هیچ درختی به خاطر پناه دادن به کبوترها بی بار و برگ نشده است؛

تکیه گاه باشیم،
مهربانی سخت نیست ...

@kootah_beshnavim

شب به خیر ماه من

@kootah_beshnavim

دلم نه عشق می خواهد !
نه دروغهای قشنگ !
نه ادعاهای بزرگ !
نه بزرگهای پر ادعا !
دلم کسی را می خواهد که
بشود با او حرف زد
و بعد پشیمان نشد !!!!

@kootah_beshnavim

آنان که از اتفاقاتِ ناگوارِ زندگیِ خود چیزی نمی‌آموزند، وجدان هستی را مجبور می‌کنند تا آن اتفاقات را تا آنجا که نیاز باشد تکرار کند تا به فرد آن چیزی را که آن اتفاقاتِ ناگوار می‌خواهند آموزش دهند، یاد بگیرد !
آنچه که انکار می‌کنید ، شما را شکست می‌دهد !
آنچه که قبول می‌کنید ، شما را تغییر می‌دهد !

کارل‌گوستاو‌یونگ

@kootah_beshnavim

چرا ناامیدان دوست دارند که نا امیدی شان را لجوجانه تبلیغ کنند؟ 
چرا سرخوردگان مایلند که سرخوردگی را یک اصل جهانی ازلی ابدی قلمداد کنند؟ 
چرا پوچ گرایان، خود را برای اثبات پوچ بودن جهانی که ما عاشقانه و شادمانه در آن می جنگیم، پاره پاره می کنند؟ 
آیا همین که روشنفکران بخواهند بیماری شان به تن و روح دیگران سرایت کند، دلیل بر رذالت بی حساب ایشان نیست؟ 

نادر ابراهیمی
یک عاشقانه آرام

@kootah_beshnavim

با ۱۵ دقیقه مطالعه شب را به انتها ببرید و لذت آن را بچشید ❤️
در انتهای هفته چندین ساعت مطالعه کرده‌اید.

@kootah_beshnavim

تغییر فرکانس

آنگاه که با شرایط سختی روبرو میشوی کافیست تمرکزت را از روی ترسها و ناراحتی های مربوط به آن مساله برداری و بر روی چیزهایی بگذاری که به تو احساس بهتری ببخشد و آرام آرام فرکانس خود را تغییر دهی تا بواسطه این تغییر فرکانسی اتفاقات ناگوار زندگی در جهت مثبت شروع به تغییر کند.
بدان که همه چیز در اختیار توست، تمرکز بر اتفاقات بد ، صحبت کردن در مورد آنها و یادآوری شرایط سخت تنها آنها را مقاومتر میکند و آنگاه برای رهایی از این وضعیت نیاز به تلاش زیادی داری، بنابراین مناسبتر است از همان ابتدا احساسات منفی خود را به احساسات بهتر و سپس به شادی و حس امیدواری تبدیل نمایید تا سریعتر مرحله تغییر فرکانستان رخ دهد.

‌@kootah_beshnavim

‏امروز که زنده‌ای، زندگی کن؛
فردا خواهی مرد...
وقتی که سراسر زندگی‌ ات در برابر ابدیت لحظه‌ ای بیش نیست، چه جای آن است که خود را عذاب دهی؟
‌
لئو تولستوی
@kootah_beshnavim

اینکه می‌گویند آدمیزاد موجودی اجتماعی است به چه معنا است؟ فقط برای این است که انسان برای تعریف خود و رسیدن به خودآگاهی به دیگران نیاز دارد، به گونه‌ای که مثلاً حلزون و کرم‌های زمینی نیاز ندارند. اگر کسی اطراف ما نباشد که به ما نشان بدهد که چگونه‌ایم، نمی‌توانیم به حس و درک درستی از خودمان برسیم.

استاندال می‌نویسد: "آدمی می‌تواند در تنهایی و انزوا به همه چیز برسد جز شخصیت" منظورش این است که شخصیت در ذاتش واکنش دیگران است به حرف‌ها و اعمال ما.

آلن دو باتن
جستارهایی در باب عشق

@kootah_beshnavim

انگیزشی دکتر هولاکویی
شعار نیست

@kootah_beshnavim

خلأ روحی، علت عمده‌ی آن است که آدمیان به دنبال معاشرت، سرگرمی و انواع تجملاتی می‌روند که بسیاری از مردم را به اسراف و سرانجام به فقر می کشاند.

کسی که از نظر ذهنی پُرمایه است، به دنبال زندگی آرام، باقناعت و در حد امکان بدون درگیری است.

از این رو، پس از اندک آشنایی با کسانی که به اصطلاح همنوع او هستند، به انزوا کشیده می شود و اگر شعوری در حدّ کمال داشته باشد، تنهایی را برمی گزیند.

زیرا آدمی هرچه در درونِ خود بیشتر مایه داشته باشد، از بیرون کمتر طلب می‌کند و دیگران هم کمتر می‌توانند چیزی به او عرضه کنند.
انسانِ کم مایه از هیچ چیز به اندازه‌ی خود نمی‌گریزد.
زیرا در تنهایی، هنگامی که هرکس به خویشتنِ خود باز می‌گردد، معلوم می‌شود که در خود چه دارد.

در باب حکمت زندگی
آرتور شوپنهاور

@kootah_beshnavim