❣🌿❣

وقتی عصبانی میشی
چند ثانیه همه چيز رو رها کن
و تا خودتو پیدا نکردی،
واکنش نشون نده.
چون اگه کار اشتباهی بکنی
شاید هیچوقت دیگه نتونی
جبران کنی.
هیچوقت...

🥀

اگر پر باشیم از خشم و کینه و نفرت
اگر مدام با دیگران در حال نزاع باشیم
اگر در شرایط رقابتی نا برابر خود را قرار دهیم

اگر به جای تمرکز بر توانایی های خود و تلاش برای بهتر بودن و بهتر شدن به جایگاه دیگران حسادت بورزیم
اگر توانایی پذیرش ضعف های خود را نداشته و از خود ابر انسان بسازیم
اگر نتوانیم موفقیت دیگران را تائید کرده و در شادی آنها سهیم باشیم
اگر افکار خود را با فکرهای منفی اشباع کرده و به افق های روشن ننگریم

در باتلاق بدی ها، روزمرگی ها و در جا زدن ها گرفتار شده و با دست و پا زدن بیشتر و بیشتر در باتلاق فرو خواهیم رفت...

همه چیز از افکار ما نشات می گیرد، افکار خود را بازبینی، اصلاح و پرورش دهیم

👈
❣🌿❣

زنجیر های درونی
بسیار قویتراززنجیرهای بیرونی است
اگربخواهید صد در صد میشود
به خودتان بیاید
همه چی به خودتان بستگی دارد

وقتی با خودت راحت و آسوده باشی، 
شکر گزاری طلوع میکند.
شکر اینکه فقط وجود داری و زیبا و مسرور هستی.
در نیایش حقیقی تو هیچ طلبکاری نداری.
فقط سپاسگزار هستی
نیایش، مطالبه و گدایی کردن چیزی از خداوند نیست. گدایان هرگز مردمانی نیستند که بتوانند نیایش کنند.
نیایش یک سپاس عمیق و شکر گویی است که: هر آنچه بخشیده ای بسیار زیبا و کافی است.

با عشق، تمامی زندگی یک هدیه الهی میگردد. 
و آنگاه احساس شکر گذاری و سپاس شکوفا میشود و از این شکر گذاری عطر نیایش برمیخیزد
نیایش یک عمل نیست. یک روش بودن است.

وقتی که نیایش واقعی وجود داشته باشد،
تو دعا نمیکنی، خودت نیایش میشوی
در نیایش می نشینی
در نیایش می ایستی
در نیایش حرکت میکنی
و در نیایش تنفس میکنی

همیشه به یاد بیاور و از این مفهوم سرشار باش که:
هروقت چیزی را می بخشی ، بیش از پیش توسط ریشه در دسترست خواهد بود
بیش تر به تو داده می شود
خداوند یک بخشاینده است،
بخشاینده ای بی قید و شرط
اگر تو نیز یک بخشاینده باشی ،
دستانت همیشه خالی است و خداوند می تواند بیش تر به تو ببخشد و تو را لبریز سازد

اما اگر یک خسیس باشی، رابطه ات با الوهیت قطع شده است.
آن گاه همچون موجی کوچک خواهی زیست و همیشه می ترسی که از دست بدهی

همچون یک اقیانوس زندگی کن
اقیانوس گونه باش
هرگز به کسر آوردن و از دست دادن فکر نکن .
هیچ چیز از دست نمی رود
هیچ چیز نمی تواند از دست برود
ثروت حقیقی هرگز با بخشیدن تمام نمی شود اگر ﭼﻴﺰﻱ با بخشیدن تمام می شود ،
بدان آن چیز دارایی حقیقی تو نیست
تو یک فرد نیستی ، تو فقط به ظاهر یک فرد به نظر می رسی
آن کل به تو متصل است ، تو فقط چهره ای از آن کلیت هستی،
آن چهره اي که آن کل در تو اتفاق افتاده است .
نگران انرژی نباش، انرژی هرگز تمام نخواهد شد این جهان هستی بی آغاز و بی پایان است
لذت ببر ، جشن بگیر ، فعال باش و همیشه یک دهنده باش
یک دهنده ی تمام باش،طوری که هرگز به فکر نگه داشتن هیچ چیز نباشی

تنها نیایش واقعی است
بخشش یعنی نیایش کردن
بخشش یعنی عشق ورزیدن
و کسانی که بتوانند ببخشند، همیشه به آنان بیش تر داده خواهد شد.

