من ذوق دارم برای پاییز... ذوق دارم برای غمِ شیرینی که وسط خیابان‌های پاییز گلوی آدمی را می‌گیرد. من ذوق دارم برای عمق نگاه آدم‌ها در پاییز، عمق حرف‌ها، احساسات، رفتارها...
من ذوق دارم برای حال و هوای کافه‌ها در پاییز. من ذوق دارم برای سرمای دل‌انگیزی که آدمی را به سمت آغوش عزیزی هدایت می‌کند.
آدم‌ها در این فصل معصوم می‌شوند و دلشان پناه می‌خواهد. پناهِ روزهای پاییزیِ هم باشیم. امن باشیم برای احساسات هم که آدم‌ها در فصل پاییز در شکننده‌ترین حالات جهانشان قرار دارند.
من ذوق دارم برای پاییز، برای شکننده بودن، بغض کردن، حال و هوای دیگری داشتن و برای هر مسئله‌ی کوچکی گریستن...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

پاییز جانم، خوش بگذری بر ما ... 🍂 🍁

باید یک وقت‌هایی پس از عبور از رنج‌های پیاپی، کاپ قهرمانی‌ات را با خوشحالی بالا بگیری و فریاد بزنی: هرچه که بود گذشت، من قوی تر شدم. باید یک وقت‌هایی دست بعضی دشمنانت را ببوسی که تو را به چنان سختی‌ای انداختند تا متوجه بشوی چنان قدرتی داری!
باید قدردانِ بعضی شکست‌ها باشی، قدردانِ بعضی ضربه‌ها، بد شدن‌ها، بدخواستن‌ها، آسیب‌ها؛ که اگر نبودند، هیچ موفقیت و تغییر بزرگی اتفاق نمی‌افتاد!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

کاش یک قابلیتی بود که می‌شد با آن به محض ملاقات آدم‌ها، موقعیت فعلی جهانشان را فهمید و خیلی توقعات را نداشت و خیلی فکرها را نکرد و خیلی حرف‌ها را نزد و خیلی واکنش‌ها را نداد.
ما چه می‌دانیم پیش‌زمینه‌ی رفتارهای آدم‌ها چیست، چه می‌دانیم آن لحظه در کدامین دریای بحران شناورند، کدامین هیولای اندوه، روان آنان را به اسارت گرفته، کدامین مشکل؟ کدامین محدودیت؟ کدامین زخم؟ کدامین عذاب؟
کاش می‌شد فکر آدم‌ها را خواند، احساسات آدم‌ها را فهمید و باهرکس هم‌راستای تحمل و طاقتی که برایش مانده رفتار کرد...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

درود و ارادت؛
از امروز یک چالش برای خودم مقرر کرده‌ام.
برای هر ایده و موضوعی که در هر موقعیتی به ذهنم رسید، در فرصت مناسب که احتمالا با فاصله اتفاق خواهدافتاد؛ هم شعر می‌نویسم، هم متن‌. و شما با تعداد پسند(لایک) و بازنشر و ارسال و تعداد ویو مشخص می‌کنید از نظر مخاطب، در شعرِ آن موضوع موفق‌تر بوده‌ام یا متن و خب، فکر می‌کنم علاوه بر ذهن‌ورزی و دست‌ورزی برای من، برای طرفداران هر دو سبک، راضی‌کننده‌تر باشد. تا یک ماه به همین شیوه پیش می‌رویم تا ببینیم چه می‌شود، بسم‌الله...

من که اینجوری نبودم، کارها کردند تا؛
من شدم این آدمِ لامذهبِ پر مدعا...
خاکی و صادق رفاقت کردم و دورم زدند!
تا توانستند تازاندند این نامردها...
من که اینجوری نبودم، از من این را ساختند
چون مرا صیدی میان دامشان می‌خواستند
این منِ سرکش، منِ طغیان‌گرِ بی اعتنا !
این منِ مغرور و قدرتمند را نشناختند !!!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

