جوونای قلعه ی پیر(2)
همه دست و پا به زنجیر
دل ها ذره ذره بی تاب
برای برقا برق شمشیر
 برق شمشیر نقره کار، شیره بیشه زار، شیره بر مزاره
جوونای قلعه ی داد (2)
چه بد میسوزونه بیداد
لباتون سرد و خاموش
چشا لبریز فریاد
یاد شمشیر نقره کار، شیره بیشه زار شیر بر مزاره
های لِ های لِ لُ شهربانی (صوت های محلی + نام شهربانو)
عشقت دمالا (دماله) مندانی (عشقت ماله منه میدونی)
چه بازیِ زندگانی
جوونای قلعه پیر
داغم ندانی
داغم شهربانی
جوونای قلعۀ شاد (2)
همه یاران فرهاد
هزاران شیشه بر دست
شکسته کوه بیداد
داد شمشیر نقره کار، شیر بیشه زار، شیر بر مزاره
جوونای قلعه ی راز
هزاران دلبر ناز
همش در انتظارن
بیان روزی به پیش واز
راز شمشیر نقره کار، شیر بیشه زار شیر بر مزاره
دل دل بازی بهاره
خدا پیر پای داره
چمن از شوق فریاد
گلستان بهاره
های لِ های لِ لُ شهربانی (صوت های محلی + نام شهربانو)
عشقت دمالا مندانی (عشقت ماله منه میدونی)
چه بازیه زندگانی
جوونای قلعه پیر
لِ لِ شهربانی (2)
جوونای قلعۀ پیر (2)
لِ لِ شهربانی (2


https://www.tg-me.com/marzockacademy

⏪از «فلسفۀ رادیکال» تا «فلسفۀ فرارادیکال هنر»

◀️موسی اکرمی

در دو بخش

بخش یکم

پیشگفتار. بنا بر برنامه‌ریزی و دعوت گروه فلسفۀ واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی برای دورهمی با دانشجویان فلسفه، در روز یکشنبه چهارم خرداد ماه ۱۴۰۴ پس از حدود دو سال نیم دوری به دانشکده‌ای رفتم که خانۀ دوم من بود و بسی دوستش داشتم. خوشبختانه با شمار نسبتاً زیادی از دانشجویان و همکاران پیشینم روبه‌رو شدم: دانشجویانی از فلسفۀ محض و فلسفۀ علم تا فلسفۀ هنر، و همچنین همکارانی چون:

خانم‌ها و آقایان استاد پرویز ضیاء شهابی، دکتر شمس‌الملوک مصاحب، دکتر شهلا اسلامی (مدیر گروه)، دکتر مریم بختیاریان، دکتر محمد شکری، دکتر بابک عباسی، و دکتر هادی صمدی.

در پاسخ به پرسش از چیستی فلسفه و چیستی هنر، در آغاز استاد پرویز ضیاء شهابی پیرامون دلایل خویش برای گزینش همتای پارسی «سرآغاز» برای واژۀ آلمانی Ursprung (origin  انگلیسی) در فرنام کتاب Der Ursprung des Kunstwerkes (به انگلیسی: The Origin of the Work of Art)، اثر مارتین هایدگر، بحث را به «arche»ی یونانی به معنای «اصل» کشاندند، و همچون همیشه با استناد دقیق به ریشۀ یونانی و لاتینی پاره‌ای از واژه‌ها و مفهوم‌ها در آثار کلاسیکی چون کتاب مابعدالطبیعه‌ی اَرَستو، دریافت خویش از فلسفه را بیان کردند.

پس از آن که نوبت به من رسید، با حال نزاری که از فجایع غزه و سکوت دردناک نابجای بسا کسان داشتم، معنای «اصل» عربی را در زبان پارسی دستاویز قرار دادم و به همپوشانی معنایی radix لاتینی  (به معنای ریشه) با arche ی یونانی اشاره کردم و بحث خود را به «فلسفۀ رادیکال» و وظایف فیلسوفان و فلسفه‌ورزان در تغییر جهان و تعبیر جهان کشاندم.

به گونه‌ای گذرا تعریف کوتاهی از فلسفۀ هنر به دست دادم و کار فیلسوف هنر را بحث‌های هستی‌شناختی، شناخت‌شناختی، روش‌شناختی، و ارزش‌شناختی پیرامون هنر دانستم.

