Telegram Web Link
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
1
این سرمقاله را چند سال پیش نوشتم که مطالعه دوباره آن خالی از فایده نیست:

عدالت به بهای مظلومیت

محمدجواد اخوان

۱۴۳۲ سال از آن هنگام که پیامبر (ص) دست امیرالمؤمنین علی (ع) را در غدیر خم بالا برد و او را، ولی پس از خود معرفی کرد و ۱۴۰۸ سال از آن روز که مردم در تحویل حکومت به حضرت دست از پا نمی‌شناختند می‌گذرد. آنچه در طول این ۱۴ قرن مورد اذعان هر مورخ منصفی بوده، مظلومیت آن امام چه در زمان حیات پربرکتش و چه بعد از شهادتش است. نکته تلخ‌تر آن است که بدانیم مظلومیت علی ناشی از عدالت‌گستری او بود، چنانکه گفته‌اند «قتل فی محرابه لشده عدله» (از شدت عدالتش در محراب به شهادت رسید).

هنوز دو روز از آغاز خلافت رسمی‌اش نگذشته بود که به غارتگران بیت‌المال هشدار داد «وَاللهِ لَوْ وَجَدْتُه قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّساءُ، وَ مُلِکَ بِهِ الاِماءُ، لَرَدَدْتُهُ»؛ (اگر اموالی که از بیت‌المال غارت کرده‌اید را حتی کابین زنان کرده باشید یا با آن کنیز خریده باشید از شما بازمی‌ستانم). آیا حضرت نمی‌توانست چند صباحی صبر کند و هنگامی‌که پایه‌های قدرتش تثبیت شد به حساب مفسدان برسد؟
هنوز چیزی از آغاز کار نگذشته بود که کارگزاران پیشین و به‌ویژه معاویه را کنار گذاشت و در این اقدام هیچ‌گونه تعارف و رودربایستی‌ای به خرج نداد؟ آیا حضرت نمی‌توانست به توصیه افرادی، چون ابن‌عباس یا مغیره‌بن‌شعبه عمل کند و با آنچه سیاست خوانده می‌شد، مدتی معاویه را تحمل کند تا زمانی که قدرتش نهادینه شد او را کنار زند؟
هنگامی‌که به حضرت خبر رسید «نجاشی» شاعری که در وصف حضرت و در تبلیغ جبهه حق اشعار بسیار گفته بود، در ماه مبارک رمضان با شرب خمر روزه‌خواری کرده، حضرت در اجرای حد لحظه‌ای تردید نکرد و همین تلخی قاطعیت حضرت در اجرای حکم خدا نجاشی را به اردوگاه معاویه ملحق کرد. آیا حضرت نمی‌توانست به پاس خدمات گذشته نجاشی یا به‌خاطر نیازمندی دولت اسلامی به فعالیت تبلیغی او، دیده در مقابل گناهش بر هم نهد و از او درگذرد؟

او همه این‌ها را می‌دانست، اما چنانکه از او منقول است «لو لا التّقی لکنت ادهی العرب»؛ (اگر تقوا دست و پای مرا نمی‌بست، از همه آحاد و مکاران عرب، مکر و حیله را بهتر بلدم). یا در جای دیگر تصریح می‌کند که «واللَّه ما معاویه بأدهی منّی»؛ (معاویه زیرک‌تر از من نیست). قرار نبوده و نیست ولیّ خدا به‌خاطر راضی کردن مفسدان و هوسرانان و در حکومت ماندن حکم خدا را نادیده بگیرد و با مستکبران سازش و با افراد آلوده مماشات کند. او هدف از حکومت را «عمل به اوامر الهی»، «قیام به قسط» و «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» می‌دانست و به بهانه سیاست‌ورزی حکم خدا را معطل نمی‌گذاشت.

