#کتابستان


سال‌ها که قرن‌هاست که انسان با ساخت مفهوم #الگو به قتل‌عام خویش دست زده‌است.
برای خلبانی نیازمند چنین میانگین‌هایی هستیم‌. نمونه‌ی عالی زن در اندام #باربی یا فلان ملکه‌ی زیبایی است. دانش‌جوی خوب باید چنین میانگین‌هایی را در نمرات و... داشته باشد. مقالات از فلان الگو باید تبعیت کنند تا علمی حساب شوند و...
بدین ترتیب قرن‌هاست که انسان در #معابدمتوسط قربانی شده غافل از این که «نظامی که بر متوسط افراد بنا شود محکوم به شکست است» چه برسد به نظام‌های مبتنی بر فرمایه‌گان.
#پایان_میانگین اعلان دیرهنگام مرگ شیوه‌ای است که قرن‌ها انسان را قربانی کرده است و من حق دارم بگویم« انسان هم‌چنان عابد معابد خود ساخته‌است و هر روز دارد قربانیان بسیاری را در این معابد سرمی‌برد»
تاد رُز بر اساس داده‌های صد سال اخیر از استبداد میانگین و البته سرنگونی این دیکتاتور می‌گوید.

@nitazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#لاطالائیل ،

از شگفتی‌های بشر به ویژه نیم‌کتاب‌خوانده‌ها و دانش‌گاه رفته‌ها و استاد شده‌هاش این‌که ؛ اگر چیزی همانند نظر او باشد علمی و دقیق و مدرن و... است و اگر چیزی با اوهام و دریافت‌های او هم‌سو نباشد غلط و مغالطه و پایان‌یافته...

@niyazestsnbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#شعر_همیشه

#پل_الوآر ترجمه: #محمدتقی_غیاثی

چه کار می‌شد کرد؟
- گزمه بر در بود،
چه کار می‌شد کرد؟
- در خانه محبوس بودیم،
چه کار می‌شد کرد؟
- راه کوچه بسته بود،
چه کار می‌شد کرد؟
- شهر به‌زانو درآمده بود،
چه کار می‌شد کرد؟
- مردم شهر گرسنه بودند..
چه کار می‌شد کرد؟
- شب فرا رسیده بود،
چه کار می‌شد کرد؟
- عاشق هم‌دیگر شدیم..

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️مردم بی تاریخ

🔴🔴رو_سیه قطعنامه‌ها علیه ایران را هیچ‌وقت وتو نکرد و به همه آن‌ها رای مثبت داد

مطابق آمار وب‌سایت رسمی سازمان ملل:
🔹از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۵، شورای امنیت سازمان ملل ۷قطعنامه علیه ایران تصویب کرده است.

🔹️این قطعنامه‌ها شامل شماره‌های 1696، 1737، 1747، 1803، 1835، 1929 و 2231 هستند.

🔹روسیه به تمامی این قطعنامه‌ها رای مثبت داده و هیچ‌یک را وتو نکرده.

🔹️موضوع این قطعنامه‌ها توقف فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم، اعمال تحریم‌ها و محدودیت‌های هسته‌ای و موشکی علیه ایران بوده است.

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️رباعی_روز


ماییم و سیل حادثه‌ها اتفاق‌ها
بازنده‌‌ی همیشه‌گی این وفاق‌ها

یک رنگی و زلالی ما را نمی‌خرند
اصحاب رنگ‌ها و ریا و نفاق‌ها...

#محسن_یارمحمدی

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#کتابستان
.. چرا سعید جان تو پسر دکتری برمنکرش لعنت اما چه خوب شد که دیوانگی نکردی به همین دلیل که پسر دکتری این کار در شأن تو نبود تازه از همه ی این حرفها گذشته زمانه عوض‌ شده عزیز دلم دوره دوره ی نوکرهاست مگر جهانگیرخان نوکر پدر من نبود؟ مکر پدر جهانگیر خان نوکر پدر بزرگ من نبود؟ صبر میکنیم، صبر میکنیم چشممان کور صبر می کنیم تا نوبتمان بشه..
- از متن کتاب
#بیژن_و_منیژه #جعفر_مدرس_صادقی
#نشر_مرکز ...
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️پریشان سروده‌ها


در عصر ارتباط‌های مجازی
- دور از چشم‌های خدا
آهسته بی صدا
از رادار عواطف هم
کم‌کم
هی محو می‌شویم
هی مات می‌شویم
در زنده‌گی که نیست
سربه‌سر با تمامی اموات می‌شویم

در پهنه‌ای که جهان است
گم کنیم «مرا و تو را»

چیزی برای نمایش نمانده است
همه برای نگاه‌ها عریان شده بودند
(خیلی هم عریان)

تا خالی چشم‌ها را
برای لحظاتی حتا
تصویری پرکند
از وهمی گذرنده
درنده

مبادا چشم خانه های وقاحت
تهی بمانند..

