جنگ‌طلب نبودیم، اما جنگ‌بلدیم

#سرمقاله #روزنامه_جوان

✍ محمدجواد اخوان

ورود علنی امریکا به تهاجم به ایران، نشان داد که تا چه حد ادعا‌های پیشین کاخ‌سفید درباره پایبندی به دیپلماسی و مذاکره دروغین بوده است. این در حالی است که جمهوری اسلامی از آغاز شکل‌گیری پرونده هسته‌ای، مسیر خود را بر پایه «حکمت، تدبیر و عزتمندی» بنا نهاده و تلاش کرده منطق صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای خود را برای جهانیان شفاف سازد.

ایران، با وجود بی‌اعتمادی عمیق به رفتار‌های متناقض کشور‌های غربی، هرگز دروازه گفت‌و‌گو را نبست و همواره از دیپلماسی به‌عنوان ابزاری مشروع در تأمین حقوق ملت خود بهره برد. بااین‌حال، واقعیت تلخ آن است که امریکا و سه کشور اروپای غربی، با نقض پیاپی تعهدات خود و بهره‌برداری ابزاری از فضای مذاکرات، بر بی‌اعتمادی‌ها دامن زده‌اند و فضای بین‌المللی را به عرصه‌ای برای بازی‌های فریبکارانه تبدیل کرده‌اند.

به‌طور مشخص می‌توان دو رویکرد را در جهان سیاست امروز مشاهده کرد، منطق زور و جنایت که از سوی امریکا و عنصر نیابتی‌اش رژیم صهیونی و با حمایت اروپای غربی دنبال می‌شود و در سوی دیگر تلاش برای مهار یکجانبه‌گرایی و استکبار از سوی کشور‌های مستقل و به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران و محور مقاومت.

تحولات اخیر، به‌ویژه در پی افزایش مداخله مستقیم ایالات‌متحده در حمایت نظامی و تسلیحاتی از رژیم‌صهیونیستی، گویای آن است که منطقه وارد مرحله‌ای جدید از تنش‌های ژئوپلیتیکی شده است. نقش علنی و پررنگ واشینگتن در پشتیبانی عملیاتی از رژیمی که سال‌هاست بذر بی‌ثباتی و خشونت را در منطقه می‌پراکند، ایجاب می‌کند که جمهوری اسلامی ایران، متناسب با شرایط جدید، راهبرد‌هایی بازدارنده و مؤثر را در دستور کار قرار دهد.

جمهوری اسلامی ایران از ابتدا جنگ‌طلب نبوده و به‌طورکلی مردم ایران در چند قرن اخیر به کشوری تجاوز نکرده‌اند، اما این بدان معنا نیست که در برابر متجاوز سر خم کرده و «جنگ تحمیلی» آنان را به «صلح تحمیلی» سوق دهد؛ لذا به‌طورقطع ورود خباثت‌آمیز امریکا با پاسخ اقتدارآمیز ایران مواجه خواهد شد. سیاست مستقل جمهوری اسلامی ایران و نیز موقعیت ژئوپلیتیک و قدرت دفاعی ویژه آن فرصت‌های بی‌نظیری برای تنبیه سران کاخ‌سفید فراهم آورده و در چنین شرایطی، از میان ده‌ها گزینه مختلف نظامی و چندبعدی، سه گزینه راهبردی پیش‌روی ایران قابل‌تصور است:

نخست؛ هدف‌گیری زیرساخت‌های نظامی و توان عملیاتی امریکا در منطقه، از جمله پایگاه‌های نظامی مستقر در کشور‌های همسایه و سواحل جنوب خلیج‌فارس، به‌عنوان اهداف مشروع در چارچوب دفاع از امنیت ملی.

دوم؛ مهار و اخلال جدی در ساختار اقتصادی نظام سرمایه‌داری با بهره‌گیری از جایگاه ژئوپلیتیک ایران در آبراه‌های استراتژیک همچون تنگه هرمز و هم‌افزایی با محور مقاومت برای بسط این راهبرد در دریای سرخ و باب‌المندب.

