ای مهربان،
بگذار در سایه‌ی یاد تاسوعا،
دل‌های شکسته ترمیم یابند،
و نوری از امید در تاریکی‌ها بدرخشد.

الهی به حق این روز،
حفظ کن ما را از هر سختی و بلا،
و آرامش و رحمتت را شامل حال همه عاشقان بگردان.

یا کریم،
دست ما را بگیر و دل‌هایمان را پاک کن،
تا مثل علمدار عاشق، پر از وفا و شجاعت باشیم.

آمین.

غمگینم می‌کند پیر شدن آدم‌ها. غمگینم می‌کند پر کشیدنِ برق از چشم‌ها و تماشای کوچیدنِ کودکانِ بازیگوشِ اشتیاق، از حیاطِ قلب آدم‌ها... غمگینم می‌کند سفید شدنِ موها، کم سو شدنِ چشم‌ها، لرزیدن دست‌ها، صداها، پاها... غمگینم می‌کند از یک‌جایی به بعد نتوانستن‌ها، ناتوانی‌ها، بیمار شدن‌ها...
کاش می‌شد هیچ‌ آدمی پیر نمی‌شد. که زمان می‌گذشت و کودک‌ها جوان می‌شدند و جوان‌ها میان‌سال و آدم‌ها پخته و تجربه‌ها بسیار، اما پیر... نه! پیر شدن برای وجود آدمی که مصیبت‌های جهان را تاب آورده و برای زیستن جنگیده، بی‌انصافی‌ست...

#نرگس_صرافیان_طوفان

یه تیکه از سرنوشت قمیشی بره برا دلبری🌱🎧🎼
گوش کن

⊰{🍁🖤}⊱‌- آقایِ امام حسین ،
حواست به ماهم هست ؟
هوایِ قلبمونو داری ؟

بالاخره یکی از همین فرداها
دیروز های سخت رو جبران خواهد کرد
صبور باش ..🌱☕

روزتون عالیییی
حال دلتون خوب❤️

نپرسیدید خوبیم یا نه، احوال‌پرسی‌هایتان همه از سر عادت بود... از سر عادت پرسیدید و از سر عادت جواب دادیم اما واقعیت این است که خوب نبودیم! در تک تک لحظاتی که ناچار شدیم با شما تعامل کنیم و لبخند بزنیم و معاشرت کنیم و آرام به‌نظر برسیم... خوب نبودیم و حامل فشارهای فراتر از تحملمان؛ در همان زمان‌هایی که از ما توقع داشتید کاملا متمرکز و عادی رفتار کنیم. ما در مرز فروپاشی یک انسان ایستاده و همچنان داشتیم با لبخند، خودمان را در جبهه‌ی آرام شما نگه می‌داشتیم...
خوب نبودیم، شبیه به نهنگی که باسرعت به سمت ساحل به راه افتاده‌بود و دیگر اهمیتی نداشت چند ماهی در مسیر ساحل به او لبخند می‌زدند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

«موجودیتم جابه‌جا شده‌است. آنچه از من مانده؛ زنی‌ست که هنگام بیدار شدن می‌ترسد...»
-‏ مارگریت دوراس

از این ویدیو حس جالبی گرفتم☄

از اذان تا نماز… ⏳
یه فاصله‌ست، اما پر از رمز و راز ✨
مثل لحظه‌ای که صدا بلند می‌شه تا بیدارمون کنه…
نه فقط برای نماز، برای زندگی، برای برگشتن به خودمون 🙏🏻
اون چند دقیقه سکوت، آمادگیه برای وصل شدن 💫
برای شنیدن صدایی که همیشه بود، فقط ما نبودیم…

کجای راه را اشتباه رفتیم که هیچ‌کس پناه ما نشد؟ کجای راه را اشتباه رفتیم که قوی حسابمان کردند و تکیه‌گاه شدیم، سنگ صبور شدیم، پناه شدیم! ما! مایی که خودمان دیوانه‌وار دنبال شانه‌‌های امن و محکمی برای پناه بردن می‌گشتیم!
کجای راه را اشتباه رفتیم که دیگر کسی عاشقانه ما را نگاه نکرد؟ که جهانمان تماما دوام آوردن شد و جنگیدن؟
کجای راه را اشتباه رفتیم که اینگونه محکوم به ادامه شدیم، بدون پناه، بدون دلگرمی، بدون عشق...
اشتباه است محکم بودن، روی پای خود ایستادن، کمک نخواستن؛ آدم‌ها را بی‌توجه می‌کند! به خودت می‌آیی و می‌بینی شده‌ای موجودی به حال خود رها شده که خودش از پسِ خودش و همه چیز بر می‌آید....

#نرگس_صرافیان_طوفان

🪴
مدیون دلت نشو

🪴
چسب زخم

#ناصر_پروانی

☆💕ᬼ꙰҈꙰҈‌‌‌‌‌ᬼ꙰҈꙰҈‌‌‌‌‌☆✨💕ᬼ꙰҈꙰҈‌‌‌‌‌ ✨ᬼ꙰҈꙰҈‌‌‌‌‌☆💕ᬼ꙰҈꙰҈‌‌‌‌‌☆✨

#مادرم❤️

مادرم آن روزها همه چیز برایش حیف بود، جز خودش!
یک صندوق چوبی بزرگ داشت پر از چیزهای حیف!
در خانه ما به چیزهایی حیف گفته می‌شد که نباید آنها را مصرف می‌کردیم..!!
نباید به آنها دست می‌زدیم،
فقط هر چند وقت یک بار می‌توانستیم آنها را خیلی تند ببینیم و از شوق داشتن آنها حَظ کنیم و از حسرت نداشتن آنها غصه بخوریم!
حیف مادرم که دیگر نمی‌تواند درِ صندوقِ حیف را باز کند‌ و چیزهای حیف را در بیاورد و با دست‌های ظریف و سفیدش، آنها را جلوی چشمان پر احساسش بگیرد و از تماشای آنها لذت ببرد!
مادرم هیچ وقت خود را جزو چیزهای حیف به حساب نیاورد...
دستهایش، چشم‌هایش، موهایش، قلبش، حافظه‌اش، همه چیزش را به کار انداخت و حسابی آنها را کهنه کرد.
حالا داشته‌هایش آنقدر کهنه شده که وصله بردار هم نیست...
حیفِ مادرم که قدر حیف‌ترین چیزها را ندانست!
قدر خودش را ندانست و جانش را برای چیزهایی که اصلا حیف نبودند تلف کرد...

کاش همینی بشه که صائب تبریزی

میگه آرامش است آخر اضطراب ها

شبتون پراز آرامش

🍃🍃🍃🍃🍃🍃💫