صحنه هیچ ندارد
و مشتری تمام صور را
در صفحه‌ی شکسته‌ی موبایل خود
دیده
رنگ از رخ تابلوهای ونگوگ نیز پریده
فرشته‌‌ای مغموم دست زیر چانه‌ی اندوه
بق‌کرده و نشسته
اسباب بازی بزرگش
شیپور شاخ ساخته‌ی کهنش
بر سنگ سخت حقیقت شکسته

نعش‌های نشئه
افتاده‌اند در خلسه‌های همیشه
و هرگز
بیدار نخواهند شد
و من در تب صد درجه
هذیان می‌گویم و
برای تو می‌خوانم ...

#محسن_یارمحمدی فروردین ۱۴۰۴

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#مهپاره_کالیداس

ای شیوا،
همین یکبار که به جهان آمدم مرا بس
چون مرا بمیرانی،بر من منت بگذار و دگربار به این جهانم میار..

@niyazestanbarani

#لاطالائیل

از شگفتی‌های بشر و جوامع بشری این‌که هرچیزی را برای ترویج و گسترش امری بنیان می‌نهند، نهایتن تبدیل به ضد خودش می‌شود‌.
بدین‌سان مدارس و دانشگاه‌ها توهم دانش می‌آفرینند و بعد تبدیل به سدی محکم در برابر دانایی ژرف می‌شوند. مساجد و معابد محل جولان شیطان و غیبت رحمان می‌گردند. مجالس، قانون‌گذاران اسارت و برده‌گی. نهاد قضاوت، گسترنده‌ی ستم و قساوت. آزادی‌خواهان، دیکتاتورهای شیک‌سخن و اساتید، بی‌سوادانی پنهان شده در پوشک نامهای پرطمطراق و...


@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️ سعدی و بودن ما

دست کم چهل سال است که شب و روزم غرق فرهنگ و تاریخ ایران است.
طی چهاردهه بزرگ‌ترین ربوه ای که برآن ایستاده و جهان، انسان و ایران را از آن منظر دیده‌ام ادبیات بوده
نامی که طبعن تحت تاثیر غرب بر مجموعه‌ای سترگ از اندوخته‌های شفاهی و کتبی زبان فارسی نهاده شده. من اما به‌عنوان کسی‌که هفده سال دانشجوی ادبیات فارسی و عربی بوده‌ هرگز نتوانسته‌ام این مجموعه را معادل همان چیزی بدانم که در جهان به‌این نام نام‌بردار است
از ژاپن تا هند و روسیه و جهان عرب گرفته تا غرب و جهان لاتین و افریقا و... دست کم امهات نظم ونثر را خوانده‌ و با تمام فروتنی غرق سپاس و ستایش شده‌ام.اما و هزار اما آن‌چه را درین سرزمین طی چندین هزار سال در زبان جاری شده چیزدگر یافته‌ام
زبان فارسی درین فلات نه ساحت حضور همه‌ی اقوام که همه‌چیز مردمانی بوده‌ که بدین زبان گفته و نوشته‌اند
دوره‌ی نو شعر این زبان را بسام کرد نامی یا سگزی صفتی یا.. بنا می‌نهد و بعدها هزاران نفر در فلات ایران این سرو سایه فکن را بزرگی می‌بخشند
یکی ازین نوادر سعدی است
کسی‌که در تاریخ جهان کم‌نظیر است و درخور بازیابی دوباره...
@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️⭕️ جلوه‌های_جنون

#نوسروده

دیگر چه فرقی می‌کند
که این پرنده بخواند یا نه
که این ترانه بماند یا نه
وقتی درخت به جای آن‌که آشیانه
دار می‌شود
وقتی نهیب فاجعه در نعره‌های اهرمن فقر
از بام تا به شام
تکرار می‌شود..

