عاخه میدونی که هر کسی هر چی پیدا کرد با خودش اورد که بزنه تا ثواب ببره

یه بدنی رو پیدا کرد
نشناخت...

با خودم فکر کردم که ینی‌چی نشناخت
پنجاه و سه چهار سال با هم‌زندگی‌کردن
ما دو روز با یکی‌میگردیم
همه جزئیات ش رو یادمون میمونه

بعد با خودم گفتم که از کجای باید بشناسه
از صورتش باید بشناسه
بدن اصن سر نداشت

از لباس ها باید بشناسه
بدن اصن برهنه بود

از موی سر باید بشناسه...

اصن خوب شاید یه نشونه ی دیگه ای داشته باشه
انگشتری چیزی مثلا
خوب اونم که نداشت
انگشت و انگشتر رو با هم نداشت...

هوووووف
ما چرا نمی میریم با این غم...

یک نفر از سر گودال اشاره میزد
که غروب است
ببُرید دگر
دیر شده...

قدیمی های کانال و رفقای نزدیکم‌میدونن
من معمولا عاشورا ها آدم نیستم
خیلی بی رحم میشم
و اصلا تو این یک روز اهل رعایت نیستم

از الان منو ببخشید☘

حروم لقمه
لااقل صیدتو رو به قبله کن...

شما قطعا بهتر از من میدونید؟
هر دقیقه و ساعت از عاشورا روضه ی خودشو داره
اتفاقات خاص خودش افتاده

تقریبا ساعت های ۲ تا ۳ بعد از ظهر بود که دیگه حضرت عباس رفت آب بیاره و اتفاقاتی که میدونید افتاد و
کمر ارباب شکست

خوب
آقا داره برمیگرده سمت خیمه

همین ساعت هاست که
آقا داره میره سمت خیمه ها که
لباس رزم‌تنش کنه
لباس کهنه زیر لباس رزم بپوشه
با خواهرش وداع کنه
با دختراش وداع کنه

حالا ما فقط میشنویم
فقط مرور می‌کنیم
سریع هم از ذهنمون گذر میکنه

میگن امام زمان
همه رو میبینه
و خون گریه میکنه...
امیدوارم اشتباه گفته باشن
امیدوارم
هوووووف

خوب این ساعتا بود که ارباب عمود خیمه حضرت عباس رو کشید
از خانم زینب خداحافظی کرد
سکینه رو محکم بغل کرد
و به میدون رفت


دشمن هم آماده
نیت قربه الی الله گرفته
همه سیرآب شده
حتی اسب های هم سیرآب شده
همه غذا خورده
نعل اسب رو تازه کرده
شمشیر هارو تیز کرده
البته نه یه خنجر رو تعمدی تیز نکردن
گذاشتن کُند باشه

ساعت های سنگینیه

داره سمت گودال
عجولانه میره...

دیگه به ساعت هایی رسیدیم آقا افتاده تو گودال
خسته و تشنه
جای زخم جدید تو بدنش نیست
داره زیر لب هی با خودش میخونه

«الهی! رضاً بِرضائِک...»
خدایا! راضی ام به رضای تو

با نفس هاش میخوند:
«الهی! رضاً بِرضائِک...»
«الهی! رضاً بِرضائِک...»
«الهی! رضاً بِرضائِک...»

شمر دید که نه
اینجور نمیشه...

هنوز این مرد رو نتونستم خرابش کنم
نتونستم پشیمونش کنم
نتونستم شکستش بدم
نتونستم کوچیکش کنم

با چشم ها به سربازا اشاره کرد
برید سمت خیمه ها

دیدن که امام یهو صورتش تغییر کرد
یهو نگران شد و (من میگم) استرس گرفت
با کمک نیزه شکسته خودشو میکشید رو زمین
با هزار زحمت خودشو سرپا کرد

گفت من هنوز نفس میکشم
نرید سمت خیمه ها
من هنوز اینجام...

اساسا
چاقوی کُند
برای آشپزی هم ناکارآمد است...