Peygamber sallallâhu aleyhı ve sellem bir gün camiden çıkarken, erkek ve kadınların birbirine karıştığını görünce, kadınlara seslenerek:

 "Çekilin! Yolun ortasında gitmeye hakkınız yoktur, yolun kenarlarında yürüyün." dedi. Bunun üzerine kadınlar duvara bitişik yürümeye başladılar öyle ki elbiseleri duvara takılıyordu. (Ebû Davud, Edeb, 179)🍓

▶️Allâh’ım! Sen’den, katından vereceğin öyle bir rahmet istiyorum ki, onunla kalbime hidâyet, işlerime nizâm, dağınıklığıma tertip, içime kâmil iman, dışıma amel-i sâlih, amellerime temizlik ve ihlâs ver, rızâna uygun istikâmeti ilhâm et, ülfet edeceğim dostumu lutfet ve beni her türlü kötülüklerden koru!

▶️Allâh’ım, bana öyle bir iman, öyle bir yakîn ver ki, artık bir daha küfür (ihtimâli) kalmasın. Öyle bir rahmet ver ki, onunla, dünya ve âhirette Sen’in nazarında kıymetli olan bir mertebeye ulaşayım.” 🤲

📍Tirmizi, Daavât 30/3419

Soru:❓Seferde kişiye verilen ruhsatlar nelerdir?

Cevap: Seferde kişiye verilen ruhsatlar dört tanedir.

Bunlar:

▪Dört rekatlık namazları iki rekat kılmak.

▪Ramazanda oruç tutmamak: Tutamadığı günler kadar başka günlerde kaza eder. 

▪Üç gün ve üç gece mestler üzerine meshetmek. Bu üç gün de ilk meshi yapma ile başlar.

▪Öğlen, akşam ve yatsı namazlarının revâtib sünnetlerini kılmamak. Ancak sabah namazının sünneti ve geri kalan nâfileler meşrûiyyeti ve mustehablığı üzerine kalmaya devam eder.

🔖Seferî bir kimse, gece namazı, sabah namazının sünneti, iki rekat duhâ namazı, abdestten sonra kılınması sünnet olan abdest namazı ve mescide giriş namazı gibi namazları kılabilir. Seferden dönünce de iki rekat namaz kılar. Nitekim kişinin seferden dönünce evine girmeden önce bir mescide girerek orada iki rekat namaz kılması sünnettendir.(1) 

Bu saydıklarımızdan başka nâfilelerin hepsinin seferî bir kimse için meşrûiyyeti devam eder. Ancak demin zikrettiğim öğlen, akşam ve yatsının revâtib sünnetleri seferî bir kimse için meşrû değildir.

Çünkü Nebî sallallahu aleyhi ve sellem seferdeyken bu namazların sünnetlerini kılmazdı.

1) Bu mesele, Ka'b b. Mâlik radıyallahu anhu'nun hadîsinde, onun tevbesinin kıssasında vârid olmuştur. Hadisin lafzı şöyledir: "Nebî sallallahu aleyhi ve sellem seferden dönünce ilk önce mescide gider ve orada iki rekat namaz kılardı." [Buhâri, 4418 - Müslim, 2769]

Uykudan kalkınca ve namazdan önce misvak kullanmak sünnet’tir 🪥

🤩Resulullah ❕’in şu kavli gereğince

«لَوْلَا أَنْ أَشُقَّ عَلَى أُمَّتِي لَأَمَرْتُهُمْ بِالسِّوَاكِ عِنْدَ
كُلِّ صَلَاةٍ»

"Eğer ümmetime meşakkat verecek olmasaydım her namaz için misvâk kullanmalarını onlara mutlaka emrederdim."

Misvâk diğer zamanlarda da -oruçlu kişi için zevâl (öğle) vakti sonrası hâriç- müstehabb'tır.

