترین بخش‌های اوستا با نام مهریشت که قدیمی‌ترین یشت این مجموعه است به ستایش این ایزد باستانی اختصاص پیدا کرد.
در ایران باستان به گونه ی کلی سال ، دارای دو فصل تابستان و زمستان بود که جشن نوروز ، هنگام فرا رسیدن تابستان و مهرگان در آغاز زمستان برگزار می‌شد.
یعنی باید گفت این دو جشن قرینه و هم پای یک دیگر بودند.
در زمان ساسانیان این باور رواج یافته بود که خداوند یاقوت را در نوروز و زبرجد را در روز مهرگان آفریده است.
این باور می‌خواهد تاکید کند بر این که مهرگان با نوروز قابل قیاس است.
مهرگان از یک دیدگاه دیگر نیز با نوروز قابل مقایسه است و آن ، وجود اعتدال کیهانی در هر دوی آن هاست.
۱
@khashatra

✅ در مهر نیز مانند نوروز اندازه ی شب و روز برابر می‌شود و همین موضوع سبب شده تا بسیاری از مورخان نظریه پرداز به شوند ویژه این ماه را به ایزد مهر ، که ایزد داوری و دادگستری است ، در همین نکته علمی دانشی بدانند.
در گاه شماری آن دوره هر روز از سی روز ماه به نام یکی از ایزدان یا امشاسپندان نامیده می‌شد که این اسامی برای نام‌گزاری ۱۲ ماه سال نیز به کار می رفت.
از این رو در هر ماه روزی وجود داشت که با نام آن ماه هم‌ نام می‌شد و ایرانیان آن روز را بزرگ داشته و جشن می‌گرفتند و بدین ترتیب برای برپایی جشن مهرگان ، روز مهر که شانزدهمین روز ماه ، در ماه مهر بود برگزیده شد.
نامیدن شانزدهمین روز ماه به نام مهر ، به تعبیری برای آن است که نظارت نیمه ی دوم ماه بر عهده او ایزد مهر گذاشته می‌شد.
همان گونه که نام مهر بر هفتمین ماه سال نیز حاکی از این است که نظارت بر نیمه ی دوم سال هم از وظایف اوست.
برگزاری جشن مهرگان تا شش روز پس از شانزدهم ادامه داشت که روز آخر مهرگان ویژه بود.
یعنی مربوط می‌شد به بزرگان کشوری و آیینی.
به گفته ی کتزیاس ، مورخ و پزشک یونانیِ دربار هخامنشی ، پادشاهان در این روز لباس‌های ارغوانی گران بهایی می‌پوشیدند و همراه با مردم و نوازندگان و خنیاگران به شادی و باده گساری می‌پرداختند.
به گفته ی بسیاری از مورخان زمان برگزاری این جشن در دوره هخامنشی ، نخستین روز مهرماه بوده که آن نیز تا شش روز بعد ادامه داشته است.
اگرچه زمان برگزاری مهرگان در گاه شماری‌های محلی و در میان برخی اقوام در زمان‌های دیگری از سال برگزار می‌شده اما در بیشتر جاهای ایران ، از دوره ساسانی به بعد در همان مهر روز از مهرماه به برپایی این جشن می‌پرداختند.
۲
@khashatra

✅ آن چه که آشکارست مهرگان یکی از جشن‌های در پیوند با شیوه ی زندگی مردم آن زمان بوده که بیشتر به کار کشاورزی می پرداختند و پایان تابستان یعنی زمانی که کارهای اساسی کشاورزان تمام می‌شد ، بهترین زمان برای شادی و پای کوبی بوده است.
در مهرگان از موسیقی خاصی استفاده می‌شده که شوربختانه امروز اطلاع دقیقی از چگونگی آن در دست نیست.
اما در کتاب‌های موسیقی قدیمی مانند ؛ موسیقی بزرگ اثر ابونصر فارابی هنگامی از مقام های موسیقی نام برده می شود به مقام یازدهم با نام مهرگان اشاره می‌شود.
هم چنین لحن بیست و یکم از سی لحن موسیقی که در منظومه ی خسرو و شیرین آمده ، «لحن مهرگانی» است که از سوی نظامی گنجوی مطرح شده است.
یکی دیگر از دلایل ارج نهادن به مهرگان آن بود که در باور ایرانیان فریدون به یاری کاوه آهنگر در روز مهرگان بر ضحاک ستم گر پیروز شد و بر تخت پادشاهی نشست.
در تاریخ تبری آمده : «فریدون سر بیوراسب(ضحاک) را با گرز سرخمیده‌ای بکوفت ، پس او را به کوه دماوند برد و دست و بازویش را محکم ببست و به چاه افکند و فرمان داد که روز مهرماه مهر روز را جشن بگیرند و این همان جشن مهرگان است».
برای زرتشتیان روزگار ما نیز مهرگان جایگاه ویژه‌ای دارد و هر سال در این روز که حالا برابر با سال نامه ی جلالی برابر با دهم مهرماه می‌شود ، جشنی برپا کرده و مهرگان را گرامی می‌داریم.