سپس بر پایۀ باور دیریبنم به دو وظیفۀ همبستۀ «تعبیر جهان» و «تغییر جهان» برای فلسفه، که در تاریخ نوشتاری فلسفه با سقرات و افلاتون و ارستو آغاز شده و با مارکس به اوج تأکید رسیده  - هر چند از دید کسانی چنین می‌نماید که او از «تعبیر جهان» گذر کرده و در روزگار خویش «تغییر جهان» را برجسته ساخته یا برتر دانسته است - کوشیدم نخست به همبستگی جدایی‌ناپذیر این دو وظیفه، و ویژگی‌های فلسفۀ رادیکال اشاره کنم و به روشنگری‌هائی پیرامون «فلسفۀ هنر رادیکال» بپردازم.

بحث من به آنجا کشید که از نظر بیشتر فیلسوفان رادیکال هنر، مانند آدورنو، با از میان رفتن عواملی چون نابرابری و تبعیض و استثمار و سرمایه‌داری «هنر می‌میرد».

ولی من بر پایۀ کلان‌برنامۀ خود، یعنی «زمینشهر» (Geopolis)، از این باور خود گفتم که هنر هرگز نخواهد مرد همچنان که فلسفه، با دو سیمای ژانوسی تعبیرجویی و تغییرخواهی، هرگز از میان نخواهد رفت، بلکه تنها زمینۀ کارکرد رادیکال آن‌ها تغییر خواهد کرد.

پس از آن که از دانشگاه به خانه برگشتم اندک فراغی دست داد و تصمیم گرفتم سخنم در آن جلسه را، هر چند مجمل بوده است، در فضای مجازی بنگارم و به علاقه‌مندان پیشکش کنم به این امید که در آینده‌ای نه چندان دور به بیان تفصیلی اندیشه‌هایم در این باره بپردازم.

[ادامه درفرسته‌ی پسین?]
https://www.tg-me.com/marzockacademy

[ادامه‌ی فرسته‌ی پیشین 👆]

در بازاندیشی آنچه گفته بودم بهتر دیدم برای فلسفه و هنری که خود در نظر دارم و هرگز از میان نخواهند رفت برای نخستین بار از صفت metaradical با همتای پارسی «فرارادیکال» بهره ‌گیرم، و فلسفه و هنر و فلسفۀ هنر خود را «فلسفۀ فرارادیکال»، «هنر فرارادیکال»، و «فلسفۀ  فرارادیکال هنر» یا «فلسفۀ هنر فرارادیکال» بنامم.

مقدمه
فلسفه همواره در پی پرسش‌های بنیادین دربارۀ جهان، انسان و شناخت، ذهن، زبان، و معنا بوده است. پاسخ‌گویی به این پرسش‌ها فلسفه را در جایگاه تعبیر جهان نشانده است. ولی می‌توان نشان داد که فلسفه می‌تواند و باید به تغییر جهان نیز بیندیشد و بپردازد. ازاین رو فلسفه‌هائی پدیدآمده‌اند که همزمان به دو وظیفۀ فلسفه توجه داشته‌اند.

این گونه فلسفه‌ها را می‌توان «فلسفه‌های رادیکال» خواند؛ فلسفه‌هائی که تنها به تفسیر جهان نپرداخته‌اند، بلکه بر تغییر ساختارهای ژرف و بنیادین جهان، که در اینجا جهان جامعه در نظر است، پای فشرده‌‌اند. هرگاه چنین بپنداریم که جامعۀ انسانی چنان صورتبندی اقتصادی-اجتمادی و ساختار اداری‌ای یافته که در آن عدالت و آزادی و کرامت انسانی و رفاه و خودآیینی آدمی تحقق یافته است - آنچه من در کلان‌برنامۀ آرمانی واقع‌گرایانۀ «زمینشهر» خود در پیش نهاده‌ام - آنگاه رادیکالیسم به معنای کنونی جائی نخواهد داشت.

ولی من بر این باورم که دیسۀ نوینی از اندیش‌ورزی فلسفی در دو ساخت نظر و عمل پدید خواهد آمد که می‌توانم آن را «فلسفۀ فرارادیکال» بنامم؛ فلسفه‌ای که فراتر از نقد و دگرگونی صرف، به بازاندیشی و گشودگی در جهانی آرمان تحقق‌یافته می‌پردازد.