نکته اعجاب‌آور تاریخ آن است که اگرچه عدالت علوی تنها منافع صاحبان زر و زور و تزویر را به مخاطره می‌انداخت، اما اینان با مکر و حیله گاه جاهلان جامعه و حتی برخی از عوام‌الناس را مقابل حضرت قرار می‌دادند. اگرچه تقسیم عادلانه بیت‌المال تنها برای برخی ویژه‌خواران عرصه را تنگ کرد، اما قدرت تبلیغاتی ذی‌نفعان، جنگ جمل را بر حضرت تحمیل کرد که طی آن امام مجبور به مقابله با پیروان جاهل شتر سرخ‌مو شد و در صفین و نهروان نیز به‌گونه‌ای همین داستان تلخ تکرار شد. جنگ روانی دشمنان حضرت سبب شد که انبوه مردمی که زیر سایه حکومت او از عدالتش متنعم بودند، شیرینی این نظام عادلانه را درک نکرده و در بزنگاه‌ها بسیاری او را تنها گذاشتند. در آخر نیز جهل در پوشش «عدالت‌خواهی»، بر قله عدالت تیغ کشید و جهان را از فیضش محروم ساخت. بزرگ‌ترین تلخی این داستان در آنجا است که در ذهن بسیاری از مردم تحت تأثیر تبلیغات دشمنان حضرت، ادراکی غلط از واقعیت‌های جامعه شکل گرفته بود که افکار عمومی آفتاب را به صورتی «وارونه» ببیند.

اگر امیر مؤمنان به‌جای آنکه «سیاست» ش، «دینی» باشد، «دین» ش «سیاسی» بود و به‌جای عدالت‌گستری و اجرای حدود و اوامر الهی در پی راضی کردن نخبگان متنفذ و چشم بستن بر هوسرانی اقلیت لذت‌طلب بود، به‌جای آنکه کمتر از پنج سال آن‌هم در میانه جنگ‌های مکرر حکومت کند، شاید چندین برابر این مدت را در آرامش و بی‌دردسر حکم می‌راند. اگر علی منافع «ناکثین» و «قاسطین» را به مخاطره نمی‌انداخت، شاید هیچ مارقی در مقابل حضرت شمشیر نمی‌کشید؛ اما در حکمرانی علوی «مصلحت جامعه» بر «راضی نگاه‌داشتن افراد آلوده و خطاکار به هر قیمتی» مقدم بود. علی (ع) تلخی ایستادن مقابل خواص فاسد و عوام جاهل را به جان خرید، اما همان چهار سال و ۹ ماه را «لله» و در تراز «ولایت الهی» حکومت کرد.

💠 @mjakhavan
2👏1
آلزایمر مزمن در کاخ سفید

مشکل اصلی امریکایی‌ها درس نگرفتن از گذشته و #آلزايمر در سیاست خارجی ست.
کاری را که #اوباما ۱۰ سال پیش صراحتا گفت نمی‌توانیم، #ترامپ می‌خواهد دوباره امتحان کند و البته هزینه‌اش را هم خواهد داد.
👏1👌1
منتظر می‌مانیم ببینیم آقای ‎#پزشکیان بر اساس نامه امیرالمؤمنین به عثمان بن حنیف در ‎#نهج‌_البلاغه چه واکنشی به سفر فوق لاکچری معاونش به قطب جنوب نشان می‌دهد!
👌4
پیام امام خمینی رحمه الله علیه برای نامگذاری روز قدس
۱۶ مرداد ۱۳۵۸

بسم‌الله الرحمن الرحیم
🔹من طی سالیان دراز، خطر اسرائیل غاصب را گوشزد نمودم که این روزها به حملات وحشیانه خود به برادران و خواهران فلسطینی شدت بخشیده است و به ویژه در جنوب لبنان به قصد نابودی مبارزان فلسطینی پیاپی خانه و کاشانه ایشان را بمباران می‌کند.

