اشتباه نکنید، این مهمتره.
و تحقیقات هم این را تایید میکنند.
استناد به علم برای سیاست گذاری مهمتره.

استیو ویتکاف در پاسخ به این پرسش که آیا مسیر دیپلماتیک برای تعامل با ایران دنبال می‌شود یا نه، گفت: «ما در حال گفتگو با آنها هستیم.»

برداشت من از این خبر این هست که پس الان در حال مذاکره هستند؛ مستقیم، یا غیر مستقیم. این پاسخ تفسیری نیست.

پیشبینی نتیجه دشوار است اما احتمالا نتیجه گیری به بعد از اعمال خودکار تحریم‌ها موکول شود مگر اینکه اتفاق شگفت انگیزی رخ دهد.

اگر حکومت بتواند در مذاکره با غرب غنی سازی را در سطح ۳.۵ الی ۵ درصد در خاک ایران عملی کند و برد موشک‌هایش را کم نکند این یک پیروزی برای حکومت است، و تنها از زیاده خواهی بازداشته شده است؛ و یک شکست و آبروریزی برای ترامپ چون تنها اسم اوباما را خط زده و اسم‌ خودش را پای تفاهم نوشته.
البته اگر چنین شود که نوشتیم.

یکی از سریالهایی که بارها دید‌ه‌ام مختارنامه‌ است؛
یکی به این دلیل که از نظر سریالی واقعا سطح بالایی دارد یکی اینکه ادبیات غنی دارد و یکی اینکه برخی جوانب مثبت فرهنگ بادیه ‌نشینی را دوست دارم.‌

اینگونه سریال‌ها پر از تحریفات تاریخی هستند یا صرفا تنها یک طرف قضیه را پوشش می‌دهند؛ بنابراین خوب است آگاهانه ببینیم.
نکته بعدی در این سریال بازی بسیار عالی یکی از بهترین بازیگران ایرانی است که تا به حال دیده‌ام یعنی فرهاد اصلانی. این شخص استاد بازیگری است؛ به ویژه در این در این نقش یعنی ابن زیاد واقعا نقشش را ستودنی ایفا کرده است. ‌
بر خلاف برخی بی‌دین‌ها که مثل دینداران، سریالهایی که به مذاقشان خوش نمی‌آید ـ چون دینی است ـ را حرام اعلام کرده‌اند؛ من هیچگاه خودم را در زمینه‌ی هنر محروم نمیکنم یا محدود به ژانر یا کشور خاصی نمیکنم، چه در موسیقی چه در سینما و غیره. البته که تقریبا همه‌ی از این دست افراد، آن را یکبار دیده‌اند و تنها میخواهند متفاوت جلوه کنند؛ پس فتوا میدهند. ترس آن هم می‌رود که سریال‌ها و فیلمهای تخیلی به ویژه اساطیری را بعدا حرام اعلام کنند چون با علم در تضاد است مثل فیلم ارباب حلقه‌ها.
این آدمها دنیا را سفید و سیاه می‌بینند حال آنکه هنر خاکستری است، تفسیری است، سلیقه است، ذات خوب و یا بد ندارد. اینها همانهایی هستند که نه از راه منطق بلکه تحت فشار اقتصادی و سیاسی دین را کنار گذاشته‌اند؛ آخوند‌های بی‌دین. افرادی که منطق را باخته و کینه‌ها و احساسات ضد انسانی را سرلوحه رفتار قرار داده‌اند؛ دقیقا مثل خود دینداران بنبادگرا؛ انگار که این دسته از بی‌دین‌ها تنها اسمشان بی‌دین است وگرنه دینشان، یا روش سیستماتیک‌شان برای زندگی، شاید از دینداران هم خشن‌تر و غیرمنطقی‌تر باشد.‌

بگذریم؛ به جز این سریال، در ژانر مذهبی تنها یک سریال دیگر است که توان رقابت با این را دارد و آن هم «سریال امام علی» است که ادبیات فوق العاده‌ای دارد اما رفته رفته احساسی و تخیلی‌تر می‌شود؛ برخلافش، سریال مختار تقریبا تا آخر منطقش را حفظ کرده ولی عاری از خیال‌بافی هم نیست.