انسان با توانايي خدا شدن به دنيا مي آيد. اما يك حيوان باقي مي ماند، زيرا خود را به انرژيهاي خام محدود مي كند
هرگز نمي كوشد انژيهاي خام خود را پالايش كند
اين انرژيها را مي توان تغيير داد،
خشم را مي توان به مهر دگرگون ساخت
فقط بايد آنرا از صافي مراقبه گذراند.

زياده خواهي را مي توان به دست و دلبازي،
شهوت را مي توان به عشق
و عشق را مي توان به عبادت دگرگون ساخت

ولي ما در پايين ترين پله نردبان زندگي مي كنيم. در همان جا كه بدنيا آمده ايم ساكن هستيم. ما هرگز خودمان را انساني با نيروهاي ناشكفته در نظر نمي گيريم.
زندگي را بديهي مي انگاريم. انگار كه از قبل تمام و كامل بدنيا آمده ايم!!!!
اما اينگونه نيست. ما با نيروي خفته به كمال رسيدن و صعود به مرتفع ترين قله بدنيا مي آييم. اما اين نيرو خفته است. بايد آنرا بيدار ساخت
و براي بيدار ساختن آن، تو به راهكار و دانشي نياز داري، آن دانش مراقبه است.

دانش مراقبه پيچيده نيست، بلكه بسيار ساده است. اما گاهي اتفاق مي افتد كه ساده ترين چيز زندگي از چشممان پنهان مي ماند
چيزي را كه جلوي چشم مان است نمي بينيم، زيرا هميشه به دور دستها مي نگريم. هميشه مجذوب دور مي شويم و ار نزديكترين غافل مي مانيم. چون در دنياي درون گام بگذاري، اين كار را بسيار ساده
و در عين حال بسيار زيبا، نشاط آور و پر ثمر مي يابيم. متحير مي ماني كه چگونه مدتي طولاني از اين دنيا غافل بودي. نمي توانيم خودت را قانع كني كه و چگونه اين همه مدت منتظر مانده اي،
در حاليكه مي توانستي با برداشتن گامي كوچك، همه وجودت را به خداوندي دگرگون كني.

احساسات شما برای شما هستن و هیچ‌کس حتی خودتون حق ندارید بگید اون‌ها اشتباهن. بهتره یاد بگیریم که بهشون آگاه بشیم و بدونیم چه حسی رو تجربه می‌کنیم و بهشون اعتبار بدیم. شناخت حس‌ها باعث میشه از حرف‌ منفی زدن درموردشون هم کم بشه و فقط آگاهی جای اون رو بگیره.

با احترام به خودت زندگی کن.
چک لیست کارهایی که باید انجام بدیم:
۱- به کسایی که با تو مهربان نیستن، مهربونی نکن.
۲- نگرانِ بدبخت بودن نباش.
۳- به کسی که هستی افتخار کن.
۴- اجازه نده رهگذران به زندگیت آسیب بزنن.
۵- اعداد رو از زندگیت حذف کن.
۶- تحت تأثیر حرفای آدما قرار نگیر.
۷- به دیگران توهین نکن.
۸- برای خودت بهونه نتراش.
۹- یادت باشه زندگیِ هیچکس بی‌نقص نیست.
۱۰- خوشحال باش که یک آدمِ معمولی هستی.
۱۱- اجازه نده دیگران قضاوتت کنن.
۱۲- انقد فروتن نباش که خودت رو تحقیر کنی.
۱۳- تو حق داری برای زندگیت ارزش قائل شی و ازش دفاع کنی.🌱

هیچ تکراری اتفاقی نیست

در مسیر زندگی گاهی اتفاقاتی ناراحت کننده دائما تکرار میشوند و آرامش زندگیتان را به هم میزند، هرگز تصور نکنید که این تکرار از بدشانسی شماست، چرا که اتفاقات تکراری در اثر فرکانس های تکراری پدیدار میشوند.

تکرار جذب خیانت از تکرار انتشار فرکانس خیانت از سوی شماست.

تکرار فقر و ورشکستگی از تکرار فرکانس فقر و ناتوانی مالی است.

تکرار بیماری از تکرار فرکانس بیماری در درون شماست.

روی چه مداری هستید؟ چه فرکانسی را مدام تکرار میکنید؟ همان الگو هر بار در زندگیتان تکرار خواهد شد و زمانی متوقف میشود که جهان فرکانس متفاوتی از شما را دریافت نماید.

