بخشش فراتر از هر چیز دیگری، به ما آرامش مي‌دهد. کسی که خطایی مرتکب شده احتمالاً کمترین اهمیت را به این می‌دهد که آیا شما او را بخشیده‌اید یا خیر.

《از ذهن انباری به ذهن آگاهی، اُم سوآمی، ترجمهء #مرتضی_براتی 》
@ourcafephilo

آرامش تنها گنج واقعی است. بقیه چیزها دستاوردهای موقتی هستند.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوآمی، ترجمهء #مرتضی_براتی 》
@ourcafephilo

هر دانه برف منحصر به فرد است همان طور که هر موج دریا چنین است. با وجود این، بر همه برف دانه‌ها، مثل تمام موجها، قوانین اساسی‌طبیعت حکم فرماست. انسان‌ها هم همین طورند و یکی از قوانین بنیادین سرشت انسانی این است که هیجان و عقل در روح انسان مدام در رقابتند.
《پرسش‌های بزرگ،  لو مارينف》
@ourcafephilo

اگر در وضعیتی که رنج در آن وجود ندارد، دلتنگی و بی‌حوصلگی نیز نباشد، آنگاه سعادت این جهان به‌طور عمده حاصل شده است؛ زیرا باقی، همه وهم است.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

چرا با مشکلات خودتان دست و پنجه نرم کنید وقتی می‌توانید تقصیر را گردن کس دیگری بیندازید؟ درست است بهترین راه را نشانتان خواهم داد.  برای چه؟ برای انتخاب لولوخورخوره ای خبیث و قانع کردن پیروان خود به تنفرداشتن از او!
《اوضاع خیلی خراب است، مارک منسن》
@ourcafephilo

هر حرفی را می‌توان مؤدبانه و با ملایمت گفت. می‌توانید درخواست کنید، همه چیز نباید دستوری و آمرانه باشد. ادب در گفتار، اولین محلِ ابراز شفقت است.
《از ذهن انباری به ذهن آگاهی، اُم سوآمی، ترجمهء #مرتضی_براتی 》
@ourcafephilo

مرگ و زندگی، شکست و موفقیت،  درد و لذت، فقر و ثروت، و نظایر آن به یکسان، نصیب خوب و بد می‌شود. چنین چیزهایی مایه ترفیع یا تنزل نیست.
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

آیا شرافت روح،  صداقت، سادگی، مهربانی و پرهیزگاری خوشایندتر نیست؟ آیا چیزی خوشایندتر از اطمینان و آرامشِ حاصل از تعقل و ادراک و به کار بستن قوه خرد وجود دارد؟
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

هستی ما تا ابد تحت الشعاع دانستن این نکته است که می‌بالیم و به اوج شکوفایی می‌رسیم و روزی ناگزیر پژمرده می‌شويم و می‌میریم
《خیره به خورشید، اروين د. يالوم》
@ourcafephilo

اغلب از این امر در شگفت می‌مانم که هر انسانی با آن که خود را بیش از دیگران دوست دارد، به عقاید دیگران درباره خودش، بیش از عقیده خود درباره خویشتن، اهمیت می‌دهد.
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

افکار منفی مانند یک فیل وحشی در ذهن ما وارد می‌شوند و آرامش و سكون ما را در کمترین زمان از بین مي‌برند ... افکار ویرانگر، نوعی نارسایی خودایمنی بدن ذهنی است.
《پرسش‌های بزرگ زندگی، اُم سوآمی، مترجم: #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo

دیگر نمی‌توانی امیدوار باشی که عالم شوی؛ ولی می‌توانی‌جهل خود را کاهش دهی. می‌توانی بر لذت‌ها و دردها غلبه کنی. می‌توانی از دام شهرت برهی؛ می‌توانی بر افراد احمق و ناسپاس خشم نگیری و حتی با آن‌ها مهربان باشی.
《تأملات، مارکوس اورلیوس》
@ourcafephilo

