شفا را در شعر یافتم که بی‌چشم داشت نوازش می‌کند و تو می‌توانی چشم ببندی و تنت را بدهی دست کلماتی که گلچین می‌شوند.

لبخند ملیح و چهره‌ی آکنده از رضایت و خرسندیِ آقای #سعدی از شنیدن صدای #شجریان که می‌خوند:

سعدیا؛بی وجودِ صحبتِ یار
همه عالم به هیچ نستانیم...

شاگردی از استاد پرسید: خواهش می کنم به من بگو از کجا باید یک انسان خوب را تشخیص دهم؟

استاد جواب داد: تو نمی توانی از روی سخنان یک فرد تشخیص دهی که او یک انسان خوب است، حتی از ظاهر او هم نمی توان به این شناخت رسید. اما می توانی از فضایی که در حضور او به وجود می آید، او را بشناسی؛ چرا که هیچ کس قادر نیست فضایی ایجاد کند که با روحش سازگاری نداشته باشد.

ارتباط فقط به این نیست که چگونه صحبت می کنید، بلکه به نحوه گوش دادن شما نیز مربوط می شود.

وقتی می‌گه "تو زیادی حساسی"

"نمی‌دونم با احساساتت چطور کنار بیام، پس سرزنشت می‌کنم."

این جمله، یکی از مکانیزم‌های دفاعی رایجه برای آدم‌هایی که تنظیم هیجانی بلد نیستن.

یعنی واقعیت احساسی تو رو نامعتبر جلوه می‌ده، تا خودش راحت‌تر باشه.

کسی که تو را رنجانده، خواهد رنجید
در حین شادی، در حین امید...

ظرف و مظروفِ خیال آینه‌ی یکدگرند
هرکجا از تو تهی نیست همان جایِ دل است

دل از دستم رفته بُرون
خواننده اصلی: مرضیه
بازخوانی: ؟

دل از دستم رفته برون،
زان دم که تورا دیدم؛
عشق دارد رنگ جنون،
زان دم که تورا دیدم.

شعله به جان گران زده‌ام،
قیدِ خود و دگران زده‌ام،
زان دم که تورا دیدم.

دستِ رد از غم تو،
به سر این خوشی‌گذران زده‌ام،
زان دم که تو را دیدم.

تو پَری‌رو با چشمت،
شعله به پا کردی؛
تو اسیرم در دامِ رنج و بلا کردی،
که نهان شبی از نظرم،
همه‌جا به تو می‌نگرم،
ز جهان همه بی‌خبرم،
ای فتنه چه‌ها دیدم!
زان دم که تو را دیدم.

عشق آتش از نو، بر جان من زد؛
برقی سوزان بر سر و سامان من زد.

وای از چشمِ رهزن تو!
خون من بر گردن تو، زین آشنایی؛
اشک من آمد به سخن،
کمتر کن با این دل من، بی‌اعتنایی

دکتر راس هریس:

عشق واقعی در رفتار ما تجلی پیدا می‌کند، نه صرفاً در احساسات. وقتی به‌طور پیوسته با مهربانی، توجه، احترام و صداقت رفتار می‌کنیم، داریم عاشقانه عمل می‌کنیم، حتی اگر در لحظه احساس شور و هیجان نداشته باشیم

منتظر نمان که «احساس عاشق بودن» بیاید تا خوب رفتار کنی. با عمل به ارزش‌ها، احساسات مثبت هم می‌توانند به‌مرور بازگردند.

تعارض، ناراحتی و ناامیدی اجتناب‌ناپذیرند. نکته کلیدی این است که با ذهن‌آگاهی و پذیرش، به جای اجتناب یا واکنش هیجانی، با این رنج مواجه شویم.

صدای درونی منتقد، انتظارات غیرواقع‌بینانه، خاطرات گذشته و ترس‌ها—همه می‌توانند ذهن‌مان را پر کنند. اما این افکار، حقیقت مطلق نیستند.

به‌جای جنگیدن با طرف مقابل یا خودت، تمرین کن که هیجانات، افکار و نقص‌ها را بپذیری. پذیرش، به معنای تسلیم نیست، بلکه فرصتی برای اقدام مؤثر است.

راس هریس تأکید دارد که به‌جای تمرکز بر اینکه «چه چیزی از طرف مقابل می‌خواهی»، به این فکر کن که «چه نوع شریک عشقی می‌خواهی باشی؟»

زمانی که حضور کامل داری، بهتر گوش می‌دهی، واکنش‌های ناسالمت را می‌شناسی و عشق را در لحظه جاری می‌سازی.

دیگران نمی‌توانند باعث شادی یا ناراحتی ما شوند، مگر اینکه ما به آن‌ها این قدرت را بدهیم.