سوم؛ افزایش فشار همه‌جانبه و نفس‌گیر بر رژیم‌صهیونیستی (به‌عنوان عنصر نیابتی امریکا در منطقه) با تکیه‌بر توان موشکی و پهپادی، به‌منظور تحمیل هزینه‌های تمام‌عیار و فلج‌کننده به این رژیم و ارسال پیام بازدارنده به حامیان آن.

علاوه بر اینها ترکیب هوشمندانه این گزینه‌ها در قالب یک راهبرد ترکیبی (هیبریدی) می‌تواند ضمن بازدارندگی مؤثر، هزینه تجاوز را برای دشمنان افزایش داده و منافع راهبردی ایران را حفظ کند.

خوشبختانه انسجام مثال‌زدنی و بی‌نظیر این روز‌های جامعه ایران در برابر دشمن متجاوز، دست تصمیم گیران را در تهران برای واردکردن ضربات متعدد و تأثیرگذار بر متجاوزان باز گذارده است.

درنهایت، باید تأکید کرد که جمهوری اسلامی ایران آغازگر هیچ تنشی نبوده و نخواهد بود، اما در برابر هر اقدام خصمانه، پاسخی قاطع، متناسب و هدفمند خواهد داد. این سیاست نه‌تنها ضامن حفظ ثبات منطقه‌ای است، بلکه یادآوری می‌کند که دوران سلطه‌گری یکجانبه دیگر پایان یافته است و معادلات جدید منطقه، بر پایه مقاومت، بازدارندگی و عزت ملی بازنویسی خواهند شد. تحولات آتی و نظم آینده به ساکنان کاخ‌سفید خواهد فهماند که دست به چه تصمیم پرغلط و پرهزینه‌ای زده‌اند.

💠 @mjakhavan

الله اکبر

جمهوری اسلامی ایران تنها کشوری است که جسارت تهاجم به پایگاه های نظامی امریکا را دارد.
به ایرانی بودن خود افتخار کنید!

ارزیابی راهبردی از دستاوردهای جنگ ۱۲ روزه تحمیلی آمریکا و رژیم صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی ایران


جنگ ۱۲ روزه ایران با ائتلاف به رهبری ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی، با وجود نامتوازن بودن قدرت نظامی طرفین، به دلیل مقاومت هوشمندانه و مدیریت راهبردی جمهوری اسلامی ایران، به یک پیروزی تاریخی و چندبُعدی منجر شد. این سند، با بررسی ابعاد مختلف این پیروزی، نقاط قوت و دستاوردهای راهبردی ایران را تبیین میکند.

ابعاد کلان و راهبردی

۱. پیروزی در میدان نظامی

- ضربه زدن به دو قدرت اتمی جهان: ایران با وجود نداشتن سلاح اتمی، توانست در برابر حملات هماهنگ آمریکا و رژیم صهیونیستی مقاومت کند و آنها را به آتش بس وادار نماید.
- تبدیل تل‌آویو به غزه: حملات موشکی دقیق ایران، زیرساختهای حیاتی رژیم صهیونیستی را با تخریب گسترده مواجه کرد و هیمنه امنیتی آن را درهم شکست.
- حمله موفق به پایگاه‌های آمریکا: ایران تنها کشوری است که به دو پایگاه راهبردی آمریکا (العیدید و دیگر پایگاه‌ها) حمله مستقیم و مؤثر انجام داد.
- اثبات برتری موشکی و پهپادی: عبور از لایههای پدافندی پیشرفته دشمن و اصابت دقیق موشکها به اهداف از پیش تعیینشده، توانمندی نظامی ایران را به جهانیان اثبات کرد.

۲.پیروزی در میدان سیاسی-اجتماعی

- تحمیل توقف جنگ به دشمن: مقاومت ایران، ائتلاف متجاوز را به نقطۀ استیصال رساند و آنها را مجبور به درخواست توقف جنگ کرد.
- رسوایی نهادهای بین‌المللی: سازمانهای بینالمللی مانند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و شورای امنیت، به عنوان ابزار سلطۀ غرب افشا شدند.
- تقویت گفتمان مقاومت: حقانیت استراتژی "مقاومت فعال" در برابر تجاوز، در افکار عمومی داخلی و جهانی تأیید شد.