🔹من از عموم مسلمانان جهان و دولت‌های اسلامی می‌خواهم که برای کوتاه کردن دست این غاصب و پشتیبانان آن،‌به هم بپیوندند و جمیع مسلمانان جهان را دعوت می‌کنم آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را که از ایام قدر است و می‌‌تواند تعیین کننده سرنوشت مردم فلسطین نیز باشد، به عنوان «روز قدس» انتخاب و طی مراسمی همبستگی بین‌المللی مسلمانان را در حمایت از حقوق قانونی مردم مسلمان فلسطین اعلام نمایند.

🔹از خداوند متعال پیروزی مسلمانان را بر اهل کفر خواستارم
1
🇮🇷 همپای جلودار 🇵🇸

از میان اشعار زیبای استاد حمید سبزواری، شعر همپای جلودار از همه بیشتر میپسندم. اینک در روز جهانی قدس آن را به همراه سرود زیبایی که بر اساس آن ساخته شده منتشر میکنم.

💠 همپای جلودار

وقت است تا برگ سفر، برباره بندیم
دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم
از هر کران بانگ رحیل آید به گوشم
بانگ از جرس برخاست وای من خموشم
دریادلان راه سفر در پیش دارند
پا در رکاب راهوار خویش دارند
گاه سفر آمد برادر، گام بردار!
چشم از هوس، از خورد، از آرام بردار
گاه سفر آمد برادر، ره دراز است!
پروا مکن بشتاب همت چاره‌ساز است
گاه سفر شد باره بر دامن برانیم
تا بوسه‌گاه وادی ایمن برانیم
وادی نه ایمن، هان مگو، باید سفر کرد
از هفت وادی در طلب باید گذر کرد
وادی نه ایمن، رهزنان در رهگذارند
بیم حرامی نیست، یاران هوشیارند
وادی نه ایمن، جاده هموار است ما را
امید بر عزم جلودار است ما را
وادی پر از فرعونیانم و قبطیان است
موسی جلوداراست و نیل اندر‌میان است
تکریتیان (صد _ دام) در هرگام دارند
راه آشنایان، ره به مقصد می‌سپارند
ره توشه باید کو؟ بیاور کوله بارم‌
امید را ره‌توشه بهر راه دارم
ره‌توشه باید پای من هموار پو باش
هفتاد وادی پیش رو گر هست گو باش
ره‌توشه باید عزم را در کار بندم
دل بر خدا آن‌گه‌ به رفتن بار بندم
ره‌توشه باید صبر را در جان نشانم
وادی به وادی باره تا منزل کشانم
ره‌توشه باید، مرغوا مشنو ز هر کس!
ره‌توشه ما را شوق دیدار حرم بس!
تنگ است ما را خانه تنگ است ای برادر
بر جای ما بیگانه، ننگ است ای برادر
ننگ است ما را خانه بر دشمن نهادن
تاراج و باج و فتنه را گردن نهادن
تاراج و باج و فتنه را گردن نهادیم
خفتیم غافل، خانه بر دشمنم نهادیم
خفتیم غافل از معادای حرامی
کردیم سر تسلیم یاسای حرامی
خفتیم غافل رزم را از یاد بردیم
پس داوری بر محضر بیداد بردیم
خفتیم و دشمن، داد، نی، بیداد‌مان داد
خواب و خور و افیون و مستی یادمان داد
دشمن، سرا بگرفته و راه نفس هم
دست عمل بشکسته و پای فرس هم
تاراج شد، تاراج هر کالای‌مان بود
خاموش شد هر نغمه، کاندر نایمان بود
ما خامش و او هر طرف شور وشغب کرد
تاوان خورد و خفت مستی را طلب کرد
سینا و طور و عزّه را بلعید با هم
ما خفته و او در تهاجم قدس را، هم
جولان به جولانی دگر بگرفت از ما
ماندیم ما سرگشته او را قدس و سینا

