«زبانی که در طول تجربه‌ام با آن صحبت می‌کردیم، بسیار بسیار پیچیده‌تر بود و می‌توانست به معنی واقعی کلمه تجربه‌ها را توصیف کند. زمانی که به بدنم برگشتم، حتی خاطرات تجربه‌ی نزدیک به مرگم، ساده شدند و تغییر یافتند و به نمادی به آنچه واقعا اتفاق افتاده بود تبدیل شدند. من معتقدم که این تغییر یافتن خاطرات، به خاطر این است که مغز انسان نمی‌تواند جهانی پیچیده و احتمالا غریب را درک کند.» (1)

«به من گفته شد که افراد خودشان انتخاب می‌کنند که با چه دینی یا در چه گروهی متولد شوند، تا در یادگیری درس‌هایی که بابتش به دنیا آمده‌اند کمک‌حالشان باشد.» (2)

علت اینکه روح در عالم ارواح، تصاویری مشابه جاهایی که روی کره زمین دیده یا در آنها می‌زیسته را مشاهده می‌کند و خاطرات فراموش نشده‌ی یک خانه، مدرسه، باغ، کوه و یا ساحل به ذهنش می‌آید، این است که در حقیقت یک نیروی مهربان روحی می‌خواهد با یادآوری آن مناظر آشنای سراب مانند، ما در برزخ احساس راحتی و آشنایی بکنیم. خاطرات زمینی ما هرگز نمی‌میرند، آنها برای همیشه، بصورت رویا در «ذهن روحی» باقی می‌مانند، همانطور که خاطرات زندگی در عالم ارواح در ذهن همه آدمیان باقی می‌ماند. (3)

«من یک تئوری دارم و آن این است که افرادی که خیلی مذهبی هستند راهنمایان به صورت شخصیت‌های همان مذهب ظاهر می‌شوند. موردی که در یکی از شبکه‌های سراسری تلوزیونی نشان داده شد، مربوط به کودکی از یک خانواده خیلی معتقد مسیحی بود که تجربه نزدیک به مرگ داشته و گفته که حضرت عیسی را دیده است، وقتی از این دختر خردسال خواستند با مداد رنگی آنچه را که مشاهده کرده ترسیم نماید، او با رنگ آبی، هیبت کلی مردی را ترسیم کرد که هاله‌ای از نور دورش را گرفته است.» (4)

📜 پانویس:

(1) کتاب «علم و زندگی پس از مرگ»؛ دکتر شارون رالت؛ ترجمه: احمد بهزادی
(2) وبسایت NDERF:
https://www.nderf.org/Experiences/1jean_r_nde_6166.html
(3) کتاب «سفر روح»؛ دکتر مایکل نیوتن؛ ترجمه‌ی محمود دانایی
(4) همان

وارد خونه‌ای شدم که نباید اونجا می‌رفتم. پلیس من رو گرفت. داشتم با خودم فکر می‌کردم که چطور به اونها توضیح بدم که اونجا چی کار می‌کردم. بعد، وارد یک گودال آب شدم. وقتی از گودال بیرون اومدم، خیس نشده بودم و انگار با سنگفرش ادغام شده بودم. یک ماهیگیر بالای سرم آواز دریایی می‌خوند و بارون می‌بارید.

▪️یک بیمار به یاد می‌آورد که در جهنم است و روی یک سیخ گردانده می‌شود. در ابتدا تصور کردم که او یک تجربه‌ی نزدیک به مرگ ناخوشایند داشته است، اما وقتی موضوع را بیشتر بررسی کردم، متوجه شدم که این احساس به دلیل شرایطی بوده که هنگام به هوش آمدن از بیهوشی برایش پیش آمده بود. او تازه از اتاق عمل برگشته بود و به دلیل پایین بودن دمای بدنش، در یک پتوی فویلی و یک پتوی گرم‌کننده پیچیده شده بود. زخم‌هایش هم به شدت ترشح داشتند، بنابراین، پرستاران مجبور بودند مرتب او را به پهلو بچرخانند تا ملحفه‌هایش را عوض کنند. پرستاری که در آن لحظه از او مراقبت می‌کرد، به یاد داشت که او ناگهان بیدار شده و در حالی که این اتفاقات در حال رخ دادن بودند، وحشت‌زده شده بود.