در آخر پیشنهاد میکنم هرگز خود را در هنر و ادبیات محدود به رنگ و باوری خاص نکنید و همه چیز را امتحان کنید، چون تنها یک عمر دارید و تضمین میکنم چنین رویکردی ارزشش را دارد. به ویژه به سراغ انیمه بروید؛ انیمه از سریال و فیلم سینمایی چند سر و گردن جذاب‌تر، عمیق تر، فلسفی‌تر و انسانی‌تر(رفتاری، نه ارزشی) است.

سام آریامنش

پیشنهاد یک سریال دیگر
The Morning Show 

این سریال که ۴ فصل دارد در ژانر اجتماعی و روانشناسی است
تم فمینیستی دارد
اما از نظرم ارزش دیدن دارد.

سریالی که به کلاف پیچیده روان انسان و رابطه می‌پردازد؛

سریال میخواهد بگوید که مردها باید ذهن زنها را در رابطه بخوانند.
میگوید یک زن ممکن است راضی به رابطه جنسی باشد، ولی همزمان راضی نباشد!
در این تناقض، حق را به زن میدهد.
همین موضوع، بسیاری از مردان هنرمند را در دنیای واقعی پایین کشید.‌
سریال در عین اینکه زن را قدرتمند و باهوش معرفی میکند ـ که طبیعتا درست هم است ـ اما آن‌ها را فاقد توانایی و قدرت برای یک «نه گفتن» میداند و تلویحا میگوید مردها باید ذهن زنان را بخوانند.
میتوانید با زنی سکس کنید در حالی که او هم همراهی میکند و لذت می‌برد، اما فردا بگوید من تحت تاثیر سایه بزرگش و قدرت حضورش قرار گرفتم چون او رده شغلی‌ش بالاتر از من بود یا مشهور بود، و نتوانستم «نه» بگویم در ذهنم راضی به آن کار نبودم. تجاوز محسوب میشود و مرد نابود میشود. البته این تنها بخش کوچکی از سریال است؛ و حداقل یکی از قربانیان چنین چیزی میگوید و در نهایت هم خودکشی میکند؛ در حالی که کافی بود که بگوید «نه» یا «من نمیخواهم».
پس همانگونه که می‌بینید اعصاب خرد کن هم هست، به ویژه برای مردها.

اینها برداشت من است، سعی کنید خنثی ببینید، شاید من اشتباه میکنم، و در آخر خودتان قضاوت کنید.

این به رسمیت شناختن‌ها نمادین است؛ ولی باز هم فشار وارد میکند.
پارسال هم نوشتم که تنها چاره این مشکل دیرینه بین این دو پسرعموی زبانی و تباری، دو کشوری است؛ مشروط به از بین بردن و یا منحل کردن تمام گروه‌های تروریستی و ایجاد دولتی با رای اکثریت مردم.‌

نقشه اسرائیل که نسبتا مشخص است.
کرانه باختری و منطقه غزه میشود فلسطین. تمام کشورها و نهادهای جهان(حتی امریکا) ادعای اسرائیل مبنی بر مالکیت بر این مناطق را اصلا به رسمیت نمی‌شناسند؛ حتی شخص ترامپ.
مناطق اشغالی را تمام کشورهای دنیا بدون استثنا «اشغالی» می‌نامند ـ و همه سازمانهای مهم.

موضوع از نظر مرزی پیچیده است، چون فلسطین اگر تشکیل شود، دو قسمت میشود، که اسرائیل از میان آن رد شده است شبیه جمهوری آذربایجان، ارمنستان و نخجوان.

راه حل های پیشنهادی کشورها:

• برای همین میتوان یک کریدور مشابه ارمنستان از وسط بیابان‌های اسرائیل رد کرد تا این دو بخش را متصل کند اما کریدور چون از زمین اسرائیل می‌گذرد باید کاملا تحت اختیار اسرائیل باشد چون حقش است، درست مثل ارمنستان؛ این ابزار در مذاکرات قبلی مطرح شده و ممکن است برای ایجاد مرزهای قابل‌قبول کاربردی باشد. ایده کریدور یا پل‌ـ راه‌عبور در اسناد مذاکراتی و پژوهش‌ها آمده است.