Misvâk ağız kokusuna engel olduğu için oruç tutan kişi öğleye kadar misvåk kullanır, öğleden sonra ağız kokusu artacağı için misvåk kullanmayı terkeder. Hirakî Rahimehullâh oruç tutan kişi öğle namazı vaktinden (akşam) güneş kaybolana (batana) kadar misvâk kullanmaktan kaçınır demiştir. (Muhtasar, sf 12)

İbnu Kudâme Rahimehullâh bu ibârenin şerhinde der ki: Nebî Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

لَخُلُوفُ فَمِ الصَّائِمِ أَطْيَبُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ رِيحِ الْمِسْكِ»

"Oruçlunun ağız kokusu Allâh katında misk kokusundan daha güzeldir." (Buhârî, Hadîs no: 1894)

(kabirlerdekilere dua ve istiğfar eden kimselerin delili)❗️

🖤 “Eğer onlar, kendilerine zulmettikleri zaman sana gelselerdi ve Allah'tan bağışlanmayı dileselerdi, Rasûl de onlar için istiğfar etseydi Allah'ı ziyadesiyle affedici ve çok merhametli bulurlardı” (nisa 64)


Fakat onlar büyük bir sapıklığa düşmüşlerdir. Çünkü ayet açıktır. Yüce Allah, ▶️"Kendilerine zulmettikleri zaman" buyurmuştur. Ayette geçmiş zaman için kullanılan "zaman" kelimesi kullanılmıştır. Allah, geçmişte yapılıp bitmiş bir şeyden bahsetmektedir. Yani günah işledikten sonra hayatında senin yanına gelselerdi ve sen onlar için Allah'tan bağışlanma dileseydin Allah'ı ziyadesiyle affedici ve çok merhametli bulurlardı. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in vefatından sonra ise onun hiç kimse için bağışlanma dilemesi mümkün değildir. Çünkü Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in amelleri, -kendisinin de buyurduğu gibi- son bulmuştur:

👉 "İnsan, öldüğünde amelleri son bulur. Ancak şu üç şey hariç: Devamlı istifade edilen sadaka, faydalanılan ilim ve kendisine dua eden salih bir evlat. "(Muslim)

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in de vefatından sonra amel etmesi mümkün değildir. Fakat ümmetinin her bireyinin yaptığı amel, onun amel defterine de yazılır. Yani yaptığımız her hayrın ve salih amelin, her farzın ve nafilenin sevabı Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e de yazılır. Çünkü bize öğreten odur. Bu, "faydalanılan ilim" kapsamına girmektedir.

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'in kabri başında ondan istiğfar dilemeyle ilgili iddialarına dair hiçbir delil yoktur.

▶️"Peygamber'e itaat eden muhakkak Allah'a itaat etmiş olur." Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'e itaat ederse Allah'a itaat etmiş olur. İtaat etmek, emre uymaktır; bu, verilen emri yerine getirmeyi de, konulan yasaktan kaçınmayı da kapsar. Ama itaat ve isyan kelimeleri bir arada kullanıldığında itaat, emri yerine getirmek, isyan ise yasak bir şeyi yapmak anlamına gelir. İtaat, tek başına kullanıldığında da hem emirleri hem de yasakları kapsar. Yani emirleri yerine getirmek de itaattir, yasaklardan kaçınmak da itaattir. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'in emir ve yasaklarına itaat etmekse, onun emrettiğini yapmak, yasakladığından kaçınmak demektir. Böyle yapan kişi, Allah'a itaat etmiş olur. Ayetin lafzî anlamı budur; meſhum-u muhalifi ise şudur: 👉Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e asi olan da Allah'a isyan etmiş olur.

Bu ayette Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'in sünnetinde bulunan bir hükmün Kur'ân'daki gibi olduğuna delil vardır. Yani o hüküm de şeriattandır ve ona uyulması gerekir.

Kur'ân ve sünneti birbirinden ayırmak hiç kimse için caiz değildir. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bu durumu haber vermiş ve bizleri uyarmıştır:

"Sizden birini, kendisine benden bir emir geldiğinde koltuğuna yaslanmış halde, "Bilemem; biz, Allah'ın kitabında ne bulursak ona uyarız (hadisleri tanımayız)." derken sakın görmeyeyim. "

Ebû Dâvûd, (No: 4605); Tirmizî, (No: 2663