۳. پیروزی در میدان شناختی-رسانه‌ای

- شکست جنگ شناختی دشمن: تلاش سالیانۀ غرب برای تضعیف مقام معظم رهبری و نظام جمهوری اسلامی با افزایش بیسابقۀ محبوبیت رهبری و انسجام ملی مواجه شد.
- افزایش محبوبیت ایران در جهان: اقدامات ایران در دفاع از مردم مظلوم غزه و ضربه زدن به رژیم صهیونیستی، جایگاه ایران را در میان ملتهای منطقه و جهان ارتقا داد.


دستاوردها و تأثیرات راهبردی

| ۱ | حفظ توان هستهای و موشکی و اثبات غیرقابل نابودی دانش بومی دفاعی ایران |
| ۲ | تضعیف امنیت داخلی رژیم صهیونیستی و افزایش فشارهای داخلی به آن |
| ۳ | تقویت انسجام ملی و یکپارچگی بین جریانهای سیاسی و اجتماعی در دفاع از کشور |
| ۴ | افشای ناتوانی نظامی دشمن و شکست ائتلاف متجاوز در رسیدن به اهداف اعلامی |
| ۵ | اثبات مدیریت بحران هوشمند و جلوگیری از گسترش جنگ و حفظ ثبات داخلی |

درس‌های راهبردی

۱. تأکید بر مقاومت فعال: تنها راه مقابله با زورگویی آمریکا و رژیم صهیونیستی، تقویت بازدارندگی و پاسخ قاطع است.
۲. تقویت قدرت سایبری و پهپادی: این جنگ نشان داد که جنگهای آینده، بیشتر متکی به فناوریهای نوین خواهد بود.
۳. افزایش همبستگی ملی: انسجام داخلی، مهمترین عامل پیروزی در جنگهای نامتقارن است.
۴. دیپلماسی تهاجمی: استفاده از ابزارهای رسانهای و حقوقی برای افشای جنایات دشمن ضروری است.

جمع‌بندی

جنگ ۱۲ روزه نه تنها یک پیروزی نظامی، بلکه یک موفقیت همهجانبه در ابعاد سیاسی، اجتماعی و روانی بود. جمهوری اسلامی ایران با مدیریت هوشمند، مقاومت قهرمانانۀ مردم و توانمندیهای بومی، ثابت کرد که در برابر هرگونه تجاوز، پیروز میدان خواهد بود. این تجربه باید به عنوان یک سند راهبردی برای تقویت بازدارندگی و آمادگی در برابر تهدیدات آینده مورد توجه قرار گیرد.

💠 @mjakhavan

‏يُرِيدُونَ لِيُطۡفِـُٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ
مى‌خواهند نور خدا را با [سخنان باطل كه از] دهان شان [خارج مى‌شود] خاموش كنند و حال آنكه خدا [همواره] تمام كنندۀ نور خويش است، هر چند كافران خوش نداشته باشند.

‏ترامپ به خیال خود می‌خواهد چهره حضرت ‎#آیت‌الله_خامنه‌ای را تخریب کند، حال آنکه این کار او به شناساندن هرچه بیشتر ایشان به جهانیان می‌انجامد و مخالفتی شخص معلوم‌الحالی چون ‎#ترامپ با ایشان محبوبیت جهانی ایشان را افزایش میدهد‌.

💠 @mjakhavan

پیروزی‌های این ۱۲ روز را باید کامل کرد

#سرمقاله #روزنامه_جوان

✍ محمدجواد اخوان

سرانجام آنچه مدت‌ها بود تلاش می‌کردند ما را از آن بترسانند، رخ داد. دشمن صهیونی به خاک میهن ما تجاوز کرد و البته جمهوری اسلامی ایران در نبردی ۱۲روزه و نابرابر، هیمنه پوشالی ائتلاف امریکایی- صهیونیستی را در هم شکست و نشان داد دوران یکجانبه‌گرایی، تحقیر ملت‌ها و تروریسم دولتی پایان یافته است. دشمنی که با غرور و توهم برتری نظامی، جنگ را آغاز کرد، با خواری و دست‌افشانی برای آتش‌بس، میدان را ترک کرد.