🔴 نقش پـدر در آرامـش خانه

💠 زمانی که پدر نقش موثری در خانه ایفا نمی‌کند، تمام مسئولیت‌های بچه‌ها برعهده مادر می‌افتد و مادر همیشه احساس خستگی و عصبی بودن و حتی افسردگی دارد.

💠 این مساله باعث می‌شود مادر نتواند وظایف مادری و همسرداری خود را به خوبی انجام دهد و روابط گرم و موثری با بچه‌ها و همسر نخواهد داشت!

💠 پدر‌ باید ساعتی در روز کنار بچه‌ها باشد تا مادر بتواند برای خودش وقت بگذارد و به کارهای مورد علاقه‌اش بپردازد.

💠 در غیر این صورت مادر همیشه از نظر روانی و جسمی توان لازم را برای ایفای نقش مادری و همسرداری نخواهد داشت.

رها کن تمام فشارها، ترس ها، اضطراب ها
و انقباض های درونیت را...
رها کن هر چیز اضافه را که مانع بازتاباندن نور از گوهر درونیت میشود.

چه احتیاجی برای نگهداری چیز های کهنه درون خود داری، وقتی که دنیای بیرون سراسر در حال نوسازی خود است!

آیا در حال پوشاندن زخم های قدیمی خود هستی؟ حجاب هایت را رها کن تا با نوری که بر دنیا پرتو افکن شده زخم هایت ترمیم و الماس درونت صیقل داده شود.

تو بی دلیل در این زمان در اینجا نیستی!
دنیا برای درخشیدنش به تو و نورت
که بازتابی از نور منشا هست نیاز دارد...

اگر تو خود ،
خودت را قضاوت نکنی
هیچ دشمنی نداری.
این ، نبردی در ذهن توست.
و صلح با خود و ذهن
یکی از شیرین ترین صلح هاست
چون تو آزاد می شوی...

او می‌داند چه چیزی بهتر است و چه زمانی و چگونه این کار را انجام دهد. پس همه‌چیز را کاملا به او بسپارید. او مراقب است: در این حالت شما دیگر هیچ دلواپسی ندارید. تمام سرپرستی و مراقبتِ شما از اوست.
تسلیم این چنین است.
این باکتی (اعتماد به معشوق) است.

اگر می‌خواهی مورد عشق باشی،
شروع کن و به آن‌هایی که عشق تو را نیاز دارند عشق بده.

اگر می‌خواهی دیگران با تو همدلی کنند، شروع کن و با افراد اطرافت همدلی نشان بده.

اگر می‌خواهی مورد احترام باشی،
باید یاد بگیری به همه احترام بگذاری، به پیر و جوان.

هر کاری که می‌خواهی دیگران انجام دهند،
اول خودت همان باش، بعد می‌بینی که دیگران هم به همان صورت با تو رفتار خواهند کرد.

میان تنهایی و یکتایی تفاوت عظیمی وجود دارد. 

زمانی که تنها هستی و به دیگری فکر می کنی، احساس می کنی چه خوب بود اگر  دوستت, محبوبت, همسرت و یا ... آن دیگری کنار تو بود. 
این تنهایی است به معنای فقدان دیگری است.

اما یکتایی یعنی حضور خودت، 
حضور سرشار. 
یکتایی بسیار مثبت است
تو چنان سرشار از حضور خویشتنی که می توانی
با تمامی حضور خود کائنات را پر کنی
و نیازی به دیگری نیست
و می توانی از آزادی حاصل از این خلوت خویش
لذت ببری......

ترس از چه چیزی ساخته شده ؟
ترس همیشه این گوشه و کنار است اما وقتی می خواهم با آن روبرو شوم تنها یک سایه است
اگر اینقدر بی اهمیت است پس چرا چنین قدرتی روی من دارد؟

 