آه ای خدایگان
در عصر انحطاط مطلق انسان
در سرزمین من
چه فرق دارد برای لب‌های نوجوان
پیوند با لطافت باران و آفتاب
یا تجاوز با سنگ‌آهن مذاب؟

نه، هیچ چیز، هیچ‌چیز
فرقی نمی‌کند
آغوش خاک را و آب را
یا سنگ‌لاخ سراب را

آن روزها که دست‌های تو چشمه‌سار بود
آن روزها که چشم‌هات آیینه‌دار بود
باید از دست‌هات می‌ساختم یکی لانه
یا از چشم‌هات هزار آیینه خانه
حالا که دستهات کجا؟
حالا که چشم‌هات چرا؟

چه فرق می‌کند این دل
- انبار کینه‌زار خدایان بی‌مصرف
پتپد یا‌ نه...

#محسن_بارانی اردیبهشت ۱۴۰۳

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️پریشان سروده‌ها

گله‌ی خدایان ِ بی‌فایده، بی‌مصرف
نشسته‌اند بر سفره‌های سرخ
و در کله‌های خالی انسان‌ها
سوپ مغز می‌خورند

هر مغز تازه
در شکم کهنه‌
نیروی تازه‌ای برای عربده‌‌های سفاهت است

کسی علیه تبار تباه سنگ نمی‌شورد
ابراهیم مهر
با شمشیر و مشعل آفتاب
سر بیرون خزیدن از غارهای امن نمور ندارد

دست شکسته‌‌ی خدای خدایان
در شهرهای مدرن
هر روز
شن‌زار ِ هیچ می‌کارد


در لم یزرعی که آدم تنهاست
هنوز حوای زندگی و عصیان
ظهور نکرده

و قرن‌ها قرن است
منم و آرزوی همیشه؛
ای کاش
ای کاش
که فقط یک‌بار
تنت بر تنم ببارد
هی ببارد
هی ببارد

#محسن_بارانی۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#لاطالائیل،

شور و هیجان، غوغا و غلیان، بیانات آتشین و نطق‌های محکم آهنین و.. همه و همه نشان از هرچه داشته باشد ارجاعی به حضور کم‌رنگ خرد نیز دارد.
این‌که پیری هفتاد هشتاد ساله مانند جوانی بیست سی ساله با مشت‌های برافراخته یا میان‌سالی دومو هم‌چون نوجوانی سیه مو با چهره‌ای برافروخته - حتا بر بدی‌ها- بتازد و بشورد، جای درنگ دارد.
زینهار ازین گونه انسان‌ها بپرهیز و بترس که خود از زمره‌ی این ناپخته‌گان باشی
نیازی نیست به تاریخ مراجعه کنی در طول عمر خویش دیده‌ای چنان پیران و میان‌سالانی را که با شور و غلیان و هیجان‌های نوجوانانه چه‌ها بر سر انسان‌ها آورده‌اند.

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#طرح_همیشه

وقتی می‌گوییم خواندن ِ #کتاب های عمیق با زندگی ِ سطحی در شبکه ی جهانی اطلاعات(اینترنت) فرق دارد دقیقا منظورمان چی‌ست!؟

امضای طراح سمت چپ اثر هست..

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
از #قدیم‌ترها
گه‌گاه پست‌های قدیمی این کانال را دوباره به اشتراک میگذارم.
پیامهایی که هرگز کهنه نمی‌شوند...

#لاطالائیل ،

چنان‌که گه‌گاه می‌گویند نه هیچ زبانی ناقص است و نه هیچ زبانی عقیم (نابه‌جایی استفاده از واژه‌گان) . گفتن چنین حرف‌هایی فقط و فقط ناشی از بی‌سوادی یا حواس‌پرتی است. هر زبان در ضمن این که خودش ساز و کار خودش را دارد بسته به رشد و حرکت گویش‌ورانش رشد و حرکت خواهد کرد. اگر روزی دیدی زبانی خسته و خموده است اگر روزی احساس کردی چنان‌که میگویند زبانی عقیم است داستان ربط چندانی به زبان ندارد اتفاقی که افتاده صرفن این است گویش‌وران آن زبان تنبل و کاهل و عقیم شده‌اند. زبان عقیم نداریم لاطالائیل گویش‌ور عقیم داریم.

@niyazedtambarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

#لاطالائیل

جهنم رفتنی نیست آمدنی‌ست.
انسان به جهنم نمی‌رود، او با کردار خویش دوزخ را بر خویش‌تن آوار می‌کند.

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️⭕️سخن_روز


#آخر_بازی

عاشقان
سرشکسته گذشتند،
شرم‌سار ترانه‌هاي بي‌هنگام خويش.

و کوچه‌ها
بي‌زمزمه ماند و صداي پا.

سربازان
شکسته گذشتند،
خسته بر اسبان تشريح،
و لَتّه‌هاي بي‌رنگ ِ غروري
نگون‌سار
بر نيزه‌هاي شان.

تو را چه سود
فخر به فلک بَر فروختن

هنگامي که
هر غبار راه ِ لعنت‌شده نفرين‌ات مي‌کند؟

تو را چه سود از باغ و درخت
که با ياس‌ها
به داس سخن گفته‌اي.

آن‌جا که قدم برنهاده باشي
گياه از رستن تن مي‌زند
چرا که تو
تقواي خاک و آب را
هرگز
باور نداشتي.

فغان! که سرگذشت ما
سرود بي‌اعتقاد سربازان تو بود
که از فتح قلعه‌ي روسبيان
بازمي‌آمدند.

باش تا نفرين دوزخ از تو چه سازد،
که مادران سياه‌پوش
ــ داغ‌داران زيباترين فرزندان آفتاب و باد ــ

هنوز از سجاده‌ها
سر برنگرفته‌اند...


#الف_بامداد!

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

⭕️⭕️ازنگاه دیگران

🟢🟢لولیتاخوانی در تهران

به‌اصطلاح فیلم لولیتاخوانی در تهران کسانی را که پیش‌تر رمان آذر نفیسی را خوانده‌ بودند یا اگر هم خود رمان را نخوانده بودند با آثار زیانبار ایدئولوژی محوری آن آشنا بوده‌اند، هیچ شگفت‌زده نمی‌کند. تشت رسوایی این اثر ادبی، که در خدمت سیاست استعماری آمریکا در قبال ایران و تقویت گزینۀ حملۀ نظامی به ایران در سال ۲۰۰۳ منتشر شد، پیش‌ترها از بام افتاده بود. نویسندگان و محققان بسیاری دربارۀ هدف سیاسی نفیسی از نگارش این رمان بارها نوشته و هشدار داده بودند؛ اما درک این هشدارها مستلزم آن بود که اولاً ایرانیان هم کتاب و هم نقدها را به زبان انگلیسی بخوانند، ثانیاً به رسانه‌های منتقد دسترسی داشته باشند، و سوم آنکه، آثار فیتزجرالد و هنری جیمز و ناباکوف و شخصیت‌ها و روابطشان را بشناسند تا بتوانند از نشانه‌هایی که در رمان نفیسی جاساز شده بود سردرآورند و از عهدۀ تفسیر استعاره‌ها و تعبیر نمادها برآیند. اینهمه، در آن روزها، چندان میسر نبود؛ نتیجتاً و در عوض، تمام منتقدان رمان نفیسی جاسوس و مزدور جمهوری اسلامی خوانده شدند و خود نفیسی، به‌ویژه از راه رسانه‌هایی مانند صدای امریکا (که در غیاب جایگزینی ملی قوت هرشب خانۀ ایرانیان بود و فلسفۀ وجودی‌اش از همین نامش پیداست) در مقام نویسنده‌ای تبعیدی معرفی شد که پس از مهاجرت، سرانجام، بر رنج‌ها و تبعیض‌ها فائق آمده و توانسته روایتی ادبی از خاطرات خود به دست دهد. صدای کسانی که به نقد افکار و عملکرد ضدملی و ایران‌ستیزانۀ نفیسی پرداختند یا شنیده نشد، یا از تعداد کم‌شمار مخاطبان جدی ادبیات فراتر نرفت، یا زیر ضرب اتهامات رایج در اپوزیسیون سرکوب شد.