امریکا و رژیم‌صهیونیستی که با هزاران میلیارد دلار تجهیزات نظامی، پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی و حمایت‌های اطلاعاتی گسترده وارد میدان شده بودند، در برابر اراده ملتی مقاوم و توان بومی متکی بر ایمان و عقلانیت، ناکام ماندند. موشک‌های نقطه‌زن و قدرتمند ایران که گنبد آهنین را به سخره گرفتند و پهپاد‌هایی که لایه‌های دفاعی دشمن را شکافتند، نه‌فقط قدرت دفاعی ایران بلکه مرز‌های بازدارندگی محور مقاومت را از زمین تا آسمان ارتقا دادند.

تل‌آویو، روز‌ها و شب‌هایی را تجربه کرد که ساکنان غزه مدت‌هاست در آن زیسته‌اند. صهیونیست‌ها دیگر نمی‌توانند وانمود کنند که امنیت دارند. صفیر آژیرها، فرار صهیونیست‌ها به پناهگاه‌ها و فلج شدن تأسیسات حیاتی، سیلی محکمی بود که همزمان بر گونه نتانیاهو و ترامپ فرود آمد.

اما آنچه این پیروزی را عمیق‌تر می‌کند، شکست دشمن در میدان اجتماعی و افکار عمومی است. سال‌ها تلاش بی‌وقفه دشمن برای تضعیف اعتماد عمومی به نظام اسلامی، در این جنگ، به نقطه معکوس رسید. موج حمایت مردمی، وحدت جریان‌های سیاسی و خروش میلیونی ملت ایران در حمایت از مقاومت، خواب‌های آشفته تحلیلگران غربی را به کابوس بدل کرد. محبوبیت بی‌سابقه رهبر معظم انقلاب‌اسلامی در سطح ملی و فراملی، خنثی‌کننده تمامی پروژه‌های جنگ روانی بود.

از سوی دیگر، سازمان‌های به‌اصطلاح بین‌المللی، همان‌ها که در برابر جنایات صهیونیست‌ها در غزه کر و کور بودند، این‌بار نیز رسوا شدند. سکوت شورای امنیت، بی‌عملی آژانس و وارونه‌گویی رسانه‌های غربی، نشان داد که حقوق بشر در قاموس غرب، تنها ابزاری برای سلطه است.

جنگ ۱۲ روزه بار دیگر به ما آموخت که تنها زبان قابل‌فهم برای دشمنان، زبان قدرت و مقاومت است. این جنگ نه یک نبرد نظامی، بلکه یک تحول راهبردی در موازنه قدرت در جهان بود. در یک‌سو رژیمی جعلی با حمایت مستقیم اطلاعاتی و عملیاتی سنتکام و پشتیبانی تمام‌عیار اروپای غربی و امریکا قرار داشت و در یک‌سو کشوری مستقل که سال‌هاست تحت تحریم‌های اقتصادی سنگین زمان قرار دارد. آتش مستمر و پرقدرت ایرانی چنان صهیونیست‌ها را «بیچاره» کرد که ترامپ و نتانیاهو را ناچار به توقف جنگ کرد تا بیش از این جامعه اشغالگر آسیب نبیند.

البته دشمن ضربه خورده، سرخورده و سردرگم است. اما ما باید هوشیار بمانیم. تجربه نشان داده است که امریکای زخم‌خورده، برای ترمیم شکست، ممکن است دست به توطئه‌های اقتصادی، امنیتی یا رسانه‌ای بزند. بنابراین، تقویت توان بازدارندگی وحدت داخلی و آمادگی همه‌جانبه برای مواجهه با سناریو‌های آتی، بیش‌ازپیش ضروری است.

