دوستت دارم، حتی وقت‌هایی که در مقابل رگبار ناملایمات جهان ایستاده‌ام.
دوستت دارم، حتی وقت‌هایی که بریده‌ام از زمین و زمانه و حوصله‌ی هیچ‌کس را ندارم!
دوستت دارم، حتی وقت‌هایی که قید همه را زده‌ام و دست از همه چیز برداشته‌ام و خودم را هم دوست ندارم...
تو را نمی‌توان دوست نداشت، حتی زمانی که در دوست‌نداشتنی‌ترین حالات ممکنِ یک انسان رفتار می‌کنی...
نه! تو را نمی‌توان دوست نداشت...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

عارفی را گفتند: فلانی پشت تو بد گفته و به تو دشنام داده!!! گفت: حتی می‌تواند در غیابم، مرا شلاق بزند!!!
- پنبه نهیم گوش را از هذیان این و آن...

نمی‌شود که فقط بجنگی و تلاش کنی و وسط بمباران مشکلات دوام بیاوری و با یک حفره‌ی خالی در قلبت راه بروی و زندگی کنی! نمی‌شود که از درون احساس فقدان داشته‌باشی و از بیرون آرام و خونسرد به نظر برسی. نمی‌شود که در قبال عمیق‌ترین زخم‌ها و نیازهای وجودی‌ات پاسخی دریافت نکرده‌باشی و بهبود نیافته‌باشی و فراموش کرده‌باشی و به حواشی دلخوش شده‌باشی.
تا کجا می‌توان سرسپرده و تسلیم شرایط بود و طغیان نکرد و فریاد نزد؟
بالآخره یک‌جایی کم می‌آوری و صبرت تمام می‌شود و  سد دفاعی اندوهت می‌شکند و تمام بغض‌های فرو خورده‌ات را درست در جایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کند می‌شکنی و به وسعت اقیانوس بی‌اختیار هق‌هق می‌کنی و اشک می‌ریزی و فریاد می‌زنی ...
ما چه می‌دانیم در دل آدم‌ها چه می‌گذرد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

‏اون دیدگاه امیلی دیکنسون در مورد عشق از نظر من خیلی حقیقی و غم‌انگیزه که می‌گفت:
ما ممکنه از عشق‌مون بزرگ‌تر بشیم و دیگه اندازه‌مون نشه و برای همیشه بذاریمش توی کشو... :(

سرسخت ترین فردِ شما من بودم
دیوانه‌ی رفتن و دویدن بودم
ناخواسته در قفس گرفتار شدم
محکوم به رنج و دل بریدن بودم
من بودم و سودای پریدن تا ماه
آماده و مشتاقِ رسیدن بودم
می‌خواستم اما قفسم مانع بود
در حسرتِ پرواز و پریدن بودم
چالاک‌ترین بال جهان از من بود!!!
من شاهد بالِ خویش، چیدن بودم
هرچند که پروانه ترین، من بودم!
محکوم به پر بستن و دیدن بودم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

من دوستت نداشتم؟!
من وقتی یک چیزی رو برای چندمین بار تعریف می‌کردی، بهت نمی‌گفتم که قبلا گفتی و بازهم گوش می‌دادم...

به دستت که نیاوردند، برای تسکین، تو را دست‌‌کم می‌گیرند و خودشان را دست‌بالا حساب می‌کنند!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

بود و نبودش فرقی نمی‌کرد، دوستان زیادی هم نداشت. نگران این مسئله هم نبود، جزو آن دسته‌ای بود که اصلا حوصله‌ی آدم‌ها را ندارند.

- الیف شافاک

حرف بزن ... حرف بزن سال‌هاست؛
تشنه‌‌ی یک صحبتِ طولانی‌ام ...
- محمدعلی بهمنی

حتما که نباید یکی باشد که بگوید: نه باباااا این‌که چیز مهمی نیست، اهمیت نده و کار خودت را بکن.
حتما که نباید یکی باشد که بگوید: تو محکم‌تر و ارزشمندتر از آنی که این‌چیزها تو را به هم بریزد!
حتما که نباید یکی باشد که یادت بیندازد چقدر جسوری و چه هدف‌های روشنی داری برای پیش بردن و هیچ چیز ارزش آن را ندارد که توقف کنی و خودت را از لذت ادامه دادن محروم کنی!
خودت به خودت بگو، خودت خودت را حرکت بده، خودت خودت را آرام کن و به خاطر خودت آرام باش... آنقدر که هیچ سنگریزه‌ی بی‌ارزشی، عظمتِ اقیانوسِ تو را به‌هم نریزد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