ترس مثل سایه ات بی اهمیت است اما وجود دارد، سایه نیز وجود دارد.
بی اهمیت است اما موجود است و گاهی تاثیر زیادی رویت می گذارد.
در گرگ و میش شب اگر در جنگل باشی از سایه خودت هم می ترسی، اگر تنها باشی و کسی در اطرافت نباشد ممکن است حتی با دیدن سایه ات فرار کنی
دویدن و فرارت واقعی است اما علت فرارت چیز بی اهمیتی است
تو ممکن است طنابی ببینی و فکر کنی مار است و فرار میکنی
اگر برگردی و از نزدیک نگاه کنی به کل این حماقتت می خندی
اما مردم می ترسند که بازگردند و نقطه ای که ترس در آنجا رخ داده را ببینند
مردم بیش از هر چیز دیگری از خودِ ترس می ترسند. ترس، از ترس
زیرا همین وجود ترس پایه و اساست را می لرزاند
به یاد بسپار : این لرزش واقعی است ، ترس مانند رویا و کابوس است اما وقتی بعد از کابوس بیدار می شوی تاثیرش را هنوز در خود می بینی، تنفست تغییر کرده و بدنت عرق کرده و می لرزد
اکنون می دانی که این فقط یک کابوس بوده و واقعیت نداشته اما این دانستن نیز زمان می برد تا به هسته وجودی رخنه کند. تا لحظاتی تاثیر کابوس می ماند
ترس یک کابوس است
از من می پرسی ترس از چه چیزی می آید؟

ترس از نادانی خود شخص می آید
فقط یک ترس وجود دارد و به شکلهای مختلفی تجلی می کند.
ترس اصلی این است که شاید من نباشم
و این حقیقت دارد: تو نیستی
تو نیستی، خدا هست
میزبان نیست، میهمان هست
و چون تو مشکوک هستی به درون نگاه نمی کنی
تو همچنان وانمود می کنی که وجود داری و به خوبی می دانی که اگر  درون نگاه کنی می فهمی که وجود نداری
این درک عمیقی است،
عقلانی نیست بلکه وجودی است
احساس می کنی که شاید وجود نداشته
باشم پس بهتر است که به درون نگاه نکنم و به نگاه کردن به بیرون ادامه می دهی
گرچه فریب خورده ای اما این توهم را نگه می داری که وجود داری،
اما چون این حس بودن "من" دروغین است ترس می آفریند.
هر چیزی می تواند آن را نابود کند
هر برخورد عمیقی می تواند آن را در
هم بشکند.
می تواند توسط عشق یا دیدار با استاد یا یک بیماری خطرناک، یا ... متلاشی شود
من کاذب بسیار شکننده است و به روشهای بسیاری می تواند متلاشی شود
این نفس کاذبی که با نگاه نکردن به درون ایجادش کرده ای ریشه ی ترس است
تو از تمام فضاهایی که باید به آنها نگاه کنی می ترسی. از زیبایی می ترسی زیرا زیبایی به سادگی تو را به درون پرتاب می کند.
غروب زیبا ؛ آن رنگهای زیبایی که روی ابرهاست. تو می ترسی که عمیق نگاه کنی زیرا دیدن این زیبایی به ناگزیر تو را به درون پرتاب می کند
این زیبایی فکر کردن را متوقف می کند، برای لحظاتی ذهن حیرت می کند و فکر کردن را فراموش می کند و تو ناگهان به درون می روی.
مردم از شعر و موسیقیِ خوب می ترسند،
از صمیمیت عمیق می ترسند.
عشق بازی مردم بزن و در رو است هرگز عمیقا به درون هم نمی روند
زیرا با عمیق تر رفتن به درون همدیگر آن ترس هم خواهد آمد. زیرا وجود دیگری تو را منعکس خواهد کرد
وجود دیگری بازتاب توست
اگر در آینه وجود دیگری یافت نشوی،
اگر آینه خالی بماند و چیزی را
منعکس نکند چه خواهد شد؟
مردم از عشق می ترسند، آنها فقط وانمود می کنند، به نام عشق فقطبازی می کنند
آنها از مراقبه می ترسند، حتی به نام مراقبه.. روشهای تازه ای برای فکر کردن و تصور کردن پیدا می کنند و انجامش می دهند
مردم دعاهای مسیحیان و هندوها  و....
را تکرار می کنند و تمام اینها روشهایی برای اجتناب از مراقبه است
به یاد بسپار :
اینها مراقبه نیستند. ذهن چنان زرنگ است که به نام مراقبه چیزهای دروغین زیادی می آفریند.
مراقبه زمانی رخ می دهد که تو اصلا هیچ کاری انجام ندهی و ذهن هیچ عملکردی نداشته باشد و در واقع این عمل نکردن ذهن مراقبه است.
نه مانترا ، نه تکرار دعا ، نه تصور ، نه تمرکز ...
هیچ یک مراقبه نیست
تو به سادگی هستی و در این بودش نفس ناپدید می شود و به همراه نفس سایه نفس نیز ناپدید می شود .
این سایه، ترس است
ترس، سایه ی نفس است.
ترس یکی از مهمترین مشکلات است
هر انسانی باید به میان ترس برود و به درک مشخصی در این باره دست یابد. نفس این ترس را به تو می دهد که روزی ممکن است بمیری

ادامه دارد.....

