هدف یک برنامه مهارت‌های فکری مانند فبک این نیست که کودکان را فیلسوف کند، بلکه به آن‌ها کمک می‌کند تا افرادی متفکرتر، تاملی‌تر، مراقب‌تر و منطقی‌تر شوند.
_متیو لیپمن
_مرتضی براتی

@philosophy4children

چاپ سوم «داستان‌های فکری و فلسفی برای کودکان و نوجوانان جلدهای ۲ و ۳» منتشر شد.

داستان‌های فکری و فلسفی برای کودکان و نوجوانان، داستان‌های فلسفی، تفکربرانگیز و کوتاه برای کودکان و نوجوانان (برای رده‌های سنی ۷ سال به بالا) است. هر کتاب ۳ داستان تصویری همراه با پرسش‌هایی برای گفت‌وگو و بحث است.

این مجموعه داستان‌ها پیشنهاد «بنیاد جهانی افلاطون»، به عنوان کتاب‌های برتر فلسفی برای کودکان است. کتاب‌های این مجموعه هر کدام به‌نحو عمیقی کودکان و نوجوانان را درگیر مفاهیمی بنیادین چون: «آزادی، مرگ، دوستی، تبعیض، اخلاق،‌ هویت، سیاست، جامعه، متافیزیک، زیبایی‌شناسی، هنر و…» می‌کند. برای بهره‌مندی از چگونگی به کارگیری این داستان‌ها، در انتهای هر کتاب‌‌ برای هر داستان پرسش‌هایی چالش‌برانگیز آورده شده است که والدین و مربیان می‌توانند همراه با بچه‌ها در مورد آنها گفت‌وگو کنند.

- «داستان‌های فکری و فلسفی برای کودکان و نوجوانان ۲ و ۳»
- ترجمهٔ دکتر مرتضی براتی
- هر جلد ۱۱۲ صفحه
- قیمت هر جلد ۱۷۵ هزار تومان

«علاوه بر کتابفروشی‌ها، می‌توانید با ۱۵ درصد تخفیف از وبسایت لِگا خریداری کنید.»🍀
www.legapress.ir

.
در چهل‌ودومین دورۀ جایزۀ کتاب سال ایران، کتاب «فکرکردن به‌واسطۀ داستان‌ها: کودکان، فلسفه و کتاب‌های تصویری» در بخش کودک و نوجوان (با موضوع علوم انسانی و هنر ) به عنوان یکی از نامزدهای این بخش انتخاب شد.

کتاب «فکرکردن به‌­واسطۀ داستان‌ها» راهنمایی ا‌ست برای کاوش فلسفه با کودکان با استفاده از کتاب‌ها و داستان‌های تصویری.

در این کتاب، نویسنده با نشان‌دادن داستان‌های تصویری که اغلبِ مسائل فلسفی را در روایت‌های خود گنجانده‌اند، آن‌ها را به منبعی طبیعی برای کمک به کودکان در بررسی مسائل فلسفی تبدیل می‌کند و رویکردی ساده برای جذب آن‌ها ارائه می‌دهد.

این کتاب نشان می‌دهد که چگونه گفت‌وگوی فلسفی معنای خود را در کودکان تقویت می‌کند، و فضای امنی را برای بحث دربارۀ مسائلی که در زندگی با آن‌ها مواجه می‌شوند فراهم می‌کند.

همچنین این کتاب توصیه‌های حکیمانه‌ای در مورد چگونگی تسهیلگریِ بحث فلسفی با کودکان خردسال ارائه می‌دهد، به‌ویژه هنگامی که صحبت از پرداختن به موضوعات دشوار می‌شود.

[نوشتۀ توماس ای. وارتنبرگ / ترجمۀ مرتضی براتی / از مجموعۀ «فلسفه برای کودکان و نوجوانان» / ۱۶۵ صفحه]

راه هایی برای کمک به کودکان تا برای خودشان فکر کنند:
1. بچه باید بدانند که شما پاسخ همهٔ سوال ها را نمی‌دانید.
2. پرسشگر باشید و آن‌ها را به پرسشگری تشویق کنید.
3.اجازه بدهید بچه‌ها انتخاب‌ها و گزینه‌های خودشان را داشته باشند نه خواسته های تحمیلی شما را.
4. بچه ها باید احساس کنند که اشتباه کردن طبیعی است و راه آموختن است.
5. آن‌ها را به سمت امتحان کردن چیزهای جدید سوق دهید
6. از آن‌ها برای کارهایشان دلیل بخواهید
#مرتضی_براتی