امروز در این فرصت توقف جنگ که نمی‌دانیم تا چه زمان ادامه خواهد داشت، باید به‌طور همزمان برای بازدارندگی دفاعی و اجتماعی به‌طور توأمان تلاش کرد. باید هم صف واحدی را که در این روز‌ها در جامعه‌مان پدید آمد، حفظ کنیم و هم خلأ‌های احتمالی دیوار دفاعی و قدرت تهاجمی کشور را ترمیم کنیم. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَدَّ الَّذِینَ کفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکمْ وَأَمْتِعَتِکمْ فَیمِیلُونَ عَلَیکمْ مَیلَهً وَاحِدَهً» (کفار مایلند شما از سلاح‌ها و سازوبرگ جنگی خود غفلت ورزید، تا یک باره به شما هجوم آورند.) سلاح و سازوبرگ ما در این جنگ ترکیبی هم اقتدار نظامی ما است و هم انسجام اجتماعی ما. آنان منتظرند در هریک از این دو جبهه رخنه‌ای یا ضعفی بیابند تا بتوانند از آن برای ضربه زدن به ایران عزیز استفاده کنند. باید این پیروزی را با هوشیاری تمام‌عیار کامل کرد.

💠 @mjakhavan

لَنْ يَضُرُّوكُمْ إِلَّا أَذًى ۖ وَإِنْ يُقَاتِلُوكُمْ يُوَلُّوكُمُ الْأَدْبَارَ ثُمَّ لَا يُنْصَرُونَ
آنها [خصوصا #یهود] هرگز نمی‌توانند به شما زیان برسانند، جز آزارهای مختصر؛ و اگر با شما پیکار کنند، به شما پشت [و فرار] خواهند کرد ؛ سپس کسی آنها را یاری نمی‌کند.
آل‌عمران،۱۱۱

امروز که افراد با تیپ‌های مختلف در تشییع پیکر شهدای #اقتدار_ایران دیدم، یاد این جمله شهید #حاج_حسین_سلامی افتادم که در اوج فتنه۴۰۱ خطاب به آمریکایی‌ها گفت.
اری همین جوان‌ها امروز خون‌خواه سردار سلامی و سایر شهیدان هستند و شمارا بیچاره خواهند کرد!

خود ارتش جنایتکار رژیم صهیونی با افتخار از لفظ "حمله به ‎#ایران" استفاده می‌کند. بعد برخی ابلهان می‌گویند آنها به ایران حمله نکرده‌اند به نظام سیاسی مستقر حمله کرده‌اند!
@mjakhavan

✍ تحلیل راهبردیِ حواشی و متن مراسم عزاداری محرم امسال در حسینیه امام خمینی(ره)


برگزاری مراسم عزاداری محرم در حسینیه امام خمینی(ره) و عدم حضور رسانه‌ای رهبر معظم انقلاب در سال جاری، صرفاً یک رویداد مذهبی نبود، بلکه اقدامی راهبردی با ابعاد چندلایه در بستر جنگ ترکیبی و مقابله با تهدیدات امنیتی علیه ایران بود. این تحلیل، ابعاد این تصمیم را بررسی می‌کند.

📌 ابعاد کلانی راهبردی تصمیم

۱. تثبیت هویت انقلابی و ریشه‌های ایدئولوژیک:

🔸پیام: برگزاری باشکوه مراسم، تأکید مجدد بر محوریت فرهنگ عاشورایی و شهادت به عنوان موتور محرک انقلاب اسلامی و هویت ساز نظام است.
🔸 هدف راهبردی: تقویت پایه‌های استحکام داخلی و انسجام مکتبی در شرایط بحران، یادآوری ریشه‌های مبارزه و الهام‌بخشی برای مقاومت.

۲. مدیریت پیام در جنگ روایت‌ها (Narrative Warfare):

🔸 پیام به دشمن (آمریکا و رژیم صهیونی): غیبت رسانه‌ای، "جدی‌گیری تهدیدات و آمادگی کامل برای جنگ" را منتقل کرد. این اقدام، هرگونه تصور "عادی‌سازی شرایط" یا "ضعف" را رد نمود و هزینه محاسبات اشتباه دشمن را افزایش داد.
🔸 پیام به داخل و منطقه: حضور گسترده مردم و مسئولان ارشد (رؤسای قوا، فرماندهان نظامی) "تجدید بیعت جمعی" و "وحدت ملی در برابر تهدید" را به نمایش گذاشت. این، پیام قدرتمندی از انسجام داخلی بود.
🔸 خلأ تبلیغاتی برای دشمن: عدم حضور، امکان بهره‌برداری تبلیغاتی دشمن (مثلاً نشان دادن بی‌تأثیری تهدیدات یا عادی بودن اوضاع) را سلب کرد و ابهام راهبردی ایجاد نمود.

