لینک کانال رو خیلی دوست دارم توی توییتر هم بذارم.

این چه کسشری بود نوشتم. حس می‌کنم آخرش باید یه دونه «💅🏼» هم می‌ذاشتم.

حتی جمله‌بندیم هم اشتباهه. جدی زبان فارسی منعطف‌ترین زبان دنیاست. می‌تونی ترتیب تمام اجزای جمله رو به هم بزنی و همه‌چیز رو جابجا کنی، و باز جمله معنی بده و به نظر درست بیاد.

اینکه ۹۹ درصد جامعهٔ فارسی‌زبان، فارسی رو اشتباه حرف می‌زنن هم خیلی خنده‌داره. فقط یه روز برید توی یه مجلس خانوادگی و یک ساعت گفتگوها رو ضبط کنید. بعد که گوش بدید، می‌بینید کسی یک جمله رو هم با اصول زبان فارسی بیان نمی‌کنه. همه‌چیز قر و قاطیه. نه فعل سر جاشه، نه فاعل، نه مفعول، نه ضمیر، نه قید، نه فلان، هیچی. البته از طرفی هم منعطف بودن زبان نکتهٔ مثبتی محسوب می‌شه. به هر حال، زبان یک پدیده‌ی زنده و سیاله. شاید باورتون نشه ولی نمی‌دونم دارم چی کس می‌گم.

آذرخش مکری هم خیلی کارنامهٔ درست و حسابی و پاکی داره دیگه و به عنوان یک ایرانی کلافه‌م کرده. حداقل یه عکسی با احمدی‌نژادی خاتمی‌ای کسی داشته باش دیگه. اینطور که نمی‌شه.

خب سوشال مدیا کافیه. یه کم مطالعه و انباشت دانش کنیم تا شاید انسان متمدنی بشیم بلاخره. شاید فکر کنید این رو نوشتم که مثلاً بگم مطالعه می‌کنم و ادابازی و از این حرف‌ها، ولی خب فکر کنم یک هفته‌ست یه جمله که باعث بشه فکری تو ذهنم ایجاد بشه یا چیزی به انباشته‌هام اضافه بشه نخوندم یا نشنیدم. در واقع می‌نویسم بریم مطالعه کنیم که خودم کونم رو تنگ کنم برم مطالعه کنم. چرا این‌ها رو دارم به شما توضیح می‌دم؟ دلایل خودم رو دارم.

این هم از آخرین آهنگ امشب. یکی از بهترین آهنگ‌های تاریخ از نظر بنده حقیر. نور به قبر آقای آلبینونی بباره.

یهو یاد این افتادم. این دیگه واقعاً آخرین آهنگ امشب.

دو ری‌اکت قلب رو دوست دارید؟ مختصر و مفید. حالا شما هم می‌تونید توی کانال فعالیت و تأثیر داشته باشید. شاید به نظر حرکت و امر ناچیز و بیهوده‌ای باشه براتون، ولی خب سراسر زندگی از بیهودگی شکل گرفته و انسان از همین بیهودگی‌هاست که دلیلی برای زیستن پیدا می‌کنه.

ترکیب رنگ سفید کلمات و جملات، پس‌زمینه سیاه تلگرام و قرمزی قلب‌ها، دقیقا ترکیب رنگ مورد علاقمه. دلیل اینکه توی نقاشی هم به آثار شرقی و به خصوص ژاپنی علاقه دارم همین ارادت‌شون به این سه رنگه که البته تاریخچه‌ای داره برای خودش.

البته اگه دارک مد نباشه تلگرام‌تون، کلمات سیاه و پس‌زمینه سفیده. خر همون خره به هرحال فقط پالونش عوض شده.

تا بحث شرقه، برید در مورد وابی-سابی مطالعه کنید. کانسپت و جهان‌بینی جالبیه.

با اینکه قول دادم در مورد چیزهایی که ازشون فهم و دانش کافی ندارم گه نخورم ولی خب یک چیزی دارن در وابی-سابی به اسم «کینتسوگی» که در واقع ظروف شکسته رو با طلا تعمیر می‌کنن و جای شکستگی‌ها و ترک‌ها رو با طلا پر می‌کنن. تو روند این تعمیر و بهبودی، قرار نیست ظرف مثل روز اولش بشه و آثار گذشته و شکستگی‌ها باقی می‌مونه روش. در واقع این ترک‌ها و آثار شکستگی حالا ظرف رو زیباتر و باارزش‌تر کردن. اگر الان نشستی و داری این موضوع رو تعمیم می‌دیدی به زندگی خودت، باید بگم که نه عزیزم زخم و شکستگی به تنهایی تو رو باارزش و زیباتر نمی‌کنه. باید آگاه باشی به این موضوع و عمیقاً پذیرفته باشیش نه که کل زندگیت حس کنی همه‌چیز رو باختی چون کامل‌ترین انسان دنیا نیستی و در عین حال هم فکر کنی نواقص و رنج‌هات تو رو به انسان زیباتر و پخته‌تری تبدیل کردن. آره خلاصه هر کانسپت قشنگی دیدین سریع نچسبونین به کون خودتون و بگید «وای این خیلی منه». یک سری مسائل نیاز به تأمل و خودشناسی و جهان‌بینی عمیق‌تری دارن. همه‌چیز انقدر سطحی و کسشر نیست. کیرم تو بشر امروزی بره که همه‌چیز رو سطحی و کالای مصرفی کرده. حالا که تا اینجا اومدم کیرم تو یالوم و الن دباتن و امثالهم. ببخشید عصبی شدم. شب بخیر.