آنتی‌هیستامین‌های H1 نسل دوم :
● ستیریزین (Cetirizine) – ستیریزین دارای شروع اثر سریع بوده و مقداری خاصیت (mast cell-stabilizing) دارد. این دارو ممکن است به‌طور خفیف و وابسته به دوز باعث خواب‌آلودگی شود، اما این اثر نسبت به داروهای نسل اول کمتر است. ستیریزین به شکل خوراکی و در برخی کشورها به صورت تزریقی (داخل وریدی) در دسترس است و دوز آن در هر دو روش مصرف تقریباً یکسان است. در صورت مصرف داخل وریدی، دارو باید طی یک تا دو دقیقه تزریق شود. دوز معمول خوراکی یا وریدی برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۱۰ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز در بزرگسالان می‌توان تا ۱۰ میلی‌گرم دو بار در روز افزایش داد).
کودکان ۶ سال به بالا می‌توانند ۵ یا ۱۰ میلی‌گرم دریافت کنند. دوز معمول برای کودکان ۲ تا ۵ سال، ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. برای کودکان کوچک‌تر (۶ ماه تا ۲ سال)، دوز ۲.۵ میلی‌گرم یک بار در روز تجویز می‌شود (در کودکان بالای یک سال، در صورت نیاز می‌توان تا ۲.۵ میلی‌گرم دو بار در روز افزایش داد). در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی، دوز نگهدارنده باید به نصف کاهش یابد.
● لووستیریزین (Levocetirizine) – لووستیریزین ایزومر فعال ستیریزین است و با دوزی حدود نصف، اثری معادل آن دارد. دوز معمول برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۵ میلی‌گرم یک بار در شب است (در صورت نیاز، در بزرگسالان تا دو بار در روز قابل افزایش است). برای کودکان ۶ تا ۱۱ سال، دوز ۲.۵ میلی‌گرم یک بار در شب می‌باشد. در صورتی که بیمار به ستیریزین پاسخ مناسبی ندهد، احتمالاً لووستیریزین نیز مؤثر نخواهد بود. اثر خواب‌آوری آن مشابه سایر آنتی هیستامین های نسل دوم است. در بیماران با نارسایی کلیوی، نیاز به کاهش دوز وجود دارد.
● لوراتادین (Loratadine) – لوراتادین یک آنتی‌هیستامین H1 انتخابی و طولانی‌اثر است. دوز استاندارد آن برای افراد ۶ سال به بالا، ۱۰ میلی‌گرم یک بار در روز است و خواب‌آلودگی بسیار کمی ایجاد می‌کند. در صورت نیاز، در بزرگسالان می‌توان تا ۱۰ میلی‌گرم دو بار در روز استفاده کرد. برای کودکان ۲ تا ۵ سال، دوز معمول ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی، دوز معمول باید یک روز در میان مصرف شود.
● دسلوراتادین (Desloratadine) -
دسلوراتادین متابولیت فعال لوراتادین است و با دوزی حدود نصف، اثر مشابهی دارد. دوز معمول برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز تا دو بار در روز در بزرگسالان قابل افزایش است). برای کودکان ۶ تا ۱۱ سال، دوز ۲.۵ میلی‌گرم و برای کودکان ۱ تا ۵ سال، دوز ۱.۲۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. دوز پایین‌تر ۱ میلی‌گرم یک بار در روز در ایالات متحده برای کودکان ۶ ماه تا ۱ سال تأیید شده است. در بیماران با نارسایی کلیوی یا کبدی شدید، دوز معمول باید یک روز در میان مصرف شود.
● فکسوفنادین (Fexofenadine) – فکسوفنادین کمترین میزان خواب‌آلودگی را ایجاد می‌کند. دوز پیشنهادی آن برای افراد ۱۲ سال به بالا، ۱۸۰ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز، تا دو بار در روز در بزرگسالان قابل افزایش است). برای کودکان ۲ تا ۱۱ سال، دوز ۳۰ میلی‌گرم دو بار در روز و برای کودکان ۶ ماه تا ۲ سال، دوز ۱۵ میلی‌گرم دو بار در روز . در بیماران بزرگسال با نارسایی کلیوی، دوز باید به ۶۰ میلی‌گرم یک بار در روز کاهش یابد. بهتر است این دارو با معده خالی مصرف شود و نباید همراه با آبمیوه استفاده گردد.
