این پژوهش‌ها به حضور و تاثیر اساطیر کهن در زندگی انسان معاصر تاکید دارد و دستاورد مشترک این بررسی‌ها نشان می‌دهد که اساطیر همچون استعاره‌ای برای واقعیات معاصر زندگی ما محسوب می‌شوند و داستان‌ها و حوادث آن‌ها در مورد خود ما هستند.

🌻@philosophy_nat🌻

💠 وقتی اندوهگین هستید، غالبأ بدین دلیل است که حقیقتی دردناک اما مهم را آموخته‌اید.

دیوید رابسون

🌻@philosophy_nat🌻

💠 انسان سالم دیگری را شکنجه نمی‌کند. این آزاردیده است که آزار می‌رساند.

کارل گوستاو یونگ

🌻@philosophy_nat🌻

سخن عشق شعر از حضرت سعدے با صدای استاد شجریان

آوازی درماهور
باویلون جاودانه و زیبای
زنده نام حبیب الله بدیعی
وکلام سعدی به بهانه اول اردیبهشت روز سعدی بزرگ

🌻@philosophy_nat🌻

◾️کودکی (نابالغی) یعنی ناتوانی از به کار گرفتن فهم خود بدون راهنمایی دیگران. اگر علت این نابالغی نه فقدان فهم، که نبود عزم شجاعت در به کار گیری فهم خود بدون راهنمایی دیگران باشد، گناه آن به گردن خود انسان است. شعار روشنگری این است؛ جسارت آن را داشته باش که فهم خود را به کار گیری.
این که بخشی بدین بزرگی از انسان‌ها، با آن که دیریست طبیعت آنان را به بلوغ طبیعی رسانده، باز به دلخواه تا دم مرگ کودک می‌مانند و دیگران چنین به سادگی خود را سرپرست ایشان می‌کنند، علتی جز کاهلی و بزدلی ندارد. راستی که کودک بودن چه آسان است! اگر کتابی داشته باشم که جای فهمم را بگیرد و مرشدی که کار وجدانم را انجام دهد و پزشکی که خوراک مناسبی برایم معین کند و...، دیگر لازم نیست خود را به زحمت بیندازم.

روشنگری چیست
ایمانوئل کانت
۲۲ آوریل سیصدمین زادروز فیلسوف بزرگ آلمانی ایمانوئل کانت است.

🌻@philosophy_nat🌻

‍ «فلسفه‌ورزی آموختنِ چگونه مردن است» عنوان یکی از جستارهای ادیب بزرگ فرانسویِ عصر رنسانس است، مردی که به اعتراف خودش سودایی و افسرده‌دل بود: میشل دو مونتنی. مونتنی، به دنبالِ فرونشاندنِ هراس خود از مرگ و مردن، از این پیشنهاد سیسرو الهام می‌گیرد که باید از فلسفه به منظور آماده شدن برای مرگ کمک بگیریم، از این طریق که ترسِ طبیعی‌ای را که از مرگ داریم تسکین دهد. به عقیدۀ مونتنی، راه انجام این کار جست‌وجوی استدلال‌های فلسفی‌ای است که اتخاذ نگرشی تحقیرآمیز به مرگ را توجیه می‌کنند. اما بهای ناکامی در این راه بسیار بالا است: اگر ترس از مرگ را نتوان رفع کرد، آن‌گاه «تمام خوشی‌های دیگر نیز زایل می‌شوند». مونتنی اطمینان دارد که شادکامی ممکن نیست، مگر آنکه عقل بتواند نشان دهد مرگْ بلایی ناچیز و بی‌اهمیت است.

□ مرگ | جفری اِسکار | ترجمۀ شیرین احمدی | نشر نو، چاپ اول ۱۴۰۲.