▪️بیمار دیگری نیز دچار توهمی شده بود که احساس می‌کرد از داخل یک تونل به سمت نور قرمز در حال حرکت است. یکی از همکارانم این موضوع را با من در میان گذاشت، چون فکر می‌کرد که این بیمار تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشته است. اما وقتی ماجرا را بررسی کردم، متوجه شدم که این در واقع تجربه‌ی او از انجام سی‌تی‌اسکن بوده است. دستگاه سی‌تی‌اسکن شبیه یک حلقه‌ی بزرگ است و در بالای آن، دقیقا در خط دید بیمار، یک چراغ قرمز قرار دارد. وقتی بیمار از داخل این دستگاه عبور داده می‌شود، ممکن است احساس کند که در حال حرکت از میان یک تونل است.

📔 Wisdom of Near-Death Experiences

در ویدئویی که توسط تیم دکتر پرنیا منتشر شده است، مورد خانمی گزارش می‌شود که گمان می‌کند در حال سوختن در آتش بوده، اما معلوم می‌شود وقتی پرستار داروی این بیمار را تزریق کرده، دارو به زیر پوست این بیمار نفوذ کرده و باعث حس سوختن در او شده است.

بررسی بیشتر این تجربه‌های توهمی نشان داد که آنها در واقع ناشی از اتفاقات اطراف، صداهای پس‌زمینه و صحبت‌های کارکنان بیمارستان در هنگام به هوش آمدن بیمار از بی‌حسی بوده‌اند. در پیگیری‌های بعدی، این بیماران می‌توانستند درک کنند که دچار توهم شده‌اند؛ در حالی که کسانی که تجربه‌ی نزدیک به مرگ داشتند، همچنان مصر بودند که تجربه‌شان واقعی بوده است. علاوه بر این، افرادی که دچار توهم می‌شوند، مانند تجربه‌گران نزدیک به مرگ، دچار تحول در زندگی خود نمی‌شوند.

یکی از تجربه‌گران تحقیق دکتر پنی سارتوری، با اینکه مشاهده‌ی خارج از بدن درستی داشته است، به اشتباه جواهری را روی لباس بیمارستان خود می‌بیند. دکتر سارتوری توضیح می‌دهد این تجربه‌گر تا چند روز بعد از عمل جراحی تحت تاثیر داروهای آرامبخش بوده و همچنین توهماتی را هم تجربه کرده است، به همین خاطر می‌توان احتمال داد داروها و توهمات به نحوی در تجربه‌ی او یا در به خاطر آوردن تجربه‌ی او تاثیر گذاشته‌اند.

📔 Wisdom of Near-Death Experiences

📜پانویس:
1) Ring, Kenneth. "Solving the Riddle of Frightening Near-Death Experiences: Some Testable Hypotheses and a Perspective Based on A Course in Miracles."

اگرچه این تجربه‌ها به شدت واقعی هستند، اما تجربه‌ی نزدیک به مرگ حقیقی نیستند.

منبع:
Ring, Kenneth. "Solving the Riddle of Frightening Near-Death Experiences: Some Testable Hypotheses and a Perspective Based on A Course in Miracles."

