پارت چهار:
خودآگاهی در خواب ممکنه؟
بله خودآگاهی در خواب هم ممکنه و بهش لوسید دریم یا خواب روشن میگن و تمرینات زیادی داره و من خودم چندین بار توی خواب هام تونستم به خودآگاهی برسم و لذت بینظیری داره اما قبل تمرینات باید بگم خودآگاهی در خواب با خودآگاهی در زندگی واقعی فرقی نداره از این لحاظ که توی هردوتاشون کنترل دست شماست فقط محیط و به قول خودمون چاشنی کار فرق میکنه،اما تمرینات خودآگاهی در خواب شامل دو تا روش خواب آغاز و هوشیار آغاز میشه،روش خواب آغاز شما میخوابین و موقع خواب دیدن میفهمین خوابیدین،روش هوشیار آغاز یعنی شما خودآگاهانه وارد دنیای رویا میشین،
تر دو روش بستگی به توانایی و علاقه شخص طرف داره من شخصا روش خواب آغاز رو استفاده میکنم
روش خواب آغاز:برای هر دو روش شما باید خواب هاتون رو منظم و با جزیئیات رنگ ها یاداشت کنین و هر شب قبل خواب بخونین،ارزیابی واقعیت یا همون ریلتی چک برای روش خواب آغاز حکم خون توی بدن رو داره اما به تنهایی کافی نیس باید قلب هم باشه تا کارشو بکنه که قلب هم تلقین هستش،ارزیابی واقعیت یعنی شک به واقعیت که الان من خوابم یا بیدار و اثبات خواب یا بیداری،من اینجوریه که اگر شک کنم که خوابم یا بیدار یا چشمامو باز و بسته میکنم یا به دستام نگاه میکنم اگر با چشمای بسته ببینم میفهمم خوابم یا تعداد یا شکل و رنگ انگشتام درست نباشه،تلقین هم یا از کلماتی مثل خوابی یا بیدار یا من خواب میبینم بعد از ریلکسیشن در تختم استفاده میکنم و این تلقین رو تا وقتی که بخوابم انجام میدم یا از روش تصویر سازی مثلا تصور میکنم توی اتاقمم چشامو بستم یهو چشامو باز میکنم سه تا شکم میرم و ارزیابی واقعیت میکنم مثلا چشمامو میبندم با خودم میگم خوابم چون آدم توی تصوراتش نمیتونه واقعا بخواد که هیچی رو تصور نکنه درست مثل موقع خواب دیدن،
روش هوشیارآغاز:
شش ساعت بعد از خوابم توسط نگهبان خوابم بیدار میشم کسایی که زیادخواب میبینن معمولا بیدار میشن بعد شش ساعت خواب و وقتی میخوام بیدار بشم چشمامو باز نمیکنم تکون نمیخورم هیچ حرکتی انگار که اصلا بیدار نیستم و هنوزم خوابم ولی خودآگاهم به خوابی که دیدم فکر میکنم و تصورش میکنم اگر جواب داد که خواب روشن میبینم اگر جواب نداد از روش های ریلکسیشن استفاده میکنم و تلقین یا تصویر سازی مثلا شبش یه عکس رو خودآگاهانه نگاه میکنم و همون موقع اونو تصور میکنم وغرق در اون عکس میشم با دونه به دونه جزئیاتی که یادم مونده و میتونم تصور کنم

تنوعی که واسه مردن تو ایران هست، واسه خوشگذرونی تو کل دنیا نیست..
@realistic

این کتاب عالیه،بخاطر همین دوباره گذاشتمش

امشب دلم میخواد یه تمرین خفن بکنم،ولی هیچی به ذهنم نمیرسه

مث دعا میخوام تمرینو بگم تمرین دست جمعی انجام بدیم،فعلا دنبال تمرینم

من به عدالت اعتقادی ندارم
به دنیای دیگه اعتقاد ندارم
اعتقاد ندارم که دنیا گرده
تو میتونی امروز هر بدی که میتونی بهم بکنی ولی مطمئن باش یه کاری میکنم که یه روزی همشو پس بدی
از کیشت دربیام کیش ماتت میکنم
این قانون منه
پس تو زرنگ باش و منو امروز مات کن
البته اگه بتونی👍
@realistic

حتما خدا سوتش شکسته که دیگه سوت نمیزنه
@realistic

@zhuanchannel

"رها کن"

فیلمِ "هیولایی صدا میزند" درباره پسری است که همزمان با چند چالش دست و پنجه نرم میکند.
تقریبا هر شب در خواب یک کابوس تکراری را مدام می بیند.
در مدرسه با چند نفر از همکلاسی هایش که او را اذیت میکنند درگیر است.

پدر و مادرش طلاق گرفته‌اند و او از نبود پدر رنج میبرد.
با مادربزرگش که زنی کنترل‌گر است مشکل دارد.
و بزرگترین چالش او، سرطانِ مادرش است.

او به شدت درونگرا است
و در جهان درونی خودش غوطه ور است.

به جای درس خواندن ترجیح میدهد که نقاشی کند. همچنین او کمی خشم و ناراحتی از مادرش دارد،گویی که مادر کاری کرده است که پسر حاضر نیست ببخشد.

در نزدیکی محل زندگی او درختی کهنسال و بزرگ وجود دارد.
در شبی از شبها، آن درخت تبدیل به یک هیولایی عظیم الجثه میشود و به طرف او میاید.