📚 بُن مایه:

📗 مراسم آیینی و آداب زرتشتیان.
نوشته ی ؛ موبد اردشیر آذرگشسب.

📗 نوروز تا نوروز.
نوشته ی ؛ روان شاد موبد کورش نیکنام.

📗 تاریخ اساتیری ایران.
نوشته ی ؛ استاد ژاله آموزگار.

📗 آیین مهر.
نوشته ی هاشم رضی.

✍ رونوشت بردیا بزرگمهر.
۳
@khashatra
پایان🔺🔺

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌  ‌‌‌‌‌
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@khashatra

#جشن_مهرگان_خجسته_و_همایون_باد.

✅ جشن ملی مهرگان بر همه ی مردم پاک سرشت و نیک اندیش ایران زمين در سراسر گیتی خجسته و همایون باد.

✔️ سرایش و خوانش : استاد هما ارژنگی‌.

@khashatra

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز سروش ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

آدینه ۱۱ مهر ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۳ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ سروش = فرمان برداری.

@khashatra

#سروش_ایزد

روز هفدهم از هر ماه در گاه شمار زرتشتی به نام سروش ایزد پیوند یافته است.
سروش به چم (: معنی) گوش دادن و فرمان بردن است به خواست خدایی و ما آن را نیوشایی معنا کرده‌ایم تا نزدیک تر به اصل باشیم.

اینک من سروش ترا که از همه بزرگ تر است، می‌طلبم تا به آرمان خود رسم.
و زندگانی درازی به دست آورم.
و به شهریاری منش نیک در آمده
و به راه راستی گام زده،
به جایگاهی رسم که مزدا اهورا می‌باشد. (۳۳_۵)


اشوزرتشت می‌گوید :

کسی را که مزدا دوست دارد، نیوشایی و منش نیک به او روی می‌آورد (۴۴_۱۶)

اشوزرتشت می‌خواهد به دستیاری نیوشایی به خواست و آرمان خود برسد (۳۳_۵)

نیوشایی راهی است که به اهورامزدای توانا می‌رود (۲۸_۵)

نیوشایی راه رستگاری را، هم برای رستگار و هم برای دروغ کار، همواره روشن می‌سازد (۴۳_۱۲)

از این گفته‌ها به ویژه آن جایی که نیوشایی با منش نیک است‌، بر می‌آید‌، که فرمان برداری اشوزرتشت کورکورانه نیست، بلکه از روی اندیشه و با دلی پر از مهر است.

🌺 گل خیری سرخ نماد سروش ایزد است.

@khashatra

‍ #جایگاه_موبد_و_همکارانش.

✅ واژه ی «موبَد» از واژه ی «مَگوپَت» در اوستا برگرفته شده ، که به چِمار( معنی) دانا است.
آن زمان کسانی که بیشتر از دیگران دانش های گوناگون زندگی را با تجربه و نزد دانایان فراگرفته بودند و به راهنمایی مردم می پرداختند «مگوپتان» (دانایان) نامیده می شدند.
چون این افراد آگاهی دینی نیز داشتند به پیشوایان دینی نیز نام آور (معروف) شدند.
آن ها بایستی ویژگی های یک فرد آگاه ، دانا ، فرهیخته ، پارسا ، نیک اندیش ، خوش گفتار و درست کردار را داشته باشند.
باساده زیستی خود ، الگوی زندگی برای دیگران باشند.
از زمانی که موبدان در زمان ساسانی بر آن شدند تا دولت و پادشاهی را نیز در دست بگیرند ، به نیروی سیاسی پیش بینی نشده ای در تاریخ دین زرتشتی دست یافتند.
در این دوران به شوه ی (دلیل) آشنایی از جایگاه پیشوایان (روحانیان) دین های واپسین که در ایران نیز نیایشگاه (معبد) هایی را برای پیروان خود بر پا کرده بودند ، برخی از موبدان آن زمان خود را بالاتر از دیگران پنداشتند و همانند پیشوایان دین های دیگر ، باوری نادرست را در اندیشه ی مردم جایگزین کردند که آنان چاپار (واسطه و رابطه) بین مَرتو (انسان) و خداوند خواهند بود.
آشکار است که بینش زرتشت ، چنین باوری را نمی پذیرد ، اشوزرتشت که در جایگاه آموزگار و پیام آور راستی برای مردم جهان ، از آن زمان تاکنون بوده نیز هیچ گاه خود را بالاتر از دیگران ندانسته و چاپار (رابطه و واسطه) بین انسان و اهورامزدا ندانسته است.
اکنون نیز کسی که خود را به جایگاه مگوپت (آگاه ودانا) رسانده است ، تنها شایسته راهنمایی دیگران است.
۱
@khashatra