تو نمی‌دانی، تو نمی‌دانی آدم‌ها چقدر می‌توانند بد باشند، تا وقتی که آن روی سکه‌شان را به تو نشان می‌دهند و بدون مراعات و نقاب، با تو رفتار می‌کنند. آن‌وقت است که تو هاج و واج می‌مانی از درنده‌ی بی‌انصافی که درون وجود آدم‌هاست!
تو نمی‌دانی، تو نمی‌دانی عمیق‌ترین ضربه‌ها را در تاریکی‌ جهانت از کجا خوردی، تا وقتی که نور می‌تابد و می‌فهمی درست از همان‌جایی زخمی شدی، که به آن پناه می‌بردی!!!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

تعداد دفعاتی که کتاب‌ها، فیلم، موسیقی، سفر، خرید و چای و قهوه نجاتم دادند اصلا قابل شمارش نیست...

آهسته و آرام و بدون نگرانی به کارهای روزمره‌ات برس! نه قرار است اتفاق بدی بیفتد و نه مشکلاتی که داری، آنقدر بزرگند که حل نشوند و نه دشمنانی که داری آنقدر مستحق‌اند که تمام جهان را علیهِ خودت حساب کنی و نه آنقدر دوستان و دوست‌دارانت اندک‌اند که تنها، غمگین و بی‌پناه باشی...
آهسته و آرام و بدون نگرانی به کارهای روزمره‌ات برس و برای چند نگرانیِ حل شونده، شادی‌های کوچک و بزرگِ بی‌شمارت را نادیده نگیر و برای احتمالات ناخوشایند، لحظات خوشایندت را قربانی نکن!
آهسته و آرام و بدون نگرانی به کارهای روزمره‌ات برس و چای‌ات را بنوش و کنار عزیزانت دلخوش باش و مابقی‌اش را بسپار به خدایی که نه دور می‌شود و نه دیر می‌کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

زندگی همین‌جوری هم سخت هست، دنیا همینجوری هم سخت می‌گیرد، شرایط همینجوری هم سخت پیش می‌رود، ای انسان! با فکرهای بیهوده و نشخوارهای احمقانه وکارهای بچگانه و معاشرت‌های  غیرمحتاطانه برای خودت سخت‌ترش نکن!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

تو بازگشته بودی که پناه من باشی، ولی من دیگر آن کودک گمشده‌‌‌‌ای نبودم که از تاریکی می‌ترسید و معصومانه به دنبال پناه می‌گشت. من در تنهاییِ خودم بزرگ شده‌بودم و دیگر از هیچ چیز نمی‌ترسیدم!
تو بازگشته بودی و حال من، حالِ ماهی مرده‌ای بود که به دریا افتاده‌باشد! یا حالِ پرنده‌ی بال‌شکسته‌ای که از قفس آزاد شده.
تو بگو چتر به چه‌کارم می‌آمد، وقتی که بی‌سرپناه و خیس تمام طول خیابان را دویده‌بودم و باران بند آمده‌بود و آفتاب زده‌بود و من آنقدر انتظار کشیده‌بودم که از یاد برده‌بودم برای چه منتظر بودم!
تو یادت هست؟! یادت هست چرا منتظر بودم؟! یادت هست چرا تو را دوست داشتم؟ چرا بغض کرده‌بودم؟ چرا دنبال پناه می‌گشتم؟!
آدم وقتی خوب می‌شود، همه چیز را از یاد می‌برد. من خوب شده‌بودم و چیزی که مهم بود این بود که تو دیر کرده‌بودی...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

در اوایل رابطه فریبِ ظاهرِ مهربان، پر توجه و پر اشتیاق آدم‌ها رو نخورید، ذات و شخصیت واقعی در لحظه‌های بحران، در وقت خستگی و زمانی که انگیزه‌ای برای پنهان‌کاری نمی‌مونه خودش رو نشون می‌ده و درست همون موقعه که می‌فهمی: اون تغییر نکرده، بلکه فقط دیگه نیازی نمی‌بینه نقش بازی کنه...