هیولا به پسربچه میگوید که من سه داستان برای تو تعریف میکنم و تو باید چهارمین داستان را تعریف کنی.
چهارمین داستان، حقیقت توست.
حقیقتی که پنهان میکنی!

سه داستانی که هیولا برای او تعریف میکند حامل سه معنای بنیادین از رویدادهای زندگی است:

معنای داستان اول این است که انسانها بطور مطلق نه بد هستند و نه خوب.
آدمیان در میانه خوبی‌ها و بدی‌ها زندگی میکنند، بنابراین قضاوت کردن در مورد آنها بسیار سخت و مشکل است.

معنای داستان دوم این است که باور، فوق العاده ارزشمند است. باور؛ نیمی از درمان و شفایِ زخمهاست. باور به آینده و افق پیشِ رو.

معنای داستان سوم این است که بالاخره باید در جایی از زندگی محکم ایستاد و با آنچه ما را به چالش میکشد روبرو شد.
زندگی از ما نامرئی بودن و منفعل بودن را نمیخواهد.

در مدت زمانی که هیولا این سه داستان را برای پسربچه تعریف میکند، پسر کم کم یاد میگیرد که از انزوا و گوشه گیری بیرون بیاید. دیگر نامرئی نباشد.
از خودش دفاع کند.
پدرش را ببخشد و درک کند که او هم مثل سایر انسانها ترکیبی از خوبی‌ها و بدی‌هاست. جلوی کنترل‌گری مادربزرگش بایستد و بالاخره تصمیم بگیرد به زورگویی همکلاسی هایش پایان دهد.

اما در آخر نوبت به بازگو کردنِ داستان خودش میرسد.
کابوسِ تکراریِ هر شب او.

درخت که در واقع نمادِ زندگی است (ابن عربی کتابی دارد بنام درخت زندگی که هستی را به درخت تشبیه میکند) از او میخواهد که آنچه را در کابوس‌های شبانه می‌بيند تعریف کند.

او باید با چیزی که از آن فرار میکند روبرو شود.
در انتها بعد از کش مکشی سخت و طاقت فرسا، پسر با آنچه تاکنون انکار میکرده است روبرو میشود:
کابوس او، لحظه مرگ مادرش است.

او دست مادرش را گرفته است و اجازه نمیدهد در پرتگاهی عمیق، سقوط کند و با فریاد از خواب بیدار میشود.
اما در آخر آنچه آشکار میشود آنست که این پسربچه است که دست مادرش را رها میکند تا مادر سقوط کند.

در سکانسی فوق العاده پسر اعتراف میکند که من در کابوسم اجازه میدهم که مادرم بمیرد چون نمیخواهم بیشتر از این رنج ببرد.
من میگذارم تا او بمیرد.

درست در لحظه ای که این حقیقت را بازگو میکند، خودِ پسر داخلِ پرتگاه سقوط میکند که در میانه راه، درخت (زندگی) او را نجات میدهد و اجازه نمیدهد به داخل پرتگاه پرتاب شود.

فیلم به ما میگوید که راز داستان چهارم در رها کردن است.

رها کردنِ آن چیزی که دیگر به ما تعلق ندارد.
او برخلاف میل باطنی، مادر را رها میکند.
اینطور میشود که هم خودش هم مادرش آزاد میشوند.

مادر از بند رنج آور بیماری و پسر از رنجِ نپذیرفتنِ آن چیزی که باید بپذیرد.

مادر؛ نماد هر چیزی است که تاریخِ حضورِ آن در سفر زندگی ما به پایان رسیده است.

مادر؛ نماد آن چیزی است که تعلق به آن، اجازه گام نهادن به منزل بعدی سفر را به ما نمیدهد.

فیلم به ما میگوید که رها کردن، بخشی از داستان زندگی است.

رها کردن و عبور کردن هرچند بسیار سخت و تلخ باشد اما میتواند ما را وارد ساحت نو و تازه‌ای از زندگی کند.

پرسش اساسی این است که آیا حاضریم چیزی که دیگر متعلق به ما نیست و چسبیدن به آن ما را دچار خشم و عصبانیت میکند، رها کنیم تا چیزی را بدست آوریم که متعلق به ما و منتظر و مشتاق ماست؟

سکانس انتهایی فیلم تماشایی است.


با مهر
"دکتر منوچهر خادمی "
@doctorkhademi

یذره خوندنش حوصله و وقت میخواد
ولی عمیقا این متن حال و روز ادمای این دوره و زمونن.

@zhuanchannel
25 نوامبر روز توقف خشونت علیه زنان

تو به هر حال یه روزی میمیری ولی یه کاری کن اسم من توی پرونده قتلت نباشه
@realistic

خب تو این روزای قرنطینه مشغول چه کاری هستید،میشه به منم بگید؟
@aydin_1380

جلو چشممه که یه مدت دیگه یه سری استوری میکنن کرونا رو خدا آزاد کرد با عکس امام و فک میکنن بامزه هستن

چنل کرونائیست قرنطینه قبلی زده بودیم،یادش بخیر عجب حالی داشتیم😂

از اون دسته آدماییم که سوال پیچت می‌کنم ولی خودم جوابشو می‌دونم، فقط می‌خوام ببینم تو بهم دروغ میگی یا نه!
@realistic

تو زندگیتون دنبال آدم‌های سیر باشین!
سیر از مهمونی، سیر از جنس مخالف، سیر از خوشی‌های موقت، سیر از پول.
آدم‌های گشنه فقط به روحتون آسیب میزنن؛
دختر و پسر هم نداره
@realistic