به‌رغم خستگی، عصبانیت، شک، ناامیدی یا تفاوت نظر... همچنان می‌توانیم با انتخاب آگاهانه، رفتار عاشقانه‌ای نشان دهیم.

تعهد به ارزش‌ها، نه به حال‌و‌هوای زودگذر. راس هریس می‌گوید: عشق، تصمیمی است که هر روز باید تازه‌اش کنیم، نه احساسی که باید امیدوار باشیم باقی بماند.

در قفسِ خیالِ تو، تکیه زنم به انتظار
تا که تو بشکنی قفس، پر بکشم به سوی تو

"این واقعیتی است که احتمالا خرسندی بهترین راه غلبه بر مشکلات است."
It is a matter of fact, joy is probably the best way to overcome difficulties.

در این بازار اگر سودی‌ست، با درویشِ خرسند است
خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی...

خرسندی احساسی درونی و پایدارتر از شادی (happiness) است.

"خودتان را به خاطر جنگیدن با خرافات عوام از بین نبرید: شما حریف آن نیستید."

اگر چیز بهتری ندارید که عرضه کنید، هیچگاه هیچ چیز را دور نریزید.

مواظب عریان کردن حقیقت برای بیماری باشید که نمی‌تواند سردی واقعیت را تحمل کند، و خودتان را به خاطر جنگیدن با خرافات عوام از بین نبرید: شما حریف آن نیستید.

گرایش به خرافات بسیار قوی است، ریشه هایش بسیار عمیق و استحکامات فرهنگی اش خیلی قدرتمند است.

با وجود این من بی‌ایمان نیستم، دعای من برای رستگاریِ مادر مقدس همان وردی است که سقراط حکیم می‌گفت:

«زندگی بدون تجربه کردن ارزش زیستن ندارد»

سلامتِ روان یعنی بازیافتنِ مسئولیت شخصی و آزادی فردی. نمی‌توان جیره‌خوارِ فعالیت‌های دیگران بود و ادعا کرد که سلامت روان دارم!

در روابط میان فردی، بی‌احترامی فقط توهین و فحاشی نیست. بی‌اعتنایی، سهل گیری و نادیده گرفتن و القای هرگونه حس ناامنی در اون شکل از رابطه، به صورتی که موجب آشفتگی احوال کسی بشه، نوعی از بی‌احترامی به اون فرد و ارتباطه.

ﭘﻨﺒﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﻢ
ﭼﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺘﯽ؟
گفت: ﺩﻭﺵ، ﺧﻮﺍﺏ ﺩﯾﺪﻡ
ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﺷﺪﻡ ...

امیدوارم آدم‌های خوب، با نیت های خوب را در زندگی‌ات جذب کنی، آدم هایی‌ که در غیاب تو،
از اسم تو محافظت می‌کنند.

دنیا به اندازه کافی منتقد دارد شما مشوق باشید و با کلام تان زندگی دیگران را متحول کنید.

«روزی مَستی دیدم که افتان‌و‌خیزان در جاده‌های گِل‌آلود می‌رفت.»

به او گفتم: «قدم ثابت بردار تا نلغزی!»

گفت: «من بلغزم باکی نیست؛ به‌هوش باش که تو نلغزی ای شیخ که جماعتی از پیِ تو خواهند لغزید!»


بعضی از خواننده‌ها آخر کنسرتاشون «ای ایران» میخونن اما تا حالا ندیدم کسی به این تمیزی و شیکی اجرا کنه.

گروهی از دانشجویان به ملاقات استادی رفتند. استاد به آنها قهوه تعارف کرد، در حالی که در برخی از زیباترین فنجان‌ها آب بود. استاد گفت: اگر توجه کرده باشید تمام فنجان‌های خوش قیافه و گران قیمت برداشته شدند، در حالیکه فنجان‌های معمولی جا ماندند. هریک از شما بهترین فنجان‌ها را خواستید و این ریشه در نگرش اشتباه شما دارد. آنچه شما واقعا میخواستید قهوه بود، نه فنجان. قهوه، همان زندگیست، فنجان‌ها هم پول، موقعیت شغلی، و ….. هستند. نگذارید فنجان‌ها کنترل شما و زندگی شما را در دست بگیرند. فنجان را رها کنید. از قهوه‌تان تا گرم است لذت ببرید …

جسمها چون کوزه‌های بسته‌سر
تا که در هر کوزه چه بود آن نگر
کوزهٔ آن تن پر از آب حیات
کوزهٔ این تن پر از زهر ممات
گر به مظروفش نظر داری شهی
ور به ظرفش بنگری تو گم‌رهی👌