نظیر نفیسی در ادبیات افغانستانی‌ها خالد حسینی بود، که با رمان بادبادک‌باز یک‌شبه ره صد ساله رفت و از راه دست گذاشتن بر ناپسندترین، شرورانه‌ترین و مجرمانه‌ترین اتفاقات جامعۀ افغانستان پرچمی علم کرد تا ورود آمریکا به افغانستان را به نفع آمریکا توجیه کند و حتی خوشامد بگوید: دو بادبادکی که در صحنۀ پایانی داستان به نشانۀ آزادی و رهایی شخصیت رنجدیدۀ داستان و فرزندش در آسمان واشنگتن بال می‌گیرند، آبی و قرمزند، رنگ‌های پرچم آمریکا. (در نقد رمان بادبادک‌باز، که آن هم به‌اصطلاح فیلم شد، بیش از بیست سال پیش در مجلۀ جهان کتاب نوشته بودم: سفارش ناشر، نتایج دلخواه)

فاطمه کشاورز در نقد کتاب نفیسی از راه دست گذاشتن بر پسندیده‌ترین و شایسته‌ترین میراث‌های سنتی و ملی، مثلاً شعر حافظ یا کتاب زنان بدون مردان شهرنوش پارسی‌پور، نقیض‌آفرینی کرد: او در کتاب یاسمین و ستاره‌ها، بیش از لولیتاخوانی در تهران فصل کاملی نوشت با عنوان «خوبی‌ها، غایبین، و بی‌چهره‌ها: اشکالات لولیتاخوانی در تهران» و در آن، به قول خودش، «همۀ مواردی را که در آن او [نفیسی] همۀ خوبی‌ها را به امریکا نسبت داده و همۀ بدی‌ها را ناشی از ایرانیان مسلمان می‌داند» نشان داد.

باری، صحبت از ادبیات استعماری در هند و ایران و افغانستان و ... درازدامن است و شواهد آن بسیار، اما درک آن واقعاً ساده: به قول حمید دباشی، «امپراتوری آمريكا علاوه بر ماجراجويیِ نظامی، يك طرح ايدئولوژيك (a blueprint for ideological agenda) نيز دارد تا تسلط جهانی‌اش را توجيه كند. به زعم اين استاد دانشگاه كلمبيا، امپراتوری برای جلب رضايت شهروندان در توجيه جهانگستری‌اش، به دو استراتژی نياز دارد: يكی ايجاد فراموشی جمعی (collective amnesia) نسبت به تاريخ معاصر، و ديگری نشاندنِ حافظه‌ی دست‌چين شده (strategy of selective memory) كه به منظور تحميق، فقط بخش‌های معينی از تاريخ را برمی‌‌گزيند و نشان می‌دهد. به عنوان نمونه‌ای از استراتژی دوم، آقای حميد دباشی، موج كتاب‌های «خاطرات» را نام می‌برد كه نويسندگان تبعيدشده از كشورهای اسلامی برای «بازار آمريكا» به زبان انگليسی نوشته‌اند.»
هدف از این‌همه، آن بود که به مخاطبانی که خیال می‌کنند تاریخ از همین دیروز شروع شده یادآوری کنیم فیلم لولیتاخوانی در ایران یک‌شبه ساخته نشده، سوابقی و تاریخچه‌ای دارد، و چهرۀ ظاهراً معصوم و مظلوم گلشیفته فراهانی، این به قول بهمن محصص «شهید مصنوعی» که «ذره‌ای حقیقت در آن نیست» هرگز نمی‌تواند آنهمه فریب را بی‌اثر کند. چسباندن زورزورکی و فرمایشی آن به زن، زندگی، آزادی و سوءاستفاده از ترانۀ ناب و عزتمند شروین در تیتراژ پایانی هم آنهمه بی‌آزرمی را آبرومند نمی‌کند. با عظیم‌ترین سرمایه‌ها، پیشرفته‌ترین امکانات صنعتی، استخدام شهره‌ترین بازیگران این است هنر شما! دریغ از سینما، اگر بودجه‌های میلیون دلاری‌ امریکا و اسرائیل چنین میوه‌های گندیده‌ای بار می‌آورد. و دریغ از ادبیات، اگر سرانجامِ نوشتن نیش و نشتری باشد بر تاولِ تنِ وطن.
به قول دشمن، پیمان دوست بشکستی
ببین که از که بریدی و با که پیوستی..
https://www.tg-me.com/Sayehsaar

#کتابستان

⭕️⭕️علت و معلول
#چارلزبوکوفسکی

خوبا
اغلب خودشون خودشونو می‌کشن
تا خلاص شن

اونایی‌ام که می‌مونن
اصلن نمی‌دونن
چرا همه می‌خوان
از دست‌شون خلاص شن.

@niyazestanbarani
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