پس از چهار روز به زحمت می‌تونم وصل بشم گاهی.

پر از خشم و احساسات چندگانه‌ام.

و دلم می‌سوزد از باغی که می‌سوزد... #ایران

این چند روز، تعدادی یادداشت نوشتم اما نمی‌دونم دیگه به درد بخورن یا نه. فقط تو همه این لحظه‌های سخت، ایران رو فراموش نکنید.

«تنهایی استراتژیک ایران»
«تنهایی استراتژیک ایران»
«تنهایی استراتژیک ایران»

این چند روز که نت نبود کتاب «کشف ایران» را خواندم با زیرعنوان «تقی ارانی و جهان‌وطن‌گرایی رادیکال او».

کتاب را نشر نی منتشر کرده است و علی میرسپاسی نویسنده آن است با ترجمه رامین کریمیان.

ارانی ۳۷ سال عمر کرد اما میراث شایسته‌ای برای ایران‌شناسی و ایران‌گرایی برجا گذاشت.

@resaki

این روزها یکی از بیشترین واژه‌هایی که می‌شنویم «پهپاد» است و پیشنهاد فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که با روش سرواژه‌سازی ساخته شده است.

خواستم اشاره کنم که پیشنهادهای فرهنگستان و در نهایت استفاده از آنها، فرآیند پیچیده‌ای است.
@resaki

الان وصل شدم دوباره و امیدوارم همین طور بمونه.
امیدوارم خوب باشید همگی ✌️

شرایط اینترنت دوباره خوب نیست 😐

سه تا فیلترشکن دیگه به مجموعه فیلترشکن‌هام اضافه شد و دریغ از یکی‌شون که درست کار کنه.

این ۱۲ روز که جنگ بود ده‌ها تماس تلفنی از جای‌جای ایران داشتم و دعوت می‌شدم به خانه‌هایشان.

از مازندران و گیلان و گلستان تا ارومیه، قزوین، سنندج، یاسوج، سمنان، اسفراین، مشهد، بروجرد، نورآباد دلفان، پلدختر و...

ایرانی، ملت است و خاک خاک ایران است ❤️✌️
.
@resaki

یک امتداد دیگری از مشروطه به بعد در ایران وجود دارد و آن امتداد «ایران» است.

این ایران‌گرایی که با مشروطه زاده شد شاید در برخی دهه‌ها حضوری کم‌رنگ در جامعه داشت اما در زیرپوست شهر جاری بود و دوباره از نیمه دهه نود به بعد حضوری آشکار و پررنگ در جامعه ایران دارد.

توجه به مفهوم «ایران» دست‌کم در سه نوبت در سده اخیر باعث نجات ایران شده است و حالا هم به نظر می‌رسد راه نجات همین است.

مفهوم «ایران» و «ایرانشهری» محل تجمع سلیقه‌هاست و همان جایی است که در همیشه تاربخ باعث یکرنگی و هم‌نوایی میان مردم ایران شده است.

برای آگاهی بیشتر اینجا را بخوانید:
https://golvani.ir/?p=183106
.

@resaki

امروز چندشنبه‌ است؟

رضا ساکی: صدای گریه عمه‌ام قطع نمی‌شد. اولش فکر کردم اتفاقی بدی در خرم‌آباد افتاده است که گریه می‌کند. قلبم تهی شد. اما بعد از میان گریه‌هایش فهمیدم که نگران ماست و می‌گوید چرا نمی‌آیید خرم‌آباد؟

حالم دگرگون شد. دوست داشتم گریه کنم اما خشمی راه گلویم را بسته بود. همان موقع بود که چند دقیقه دنبال کلید خانه گشتم و بعد دیدم کلید، روی در خانه است. نشستم پشت ماشین و رفتم بنزین زدم و دو روز بعد فهمیدم کارت‌سوختم نیست.

دقیقا یادم نبود کدام پمپ‌‌بنزین بنزین زده‌ام اما دو پمپ‌بنزین بود که به هر دو سر زدم و یقین پیدا کردم کارتم را در پمپ‌‌بنزینی جا گذاشته‌ام که کارت‌‌سوخت از جلو وارد می‌شود. آن یکی کارت از بغل می‌خورد. اما کارتم در پمپ‌بنزینی نبود که فکر می‌کردم و عاقبت به پمپ‌‌بنزین دیگر سر زدم و کارتم را پیدا کردم.

اما هیچ چیزی از آن پمپ‌‌بنزین در حافظه‌ام نبود. همین الان هم با قاطعیت می‌گویم که هیچ لحظه‌ای از اینکه کارت را از بغل وارد کرده باشم و رمز زده باشم در یادم نیست. همان طور که یک شب فکر می‌کردم لپ‌تاپ را خاموش کرده‌ام اما بعدا فهمیدم خودش باتری خالی کرده و خاموش شده.

اینها را نوشتم تا فقط گوشه‌هایی از این ۱۲ روز را بیان کرده باشم. وقتی ذهن آدم از کار می‌افتد و حجم اضطراب فرایند ذخیره‌سازی را مختل می‌کند. مثل همه آن ۱۲ روز که هر وقت کسی می‌پرسید امروز چندشنبه‌ است، نمی‌توانستم به سرعت پاسخ بدهم.
.
@resaki

به گمانم اتفاقی که در این ۱۲ روز افتاد همان چیزی است که «روتخر برخمان» در کتاب «تاریخ امید بخش نوع بشر» نشان داده است.

برخمان تلاش دارد که بگوید آدم‌ها در حوادث و بلایای طبیعی و جنگ‌ها طوری رفتار می‌کنند که ناشی از ذات خیرخواه آنان است.

تجربه خودم از این ۱۲ روز در سه شهر همین را نشان داد. از هر کدام از دوستان هم که خبر گرفتم کم‌‌وبیش همین را می‌گفتند که مردم کنار هم ایستادند و به هر نحوی مسئله مدیریت شد.

نمی‌گویم صف تشکیل نشد، چرا شد اما کار به بحران نکشید. یعنی شوک جنگ ناگهانی باعث هجوم به مغازه‌ها نشد. برخی از مردم البته خرید کردند اما در مجموع به گمانم با هم بودیم و خوب با هم بودیم.

کتاب بسیار خواندنی است و انتخاب خوبی است برای این روزهای پس از جنگ.

اینجا در طاقچه می‌توانید بخوانیدش.

@resaki

تمامی دیشب به کابوس‌های پی‌در‌پی جنگی گذشت. کابوس روزهای مدرسه که وسط کلاس، وضعیت قرمز می‌شد و باید از طبقه دوم تا سنگر را می‌دویدیم و کابوس تا صبح نخوابیدن‌های پدافند.

کابوس‌های مخلوط از جنگ‌ها. صبح مچاله در خودم بیدار شدم و حالا دارم زور می‌زنم که بر این اخلاق سگی، چیره بشوم.
@resaki

و فرمود:

چون گرانی‌ها اساس راحت است
تلخ‌ها هم پیشوای نعمت است

دفتر دوم مثنوی، ۱۸۳۶