✅ شاید موبدانی نیز باشند که خویش را هم چنان برتر و گونه گون تر از دیگران بدانند که باور تنومی (شخصی) آنان خواهد بود...
«موبدیار» ، یک واژه ی ساختگی پس از انقلاب اسلامی در ایران است که نادرست بوده و در فرهنگ دینی زرتشتیان جایگاهی ندارد.
زیرا تا پیش از انقلاب در ایران ، هیچ گاه چنین واژه ای به کار نرفته است و برای زرتشتیان کشورهای دیگر نیز واژه «موبدیار» تازگی دارد.
نام و جایگاه پیشوایان دینی به یادگار مانده ، موبد یا مَگوپت (دانای دین) ، هیربَد (آموزگاردینی) ، دَهموبَد(همکار موبد) سه جایگاه کسانی بوده است که در بخش دینی خدمت گزار همبودگاه (جامعه) بوده اند.
در زمان ساسانی برای این که همانند فرهنگ دیگران ، وَچَر (فتواها) و دستورهای تازه ای نیز از سوی موبدان به مردم رسانده شود ، برخی از موبدان برگزیده شدند و به نام و جایگاه (دستور) می رسیدند که بازهم در بینش زرتشت ، «امر، جبر و دستور» دادن مشاهده نمی شود.
آموزگار راستی انسان را در گزینش خود آزاد می داند بنابراین شایسته ی این که با پیام او : بهترین گفته ها با گوش شنیده شود.
با اندیشه ی ژرف به آن نگریسته شود
سپس هر مرد و زن با آزادی و در پرتو خرد راه خویش را برگزیند. اشوزرتشت.
۲
@khashatra
پایان🔺🔺

#امروز

به روز، پیروز ‌و فرخ روز رشن ایزد از مهر ماه به سال ۳۷۶۳ مزدیسنی.

شنبه ۱۲ مهر ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی.

۴ اکتبر سال ۲۰۲۵ (ترسایی)

✔️ رشن = دادگری.

@khashatra

#رشن_ایزد

ایزد عدل و داد در دین مزدیسنى. در اوستا رَشْنو Rašnu و در پهلوى رَشْن Rašn به چمار (: معناى) عادل و دادگر است.
رَشْن در اوستا بیشتر با صفت رَزْیشْته Razišta (در پهلوى رَزیستک Razistak) وبه صورت رَشْنو رَزْیشْتَه به چم راست‌تر و درست‌تر آمده است، و در فارسى بیشتر این ایزد با صفتش «رَشْن راست» خوانده مى‌شود.

هجدهمین روز از هر ماه در گاه شمار زرتشتی به نام رشن پیوند یافته است.
رَشن (رَشْنو) ـ ایزد دادگرى و آزمایش ایزدى، ایزد درستی و دادگری كه از ایزدان سرای پسین و از داوران روز جزا ست.
یشت رشن، یشتی هست در ستایش رَشن، رَشنو، رشن یشت، یشت دوازدهم اوستا هست.

پورریحان بیرونى در الآثار الباقیة (ص۷۳) در فهرست روزهاى ایرانى، این ایزد را رَشْن خوانده که در زبان سُغدى رَسْن Rasn و در خوارزمى همان رَشْن خوانده مى‌شده است.
در ادبیات فارسى این واژه به صورت «رش» بدون نون به کار رفته است.

فردوسى سترگ می گوید :
چو هور سپهر آورد روز رَش،
ترا زندگى باد پدرام و خَوش.

خسروى مى گوید :
مِى سورى بخواه کامد رَش،
مطربان پیش دار و باده بکَش.

🌺 گل نسترن نماد روز رشن ایزد است.

@khashatra

❇️ باروده : درمهر دهنبائی جی دادا بهائی بهیمجی اومریگر در شهر - تقدیس
به روز سروش و شهریور ماه ۱۲۱۵ ی.

✳️ در مهر بهرام جی نوشیروان جی سیروائی - تقدیس به روز آدر و آذر
ماه ۱۳۳۷ ی.
✳️ در مهر کنتراکتر در شیواجی گنج - تقدیس به روز سروش و شهریور ماه.

❇️ بلسر :

✳️ درمهر قدیم هیربد جاماسبجی بهائیجی - تاریخ تخت نشین ندارد.
آن را هرمزجی بیکاجی چینائی به سال ١٢١۶ یزدگردی تعمیر کرد و وارث او نیز در همان جا آتش دادگاه درست کردند.

✳️ درمهر بسیار قدیم شاپور را در حدود ۴۰۰ سال قدمت آن می باشد.

✳️ درمهر متا بهائی شاپور جی - تقدیس به روز مهر ایزد و آذر ماه ۱۲۱۹ یزد گردی

❇️ سرونده :

✳️ درمهر خورشید جی فریدون جی پارخ و بهیمجی باهی شاپور جی پستکیه - تقدیس ۱۲۳۳ی و به سال ۱۲۵۱ یزدگردی دوباره تعمیر شد.

❇️ سکندر آباد.

✳️ درمهر ویکاجی و پستن جی مهرجی - تقديس به روز بهرام ایزد
و اسفند ماه ١٢۱۶ ی.

✳️ درمهر خانبهادر ایدلجی چینائی و انجمن - تقدیس به روز اردی بهشت و اسفند ماه ۱۲۸۹ی.
۳۳۲
@khashatra