چند مدته باز افسردگی‌م به طور شدیدی برگشته. می‌تونم حدس بزنم دلایلش رو، ولی خب واقعاً وجودم رو داره می‌بلعه. چند مدته حوصله ندارم برم سر کار و هر روز دیر می‌رم. امروز کلاً نرفتم. زنگ زدم گفتم فردا هم نمیام. رئیس هم واکنش جالبی به این موضوع نداشت. چند مدته کلاً همه دارن طردم می‌کنن و حس می‌کنم به هیچکس و هیچ جا تعلق ندارم. خسته‌کننده و بی‌خود شده‌م. و به طور کلی خسته‌ام از بیدار شدن و کار اجباری و تلاش برای تغییر دادن چیزی که قابل تغییر نیست. حس می‌کنم قدم که می‌زنم، عالم مرگ با اسب‌هایی سیاه پشت سرم قدم می‌زنه و هرجا قدم می‌ذارم، همه با انزجار روی برمی‌گردونن و اون محیط رو ترک می‌کنن.

‏دیگه سکس و پول و مواد و این چیزها نمی‌خوام. الان فقط نیاز دارم به طور روزانه یک نفر بیاد چند بار بزنه تو گوشم. کسی بوشهر هست تمایل به این کار داشته باشه؟ پول می‌دم بابتش. هزینهٔ ایاب و ذهاب هم با خودم. بیمه‌ش رو هم رد می‌کنم.

این رو توییت کردم، شما هم اگر تمایل داشتید پیام بدید. ممنون.

شاید بپرسید به کجا پیام بدیم؟ الان لینک ناشناس می‌ذارم که راحت باشید. چون می‌دونم همتون وقتی میاید پی‌وی‌م استرس می‌گیرید.

نمی‌خواد. حوصله ندارم.

افسردگی نگاییدم. چیکارت کنم؟ تو زندگیمی دیگه. بشین کنارم به دنیا نگاه کن. حرومزاده.

دوستان هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شید این جمله رو خطاب به خودتون زمزمه کنید: «افسرده‌ای؟ به کیرم خب افسرده نباش».
به بقیه نگید البته. بقیه رو نوازش کنید. انسان موجود بدبخت و بیچاره‌ایه.

شب بخیر.

یک بخشی از شما از توییترم بی‌خبرید. کانال قاشق هم یه سری فالوور داره که نه از اینجا خبر دارن و نه از توییتر (نمی‌دونم چطوری اصلاً اونجا رو پیدا کردن). همزمان سه تا شخصیت اینترنتی و خیالی مختلف رو دارم پیش می‌برم. این هم از انسان قرن ۲۱ و مدرن. احسنت واقعاً. دست بزنید براش.

می‌خواستم یه چیزی بنویسم اما سرم درد می‌کنه و افرادی که تو سرم دارن آشوب به پا می‌کنن جاده رو بستن و جلوی هر ماشینی که حامل کلمه باشه رو می‌گیرن و کلمات رو مصادره می‌کنن. شاید بپرسید خب همین رو چطور نوشتی؟ این کلمه‌ها رو توی زیرزمین خونه‌م قایم کردم. [دریچهٔ زیرزمین را باز می‌کند] ایناهاشون. بچه‌ها دست تکون بدید برای این غریبه‌ها. آفرین. قربون‌تون برم. نگران نباشید من ازتون مراقبت می‌کنم. هیچکی نمی‌تونه شماها رو ازم بگیره. لطفاً به کسی نگید به این کلمات توی خونه‌م پناه دادم. ممنون.

من و خانوم خوشگله.

امروز هوا ابریه، اما مریضم. همین حرف دیگه‌ای ندارم.

دارم پلی‌‌لیست اسپاتیفای می‌سازم ولی حوصله ندارم بشینم آهنگ اد کنم. سگ کی باشم پلی‌لیست بسازم و منتشر بکنم اصلاً؟ برای خودم می‌سازم فقط. چرا دارم این‌ها رو به شما می‌گم؟ دلایل خودم رو دارم.

پی‌وی‌م رو گذاشتم تو بیوی کانال. اگر نظری-صحبتی-آهنگی-مطلب جالبی-مطلب کسشری-هرچی فرقی نداره، داشتید، در خدمتم. فقط لطفاً در جهت لاس و سکس و این چیزها نیاید. نوبتم تا آخر سال پره. ممنون.

می‌خوام انسان اجتماعی‌ای باشم از امروز. سرما می‌خورم مهربون می‌شم چون حس می‌کنم هر سرماخوردگی ممکنه حیاتم رو پایان بده.

اجازه بدید یکی از آهنگ‌هایی که همین الان به پلی‌لیست اسپاتیفای‌م اضافه کردم رو بفرستم براتون. چقدر خاطره دارم با این آهنگ. سال‌های سال با این آهنگ گذشت.

این آهنگ رو هنوز مثل ۱۲ سال پیش بغل می‌کنم، می‌بوسم و می‌رقصم.

الان چک کردم، نوبتم تا ۲۰ اردیبهشت پره.