تو شادمانی منی.

میان هرچه زندگی به غم حواله می‌کند.

«دیدار، تنها واژه‌ای‌ست که هنوز بوی امید می‌دهد، حتی اگر پس از آن، جدایی در کمین باشد.»

«تو را نفس خواندم، چون هرچه زندگی‌ست، در حضورِ تو معنا دارد.»

و بعد از مدت‌ها دریافتم که زخمی بودن دلیل خوبی نیست که به دیگران هم زخم بزنی و هیچ گذشته‌ی دردناکی، رفتار بد را توجیه نمی‌کند.

«من به تو اعتماد کرده بودم و تو چه کردی؟ به جایی زخم زدی که گفته بودم درد می‌کند.»

و قسم به تمام لحظاتی که تا خرخره دلتنگ بودی، اما علی‌رغم خواسته‌ات، در فاصله باقی ماندی.

و ناگهان به یاد آنچه با تو گذرانده بودم،

گریستم...

چیزای ک رویا دوخته بود،

حقیقت پاره کرد...🖤

‏خیلی چیزا انتخاب من نبود ولی تقاص

همشونو با روح و روانم پس دادم ...

‏کلی ادم هست، هیچکدومشون تو نیستی

کاش همه‌شون نبودن، ولی تو بودی.

‏هرچیزی تو زندگیم اشتباه پیش میره،

من درباره‌ی تو گریه میکنم.