• پیشنهاد دیگر این است که بخشی از کرانه باختری یا غزه را کم کنند به جای آن این دو بخش جدا افتاده فلسطینی را به هم متصل کنند. ‌این ابزار در مذاکرات قبلی مطرح شده و ممکن است برای ایجاد مرزهای قابل‌قبول کاربردی باشد. اما موفقیتش مستلزم پذیرش گسترده بین‌المللی، جبران و تضمین حقوق جمعیت‌های جابجا‌شونده است.

این پیشنهاد‌ها رسما وجود دارد.

از نظرم احتمالا تا زمانی که دولت راست‌گرای نتانیاهو حاکم است این ایده‌ها اجرا نخواهند شد؛ بعدش شاید.
نتانیاهو و احزاب راست‌گرا، زیاده خواه هستند و ادعاهایی میکند که هیچ مرجعیت تاریخی ندارد و کاملا زورگویانه است درست همانگونه که ادعای فقط عرب‌ها صاحب این سرزمین هستند خیال‌بافی محض و ضد حقبقت‌های تاریخی است و هیچ مرجعیت تاریخی ندارد.
نگرانی نتانیاهو به جاست؛ چون این احتمال وجود دارد که وقتی دولت فلسطینی مثل لبنان تشکیل شود، سپس دیکتاتوری حاکم بر ایران شروع به فاسد کردنش کند. پس شاید باید همه چیز اول از ایران شروع شود. آرمان دیکتاتوری حاکم بر ایران نابودی اسرائیل است نه تشکیل دو کشوری؛ این حتی احتمالا آرمان اکثریت خود فلسطینی‌ها نیز نیست. اکنون آرمان نتانیاهو هم نابودی قلسطین است نه تشکیل دو کشوری. در نتیجه از نطر علمی و تاریخی هر دو در حال زورگویی هستند و تنها راه چاره دو‌ کشوری است.

از نظر تاریخی این سرزمین متعلق به هر دو قوم یهود و عرب است. هیچکدام تا قرن قبلی دولت مستقلی نبودند. همیشه بخشی از پادشاهی‌های دیگر بوده‌اند.

شاید تنها زمانی این مشکل را حل شده ببینیم که رژیم حاکم بر ایران از بین رفته باشد. تا زمانی که این رژیم وجود دارد سنگ‌اندازی در مسیر گفت‌و‌‌گو ادامه دارد. حتی انتظار داریم دولت‌های مشتکل از احزاب راست اسرائیلی مثل همین دولت فعلی روزی کوتاه بیایند، اما اصلا انتظار نداریم دیکتاتوری حاکم بر ایران کوتاه بیاید.
این وسط ایرانی‌های همزمان مخالف رژیم و مخالف دو‌ کشوری واقعا نخود آش هستند و پا را از گلیم خودشان فراتر گذاشته‌اند و از این نظر هم اندیشه با رژیم هستند. ‌

این را اضافه کنم که بزرگترین مشکل، حتی بزرگتر از مشکلی که در مورد نقش رژیم‌ گفتم، مسجدالاقصی یا همان اورشلیم و معبد به اصطلاح مقدس است. مرز در آنجا از وسط این محله میگذرد. این نقطه برای هر دو مقدس است. حتی یکی از مهمترین دلایل عدم پیوستن عربستان پیمان ابراهیم درواقع چگونگی تقسیم همین منطقه است اگر اهمیت تاریخی و پژوهشی نداشت، پیشنهاد میکردم آن را صاف کنند و به جایش چندتا دانشگاه و کتابخانه بسازند تا مشکل یکبار برای همیشه در این نقطه ریشه کن شود؛ چون واقعا احمقانه است انسانها به خاطر یک یا دو مکان باستانی هر روز کشته شوند از هر دو طرف.

ترامپ هم دیروز گفت اجازه نمیدهد اسرائیل کرانه باختری را الحاق کند. که نشان میدهد عرب ها در دیدار با ترامپ در روزهای اخیر پیشنهادات جالبی به او ارائه کرده‌اند. به همین دلیل نوشتم ترامپ هم مخالف الحاق این مناطق فلسطینی است حال به هر دلیل اخلاقی یا غیراخلاقی.