#آنتی_هیستامین
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
● ستیریزین (Cetirizine) – ستیریزین دارای شروع اثر سریع بوده و مقداری خاصیت (mast cell-stabilizing) دارد. این دارو ممکن است به‌طور خفیف و وابسته به دوز باعث خواب‌آلودگی شود، اما این اثر نسبت به داروهای نسل اول کمتر است. ستیریزین به شکل خوراکی و در برخی کشورها به صورت تزریقی (داخل وریدی) در دسترس است و دوز آن در هر دو روش مصرف تقریباً یکسان است. در صورت مصرف داخل وریدی، دارو باید طی یک تا دو دقیقه تزریق شود. دوز معمول خوراکی یا وریدی برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۱۰ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز در بزرگسالان می‌توان تا ۱۰ میلی‌گرم دو بار در روز افزایش داد).
کودکان ۶ سال به بالا می‌توانند ۵ یا ۱۰ میلی‌گرم دریافت کنند. دوز معمول برای کودکان ۲ تا ۵ سال، ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. برای کودکان کوچک‌تر (۶ ماه تا ۲ سال)، دوز ۲.۵ میلی‌گرم یک بار در روز تجویز می‌شود (در کودکان بالای یک سال، در صورت نیاز می‌توان تا ۲.۵ میلی‌گرم دو بار در روز افزایش داد). در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی، دوز نگهدارنده باید به نصف کاهش یابد.
● لووستیریزین (Levocetirizine) – لووستیریزین ایزومر فعال ستیریزین است و با دوزی حدود نصف، اثری معادل آن دارد. دوز معمول برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۵ میلی‌گرم یک بار در شب است (در صورت نیاز، در بزرگسالان تا دو بار در روز قابل افزایش است). برای کودکان ۶ تا ۱۱ سال، دوز ۲.۵ میلی‌گرم یک بار در شب می‌باشد. در صورتی که بیمار به ستیریزین پاسخ مناسبی ندهد، احتمالاً لووستیریزین نیز مؤثر نخواهد بود. اثر خواب‌آوری آن مشابه سایر آنتی هیستامین های نسل دوم است. در بیماران با نارسایی کلیوی، نیاز به کاهش دوز وجود دارد.
● لوراتادین (Loratadine) – لوراتادین یک آنتی‌هیستامین H1 انتخابی و طولانی‌اثر است. دوز استاندارد آن برای افراد ۶ سال به بالا، ۱۰ میلی‌گرم یک بار در روز است و خواب‌آلودگی بسیار کمی ایجاد می‌کند. در صورت نیاز، در بزرگسالان می‌توان تا ۱۰ میلی‌گرم دو بار در روز استفاده کرد. برای کودکان ۲ تا ۵ سال، دوز معمول ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. در بیماران با نارسایی شدید کلیوی یا کبدی، دوز معمول باید یک روز در میان مصرف شود.
● دسلوراتادین (Desloratadine) -
دسلوراتادین متابولیت فعال لوراتادین است و با دوزی حدود نصف، اثر مشابهی دارد. دوز معمول برای بزرگسالان و کودکان ۱۲ سال به بالا، ۵ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز تا دو بار در روز در بزرگسالان قابل افزایش است). برای کودکان ۶ تا ۱۱ سال، دوز ۲.۵ میلی‌گرم و برای کودکان ۱ تا ۵ سال، دوز ۱.۲۵ میلی‌گرم یک بار در روز است. دوز پایین‌تر ۱ میلی‌گرم یک بار در روز در ایالات متحده برای کودکان ۶ ماه تا ۱ سال تأیید شده است. در بیماران با نارسایی کلیوی یا کبدی شدید، دوز معمول باید یک روز در میان مصرف شود.
● فکسوفنادین (Fexofenadine) – فکسوفنادین کمترین میزان خواب‌آلودگی را ایجاد می‌کند. دوز پیشنهادی آن برای افراد ۱۲ سال به بالا، ۱۸۰ میلی‌گرم یک بار در روز است (در صورت نیاز، تا دو بار در روز در بزرگسالان قابل افزایش است). برای کودکان ۲ تا ۱۱ سال، دوز ۳۰ میلی‌گرم دو بار در روز و برای کودکان ۶ ماه تا ۲ سال، دوز ۱۵ میلی‌گرم دو بار در روز . در بیماران بزرگسال با نارسایی کلیوی، دوز باید به ۶۰ میلی‌گرم یک بار در روز کاهش یابد. بهتر است این دارو با معده خالی مصرف شود و نباید همراه با آبمیوه استفاده گردد.