اینک در این یادداشت کوتاه در هفت بخش، ضمن بررسی دقیق فلسفۀ رادیکال و ضرورت آن، به چگونگی بسط این سنت به فلسفۀ هنر رادیکال، ویژگی‌ها و کارکردهای آن در جهان کنونی، و سپس گذار به فلسفۀ فرارادیکال و فلسفۀ فرارادیکال هنر و نقش آن در جهان آرمانی آینده می‌پردازم.

۱. فلسفۀ رادیکال
فلسفۀ رادیکال، بر پایۀ معنای واژه، فلسفه‌ای است که به ریشه‌ها و بنیاد‌های مسائلی که با آن‌ها روبه‌رو است می‌پردازد. رادیکال از واژۀ لاتینی «radix» به معنای «ریشه» ساخته شده است. این فلسفه می‌کوشد تا فراتر از سطوح نمایان مسائل، به ساختارهای بنیادی‌تر و گاه پنهان جامعه، فرهنگ و اندیشه نفوذ کند و آنها را به نقد کشد و دگرگون سازد.
به‌بیان دیگر، فلسفۀ رادیکال در وظیفۀ تغییر جهان با پرسش از علت‌های بنیادین نابرابری، سلطه، بی‌عدالتی، و نبود آزادی در زندگی جمعی آغاز می‌شود، و در پی بازسازی یا بازاندیشی سامانه‌های فکری و اجتماعی است که چنین وضعی را پدید آورده‌اند. این فلسفه در سنت‌های گوناگون فلسفی، از افلاتون و اسپینوزا تا مارکس و آدورنو و فوکو بسا کسان دیگر جلوه‌های درخشانی داشته است.

#فلسفۀ_رادیکال
#فلسفۀ_رادیکال_هنر
#هنر_رادیکال
#فلسفۀ_هنر_رادیکال
#زمینشهر
#فلسفۀ_فرارادیکال
#هنر_فرارادیکال
#فلسفۀ_فرارادیکال_هنر
#فلسفۀ_هنر_فرارادیکال
#موسی_اکرمی

https://www.tg-me.com/marzockacademy

ایدئولوژی سازی فلسفه 2

در دنیای واقعی فلسفه هیچ چیز قطعی وجود ندارد گرچه فلسفه علم وجود و هستی است اما در عین حال خود وجود و هستی نخستین تیر شک و پرسش را دریافت می کند ،
هر فیلسوفی نحوه نگاه خود به وجود و هستی را به عنوان فلسفه خود طرح می کند ، فیلسوفی دیگر آن را نقد می کند و تعارضات درونی‌اش را آشکار می سازد و خود دیدگاهی نو عرضه می کند ،
اما فلسفه به مثابه ایدئولوژی یک دیدگاه و نظام فلسفی را در جایگاه صدق مطلق می نشاند ، و آن را تبدیل به ایدئولوژی و مذهب می سازد و گزاره هایش را به سیاق سابق چونان احادیث و آیه های بر جایگاه حقیقت می نشاند ،
در یک متن نیم صفحه ای چندین ارجاع به فلان و بهمان فیلسوف می دهد تا مثلاً بگوید خر ملا نصرالدین از کرگی دم نداشت ،
یا برسر تفسیر یک اصطلاح و واژه ای عرق ریزان متن فیلسوف را شخم می زند ، حتی گاهی فلسفه را فقط محصور در زبان خاصی می کند و خارج از آن زبان و حوزه فرهنگی را بربریت می شمارد ،
درنتیجه او دارد اندیشه های اندیشیده شده توسط فلان فیلسوف را می خواند و تکرار می کند ،
اگر صرفا کار او معطوف به درک فلسفه فلان فیلسوف باشد عیبی ندارد و خوب است ، اما اگر فلسفه را اینهمان نظام فلسفی فیلسوف خاصی بگیرد دچار جزم شده است در این صورت جناب استاد فقط نقش طوطی و بلندگوی فلان دستگاه فلسفی را بازی می کند ،
هنوز عقل خودش در همان حال سابق منفعل است و چونان کوزه تهی از محتوای این و آن پر می شود ،
در صورتی که ضرورت بنیادین رجوع به فلسفه انقلاب در نحو کار کرد عقل خودش بود ، عقلی که در این سالیان کار نمی کرد ،یا ناقص کار می کرد یا صرفا ابزار دست باور ها و سنت ها بود ،
قرار بود انقلاب کپرنیکی اتفاق بیفتد و دستگاه شناختی اش در بنیادین ترین نقطه تغییر مستقر شود ،
رویکرد به فلسفه روی آوردن به تغییر کارکرد عقل خود شخص روی آورنده است ،
به عبارتی یک فلسفه ورز به کمک دانش فلسفی دست به تعمیر و تغییر کارکرد عقل خود می زند ، هم چنانکه کانت این کار را کرد ، آنگاه که از خواب جزم اندیشی بیدار شد فقط دکارت و اسپینوزا و فلسفه یونان نخواند بلکه ،
به نقد عقل پرداخت ، به سنجش خرد ،
وقتی فلسفه ورز به ترمیم و تعمیر و باز تعریف  عقل خود پرداخت ،
آنگاه این عقل فعال شده بدون رجوع به این فیلسوف و آن فیلسوف به پرسش ها و مسئله ها و دغدغه های خود و جامعه خود خواهد پرداخت و راه حل برون رفت از انسداد را پیدا خواهد کرد ،