من اینجوری نبودم! هیچ‌کس اینجوری نبود! همه از یک‌جایی و از یک سری اتفاقات و آدم‌ها به بعد، شدند این! اینی که سطحی قضاوتش می‌کنند و پس از هر امتناع از صمیمی شدنی، متهم می‌شود به غرور و گوشه‌گیری و انس‌ناپذیری! همینی که بارها انس گرفت و اعتماد کرد و صمیمی شد و تعامل داشت و
زخم خورد،
آسیب دید،
پشیمان شد!
ما را نیش زدند، وگرنه هیچ‌کس بدون دلیل به معاشرت‌ها که می‌رسد، خودش را با نگرانی و هراس جمع و جور نمی‌کند، که مبادا از دستش در برود و بخندد و سادگی کند و با آدمِ ناجور طرف شود و محتاط نباشد و مرزهای خودش را باز بگذارد.
گاهی آدم‌ها نه این‌که ترسیده‌باشند، فقط دیگر جایی و جانی برای زخم و زهر و آسیبِ تازه ندارند، همین!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

خدایا، همه چیز را به تو واگذار می‌کنم...
به تو واگذار می‌کنم آنان که مرا در دست‌بسته‌ترین و بی‌دفاع‌ترین حالاتم گیر انداختند و چشمان تو را دور دیدند و تا می‌توانستند آزارم دادند.
آنان که بد گفتند، بد کردند، بد تا کردند و برای من بد خواستند.
آنان که کاری به کارشان نداشتم اما گره در کار و زندگی‌ام انداختند و تو دیدی که می‌توانستم تلافی کنم، اما نخواستم.
به تو واگذار می‌کنم و به زندگی برمی‌گردم
خواستی گذشت کن، خواستی تلافی،
خواستی ببخش، خواستی فقط از دل من در بیاور تمام اندوهی را که ناروا در جهانم کاشتند و ترک‌های عمیقی که روی قلبم گذاشتند.
از اینجا به بعدش با تو. تو بهتر از من صلاح بنده‌های خودت را می‌دانی.

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

باید گهی فقط به خدا واگذار کرد
فکری برای تلخیِ این روزگار کرد.
باید کمی کناره گرفت از نبردها
پرهیز از هر آدمِ بی‌اعتبار کرد ...
باید دوید و دوید و رسید و رفت
خود را جز این به هیچ نباید دچار کرد
وقتی برای زیستن باقی نمانده است
بر روی وقت و عمر نباید قمار کرد!
باید رها شد و باید ز یاد برد
صلح و قرار و سکون اختیار کرد...
پاییز را که هیچ، زمستانِ سخت را
باید به صبر و کوشش و طاقت بهار کرد
باید که خویش را به همانی که هست و نیست؛
تطبیق داد و سربه‌سر و سازگار کرد...
یا با تمام آدم و عالم، در آشتی،
صلحی به قدر جان و جهان برقرار کرد
انصاف داشته‌باش و میازار و خوب باش
جوری که تا به ابد بشود افتخار کرد ...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

لطفا به‌جای مشورت با رفیق و دوست و فامیل و آشنا، در مشکلات و چالش‌های جهانتان، با یک متخصص آگاه مشورت کنید. این واقعا مسئله‌ی مهمی‌ست. آدم‌ها بی‌کارِ من و شما نیستند که پای درد دل‌های‌مان بنشینند و هم خودشان را از کار و زندگی و آرامش بیندازند، هم با سوگیری‌‌هایی که طبیعی است هر انسانِ هرقدر آگاهی هم داشته‌باشد، ما را گمراه یا از حل مشکل و مسائلمان دورتر کنند! هرکجای جهانتان مسئله و مشکلی پیش آمد که ظاهرا تنهایی از پسِ آن بر نمی‌آمدید، بگردید و جستجو کنید و بهترین و نزدیک‌ترین متخصص ممکن را پیدا کنید و خودتان برای مشکل و زمان خودتان و دیگران ارزش قائل شوید و لقمه را به‌جای اینکه چند دور بتابانید و در نهایت هم به دهان نرسانید، از راه درستش در دست بگیرید و هدایت کنید. مشورت با دیگرانی که در نقش متخصص و مشاور در جهان ما حضور ندارند، جز دلخوری و گمراهی و اتلاف زمان نتیجه‌ی دیگری ندارد!
به مشکل که رسیدید، از آشنا دوری کنید و خودتان را به یک متخصص مجرب برسانید، اول به خاطر خودتان، دوم به‌خاطر خودتان و سوم به‌خاطر وقت و اعصاب آدم‌ها!