#آنتی_هیستامین
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍6❤1
مصرف شیرین‌کننده‌های غیرمغذی ممکن است از طریق مکانیسم‌های مختلفی، خطر بروز پیامدهای نامطلوب قلبی-عروقی را افزایش دهد. اریتریتول، که یک الکل قندی با منشأ طبیعی است، به طور گسترده‌ای در مواد غذایی فرآوری‌شده مورد استفاده قرار می‌گیرد. مصرف این ماده ممکن است باعث افزایش واکنش‌پذیری پلاکتی و تشکیل لخته‌های خونی شود. در یک مطالعه مقدماتی که بر روی بیش از ۱۰۰۰ بیمار انجام شد، مشخص گردید که سطوح بالاتر اریتریتول در خون با افزایش خطر بروز پیامدهای عمده قلبی-عروقی طی سه سال آینده مرتبط است. اگرچه برای اثبات قطعی این خطرات به مطالعات بیشتری نیاز است، اما بیماران باید از وجود این افزودنی در بسیاری از مواد غذایی پرمصرف آگاه باشند.
اپتودیت
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
اپتودیت
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍6❤1
ریفامپین (ریفامپیسین): دوز پروفیلاکسی در کودکان
نوزادان:
بیماری ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
اطلاعات محدودی در دسترس است؛ دوز پیشنهادی خوراکی یا تزریقی (داخل وریدی): ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک بار در روز به مدت ۴ روز.
بیماری مننگوکوکی، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی یا داخل وریدی: ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در دوزهای منقسم هر ۱۲ ساعت یک‌بار به مدت ۲ روز.
شیرخواران، کودکان و نوجوانان:
بیماری ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی: ۲۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک بار در روز به مدت ۴ روز
حداکثر دوز در هر نوبت: ۶۰۰ میلی‌گرم.
بیماری مننگوکوکی، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی: ۲۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در دوزهای منقسم هر ۱۲ ساعت یک‌بار به مدت ۲ روز
حداکثر دوز در هر نوبت: ۶۰۰ میلی‌گرم.
#ریفامپین
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
نوزادان:
بیماری ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
اطلاعات محدودی در دسترس است؛ دوز پیشنهادی خوراکی یا تزریقی (داخل وریدی): ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک بار در روز به مدت ۴ روز.
بیماری مننگوکوکی، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی یا داخل وریدی: ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در دوزهای منقسم هر ۱۲ ساعت یک‌بار به مدت ۲ روز.
شیرخواران، کودکان و نوجوانان:
بیماری ناشی از هموفیلوس آنفلوآنزا، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی: ۲۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، یک بار در روز به مدت ۴ روز
حداکثر دوز در هر نوبت: ۶۰۰ میلی‌گرم.
بیماری مننگوکوکی، پیشگیری دارویی پس از تماس نزدیک با بیمار مبتلا به بیماری مهاجم:
دوز خوراکی: ۲۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، در دوزهای منقسم هر ۱۲ ساعت یک‌بار به مدت ۲ روز
حداکثر دوز در هر نوبت: ۶۰۰ میلی‌گرم.
#ریفامپین
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
❤3👍3
Long-term safety of oral propranolol for infantile hemangiomas (December 2024)
Oral propranolol is the standard-of-care treatment for infantile hemangiomas (IH) at risk of impairing function or causing permanent disfigurement. Several studies have addressed the concerns about potential long-term adverse effects of propranolol in children.
The largest study using data from a database of electronic medical records from multiple health institutions did not find any statistically significant differences in the risk of growth impairment, sleep disorders, learning disabilities, and diabetes mellitus between a cohort of over 1000 children aged 10 to 17 years who had received propranolol for IH in the first year of life and an age-, sex-, and ethnicity-matched cohort of children who had never received propranolol .
These findings support propranolol as a safe treatment for IH in infants who do not have contraindications to its use.
اپتودیت
#همانژیوم
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
Oral propranolol is the standard-of-care treatment for infantile hemangiomas (IH) at risk of impairing function or causing permanent disfigurement. Several studies have addressed the concerns about potential long-term adverse effects of propranolol in children.