یکی از بارزترین وجوه فرهنگ ما این است که حرف مفت درش خیلی زیاد است. همه این را می‌دانند. هر کدام از ما در این قضیّه سهم خودش را دارد  ... فهم روشنی نداریم از این که حرف مفت چیست چرا این قدر زیاد است یا چه کارکردهایی دارد.
《در باب حرف مفت، هری فرانکفورت》
@ourcafephilo

خوشبختیِ حقیقی، تنها از درون و از چیزی سرچشمه می‌گيرد که تحت کنترل انسان است، نه از مسائلی که بداقبالی، می‌تواند آن‌ها را نابود کند.
《تاریخچه فلسفه، نايجل واربرتون》
@ourcafephilo

بهترین متاعی که جهان در اختیار دارد و می‌تواند به ما عرضه کند، زندگی بی رنج، آرام و تحمل‌پذیر است و توقعات خود را محدود می‌کنیم تا با‌ اطمینان بیشتر به این‌ها واقعیت ببخشیم؛ زیرا مطمئن‌ترین راه برای این‌که شوربخت نشویم، این است که نخواهیم بسیار خوشبخت باشیم.
《در باب حکمت زندگی، آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

هر انسانی دیر یا زود رنج می‌کشد، بنابراین پرسش اصلی این نیست که رنج خواهید کشید یا خیر، بلکه پرسش این است که از چه چیز رنج خواهید کشید. پرسش به مراتب مهمتر این است که از چه راهی در پی کاستن رنجتان خواهید بود.
《پرسش‌های بزرگ،  لو مارينف》
@ourcafephilo

هدف فلسفه پرورش باورهای عقلانی و واقع‌بینانه است نه "تلاش برای مثبت اندیشی". تحقیقات اخیر روان‌شناختی نشان می‌دهد افرادی که قادر به پذیرش افکار و احساسات ناخوشایند هستند، بدون اینکه تحت تأثیر آن‌ها قرار گیرند، نسبت به افرادی که سعی می‌کنند از طریق راهبردهایی مانند مثبت اندیشی سعی در پرت کردن حواس خود یا اجتناب از چنین تجربیاتی داشته باشند، تاب آورترند.
《فلسفه رواقی و هنر شادکامی، دونالد رابرتسون، مترجم: #مرتضی_براتی》
@ourcafephilo

با آن‌که همه‌ ادعا می‌کنند می‌خواهند در ورودی بهشت را پیدا کنند، بیشتر افراد، درست از مسیرهایی مي‌روند  که به جهنم منتهی می‌شود.

《پرسش‌های بزرگ، لو مارينف》
@ourcafephilo

دانشگاه‌ها و کرسی‌های فلسفه، تابلوی تبلیغاتی و نمای ظاهری حکمت اند، اما در این‌جا هم، حکمت از حضور معذور است و آن را در جای دیگر می‌توان یافت. صدای ناقوس، ردای کشیشان، رفتار پارساگونه و کردار تصنعی نیز تابلوی تبلیغ و ظاهر دروغین عبادت است. باری باید گفت که تقریبا همه چیز در جهان گردویی پوک است: به ندرت می‌توان مغز را در پوستش یافت، بلکه مغز در جای کاملاً دیگری است و غالبا به طور تصادفی پیدا می‌شود.
《در باب حکمت زندگی،  آرتور شوپنهاور》
@ourcafephilo

یکی از موانع معنادار بودن زندگی این است که احساس می‌کنیم برای رسیدن به چیزهای مهم وقت داریم. متوجه می‌شویم سرچشمه معنای زندگی کجاست، اما در تمرکز بر‌ آن‌ها اضطراری نداریم، چون همیشه فکر می‌کنیم فردا یا آخر ماه یا سال بعد، به سراغش خواهیم رفت. این تصور مبهم را داریم که زمان نامحدود است.
《معنای زندگی، آلن دوباتن》
@ourcafephilo