ادامه دارد...
Azizi
https://www.tg-me.com/marzockacademy

‍ 🔻 آکادمیِ فلسفه‌ی مارزوک تقدیم می‌کنند

🔹 درسگفتار : نسبت میان فلسفه،رادیکالیسم ،ومحافظه کاری

  
با حضور : مزدا محمددوست
ارشد فلسفه،مترجم ،پژوهشگر فلسفه

لینک‌گروه
      https://www.tg-me.com/+RgpoTxExbs0yOTA0

🕒 زمان: سه شنبه  ۶ خرداد ماه، ۱۴۰۳
      ساعت  ۲۲بوقت ایران

اینستاگرام مزدا محمددوست

https://www.instagram.com/mazda_m.doust?igsh=MWt2bG1kaWcyN2ZwMA==

کانالِ اکادمی
https://www.tg-me.com/marzockacademy

اینستاگرام
http://www.instagram.com/marzockacademy

🔻 آکادمیِ فلسفه‌ی مارزوک تقدیم می‌کند...

🔹 درسگفتار : مهارت کنترول بروز خشم

🔸 با حضور: حسین جلیل زادگان
دانشجوی دکترای روانشناسی
ارشد روان شناسی بالینی "روان درمانگر"

🕒 زمان: چهارشنبه ۷ خرداد ماه، ۱۴۰۴
ساعت ۲۲ بوقت تهران    


❣️ از همراهی شما سپاسگزاریم...

🔗  لینک حضور:

https://www.tg-me.com/+RgpoTxExbs0yOTA0

کانالِ آکادمی
@marzockacademy
اینستاگرام
http://www.instagram.com/marzockacademy

‍ 🔻 آکادمیِ فلسفه‌ی مارزوک تقدیم می‌کنند

🔹 درسگفتار : نسبت میان فلسفه،رادیکالیسم ،ومحافظه کاری

  
با حضور : مزدا محمددوست
ارشد فلسفه،مترجم ،پژوهشگر فلسفه

🕒 زمان: سه شنبه  ۶ خرداد ماه، ۱۴۰۳
      ساعت  ۲۲بوقت ایران

کانالِ اکادمی
https://www.tg-me.com/marzockacademy

اینستاگرام
http://www.instagram.com/marzockacademy

پرسش از جناب محمد دوست
در گروه آکادمی فلسفه مارزوک

https://www.tg-me.com/marzockacademy

فرمودید نزاع مارکس و هگل نزاع ایدئولوژی و فلسفه بود اما خود مارکس این را قبول ندارد بلکه می گوید فلسفه هگل روی سرش راه می رود یعنی در ساحت مفهوم گم شده است بنابراین او می خواهد کمک کند تا فلسفه روی پای خود به ایستد ،
به نظر نزاع درونی خود فلسفه باشد بین مفهوم و امر واقع ،