The largest study using data from a database of electronic medical records from multiple health institutions did not find any statistically significant differences in the risk of growth impairment, sleep disorders, learning disabilities, and diabetes mellitus between a cohort of over 1000 children aged 10 to 17 years who had received propranolol for IH in the first year of life and an age-, sex-, and ethnicity-matched cohort of children who had never received propranolol .
These findings support propranolol as a safe treatment for IH in infants who do not have contraindications to its use.
اپتودیت
#همانژیوم
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍7
همانژیوم‌هایی که در ناحیه کمری یا ساکرال ستون فقرات قرار دارند، ممکن است با ناهنجاری‌هایی مانند میلوپاتی ، ناهنجاری‌های استخوانی ستون فقرات، و/یا اختلالات دستگاه ادراری-تناسلی یا مقعدی-راست‌روده‌ای همراه باشند .
برای توصیف ارتباط همانژیوم‌های سگمنتال در اندام تحتانی با ناهنجاری‌های تکاملی زیرین، معمولاً از مخفف "LUMBAR" استفاده می‌شود . این مجموعه از ناهنجاری‌ها قبلاً تحت عناوین اختصاری "PELVIS" (همانژیوم پرینه‌ای، ناهنجاری‌های دستگاه تناسلی خارجی، لیپومیلومننگوسل، اختلالات کلیوی و مثانه‌ای، نبود مقعد، و زائده پوستی) و "SACRAL" (دیسرافیسم نخاعی؛ ناهنجاری‌های مقعدی-تناسلی، پوستی، کلیوی و ادراری؛ همراه با آنژیوم در ناحیه لومبوساکرال) نیز توصیف شده‌اند.
ضایعات موضعی که در نزدیکی خط وسط بدن قرار دارند اما از آن عبور نمی‌کنند، معمولاً نیاز به بررسی بیشتر ندارند . در مقابل، ضایعات سگمنتال که از خط وسط ناحیه چین بین دو باسن و ستون فقرات لومبوساکرال عبور می‌کنند ، نگران‌کننده‌تر هستند و باید با تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) مورد ارزیابی قرار گیرند.
همانژیوم‌های کبدی
— همانژیوم‌های چندکانونی کبدی معمولاً در حضور چندین همانژیوم پوستی (بیش از ۵ ضایعه) مشاهده می‌شوند و اغلب بدون علامت هستند. در این موارد، می‌توان بیمار را تنها با تحت نظر گرفتن، با یا بدون تصویربرداری‌های سریالی، مدیریت کرد .
در موارد نادری، همانژیوم‌های چندکانونی کبدی ممکن است دارای شانت‌های عروقی بزرگ باشند که می‌توانند منجر به نارسایی قلبی شوند. در این حالت، درمان دارویی یا آمبولیزاسیون (بستن عروق خونی از طریق روش مداخله‌ای) ممکن است مورد نیاز باشد.
همانژیوم‌های منتشر کبدی که گاهی بدون وجود همانژیوم پوستی نیز ایجاد می‌شوند، می‌توانند باعث بزرگی شدید کبد (هپاتومگالی)، سندرم کمپارتمان شکمی، اختلال در تهویه ریه، کاهش بازگشت وریدی و فشار بر ورید کلیوی شوند و با نرخ مرگ‌ومیر بالایی همراه هستند .
یکی دیگر از عوارض بالقوه و مهم همانژیوم‌های منتشر کبدی، کم‌کاری شدید تیروئید از نوع مصرفی است که به دلیل افزایش فعالیت آنزیم غیرفعال‌کننده هورمون تیروئید (.type tree iodothyronine deiodinase) رخ می‌دهد .
سایر عوارض نادر همانژیوم‌های احشایی (ویسِرال)، که بسته به درگیری عضو خاص متفاوت هستند، شامل خونریزی گوارشی، یرقان انسدادی، و پیامدهای سیستم عصبی مرکزی به‌دلیل اثر فشاری توده‌ها می‌باشد.
اپتودیت
#همانژیوم
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام https://www.tg-me.com/pediatricarticles
برای توصیف ارتباط همانژیوم‌های سگمنتال در اندام تحتانی با ناهنجاری‌های تکاملی زیرین، معمولاً از مخفف "LUMBAR" استفاده می‌شود . این مجموعه از ناهنجاری‌ها قبلاً تحت عناوین اختصاری "PELVIS" (همانژیوم پرینه‌ای، ناهنجاری‌های دستگاه تناسلی خارجی، لیپومیلومننگوسل، اختلالات کلیوی و مثانه‌ای، نبود مقعد، و زائده پوستی) و "SACRAL" (دیسرافیسم نخاعی؛ ناهنجاری‌های مقعدی-تناسلی، پوستی، کلیوی و ادراری؛ همراه با آنژیوم در ناحیه لومبوساکرال) نیز توصیف شده‌اند.
