اینم بگم اینجا کلا بسته س و کسی نمیتونه داخل بیاد
حتی قدیمی های عراق هم داخل اینجا رو تا حالا ندیدن
ما هم با هزارتا مجوز اومدیم اینجا تا مستند بگیریم

هیچ ذلتی را مثل این ندیدم که دلم مشغول کسی باشد که دلش با من نیست...


امام علی (ع)

إذا أخبرتك عن ظُلمَتي،
هَل ستظل تنظر إليَّ و کأنّي شَمس؟!

اگه من از تاریکی‌هام بهت بگم،
بازم جوری نگاهم می‌کنی که انگار خورشیدم؟!

ساعتای ۵ تا نزدیک ۷ صبح
از این زاویه
تک تک اسم های پروفایلتون رو خوندم و یادتون اوردم و جاتون سلام دادم
فکر کنم تنها و بهترین سوغاتی که میتونستم بهتون بدم این بود

فدا مداتون☘

هیچی دیگه
همین...

«وَ⁩ بِكَ أَستَجيرُ مِنَ تَواتُرِ الأَحزانِ»
و پناه بر تو از حزن های پی در پی...

همیشه لبه ی پرتگاه زندگی بود..
انگار زندگی او همیشه باید بلاتکلیف میماند..
همه چیز ناقص بود اینگونه که نه بودن کامل بود نه نبودن کامل..
سقوط میکرد اما به زمین نمیرسید..
زنده بود اما زندگی نمیکرد ...


پ.ن:
خدایا پس کی رنگ آرامش رو میبینیم؟
خسته م بخدا

پ.ن۲:
آغوش، دوای دردهاست
دریغ نکن ...

برای غروب جمعه ی لنتی...
برای این اضطراب های لنتی...
برای آرامشی که مدتهاست دنبالشیم...
برای خبر های بدی که تمومی نداره...

مقصود اگر از دیدن دنیا فقط این بود،
دیدیم، ولی دیدن دنیا به چه قیمت؟



پ.ن: دو روز دیگه میزارنت تو قبرا؟
چیکار داری میکنی؟
حواست به خودت هست؟

من به تک تک رفتارهاتون فکر میکنم
به جزئی‌ترین نگاهتون فکر میکنم،
به لحنتون فکر میکنم،
به حرفاتون فکر میکنم،
به احساسات پشت کلمه‌هاتون فکر میکنم،
به ایموجی هایی که میفرستید فکر میکنم،
به خصوصیاتتون فکر میکنم،
من حواسم به همه چیز هست
هیچ چیز یادم نمیره
و
غم‌انگیزترین بخش زندگیم همین جاست،
من خیلی فکر میکنم...


پ.ن:
کاملا با منظور...

دنبالِ یه چیزی می‌گردم، همیشه و همه جا، دارم به یه چیزی فکر می‌کنم، ذهنم مدام فرار می‌کنه، تمرکز ندارم، هرجایی که میرم، توی خیابون موقع قدم زدن، توی خونه موقع استراحت، وسط آدما، روزمرگی و شلوغی ها، با دقت دنبال یه چیزی می‌گردم که نمی‌دونم چیه. انگار یه جایی گم شدم که نه می‌دونم مبدا کجاست، نه می‌تونم مقصدم رو پیدا کنم...


#هپروت

چه انتظار عظیمی نشسته در دل ما
همیشه منتظریم و کسی نمی آید ...

اصن چرا نشونوم دادیش
کِ بخوام نفس کشیدنِ
بدون اوه تجربه کنوم !؟


پ.ن: کد ۷۶۰۰

من نمی‌توانم به تو بفهمانم.
نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد.
من حتّی نمی‌توانم آن را برای خودم توضیح دهم...

چقدر دلم برای مادربزرگم تنگ شده...

غازی القصیبی :

می‌گویم: "دوستت دارم"
در زمانه‌ای که مردم از
دوست داشتن خجالت می‌کشند
امّا از کینه و غرور و خشونت نه...