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

ولی من هنوز هم ذوق که می‌کنم، دلم می‌خواهد تو باشی و ببینی و به تو نشان بدهم و با تو در موردش حرف بزنم.
من هنوز هم خوب که تلاش می‌کنم و خوب که از پسِ همه چیز بر می‌آیم و خوب که موفق می‌شوم، بی‌اختیار دنبال نگاه‌های تو می‌گردم، دنبال لبخندهای تو و سری که به نشانه‌ی تایید تکان می‌دهی و افتخاری که می‌کنی و تفاوتی که میان من و تمام دنیا قائل می‌شوی.
ولی من هنوز هم مثل روزهای اول قدم به قدم و اوج به اوج، بر می‌گردم و دنبال تو می‌گردم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

«هیچکس نمی‌تواند غم دل کس دیگر را بفهمد.»
- داستایفسکی

خدا بخواهد، حال دل همه‌مان خوب خواهد شد، همه‌مان شاد خواهیم‌بود و بعدازظهرها یک مشت آدمِ شاد و خوشحالِ فارغ شده‌ از مشغولیت‌های خوشایند با اشتیاق از کوچه و خیابان‌ها عبور خواهند کرد و -قدم زدن‌‌های با شور و شوق و لبخند- تکراری‌ترین عادت روزهایمان خواهدبود.
خدا بخواهد غصه‌ها خواهندرفت، مشکلات حل خواهندشد و دریچه‌های روشن بیشتری به سمت ما باز خواهند بود و شهر ما با نور و با صدای لبخندهای از ته دل پر خواهدشد.
خدا بخواهد خواهیم‌رسید،
خواهیم‌‌داشت،
خواهیم‌برد و خواهیم‌رفت و دیگر هیچ حسرتی در زندگی نخواهیم‌داشت.
خدا بخواهد غم‌ها و مشکلات از میان خواهند رفت و خوشبخت خواهیم‌بود.
خدا بخواهد
باید خدا بخواهد....

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

باید خدا بخواهد و باید خدا کند
باید خدا برای دلِ ما دعا کند !!!
باید ببیند او که از این وضع، خسته‌ایم
فکری مگر به حال همین ماجرا کند ...
باید خدا بخواهد و ما را کمک کند
درد من و تو و همه‌مان را دوا کند
باید بیاید او که از رگ گردن عزیزتر؛
ما را ز بند غصه و غم‌ها رها کند.
باید خدا بیاید و باید خودِ خودش
فکری به حال اینهمه رنج و بلا کند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan

از مادران بگو... از رنجِ مادرانی که به عشق و نوازش نیاز دارند و زیر بار مسئولیت سنگین مادری، نادیده گرفته‌می‌شوند و کنار گذاشته می‌شوند. از رنجِ مادرانی که با تمام هیجان و شور و اشتیاق اعلام حضور کردند و با یک هیس! مادرها که شیطنت نمی‌کنند و مادرها مقدسند و مادرها نجیبند، به عقب رانده‌شدند. مادرانی که ذوقشان همیشه کور شد و از آن‌ حجم از شور و شوق، فقط کوهی از اندوه ماند و شبیه به کاکتوسی که ماه‌ها آب ندیده، روز به روز از درون خالی شدند و پژمردند.
از رنج مادران بگو، از ایثارهای بی‌چشم‌داشت و دور ماندن از دلخوشی‌ها و فراغت. از برای دیگری و به خاطر دیگری، از خود گذشتن و آرزوهای خویش را از یاد بردن. از عمیقا پناه خواستن و ناگزیرانه، پناه شدن، نیاز داشتن و ناگزیرانه به نیازهای دیگری توجه کردن...
از رنج مادران بگو، از استعدادهای عجیب و بالقوه‌ای که بالفعل نشد، از رویاهایی که بافتند و به تن نکردند، از موهایی که سفید شدند و شادابی‌هایی که رنگ باختند و از ذهنی که به جای آرامش، فقط نگران بود.
از رنج مادران بگو، از اندوه دخترانِ دیروزی که همه به چشمِ انسانی قوی و از خودگذشته نگاهشان کردند و از اولین ثانیه‌ی تولد فرزندشان به بعد هیچ‌کس دخترک معصوم و شاداب و محبت‌خواهِ درونشان را به رسمیت نشناخت و از او توقعِ غرق شدن در مسئولیتی را داشتند که از ازل در ذهن‌ها ناعادلانه تعریف شده بود و آنان را به ناچار در نقشی فرو بردند که فقط محبت می‌کرد و فقط توجه می‌کرد و فقط مراقب بود و فقط پناه می‌شد و فقط و فقط و فقط مادر بود....
از مادران بگو، از دخترکان معصوم و پر آرزو و مشتاقی که زیر پوسته‌ی باورهای زمخت جامعه فراموش شدند...

#نرگس_صرافیان_طوفان

@narges_sarrafian_toofan