🇮🇷🇵🇸🇮🇷🇵🇸


فرمان رسید این خانه از دشمن بگیرید
تخت و نگین از دست اهریمن بگیرید
یعنی کلیم آهنگ جان سامری کرد
ای یاوران باید ولی را یاوری کرد
وقت است تا زاد سفر بر دوش بندیم
دل بر پیام دلکش چاووش بندیم
چابکسواران ، رهروان ، احرام بستند
دل بر طنین این صلای عام بستند
دل بر طنین این صلای عام بتند
آهنگ رفتن کن که ما را چاره فرد است
واماندن از این کاروان ، درد است ، درد است
باید خطر کردن ، سفر کردن ، رسیدن
ننگ است از میدان ، رمیدن ، آرمیدن
وادی به وادی سینه باید سود برراه
منزل به منزل رفت باید تا سحرگاه
گرخاره ور خارا و گردور است منزل
حکم جلودار است ، بربندیم محمل
مارا گریزی نیست جر آهنگ سفر نیست
عزم سفر کن فرصت بوک و مگر نیست
باور مکن افسانه ی افسونگران را
همراه باید شد در این ره کاروان را
باور مکن امید دیدار حرم نیست
گامی فرانه تا حرم جز یکقدم نیست
از دشت و دریا در طلب باید گذشتن
بیگاه و گاه و روز و شب باید گذشتن
گرصد حرامی ، صدخطر، در پیش داریم
حکم جلودار است ، سر در پیش داریم
حکم جلودار است برهامون بتازید !
هامون اگر دریا شود از خون بتازید
فرض است فرمان بردن از حکم جلودار
گرتیغ بارد گو ببارد نیست دشوار

🇵🇸🇮🇷🇵🇸🇮🇷

جانان من برخیز و آهنگ سفر کن
گر تیغ بارد گو ببارد جان سپر کن
جانان من برخیز بر جولان برانیم
رانجا به جولان تا خط لبنان برانیم
آن جا که جولانگاه اولاد یهوداست
آن جا که قربانگاه زعتر ، صور ، صیداست
آن جا که هر سو صد شهید خفته دارد
آن که هر کویش غمی بنهفته دارد
جانان من اندوه لبنان کشت ما را
بشکست داغ دیریاسین پشت ما را
جانان من برخیز باید بر « جبل » راند
حکم است باید باره بر دشت امل راند
جانان من برخیز و زین بربارگی نه
زی قدس ، زی سینا ، قدم یکبارگی نه
باید ز آل سامری کیفر گرفتن
مرحب فکندن ، خیبری دیگرگرفتن
باید به مژگان رُفت گرد از طور سینین
باید به سینه رفت زینجا تا فلسطین
باید به سر، زی مسجد الاقصی سفر کرد
باید به راه دوست ترک جان و سر کرد
جانان من برخیز و بشنو بانگ چاووش
آنک امام ما علم بگرفته بردوش
تکبیر زن ، لبیک گو ، بنشین به رهوار
مقصد دیار قدس ، همپای جلودار
🇵🇸🇵🇸🇵🇸🇵🇸🇵🇸🇵🇸

🔗 @mjakhavan
1
ازسرگیری تخصیص بودجه اپوزیسیون فارسی‌زبان می‌تواند به این معنا باشد که تیم #ترامپ از اثربخشی تهدید نظامی ناامید شده‌اند و بر روی امکان تولید #آشوب از طریق فریب افکار عمومی حساب باز کرده‌اند.
👌1
تا زمانی که شبکه آی‌فیلم با سریال‌های ده‌ها بار تکرار دومین شبکه پرمخاطب رسانه‌ملی است، یعنی گذشته صداوسیما بر امروزش غلبه دارد.
👌3
چرا بازهم تولید؟

#سرمقاله #روزنامه_جوان

محمدجواد اخوان


در سال‌های اخیر رهبر معظم انقلاب، شعار سال‌ها را حول مسائل اقتصادی و به‌ویژه تولید قرار داده‌اند. در ایام پایانی و آغازین هر سال گاه این سؤال مطرح می‌شود که دلیل این اصرار مکرر بر موضوع «تولید» و اساساً فایده این نامگذاری‌ها چیست؟