اینجا، یک دنیای انتقالی است
ما فقط برای لحظه ای اینجا هستیم و بعد می رویم. چرا اینقدر نگرانش باشیم؟
اگر این یک دنیای انتقالی است، چرا باید اینقدر به آن اهمیت بدهیم ؟
چند میلیون انسان روی زمین زیسته اند؟
آنها نیز مثل تو نگران بوده اند –
کسی به آنها توهین کرده ، کسی چیزی گفته،
و یا..... آنها رنجیده اند
اکنون این مردم کجا هستند؟
چه اتفاقی برای این دوستان و آن دشمنان افتاده است؟
و تا زمانی که اینجا بودند چقدر هیاهو ساخته بودند!!!


اگر درک کنی، هیاهوی زیاد راه نمی اندازی،
آنگاه بدون هیاهوی زیاد از دنیا گذر خواهی کرد
این رستاخیز واقعی است،
این سانیاس است، گذر از دنیا بدون هیاهوی زیاد، بدون جدی گرفتن زیاد،
بدون اهمیت قائل شدن زیاد.

این دنیا یک داستان است  پر از سر و صدای بیخود و بی اهمیت
از داستان لذت ببر،
اما فکر نکن که چیزی جدی است.


سخت نگیر جلد چهار
برگردان: حامد مهری

✳️ هیچ کس شدن

اگر تو آماده‌ی هيچكس‌شدن باشی، بزرگترين می‌شوی.

هيچ‌چيز باش تا همه‌چيز شوی. هيچكس ‌باش تا همه‌كس شوی. خالی شو تا بزرگترين و برترين را در خود بشناسی.
اما به ياد داشته باش: به سبب اينكه بزرگترين شوی هيچكس نشو، زيرا آنگاه نمی‌توانی هيچكس باشی. هيچكس‌بودن وسيله‌ای برای بزرگترين‌شدن نيست. «بزرگی» پيامد آن است، نه هدف آن، نه نهايت آن.

بزرگی، همچون رايحه است. هدف و نهايت، گل است؛ گل‌دادنِ آگاهی‌ات مقصود است. رايحه، خود به خود پديد می‌آيد. اگر تو به دنبال رايحه بگردی گل را از دست خواهی داد و بدون گل، هيچ رايحه‌ای وجود نخواهد داشت. اما اگر به دنبال گل بگردی، رايحه با پای خودش خواهد آمد.

اگر تو افتاده، فروتن و هيچكس باشی، دروازه‌های پادشاهی خداوند به رويت باز می‌شوند و تو ميهمان خدا می‌شوی. تا بالاترين نقطه‌ی اوج زندگی عروج می‌كنی. اما اين يك محصول جانبی است. به پادشاهی خدا رسيدن هدف نيست. آنرا كاملا فراموش كن!

همه‌ی اسباب و آلات فرسوده را [ذهنیت‌ها، باورها و... را] از درون وجودت بيرون بريز و كاملا خالی شو تا آن فضای خالی، از وجودت سرشار شود، زيرا آنگاه وجودت می‌تواند رشد يابد و فضای رشد را در اختيار خواهد داشت. می‌تواند گلبرگ‌هايش را باز كند. می‌تواند نيلوفری با هزاران گلبرگ شود.

آنگاه وجودت به رقص و آواز درمی‌آيد و زيبايی و جذابيتی فراوان در تو ايجاد می‌شود. تمام شكوهِ در بند شده‌ی تو از بند می‌رهد، زيرا ديگر هيچ مانعی در برابر خود ندارد. تو پهناور می‌شوی. زندگی، انفجار نور، انفجار عشق و انفجار شادمانی می‌شود.

❌❗️ به زودی حذف خواهد شد!!
[فرصت طلایی محدود]، فقط برای کسانی که واقعاً دنبال رشد، بینش عمیق و تغییر واقعی هستن؛ نه برای همه!

✅ هرچه سریعتر عضو شوید!