ضایعات موضعی که در نزدیکی خط وسط بدن قرار دارند اما از آن عبور نمی‌کنند، معمولاً نیاز به بررسی بیشتر ندارند . در مقابل، ضایعات سگمنتال که از خط وسط ناحیه چین بین دو باسن و ستون فقرات لومبوساکرال عبور می‌کنند ، نگران‌کننده‌تر هستند و باید با تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) مورد ارزیابی قرار گیرند.
همانژیوم‌های کبدی
— همانژیوم‌های چندکانونی کبدی معمولاً در حضور چندین همانژیوم پوستی (بیش از ۵ ضایعه) مشاهده می‌شوند و اغلب بدون علامت هستند. در این موارد، می‌توان بیمار را تنها با تحت نظر گرفتن، با یا بدون تصویربرداری‌های سریالی، مدیریت کرد .
در موارد نادری، همانژیوم‌های چندکانونی کبدی ممکن است دارای شانت‌های عروقی بزرگ باشند که می‌توانند منجر به نارسایی قلبی شوند. در این حالت، درمان دارویی یا آمبولیزاسیون (بستن عروق خونی از طریق روش مداخله‌ای) ممکن است مورد نیاز باشد.
همانژیوم‌های منتشر کبدی که گاهی بدون وجود همانژیوم پوستی نیز ایجاد می‌شوند، می‌توانند باعث بزرگی شدید کبد (هپاتومگالی)، سندرم کمپارتمان شکمی، اختلال در تهویه ریه، کاهش بازگشت وریدی و فشار بر ورید کلیوی شوند و با نرخ مرگ‌ومیر بالایی همراه هستند .
یکی دیگر از عوارض بالقوه و مهم همانژیوم‌های منتشر کبدی، کم‌کاری شدید تیروئید از نوع مصرفی است که به دلیل افزایش فعالیت آنزیم غیرفعال‌کننده هورمون تیروئید (.type tree iodothyronine deiodinase) رخ می‌دهد .
سایر عوارض نادر همانژیوم‌های احشایی (ویسِرال)، که بسته به درگیری عضو خاص متفاوت هستند، شامل خونریزی گوارشی، یرقان انسدادی، و پیامدهای سیستم عصبی مرکزی به‌دلیل اثر فشاری توده‌ها می‌باشد.
اپتودیت
#همانژیوم
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍8
In patients with megaloblastic anemia (macrocytic anemia associated with multilobed neutrophils on the blood smear), it is important to rule out vitamin B12 deficiency before administering folic acid because folic acid supplementation may delay diagnosis of the deficiency and allow progression of neurologic abnormalities and some hematologic abnormalities.
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍8❤1
Does Azithromycin and Cetirizine Combination Given for Upper Respiratory Tract Infections has any Significant Effect on QTc? - PubMed
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29207751/
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29207751/
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
PubMed
Does Azithromycin and Cetirizine Combination Given for Upper Respiratory Tract Infections has any Significant Effect on QTc? -…
During three days treatment with azithromycin and cetirizine, there was significant change in QTc between day 1 and day 4. Patients with baseline QTc greater than 377.5 ms were at risk of QTc prolongation above 430 ms on day 4.
👍7
Cetirizine, loratadine, and levocetirizine are in pregnancy category B whereas fexofenadine and desloratadine are in pregnancy category C. Sedating antihistamines, such as chlorpheniramine, hydroxyzine, and dexchlorpheniramine are considered the safest antihistamines to be used during pregnancy.