تعیین شعار سال درواقع نورافکنی به مسیر درست پیش روی کشور در سال آتی است و هدایت که یکی از مسئولیت‌های امام و رهبر جامعه است، ایجاب می‌نماید که در مقاطع مختلف راه را از چاه نشان داده و مسیر صحیح حرکت کشور را تبیین کند. اما در خصوص چرایی تأکید مکرر بر تولید در این سال‌ها باید به روند‌های کلان داخلی و خارجی مرتبط با کشورمان توجه کرد. به‌طور مشخص حدود یک دهه و نیم است که جنگ اقتصادی گسترده‌ای علیه کشورمان تحمیل شده است. هرچند مشکلات عمومی اقتصادی صرفاً از تحریم‌ها ناشی نمی‌شود، اما نمی‌توان انکار کرد که جنگ اقتصادی، آسیب‌های دیرپای اقتصاد ایران را آشکار کرد و بیماری‌های نهفته اقتصاد ملی را به فعلیت رساند.

در طول ۱۴ سالی که از اعمال تحریم‌های موسوم به فلج‌کننده و هوشمند علیه جمهوری اسلامی ایران می‌گذرد، هرگاه مسیر مذاکرات ایران و غرب با چالشی مواجه شده است، عده‌ای پرسیده‌اند: «بسیار خوب اگر مذاکره نه، پس راه‌حل بدیل شما چیست؟» موضوع دقیقاً همین‌جاست که مذاکره هیچ‌گاه برای ما راه‌حل نبوده است، اما ازآنجایی‌که بخشی از جنگ ترکیبی دشمن بر القای این گزاره استوار بوده است که «بدون غرب هیچ نمی‌توانید بکنید» و این گزاره بر بخشی از نخبگان جامعه اثرگذار بوده است، باب مذاکره کج‌دارومریز باز  بوده است.

همه به یاد داریم در همان ماه‌های اولیه برجام، که جامعه منتظر چشیدن طعم سیب و گلابی‌های برجام بود، بسیاری از اقتصاددانان عاقل تأکید می‌کردند که رفع تحریم‌ها به‌تنهایی نمی‌تواند مشکل اقتصاد ایران را حل کند و در عمل هم همین‌گونه شد. جهش‌های بی‌سابقه ارزی سال ۱۳۹۷ درواقع واکنشی بود به گره خوردن حداکثری معیشت جامعه به عاملی بیرونی که اتفاقاً عامل تعیین‌کننده اصلی نبود، یعنی مذاکره. اکنون نیز احساس می‌شود همان مسیر غلط دوباره در حال تجویز شدن است. گره‌زده شدن معیشت مردم به مسائلی، چون مذاکره و FATF نتایج دلپذیری به دنبال نخواهد داشت و به نظر می‌رسد کلاف سردرگم کنونی بازار ارز نیز با همین رویکرد غلط  بی‌ارتباط نیست.

چه مذاکره بشود، چه نشود، چه توافقی رخ دهد، چه ندهد، تا ساخت درونی اقتصاد مستحکم نشود، مردم از رفاه و بهبود معیشت کامیاب نخواهند شد. حتی آنان که راه‌حل مشکلات را در توافق می‌دانند نیز اذعان دارند که توافق خوب تنها زمانی شکل خواهد گرفت که کشور در موضع قدرت وارد توافق شود و ایران قوی در گرو حفظ مؤلفه‌های موجود قدرت همچون قدرت دفاعی و منطقه‌ای و نیز ارتقای قدرت اقتصادی و سرمایه اجتماعی کشور است. هیچ‌کس با ایرانی که طرف مقابل آن را ضعیف بداند، توافق خوب امضا نخواهد کرد و بنابراین راهی به‌جز تمرکز بر «تولید» نداریم. چشم اسفندیار حکمرانی کشور در این سال‌ها، اقتصاد بوده و یگانه راه تقویت آن تکیه بر تولید ملی است. تا زمانی که مشکل اقتصادی پابرجاست، باید از تولید بگوییم و فکر روز و شب مسئولان و نخبگان کشور چگونگی جهش تولید باشد.