از اوایل زندگی مکرر به کودکان گفته می‌شود که آن‌ها باید به دیگران گوش دهند که به طور کلی به معنای گوش دادن به بزرگسالان در زندگی آنهاست. با این حال به ندرت راهنمایی‌هایی متفکرانه داده می‌شود که چگونه شنوندگان ماهری شوند و حتی به ندرت این پیام به آن‌ها داده می‌شود که مهم است دیگران به آنها گوش دهند. الگوهای گوش دادن به کودکان احتمالاً شامل پویایی یک‌طرفه است؛ یعنی قرار است آنها به بزرگسالان گوش دهند.
افزون بر این، کودکان متوجه می‌شوند که بزرگسالان گهگاه در گوش دادن به یکدیگر کوتاهی می‌کنند. با وجود همه اصرارهای آموزشی که کودکان درباره اهمیت گوش دادن خوب دریافت می‌کنند، آن را در چشم اندازهای اجتماعی و فرهنگی که مشاهده می‌کنند و تجربه می‌کنند فاقد ارزش می‌بینند. کودکان به جای دیدن نمونه‌هایی از درست گوش دادن، افرادی را تماشا می‌کنند- چه از طریق تلویزیون یا از طریق اینترنت- که به طور معمول صحبت هم را قطع می‌کنند، بیش از حد صحبت می‌کنند یا یکدیگر را نادیده می‌گیرند.
از کتاب دیده اما نشنیده،  نوشته جانا مور لون،  ترجمه مرتضی براتی،  نشر لگا

کتاب "کودک فلسفی" اثر جانا مور لون (Jana Mohr Lone) به بررسی روش‌ها و رویکردهای فلسفی در آموزش و تربیت کودکان می‌پردازد. این کتاب به والدین، معلمان و مربیان کمک می‌کند تا چگونه می‌توانند به کودکان خود کمک کنند تا تفکر انتقادی و پرسشگری را پرورش دهند.

جانا مور لون در این کتاب به اهمیت فلسفه در زندگی کودکان و چگونگی ایجاد فضایی برای گفتگو و تفکر عمیق در مورد مسائل مختلف می‌پردازد. او به خوانندگان نشان می‌دهد که چگونه می‌توانند با طرح سوالات مناسب و تشویق کودکان به تفکر درباره مفاهیم پیچیده، به رشد فکری آن‌ها کمک کنند.

ترجمه این کتاب توسط مرتضی براتی، می‌تواند به خوانندگان فارسی‌زبان این امکان را بدهد که از این دیدگاه‌های فلسفی بهره‌مند شوند و با روش‌های نوین آموزش فلسفه به کودکان آشنا شوند.

اگر سوال خاصی درباره محتوای کتاب یا جنبه‌های خاصی از آن دارید، خوشحال می‌شوم که بیشتر کمک کنم!
(جواب chatGPt)

 کودکان آرزو دارند تا معنایی در زندگی خود پیدا کنند و درک شوند. کودکان با تأمل درباره ژرف ترین پرسش‌هایی که ما به عنوان انسان با آنها روبه رو هستیم درباره زندگی و مرگ و هدف از وجود با بسیاری از مسائل دست و پنجه نرم می‌کنند: جایگاه آن‌ها در جهان، تعهدات آن‌ها در قبال افراد دیگر و محیط زیست، تأثیر اعمال آنها بر احساسات دیگران، هویت و معنای خوب بودن فرد؛ پرسش‌های مربوط به عدالت و انصاف آزادی و مسئولیت و خوشبختی. 
از کتاب دیده اما نشنیده، نوشته جانا مور لون، ترجمه مرتضی براتی، نشر لگا

استاد: فردا صبح می‌بینمتون
دانشجویان: تشویق (به خاطر لذت بردن از کلاس)
استاد: نه، نه، نه. این شغل (وظیفه) منه. فقط وظیفه‌ام را انجام دادم
#وظیفه

https://www.mehrnews.com/news/6386566/%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B2%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%AC%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%87-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF



کتاب فکر‌کردن به‌واسطه داستان‌ها به مرحله نهایی کتاب سال راه یافت

🔰گفت‌وگو با نامزدهای چهل‌ودومین جایزه کتاب سال -۱۴
آموزش تفکرمحور، حلقه گم‌شده نظام آموزشی ماست

🔸مرتضی براتی، مترجم کتاب «فکرکردن به واسطه‌ی داستان‌ها: کودکان، فلسفه و کتاب‌های تصویری» گفت: اگر قرار است تغییر چشمگیری در حوزه آموزش صورت پذیرد و آموزش از معلم‌محوری و حافظه‌محوری به‌سمت یادگیرنده‌محوری و تأمل‌محوری پیش برود، باید دست‌اندرکاران و سیاست‌گذاران حوزه آموزش به این منابع توجه و از پژوهشگران و مترجمان آن حمایت کنند.

