اگر نتایج به‌سرعت در دسترس باشند (مثلاً ظرف ۶۰ دقیقه)، سطح سرمی پروکلسیتونین با حساسیت و ویژگی بالاتری نسبت به شمارش گلبول‌های سفید (WBC) یا شمارش نوتروفیل‌های مطلق (ANC) بیماری باکتریایی تهاجمی را شناسایی می‌کند. سطح پروکلسیتونین بیشتر از ۰.۵ نانوگرم در میلی‌لیتر نیاز به همان مدیریت بالینی دارد که برای WBC مساوی یا بیشتر از ۱۵٬۰۰۰ در میکرولیتر یا ANC مساوی یا بیشتر از ۱۰٬۰۰۰ در میکرولیتر اعمال می‌شود. به موضوعات UpToDate در مورد تب بدون منبع در کودکان ۳ تا ۳۶ ماهه مراجعه کنید.

#پروکلسیتونین
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

پس از تولد و قطع بند ناف، بخش‌هایی از این ساختارها در قاعده‌ی بند ناف باقی می‌مانند اما به‌تدریج از بین می‌روند (دچار انسداد آناتومیکی می‌شوند). رگ‌های خونی بند ناف از نظر عملکردی بلافاصله پس از تولد بسته می‌شوند، اما از نظر آناتومیکی معمولاً تا ۱۰ تا ۲۰ روز باز (قابل عبور) باقی می‌مانند. شریان‌های بند ناف در نهایت به رباط‌های نافی جانبی (lateral umbilical ligaments) تبدیل می‌شوند، ورید بند ناف به رباط گرد کبد (ligamentum teres)، و مجرای وریدی (ductus venosus) به رباط وریدی (ligamentum venosum) تبدیل می‌شود.

معمولاً باقی‌مانده‌ی بند ناف (ساقه بند ناف) طی دو هفته خودبه‌خود می‌افتد. جدا نشدن بند ناف پس از گذشت بیش از یک ماه با اختلال در حرکت نوتروفیل‌ها (نقص کموتاکسی نوتروفیل‌ها) و عفونت شدید باکتریایی مرتبط دانسته شده است .
وجود تنها یک شریان بند ناف (به‌جای دو شریان) در حدود ۵ تا ۱۰ نوزاد از هر ۱۰۰۰ تولد دیده می‌شود؛ این میزان در دوقلوها بیشتر است و حدود ۳۵ تا ۷۰ در هر ۱۰۰۰ تولد را شامل می‌شود. تخمین زده می‌شود که ۲۰ تا ۳۰ درصد از نوزادانی که فقط یک شریان بند ناف دارند، دارای سایر ناهنجاری‌های ساختاری (و اغلب چندگانه) مادرزادی نیز هستند.

وجود چندین ناهنجاری، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی یک ناهنجاری کروموزومی مانند تریزومی‌ها باشد. در مقابل، نوزادانی که به‌طور انفرادی فقط یک شریان بند ناف دارند (و سایر ناهنجاری‌ها را ندارند)، در معرض خطر بیشتر برای اختلالات کروموزومی نیستند و نیازی به بررسی اختصاصی ندارند، به‌جز انجام معاینه‌ی کامل و دقیق جسمی.

مجرای اومفالومزانتریک (Omphalomesenteric duct یا OMD) یک ارتباط جنینی بین روده‌ی میانی در حال رشد و کیسه‌ی زرده‌ی ابتدایی است. این مجرا به‌طور طبیعی در هفته‌ی ۸ تا ۹ بارداری از بین می‌رود. در صورتی که این فرآیند به‌درستی اتفاق نیفتد، ممکن است ارتباط غیرطبیعی‌ای بین بند ناف و دستگاه گوارش باقی بماند. شایع‌ترین باقی‌مانده‌ی این مجرا، دیورتیکول مکل (Meckel’s diverticulum) است ، اما باقی‌مانده‌هایی که در دوره نوزادی باعث بروز علائم می‌شوند، شامل سینوس یا فیستولی هستند که از طریق ناف، ترشحات مخاطی یا محتوای روده‌ای تخلیه می‌کنند. پولیپ نافی یکی از نادرترین بقایای این مجرا است و نشان‌دهنده‌ی قرار گرفتن بافت مخاط روده در سطح ناف است. بافت پولیپ به رنگ قرمز روشن، سفت، و با ترشح موکوسی است. درمان تمام بقایای OMD، جراحی و برداشتن کامل ضایعه است.