من یک «ریسمان نقره‌ای» بلند دیدم که از کالبد روحی‌ام خارج می‌شد... این ریسمان به سمت پایین و جلو امتداد داشت، و هنگامی که برگشتم، دیدم که این «ریسمان نقره‌ای» مانند یک بند ناف، دور من پیچیده و پشت سرم کشیده شده است. آن را دنبال کردم، از میان دو دیوار راهرو گذشتم و به اتاق نشیمنم رسیدم؛ در آنجا دیدم که این ریسمان به پشت سر بدن فیزیکی‌ام متصل شده است. (منبع)

من در بالا معلق بودم. انگار شناور بودم و تمام اتفاقاتی که در مقابلم رخ می‌دادند را مشاهده می‌کردم...در همین حال، یک «ریسمان نقره‌ای» به قسمت میانی بدنم متصل بود و تا سطح سر بدن فیزیکی‌ام امتداد داشت. (منبع)

ناگهان بیدار شدم و دیدم که روی سقف شناور هستم و به پایین نگاه می‌کنم... چند نفر با لباس‌های سبز داشتند دور بدنم که روی میز جراحی قرار داشت، کار می‌کردند. به وضوح به یاد دارم که با شگفتی به «ریسمان نقره‌ای» نازک و درخشانی نگاه می‌کردم که از (چاکرای) شبکه‌ی خورشیدی‌ام به سمت بدنم روی میز امتداد داشت. (منبع)

فقط می‌توانم آن را مانند یک «بند ناف» توصیف کنم که قلبم-که نوری تپنده بود-را با ریسمان‌هایی، به بینایی و آگاهی‌ام متصل می‌کرد. (منبع)

ناگهان احساس کردم که به سمت بالا و عقب حرکت می‌کنم. سعی کردم چشمانم را باز کنم که یک «ریسمان آبی» را دیدم که به سمت پایین و به بالای سرم متصل بود. (منبع)

هیچ ترسی از مرگ ندارم. مرگ واقعا زیباست... وقتی زیبایی و شکوه آنجا را ببینی و حسش کنی، این دنیا برای تو بی‌ارزش می‌شود... خیلی خلاصه بگویم که آن دنیا خیلی بهتر از اینجاست و برخلاف ظاهر آیات قرآن، آتش و عذاب از جنس آتش در آنجا ندیدم و عذاب‌ها بیشتر روحی و روانی بود.

یکی از چیزهای جالب دیگر که برای من مایه‌ی تعجب بود و به‌نوعی با عقاید قبلی من درباره‌ی برزخ ناسازگار بود، ملاقات افرادی در آن دنیا بود که هنوز نمرده بودند و در قید حیات بودند. من می‌توانستم حتی شرایط روحی آنها را در آنجا مشاهده کنم. قبلا فکر می‌کردم که برزخ محل زندگی اموات است، ولی بعد از این ملاقات‌ها و مشاهده‌ی افرادی که هنوز در زندگی دنیوی بودند، نظرم عوض شد.

من همان‌طور که در ابتدا گفتم، قبل از تجربه‌ام خیلی خشک و متعصب بودم ولی اکنون اینطور نیستم. خیلی از اقوام من حتی جرئت نداشتند با من حرف بزنند، چون از لحاظ اعتقادی باهم جور نبودیم و من دائم سرزنششان می‌کردم؛ اما الان خیلی باهم خوبیم و باهم شوخی می‌کنیم و دیگر قضاوتشان نمی‌کنم.

دیگر مثل قبل خشک و غیرقابل‌انعطاف نیستم. برای مثال قبل از تجربه‌ام، به پوشش خانم‌ها خیلی حساس بودم و گرچه حالا هم همینطورم، ولی اکنون خانم‌ها را از این بابت سرزنش یا تحقیر نمی‌کنم. نگاهم به آدم‌ها تغییر کرده و به طرز مسالمت‌آمیزی خوش‌بینانه‌تر شده است. باور اولیه‌ی من این است که ان‌شاء‌الله همه‌ی آدم‌ها خوب هستند.

پ.ن:
این مطلب رو بخونید:
▪️ تجارب نزدیک به مرگ و جهان پس از مرگ

📕 درس‌هایی از نور، ساندرا راجرز، ترجمه‌ی احمد بهزادی