Drugs.com
#حاملگی
#pregnancy
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
Drugs.com
#حاملگی
#pregnancy
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍7❤1
آنافیلاکسی اکثرا زمانی محتمل است که یکی از سه معیار زیر محقق شده باشد:
۱. شروع ناگهانی بیماری (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت) همراه با درگیری پوست، بافت مخاطی یا هر دو (مثلاً کهیر منتشر، خارش یا گرگرفتگی، تورم لب‌ها، زبان یا زبان کوچک)
و حداقل یکی از موارد زیر نیز وجود داشته باشد:
الف. اختلالات تنفسی (مانند تنگی نفس، خس‌خس سینه یا برونکواسپاسم،استریدور، هیپوکسمی
ب. کاهش فشار خون یا علائم همراه با اختلال عملکرد اندام‌ها (مانند شل شدن بدن [هیپوتونی]، سنکوپ، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع)
یا
۲. بروز سریع دو یا بیشتر از علائم زیر پس از مواجهه با یک آلرژن احتمالی یا محرک شناخته‌شده برای آن فرد (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت):
الف. درگیری پوست یا مخاط (مثلاً کهیر منتشر، خارش یا گرگرفتگی، تورم لب‌ها، زبان یا زبان کوچک)
ب. اختلالات تنفسی (مانند تنگی نفس، خس‌خس سینه یا برونکواسپاسم، استریدور، کاهشPeak Expiratory Flow ، هیپوکسمی.
ج. کاهش فشار خون یا علائم مرتبط با آن (مانند شل شدن بدن، سنکوپ، بی‌اختیاری ادراریا مدفوع )
د. علائم گوارشی پایدار (مانند درد شکمی کولیکی، استفراغ)
یا
۳. کاهش فشار خون پس از مواجهه با آلرژن شناخته‌شده یا محرک خاص برای آن فرد (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت):
الف. در نوزادان و کودکان: فشار خون سیستولیک پایین‌تر از حد نرمال برای سن یا کاهش بیش از ۳۰٪ از فشار طبیعی آن کودک
ب. در بزرگسالان: فشار خون سیستولیک کمتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه یا کاهش بیش از ۳۰٪ نسبت به فشار پایه آن فرد.
طب کودکان نلسن 2024
#آنافیلاکسی
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
۱. شروع ناگهانی بیماری (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت) همراه با درگیری پوست، بافت مخاطی یا هر دو (مثلاً کهیر منتشر، خارش یا گرگرفتگی، تورم لب‌ها، زبان یا زبان کوچک)
و حداقل یکی از موارد زیر نیز وجود داشته باشد:
الف. اختلالات تنفسی (مانند تنگی نفس، خس‌خس سینه یا برونکواسپاسم،استریدور، هیپوکسمی
ب. کاهش فشار خون یا علائم همراه با اختلال عملکرد اندام‌ها (مانند شل شدن بدن [هیپوتونی]، سنکوپ، بی‌اختیاری ادرار یا مدفوع)
یا
۲. بروز سریع دو یا بیشتر از علائم زیر پس از مواجهه با یک آلرژن احتمالی یا محرک شناخته‌شده برای آن فرد (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت):
الف. درگیری پوست یا مخاط (مثلاً کهیر منتشر، خارش یا گرگرفتگی، تورم لب‌ها، زبان یا زبان کوچک)
ب. اختلالات تنفسی (مانند تنگی نفس، خس‌خس سینه یا برونکواسپاسم، استریدور، کاهشPeak Expiratory Flow ، هیپوکسمی.
ج. کاهش فشار خون یا علائم مرتبط با آن (مانند شل شدن بدن، سنکوپ، بی‌اختیاری ادراریا مدفوع )
د. علائم گوارشی پایدار (مانند درد شکمی کولیکی، استفراغ)
یا
۳. کاهش فشار خون پس از مواجهه با آلرژن شناخته‌شده یا محرک خاص برای آن فرد (در عرض چند دقیقه تا چند ساعت):
الف. در نوزادان و کودکان: فشار خون سیستولیک پایین‌تر از حد نرمال برای سن یا کاهش بیش از ۳۰٪ از فشار طبیعی آن کودک
ب. در بزرگسالان: فشار خون سیستولیک کمتر از ۹۰ میلی‌متر جیوه یا کاهش بیش از ۳۰٪ نسبت به فشار پایه آن فرد.
طب کودکان نلسن 2024
#آنافیلاکسی
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍6❤1
نوروبلاستومای بویایی
Olfactory neuroblastoma:
حدود دو درصد از کل تومورهای ناحیه بینی و سینوس‌ها را تشکیل می‌دهد و شیوع آن حدود ۰٫۴ مورد در هر یک میلیون نفر جمعیت است. میانگین سن بروز این بیماری ۵۳ سال است و بیشتر موارد آن در افراد بین ۳۵ تا ۷۰ سال مشاهده می‌شود.