باقی‌ماندن مجرای اوراکوس (که به صورت کیست، سینوس، اوراکوس باز یا دیورتیکول اوراکال ظاهر می‌شود)، در نتیجه‌ی بسته نشدن (allantoic duct) رخ می‌دهد و ممکن است با انسداد خروجی مثانه همراه باشد. اگر مایعی شفاف و زرد روشن شبیه به ادرار از ناف ترشح شود، باید به باز بودن اوراکوس مشکوک شد. علائم آن شامل ترشح از ناف، وجود توده یا کیست، درد شکمی، قرمزی موضعی، و عفونت است. بررسی این ناهنجاری‌ها باید با سونوگرافی و سیستوگرافی انجام شود. درمان آن نیز جراحی و برداشتن ضایعه است، با اصلاح هرگونه انسداد در خروجی مثانه در صورت موجود بودن .
نلسن 2024

پ. ن:در کمبود فاکتور 13انعقادی نیز جدا شدن دیررس بند ناف داریم
#بند_ناف
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

Subgaleal hemorrhage
هماتوم یا خونریزی ساب گالئال
، خونریزی در فضای مابین پریوست استخوان جمجمه و آپونوروز اپی کرانیال پوست سر است.
اغلب موارد آن در اثر زایمان توسط وانتوز (ventouse ) ویا فورسپس ایجاد می شود.وناشی از پارگی عروقی است که مابین سینوس های سخت شامه ای وورید های پوست سر وجود دارند (emissary veins ) وباعث تجمع خون مابین آپونوروز اپی کرانیال پوست سر و پریوست استخوان جمجمه می شود .

تشخیص آن کلینیکی و به صورت تظاهر یک توده متموج روی سر بخصوص در ناحیه اکسی پیتال است
تورم به تدریج در مدت ۱۲ – ۷۲ ساعت بعد از زایمان ودر موارد شدید بلافاصله بعد از زایمان بروز میکند.
اگر مقدار خونریزی زیاد باشد باعث شوک هیپوولمیک میشود.تورم باعث نامشخص شدن فونتانل ها و
سوتور های استخوان های جمجمه میشود( فرق آن با سفال هماتوم که خونریزی زیر پریوست
استخوان جمجمه است و محدو د به سوتور ها ست و فونتانل ها مشخص اند) .

هیپر بیلیروبینمی قابل توجه میتواند در اثر خونریزی ساب گالئال بوجود بیاید.
خونریزی میتواند در فضای وسیعی که از ناحیه جلو ،بالای اربیت ها واز ناحیه عقب تا نزدیکی بالای گردن واز دو طرف تا نیام گیجگاهی امتداددارد ایجاد شده وتا ۲۶۰ میلی لیتر خون نوزاد را در خود جای دهدوبنا براین باعث شوک ومرگ نوزاد شود.

باید نوزادانی را که احتمال خونریزی ساب گالئال در آنها وجود دارد مانند موارد زایمان با وانتوز یا فورسپس تا ۸ ساعت دقیقا تحت نظر بوده ،اندازه دور سر و علائم حیاتی آنها چک شود ودر صورت شک به خونریزی مانند  وجودتورم ویا تموج در پوست سر بررسی های انعقادی واندازه گیری هموگلوبین هر ۴ – ۸ ساعت بعمل آید.در صورت لزوم درمان با فراورده های خونی برای جلوگیری از
شوک هیپوولمیک انجام شود و در صورت اختلال انعقادی در نوزاد درمان مناسب صورت پذیرد.
#هماتوم_ساب_گالئال
دکتر منصور شیخ الاسلام متخصص کودکان

تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام

https://www.tg-me.com/pediatricarticles

مقدار طبیعی آهن در بدن حدود ۳ تا ۴ گرم است که به صورت‌های مختلفی در بدن وجود دارد:
در هموگلوبین سلول‌های قرمز خون در گردش و سلول‌های خونساز در حال رشد: حدود ۲ تا ۲.۵ گرم
در پروتئین‌های حاوی آهن مانند میوگلوبین، سیتوکروم‌ها و برخی آنزیم‌ها: حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم
آهن موجود در پلاسما که به ترانسفرین متصل است: تنها حدود ۳ تا ۴ میلی‌گرم
مقدار باقی‌مانده به صورت آهن ذخیره‌ای در بدن وجود دارد که به شکل فریتین یا هموسیدرین ذخیره می‌شود.

در مردان، مقدار آهن ذخیره‌ای حدود ۰.۷ تا ۱ گرم است که بیشتر در کبد، طحال، عضلات و مغز استخوان قرار دارد.
در زنان، مقدار آهن ذخیره‌ای کمتر است (حدود ۰.۳ گرم) و این میزان به عواملی مانند قاعدگی، بارداری، زایمان و میزان دریافت آهن از رژیم غذایی بستگی دارد.

مقدار کمی آهن (حدود ۱ تا ۲ میلی‌گرم در روز) از طریق ریزش سلول‌های پوست و سلول‌های روده‌ای از بدن خارج یا وارد آن می‌شود.
بیشتر آهن مورد نیاز بدن از تجزیه گلبول‌های قرمز قدیمی توسط ماکروفاژهای سیستم رتیکولوآندوتلیال بازیافت می‌شود.

تقریباً تمام آهن در گردش در خون به ترانسفرین متصل است. این اتصال، آهن را محلول و غیرسمی نگه می‌دارد.
تنظیم تعادل آهن در بدن فقط از طریق جذب آن از روده و آزادسازی آن از ماکروفاژها صورت می‌گیرد.
#آهن
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

Infants for whom the first dose of rotavirus vaccine was inadvertently administered at age 15 weeks or older should receive the remaining doses of the series at the routinely recommended intervals.

Timing of the first dose should not affect the safety and efficacy of the remaining doses.

Rotavirus vaccine should not be given after age 8 months 0 days even if the series is incomplete.
#واکسن

Warfarin drug interactions - UpToDate
https://www.uptodate.com/contents/image?imageKey=HEME%2F62697

تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

Warfarin and Antibiotics: Drug Interactions and Clinical Considerations - PMC
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC10455514/

راهنمای کلی بهترین اقدامات در زمینه واکسیناسیون در کسانیکه قدرت
ایمنی بدن آنها دچارضعف یا نقص شده است:

سابقه مصرف کورتیکواستروئیدها
مقدار جذب سیستمیک کورتیکواستروئیدها و مدت زمان لازم برای سرکوب سیستم ایمنی در افراد سالم دقیقاً مشخص نیست. با اینکه اثرات سرکوب‌کننده‌ی سیستم ایمنی در اثر درمان با استروئیدها متفاوت است، اکثر پزشکان دوزی معادل یا بیشتر از ۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن یا ۲۰ میلی‌گرم در روز از پردنیزولون یا داروی معادل آن را برای افرادی با وزن بیشتر از ۱۰ کیلوگرم، در صورتی که به مدت ۱۴ روز یا بیشتر مصرف شود، به‌عنوان دوز بالا (High-dose) و سرکوب‌کننده سیستم ایمنی در نظر می‌گیرند.

استفاده از کورتیکواستروئیدها در دوزهایی بالاتر از میزان فیزیولوژیک نیز می‌تواند پاسخ ایمنی به واکسن‌ها را کاهش دهد. بنابراین، در چنین مواردی باید تزریق واکسن‌های زنده ویروسی حداقل به مدت ۱ ماه پس از قطع درمان با دوز بالای کورتیکواستروئید سیستمیک که به مدت ۱۴ روز یا بیشتر داده شده، به تعویق بیفتد.

