اردیبهشت حال و هوای عجیبی داره
انگار خدا برای آدم‌ها
یک فنجون "عشق" دم کرده
انگار خیابونا آغوش باز کردن
تا غم‌ عابرها رو توی خودشون حل کنن …

@kootah_beshnavim

يكی از بهترين كارهايی كه می توانيم در طی روز انجام دهيم، حبس تنفس است.

متاسفانه اين عمل مفيد مورد اغماض قرار گرفته و كمتر كسی به آن توجه دارد، از آنجایی که همه چیز بر روی زمین چند بُعدی  است  ما  هنگام تنفس،  در  بعد فیزیکی هوای اتمسفری را وارد بدن خود می‌کنیم، اما هوای اتمسفری، در ابعاد دیگر حامل نور و انرژی حیاتی است که کالبدهای دیگر ما را هم نیز تغذیه می‌کند.


در طی تنفس ما هوای اتمسفری را به همراه انرژی حیاتی وارد بدن می كنيم، اگر اين عمل آگاهانه و از روی اراده باشد و حبس تنفس نيز به صورت آگاهانه انجام پذيرد كم كم انرژی حیاتی موجود در هوای اتمسفری جذب بدن می شود، و در اثر این انباشتگی انرژی، نور درونی ما تقویت و شعله‌ورتر می‌شود و به وسيله اين انرژی حیاتی موجود می‌توان كارهای شگفت  انگيزی  دیگری  در  زمینه‌ی خودسازی انجام داد.
‌

متاسفانه اكثر انسان ها به گونه ای نفس می كشند كه انگار با عجله هوا را به داخل ريه ها می كشند و دوباره با عجله و با سرعت هوا را به صورت بازدم از ريه های خود خارج می‌ كنند، دم و بازدم و همچنين  حبس  تنفس  بهتر است  به صورت آرام  و  با  احساس  آرامش توام گردد و در اين ميان هيچ فشاری نبايد به شش ها وارد شود.


حبس تنفس اگر با كنترلی آگاهانه همراه باشد اثراتی همانند مراقبه خواهد داشت و می تواند در اثر ذخيره انرژی حیاتی در بدن منجر به رشد درونی گردد. افزايش انرژی حیاتی در بدن موجب تصفيه كالبد اتری می شود و همچنين موجب باز شدن برخی از نادی های بدن انرژی (انسداد بندهای انرژی در كالبد انرژی) میگردد

این انسداد‌های انرژی اگر باز و رها نشوند در دراز مدت ممکن است باعث تجلی بیماری‌های مختلف در بدن فیزیکی هم نیز شوند، می توان حبس را به صورت عملی آگاهانه در تمام لحظات روز بكار گرفت.


به طور كلی می توان گفت اگر حبس تنفسی به آرامي و بدون هيچ نوع فشاری بر شش ها انجام گيرد بعد از چهار هفته انرژی حیاتی كم كم
در بدن اتری افزايش يافته و نوعی درخشندگی و زيبايی بر کالبد فیزیکی شخص پديدار می گردد، شخص به خاطر افزايش انرژی حیاتی سروری مدوام را تجربه می كند
و در همه لحظات شادی درونی را تجربه می كند، در ميان هر دم و بازدم، حتما مدت زمانی را به صورت حبس دم بگذرانيد هرچند اين زمان به اندازه ی چند ثانيه باشد.

@kootah_beshnavim

تاثیر‌گذاری از نگاه من و شما


گاهی آدم‌های تأثیرگذار، اصلاً شبیه چیزی نیستند که فکر می‌کردیم.
همیشه وقتی اسم «افراد تأثیرگذار» را می‌شنیدم تصور می‌کردم حتماً باید آدم‌های مثبت خوب و حمایت‌گر باشند آن‌هایی که حضورشان گرم است و بودن‌شان روشنی می‌آورد.
اما بعدها فهمیدم تأثیرگذاری همیشه از جنسِ لطف و مهربانی نیست.

در زندگی بارها با آدم‌هایی مواجه شدم که رفتارشان تلخ بود حضورشان سنگین و بودن‌شان آزاردهنده و بازدارنده.
آدم‌هایی سخت عجیب و ناسازگار.
اما درست همان‌ها تأثیرگذارترین آدم‌های زندگی‌ام شدند.

در مواجهه با این افراد بارها از خودم پرسیدم:
راستی از این مدل آدم‌ها چند نفر روی کره‌ی زمین هستند که یکی‌شان باید سر راه من قرار بگیرد؟

گاهی با خودم فکر می‌کنم اگر این آدم‌ها سر راهم سبز نمی‌شدند شاید زندگی‌ام شکل دیگری پیدا می‌کرد رهاتر بی‌دغدغه‌تر.
اما واقعیت این است که روبه‌رو شدن با آن‌ها، مرا چنان به زمین چسباند که گاهی حتی از قدم‌زدن هم عاجز شدم.

با این‌حال...
شاید اگر آن تجربه‌های سخت سر راهم قرار نمی‌گرفتند، تا این‌ حد دنیا‌دیده نمی‌شدم.
در واقع، همان کسانی که حضورشان آزارم داد مرا ساختند لایه‌به‌لایه خط‌به‌خط.
من از دل همان رنج‌ها رشد کردم.
هرچند سخت و جانکاه بود اما قدرتمند و تواناتر از دل تجربه‌ها بیرون آمدم.

لیلا طوفانی
#یادداشت

معرفی کتاب اندیشه های ماندگار
""تعادل""
گوینده لیلا طوفانی
کوتاه بشنویم
@kootah_beshnavim

بایزید بسطامی یکی از معروف‌ترین عرفای تاریخ تصوف است که در قرن سوم هجری می‌زیست. بزرگی و مقام بایزید آن چنان است که هنوز بعد از گذشت این همه سال نام او بر سر زبان‌هاست و همه از او به نیکی یاد می‌کنند.

از بایزید چند حکایت باقی مانده است که یکی از آن‌ها را که در کتاب «تذکرة الاولیاء» عطار آمده است، در اینجا به نثر ساده ذکر می‌کنيم.

یک روز بایزید از راهی می‌رفت که متوجه می‌شود جوانی از پشت سر او می‌آید و هر کاری را که او انجام می‌دهد، دقیقا همان را تکرار می‌کند.بعد از مدتی جوان جلو می‌آید و با احترام به بایزید می‌‌گوید:«ای شیخ، بخشی از پوستینی که بر تن داری را به من ده تا من نیز از برکت وجود تو بهره‌مند شوم.»

بایزید در جواب می‌گوید: «پسر جان، من اگر پوست تن خود را نیز به تو بدهم برای تو سودی نخواهد داشت، مگر آنکه اعمال و شیوه زندگی‌ات را نیز تغییر دهی و مانند من رفتار کنی.»

طبیبا !
ای دوای هر درد
ای شفای هر رنج
مرهمی بگذار بر دلهایمان

ای راهنما
ای تنها چلچراغ
امید اهل زمین...
بازار دنیا‌ ، عجیب شلوغ است....
و... پراز زرق و برق
ولی تو....
تنها راه بلد جاده نوری...
بر تاریکی های دلمان، خطی بکش...

روزنه های سرم را می‌بندم‌ تا به فکر ایران نیفتم.
اما نمی‌توانم.
زمین زیر پایم آتش می‌گیرد.


روزها در راه
شاهرخ مسکوب