شایع‌ترین علامت نوروبلاستوما بویایی، گرفتگی بینی به دلیل وجود توده است که در اغلب بیماران دیده می‌شود. سایر علائم ناشی از درگیری موضعی شامل اپیستاکسی، ترشح بینی، یا درد می‌باشد.
در صورت وجود علائم بینی، معاینه فیزیکی معمولاً توده‌ای قرمز-قهوه‌ای و پولیپ‌مانند را نشان می‌دهد که در قسمت بالای حفره بینی قرار دارد.
علائم می‌توانند ناشی از گسترش تومور به ساختارهای مجاور نیز باشند. نمونه‌هایی از علائم مرتبط با گسترش موضعی تومور شامل موارد زیر است:
از بین رفتن حس بویایی (آنوسمی) در اثر گسترش تومور به صفحه غربالی (cribriform plate)
پروپتوزیس، دیپلوییو اشک‌ریزش بیش از حد در اثر گسترش به حدقه چشم
درد گوش و عفونت گوش میانی به دلیل انسداد شیپور استاش
سردرد در ناحیه پیشانی به علت درگیری سینوس فرونتال
در موارد نادری، بیماران ممکن است به دلیل تولید هورمون توسط تومور دچار سندرم‌های پارانئوپلاستیک شوند. این موارد شامل سندرم تولید نابجای هورمون آدرنوکورتیکوتروپ (ACTH)، هیپرکلسمی، SIADH ؛هیپوناترمی و همچنین برخی سندرم‌های نورولوژیک پارانئوپلاستیک هستند.
Esthesioneuroblastoma, or olfactory neuroblastoma, is a rare malignant neoplasm of the sinonasal tract originating from the olfactory neuroepithelium with neuroblastic differentiation. It most often presents in the superior nasal cavity. It is a locally aggressive neoplasm and metastasizes via both hematogenous and lymphatic routes.
#Esthesioneuroblastoma
#Olfactory_neuroblastoma
#نوروبلاستوم_بویائی
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
Olfactory neuroblastoma:
حدود دو درصد از کل تومورهای ناحیه بینی و سینوس‌ها را تشکیل می‌دهد و شیوع آن حدود ۰٫۴ مورد در هر یک میلیون نفر جمعیت است. میانگین سن بروز این بیماری ۵۳ سال است و بیشتر موارد آن در افراد بین ۳۵ تا ۷۰ سال مشاهده می‌شود.
شایع‌ترین علامت نوروبلاستوما بویایی، گرفتگی بینی به دلیل وجود توده است که در اغلب بیماران دیده می‌شود. سایر علائم ناشی از درگیری موضعی شامل اپیستاکسی، ترشح بینی، یا درد می‌باشد.
در صورت وجود علائم بینی، معاینه فیزیکی معمولاً توده‌ای قرمز-قهوه‌ای و پولیپ‌مانند را نشان می‌دهد که در قسمت بالای حفره بینی قرار دارد.
علائم می‌توانند ناشی از گسترش تومور به ساختارهای مجاور نیز باشند. نمونه‌هایی از علائم مرتبط با گسترش موضعی تومور شامل موارد زیر است:
از بین رفتن حس بویایی (آنوسمی) در اثر گسترش تومور به صفحه غربالی (cribriform plate)
پروپتوزیس، دیپلوییو اشک‌ریزش بیش از حد در اثر گسترش به حدقه چشم
درد گوش و عفونت گوش میانی به دلیل انسداد شیپور استاش
سردرد در ناحیه پیشانی به علت درگیری سینوس فرونتال
در موارد نادری، بیماران ممکن است به دلیل تولید هورمون توسط تومور دچار سندرم‌های پارانئوپلاستیک شوند. این موارد شامل سندرم تولید نابجای هورمون آدرنوکورتیکوتروپ (ACTH)، هیپرکلسمی، SIADH ؛هیپوناترمی و همچنین برخی سندرم‌های نورولوژیک پارانئوپلاستیک هستند.
Esthesioneuroblastoma, or olfactory neuroblastoma, is a rare malignant neoplasm of the sinonasal tract originating from the olfactory neuroepithelium with neuroblastic differentiation. It most often presents in the superior nasal cavity. It is a locally aggressive neoplasm and metastasizes via both hematogenous and lymphatic routes.
#Esthesioneuroblastoma
#Olfactory_neuroblastoma
#نوروبلاستوم_بویائی
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles
👍6