پس از تزریق واکسن، تصمیم‌گیری در مورد زمان شروع مجدد درمان سرکوبگر ایمنی اهمیت دارد. در این مورد، توصیه خاص و دقیقی وجود ندارد؛ ولی برای شروع درمان سرکوب‌کننده، بهتر است ۴ هفته بعد از واکسن زنده و ۲ هفته بعد از واکسن غیر زنده (non-live) صبر شود. با این حال، اگر بیماران نیاز فوری به درمان برای بیماری‌های التهابی مزمن دارند، نباید به دلیل دریافت واکسن، شروع درمان به تأخیر بیفتد.

در بیشتر موارد، درمان با کورتیکواستروئیدها مانع تزریق واکسن زنده نیست، مخصوصاً در شرایط زیر:
استفاده کوتاه‌مدت (کمتر از ۱۴ روز)،
دوز پایین تا متوسط (کمتر از ۲۰ میلی‌گرم پردنیزولون یا معادل آن در روز یا کمتر از ۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در کودکان)،
درمان طولانی‌مدت به صورت یک روز در میان با فرآورده‌های کوتاه‌اثر،
استفاده از دوزهای فیزیولوژیک (به‌عنوان درمان جایگزین)،
مصرف موضعی (برای پوست یا چشم)، استنشاقی (inhaled) یا تزریق به داخل مفصل، بورس یا تاندون.
هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خطر واکنش شدید به واکسن‌های زنده ویروسی در افرادی که از استروئیدهای استنشاقی استفاده می‌کنند، گزارش نشده و چنین مصرفی دلیلی برای تأخیر در واکسیناسیون نیست.
#واکسیناسیون
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles

روتاویروس شایع‌ترین علت گاستروانتریت (التهاب معده و روده) شدید در نوزادان و کودکان خردسال در سراسر جهان است. در کشورهای در حال توسعه، گاستروانتریت ناشی از روتاویروس یکی از دلایل اصلی مرگ و میر کودکان محسوب می‌شود و سالانه حدود نیم میلیون مرگ در میان کودکان زیر ۵ سال به آن نسبت داده می‌شود. تقریباً همه کودکان تا سن ۵ سالگی به روتاویروس آلوده می‌شوند، اما شکل شدید و کم‌آب‌کننده بیماری عمدتاً در کودکان ۳ تا ۳۵ ماهه رخ می‌دهد.

طیف بیماری ناشی از روتاویروس از اسهال آبکی خفیف و کوتاه‌مدت تا اسهال شدید همراه با استفراغ و تب متغیر است که می‌تواند به کم‌آبی شدید، شوک، عدم تعادل الکترولیتی و حتی مرگ منجر شود .

پس از یک دوره  کمون ۱ تا ۳ روزه، بیماری به‌طور ناگهانی آغاز می‌شود و معمولاً استفراغ زودتر از شروع اسهال بروز می‌کند. تا یک‌سوم بیماران دمای بدن بیش از ۳۹ درجه سانتی‌گراد دارند. علائم گوارشی معمولاً در عرض ۳ تا ۷ روز برطرف می‌شوند.

روتاویروس‌ها در مدفوع کودکان آلوده به میزان بالا دفع می‌شوند و عمدتاً از طریق مسیر مدفوعی-دهانی منتقل می‌گردند، که شامل تماس نزدیک فرد با فرد و همچنین از طریق اشیاء آلوده است . احتمال انتقال از راه‌های دیگر مانند غذا و آب آلوده به مدفوع و قطرات تنفسی نیز وجود دارد . روتاویروس‌ها باعث بروز موج‌های فصلی بیماری گاستروانتریت بیشتر در فصل زمستان می‌شوند.
#روتاویروس
تهیه شده توسط :
کانال مطالعات تخصصی طب کودکان
با نظارت دکتر منصور شیخ الاسلام
https://www.tg-me.com/pediatricarticles