🌻@philosophy_nat🌻

موسیقی به وقت شب با ترانه‌ی "یکشنبه غم‌انگیز" با صدای "سارا برایتمن"

🌻@philosophy_nat🌻

برای مردم تفکر همچون باری طاقت‌فرساست. بنابراین همان قدری که کار حرفه‌ای‌‌شان ایجاب می‌کند می‌اندیشند و همان قدری که برای تفریحاتِ مختلف‌شان لازم است و نیز برای گفتگو و بازی، که ازین رو باید طوری ترتیب داده شوند که آنها بتوانند با حداقل اندیشه‌ ممکن کارشان را پیش ببرند ولی اگر در اوقات فراغتشان چنین تسهیلاتی نداشته باشند به جای اینکه کتابی به دست بگیرند و قدرت اندیشه‌‌شان را محک بزنند، ساعت ها کنار پنجره ولو می‌شوند و به پیش ‌پا افتاده‌‌ترین اتفاقات چشم می‌دوزند و به این ترتیب واقعا برایمان می‌شوند مصداق این سخن آریوستو که:

«چه رقّت‌آورند ساعاتِ بیکاریِ نادانان!»

متعلقات و ملحقات
آرتور شوپنهاور

🌻@philosophy_nat🌻

💥احترام به دیگران با گفتگو ارتباط مستحکمی دارد، هنگامی که از فردی می‌خواهیم با ارائه دلیل دست از عقیده‌ی خود بردارد، یا می‌گوییم حق اوست که دلیل بخواهد یا می‌تواند درباره‌ی آنچه می‌اندیشد سوال کند، وجود او را به عنوان یک شخص تایید کرده‌ایم.

🌻@philosophy_nat🌻

اگر آن مجروحی که زخم‌هایش را درمان می‌کنی، قدر زحماتت را نداند، آن وقت چکار می‌کنی؟ باز هم می‌توانی عشق بورزی؟ جواب واضح است؛ اگر در دنیا یک چیز باشد که بتواند عشقِ مرا نیست و نابود کند، آن یک چیز "ناسپاسی" است و تمام. جواب عشق با عشق و قدردانی است که داده می‌شود غیر از این باشد آن عشق یک توهم است.

فئودور داستایفسکی

🌻@philosophy_nat🌻

من نمی‌توانم به تو بفهمانم. نمی‌توانم به کسی بفهمانم که در من چه می‌گذرد. من حتی نمی‌توانم آن را برای خودم توضیح دهم.

مسخ_ کافکا
🌻@philosophy_nat🌻

«معلم»ها

انسان‌ها به دو گونه معلم نیاز دارند: معلم‌های کاهنده و معلم‌های افزاینده.

کاهندگان، بیش از آنکه بیاموزانند، آموزش‌های پیشین را می‌ستُرند و می‌کَنند. آنان غلط‌ها را نشان می‌دهند، بر خطاها انگشت می‌گذارند، جان‌های انباری را سبک‌بار و رودخانۀ جامعه را لایروبی می‌کنند. سپس نوبت به افزایندگان می‌رسد که آموزه‌های نو بیاورند و اندیشه‌های بکر بیافرینند.
بدون معلم‌های کاهنده، از درۀ حماقت و بلاهت بیرون نمی‌آییم و بدون معلم‌های افزاینده، به هیچ قله‌ای نمی‌رسیم.

مُزد معلم‌های کاهنده، خون دل است و بدنامی و اتهامات رنگارنگ و فقر و مرگ آهسته.

این گروه از آموزگاران، نه جایی استخدام می‌شوند، نه جیره و مواجب دارند و نه حرمت و احترام. آنان، به جرم کاستن و کندن، آماج تیر ابلهان و شمشیر ابله‌سواران و نیزۀ بلاهت‌پرستانند. هیچ روزی از سال، به نام ایشان نیست؛ اما آینده بر گردۀ زخمی آنان سوار است.

زنده‌یاد رضا بابایی

🌻@philosophy_nat🌻

بخش عظیمی از مسائل و معضلات جامعه‌‌ی ما ناشی از رفتار و نگاه معلمان در دوران کودکی و نوجوانی با دانش‌آموزان است...

در کنار همه‌ی تبریک و تهنیت‌های روز مقدس معلم، به این‌گونه رفتارهای آسیب‌زای معلمان در قبال دیگر انسان‌ها هم بیاندیشیم...

_یادمان باشد هیچ معلم و یا هیچ انسانی مقدس نیست که عاری از رفتارهای آسیب‌زننده باشد...

بخشی از مستند مشق شب ساخته زنده‌یاد عباس کیارستمی

🌻@philosophy_nat🌻