🔸مرتضی براتی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره علت ترجمه کتاب «فکرکردن به‌واسطۀ داستان‌ها: کودکان، فلسفه و کتاب‌های تصویری» گفت: من در حوزه فلسفه برای کودکان یا آموزش تفکرمحور، آثار متعددی از نویسندگان برجسته این حوزه را ترجمه کرده‌ام. هم‌اکنون دبیر بخش فلسفه برای کودکان در نشر لگا هستم. با این نویسندگان ارتباط دارم و در انتخاب کتاب مناسب از آن‌ها مشورت و کمک می‌گیرم.

🔻مشروح گفت وگو:

ibna.ir/x6wLX

@ibna_official

امیدواری و فلسفه
چند وقت پیش همکارم از من خواست تا در یک کلمه بگویم فلسفه چه چیزی به کودکان می‌دهد. جواب من این بود:" امیدواری".
گفتم "امیدواری"، زیرا به نظرم بین تفکر فلسفی و توانایی ساختن آینده خود پیوندی وجود دارد. روان‌شناسان می‌گویند امیدواری، خلاقیت و باور به آینده و ایجاد نقشه و طرح‌هایی به منظور آفرینش زندگی بهتر است و محور و بنیان تجربه، امیدواری است. امیدواری نیازمند اعتماد به آینده و به ظرفیت خود برای رسیدن به اهدافمان است. من بین امیدواری و معرفی فلسفه به کودکان پیوندی می‌بینم، زیرا باور دارم که تأمل فلسفی می‌تواند درها را به روی یادگیری خودمحور بگشاید و نوعی اعتماد به دیدگاه خود ایجاد کند که باعث می‌شود کودکان آینده خود را تخیل کنند.
از کتاب کودک فلسفی، صفحه‌ی ۲۰۴
نوشته جانا مور لون
ترجمه مرتضی براتی
نشر لگا
پ‌ن: کتاب کودک فلسفی در دستان خانم دکتر جانا مور لون

نظر نوام چامسکی درباره نظام آموزشی

“Our job is not to prepare students for something. Our job is to help students prepare themselves for anything.” —A.J. Juliani, Educator
«کار ما این نیست که دانش‌آموزان را برای چیزی آماده کنیم، بلکه وظیفه داریم به آن‌ها کمک کنیم تا خودشان را برای هر چیزی آماده کنند.» 

— اِی.جی. جولیانی، مربی و متخصص آموزش

چرا سیزیف خوشبخت است و ما نیستیم؟

ما تصور می‌کنیم خوشبختی با رسیدن به اهداف به دست می‌آید: شغل دلخواه، رابطهٔ عاطفی باب دل، یا کسب تحسین و تمجيد دیگران. 
اما اگر این تصور صرفا توهمی بیش نباشد، چه؟ 
سیزیف محکوم به تحمیل و تکلیفی بی‌پایان و بی‌معناست، بااین‌وجود، به آرامش می‌رسد. 
درسی که او به ما می‌دهد این است: لذت نه در فتح قله، بلکه در به آغوش کشیدن خودِ تلاش است. 
راز سیزیف در چیست؟ در این که دست از جنگ و گلاویزی با واقعیت برمی‌دارد. او سرنوشت‌اش را، به‌جای رنج‌بردن از آن، کاملاً می‌پذیرد. آرزوی زندگی دیگری را ندارد، خود را با دیگران مقایسه نمی‌کند، یا در برابر آنچه هست و تغییرش ممکن نیست، مقاومت نمی‌کند و در همین پذیرش به آرامش می‌رسد. 
چقدر از ناخوشحالی‌های احساس تیره‌روزی ما برآمده از آرزوی تغییر چیزهاست؟ 
سیزیف در حال و لحظه زندگی می‌کند. ما چطور؟ 
بیشتر ما بین حسرت گذشته و نگرانی آینده گیر افتاده‌ایم. اما سیزیف چاره‌ای جز غوطه‌خوردن در لحظهٔ اکنون ندارد. او چشم‌براه خوشبختی آینده نیست — آن را همین حالا و اکنون، در عمل سادهٔ هل دادن سنگ، پیدا می‌کند. 
اگر ما هم چنین کنیم، چه چیزی تغییر خواهد کرد؟ چه احساسی خواهیم داشت و چه به دست می‌آوریم؟
ما در پی خوشبختی می‌دویم، یا آن را می‌سازیم؟ 
ما باور داریم تنها "وقتی" خوشبخت خواهیم بود که موفق شویم، وقتی دوست‌مان داشته‌ باشند، وقتی آزاد باشیم. اما خط پایان و هدف مدام جابه‌جا می‌شود. 
سیزیف به ما نشان می‌دهد که خوشبختی در جایی "آن بیرون" نیست. آن را در نحوهٔ مواجههٔ ما با خودِ زندگی می‌توان یافت — در همین لحظه.
#مرتضی_براتی