۳. امنیت ملی و محافظت از نمادهای حاکمیت:

🔸 پاسخ عقلانی به تهدید فیزیکی: غیبت، واکنشی مستقیم به تهدیدات صریح ترور از سوی رژیم صهیونیستی و آمریکا بود. این امر، اولویت‌دهی به حفاظت از بالاترین نماد وحدت و استقامت کشور را نشان می‌داد.
🔸 الگوسازی مسئولیت‌پذیری: این تصمیم، الگویی از ترجیح نظر کارشناسی (امنیتی/حفاظتی) بر علاقه‌ی شخصی و مسئولیت‌پذیری در قبال حفظ نظام بود. (شبیه تاکیدات دوران کرونا).

۴. استقلال آیین‌ها از اشخاص:

🔸 پیام: برگزاری باشکوه مراسم بدون حضور رسانه‌ای رهبری، تأکید بر تداوم سنت‌های دینی و انقلابی مستقل از حضور فیزیکی فرد خاص بود. این، قدرت نهادهای نظام و ماندگاری اصول را برجسته می‌سازد.

📌 تحلیل سطوح تصمیم (چندلایه‌بودن)

عملیاتی: رعایت توصیه‌های حفاظتی و تأمین امنیت فیزیکی رهبری در برابر تهدیدات ترور صریح دشمن.
راهبردی: ارسال پیام‌های سیاسی و تقویت بازدارندگی، اعلام آمادگی کامل برای جنگ، ایجاد ابهام برای دشمن، نمایش وحدت داخلی و قدرت جمعی.
نمادین: پایداری سنت‌ها و تداوم اصول، تأکید بر ماندگاری فرهنگ عاشورایی و نظام مستقل از افراد، مسئولیت‌پذیری در حفظ نمادها.

📌 پیامدهای راهبردی کلان

تقویت بازدارندگی: ارسال پیام قاطع آمادگی برای مقابله، هزینه اقدام نظامی علیه ایران را برای دشمن افزایش می‌دهد.
تحکیم وحدت داخلی: نمایش حضور گسترده مردم و نخبگان، مشروعیت و انسجام نظام را تقویت کرده و شکاف‌های داخلی را ترمیم می‌کند.
افزایش انعطاف‌پذیری راهبردی: نشان داد نظام می‌تواند ضمن حفظ اصول (برگزاری مراسم)، با "حکمت و تدبیر" (تغییر در شیوه حضور) به تهدیدات نوین پاسخ دهد.
کنترل روایت جنگ: ایران با این اقدام، ابتکار عمل در تعریف شرایط و پاسخ به تهدیدات را در دست گرفت و نگذاشت دشمن روایت غالب را شکل دهد.

📌جمع‌بندی

غیبت رسانه‌ای رهبری در محرم امسال، نمونه‌ای بارز از مدیریت راهبردی پیچیدگی در شرایط جنگ ترکیبی بود. این اقدام، فراتر از یک ملاحظه امنیتی، ترکیبی هوشمندانه از عناصر زیر بود:

💡 حکمت: تشخیص دقیق شرایط، اولویت‌بندی اهداف (امنیت رهبری و حفظ نظام بر حضور رسانه‌ای).
💡 شجاعت: اتخاذ تصمیم غیرمعمول و بالقوه انتقادبرانگیز با درک پیامدهای راهبردی آن.
💡 تدبیر: برنامه‌ریزی چندلایه برای به حداکثر رساندن منافع راهبردی (بازدارندگی، وحدت، کنترل روایت) و به حداقل رساندن ریسک‌ها.

این رویداد نشان‌دهنده بلوغ راهبردی نظام جمهوری اسلامی در مدیریت بحران‌های پیچیده و استفاده از نمادها و فرصت‌ها (حتی غیبت) برای پیشبرد اهداف کلان امنیتی، سیاسی و ایدئولوژیک در صحنه منطقه‌ای و بین‌المللی است.

💠 @mjakhavan