همه کشور‌هایی که با شرایط مشابه ما گام‌های بزرگی را در اقتصاد برداشته‌اند، سال‌های متمادی بر موضوع تولید تمرکز کرده‌اند و ناکامی و عدم‌الفتح‌های مقطعی نتوانسته است آنها را از پیمودن این راه مهم منصرف سازد. پی‌ریزی اقتصاد تولیدمحور برای کشوری که سال‌ها به خام‌فروشی نفت عادت کرده است، البته آسان نیست و چه‌بسا افراد منفعت‌طلب یا ناآگاه با الگو معرفی کردن فلان حاکم کشور همسایه که با اقتصاد نفتی خود رفاه مقطعی برای جامعه‌اش فراهم آورده یا با به رخ کشیدن تحقق نیافتن حداکثری اهداف کشور در حوزه تولید، مردم را در این مسیر ناامید کنند. اما به قول جناب حافظ «در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم/ سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور. گر چه منزل بس خطرناک است و مقصد بس بعید/ هیچ راهی نیست کان را نیست پایان غم مخور».

💠 @mjakhavan
آیا وابستگان شهرام دبیری خواهند ماند یا آن‌ها هم به قطب می‌روند؟
👌2
سیمای یک رسانه خشمگین

کانالی به نام «سیمای رسانه» و با نام قبلی «سیماپلاس» در تلگرام، تصویر یک فرسته بنده در کانال ایتای شخصی‌ام را منتشر کرده و ذیل ان متنی انتقادی خطاب به من آورده را که لازم میدانم چند نکته را در مورد آن بنویسم:

1- اولاً دو بار در این متن مدعی شده که نظرسنجی که به آن استناد کرده‌ام غیر معتبر است. اما ادمین فراموش‌کار در همین کانال، به فرازی دیگر از همین نظرسنجی در فرسته دیگری استناد کرده است.
2- ادمین ناشناس این کانال نوشته است که «هنوز با رسانه خیلی آشنایی ندارم» بسیار خوب اگر این‌چنین است، چرا متن 3 خطی من در کانالی کم عضو باید شمارا چنین برآشوبد؟
3- کجای نتیجه‌گیری بنده غلط بوده است؟ خوب است توضیح دهد!
4- مانند همه اصحاب رسانه نظری که من در صفحات مجازی شخصی خود می‌نویسم کاملاً شخصی است و هیچ ارتباطی با عنوان حقوقی بنده و رسانه تحت مدیریتم ندارد.
5- اینکه به‌زعم شما با یک جمله تحلیلی در مورد شبکه‌های سیما «یک‌تنه به‌صف خبرآنلاین و فرهیختگان و سایر اصلاح‌طلبان» پیوسته باشم، عمق مضحک بودن استدلال ادمین را می‌رساند!
6- عملکرد رسانه‌ای که بنده خدمتگزار ان هستم هم کاملاً مشخص است و اگر فاقد اهمیت بود، نوشته مدیر آن، ادمین محترم آن کانال و حامیان تشکیلاتی‌اش را برنمی‌آشفت.

اما نکته آخر خطاب به همکاران عزیزم در معاونت سیمای رسانه ملی!


نقد یک برنامه یا حتی یک شبکه تلویزیون در صفحه شخصی را در حد همان نقد برنامه و شبکه بدانید و واقعاً جای چنین برآشفتن و گلایه نیست.

💠 @mjakhavan
👍2
2025/07/09 01:23:58
Back to Top
HTML Embed Code: